Czesc

1     1|     pustoszą krainy i porywają twych ludzi, ruszył z miejsca
2     4|    cicha. Zerwał się na nogi.~"Twych ocznych uśmiechów kroplistości
3     4|      plenną spiekotę:~Gdy mnie twych oczu spoi ciężkie wino,~
4     4|        niskimi tony: "Gdy mnie twych miodów spoi ciężkie wino,
5     4|    twoja, w chwili postanowień twych, do nóg ci padła, ciałem
6     4| słodycz twoja, mnichu, ogrójec twych cichych pacierzy? Gdzie
7     4|        Sumienie mi o tym u nóg twych krzyczeć każe - skoro dusza
8     4|      sobie, sięgnij w przeczuć twych milczenie!"~A gdy nie przestawali