Czesc

1     1|        się głowa: wziął na się wejrzenie krzyża.~"Tyżeś dla kobiety
2     1|       I trafił: jasne, gołębie wejrzenie spoczęło na nim. "I ja również! -
3     2|   wyiskrzyło się nagle ku niej wejrzenie obcego kupca. Głuchym jak
4     2|       zbrodnię przyszłą.~Na to wejrzenie szakali krew uderzyła mu
5     2|        sobie ze wszystkich naw wejrzenie ciekawe. Ale o ciekawość
6     4|      dysputacji ucznia - a nie wejrzenie duszy łaknącej światła.~
7     4| Zatrzymał na nim tak ojcowskie wejrzenie, że spod kaptura nad księgą
8     4|    oczy. A potem utkwić ponure wejrzenie gdzieś pod się.~"Kamiennego