Czesc

1     1|    go rychło, wraz w tył się słania i, z wypogodzonym na chwilę
2     1|  osmętnionego ciała, tak się słania głowa, w szołomie "ciężka,
3     3|  biskupem!" I samo ubłożenie słania go na klęczki.~Przeszkodziły
4     3| krzyknęła w mnichu pokora.~I słania go wraz na kolana.~Przeszkodziły
5     3|    na wiotkiej szyi sama się słania ku zapatrzeniu mnicha: napatrz
6     3|     jest wielce, bo niebawem słania się oto i pokłada na niej,
7     3|  gibkość osmętnionego ciała; słania się głowa w szołomie ciężka -
8     4|      ławę. Po chwili już się słania; poczerwieniała mu znów