Czesc

1     1|     prawdziwie, co mniemać o tym rycerzu. Niewymowny jest bardzo,
2     1| przyjaciela drugiego! przedałeś, rycerzu, konia-druha najwierniejszego,
3     2|       się między sobą o skazanym rycerzu w smęcie i wzgardliwości
4     3|          i zwiedzieć się samej o rycerzu skazanym.~Miała pani lepsze
5     3|        niechybnie coś wiedział o rycerzu: nazbyt bo żarliwie modli
6     3|          śmiem. Przecie wieści o rycerzu łaknę."~"Boże, miej w pieczy
7     3|          mi wszystko, co wiesz o rycerzu."~Ruszyły się wreszcie słowa
8     4|       pieszczoty moje wszystkie, rycerzu ty mój tęskliwy!"~I w pochrzęstnych