Czesc

1     1|        kącie komory zachrząkały surowo obie panie świty: dworska
2     3|   żałośliwą pogardą.~I zakończy surowo:~"Bacz, co-ć powiadam! Znajdą
3     3|       gołe, bez blanków nawet - surowo, jakby na mieszczan chamską
4     4|       wystawił palec i karci go surowo:~"Nakazałem ci, bracie Łukaszu,
5     4|      dostawszy rad innych sądzi surowo i okrutnie: zły sędzia,
6     4|        i przeorowi. Serce stare surowo sądzi ludzi z oddalenia
7     4| przypomnieniu herolda. I palcem surowo przed sobą zamacha.~"Nigdy!"~
8     4|      raczył przeor nigdy karcić surowo mniszych myśli o kobiecie,