Czesc

1     1|    tęsknotą poniechał pan Lancelot błędnego rycerstwa; u dróg rozstajnych
2     1|   szczęścia. Odczuł i koń poczciwy błędnego rycerstwa smęt: prężył łeb
3     1|          niechybnie, aby poniechał błędnego rycerstwa i porzucił służbę
4     1|           może przypadkiem rycerza błędnego odwołała się bezwiednie.
5     1|           bękartów jakiego rycerza błędnego gotów bym was uznać, waganty,
6     2|            miejsce między sobą dla błędnego pasterza swego.~On zaś baczy
7     4|      tryumfu duszy, zaśpiewał hymn błędnego rycerstwa. Więc mamże ja
8     4|   zakonnika pod konarami tej ciszy błędnego rycerza i wędrownego poetę
9     4| przeorowych ksiąg. Konno, postacią błędnego rycerza może, snuje się