Czesc

1     1|      I w wannie nawet żongler spokoju nie zaznał od ich rozpytywań,
2     2|      łez u brata. Nie dały mu spokoju niewiasty: podjęły z kolan
3     2|      powoli - stróże mienia i spokoju mieszczan.~Lecz oto czoło
4     3|       niedobrze! Człek pijany spokoju szuka - pod ławą. Gdzie
5     3|       wonie: rzekniesz - łono spokoju i wytchnienia. Owiało to,
6     4|     tę cichość zakorzeniałego spokoju w rozłożystościach cedru.~
7     4| upojnej.~"Nie poruszaj grobów spokoju. I tajemnic onej trumny,
8     4|    cisz śród pracy, w wielkim spokoju sumienia. I rozterce oddała