Czesc

  1     1|      zarażeni, jawiący się z wyroku, by każdego święta otrzymać
  2     1|         opokę Piętrową samą skruszyć by zdołały!~Daremnie Kościół,
  3     1|            pogwizdując zamyśla, jaką by dziś gadkę opowiedzieć ludziom.
  4     1|            pomostu. I ścichnął wraz, by słuchać uważnie, jak żak
  5     1|             i pióreczkiem na głowie, by im który "Bacche!" nad uszami
  6     1|             opodal na ławie położył, by sama żebrała. A gdy ludzie
  7     1|            do trzeciej skóry zgolić, by i ten wicherkowy ślad tonsury
  8     1|      ugaszcza w tej chwili żonglera, by w jej piekarni, innym kobietom
  9     1|                 Ave!" na gwałt bije, by cichnąć znowuż w modlitewne
 10     1|             nuże raić pod kapturami, by skorzystać z wielkiego dziś
 11     1|          skrzyni, dobywając szachów, by je między państwem na kobiercu
 12     1|      kamienie. Tak nakazała królowa, by wobec dam swoich dać milczeniu
 13     1|            przemyśliwać nad tym, jak by (drogami pana Gawana nie
 14     1|            na wspak, miecz zastawił, by płaszcz strojny kupić! Tego
 15     1|         dzisiaj wszystkie już gadki, by najsprośniejsze, zdążył
 16     1|           marząc pewnie w skrytości, by choć raz jeszcze, raz jeden
 17     1|              dobry zawsze bywa. Może by tak podzielić się z nim
 18     1|         życia w sztukę swą nagarnia, by niepokoje w sercach rozczyniać,
 19     1|             samego. A trzymaj mocno, by ci go nie wydarł jaki mnich
 20     1|        paluszków pomuskanie prędkie, by się zmylił zez goliarda
 21     1|             szanownie w kącie sieni, by się nie przewrócił. I dopadną
 22     1|         wargami w policzki goliarda, by nie smęcił znowuż z tej
 23     1|         mieszka, wtyka mu to w rękę, by podjadł sobie gdzie nareszcie:
 24     1|       następują panowie na goliarda, by nie podnosić miecza na chama;
 25     1|           masz tu ani jednego, który by się zastawił za wolnego
 26     1|          kobietom opatrywać sobie. I by nie słyszeć z bólu, zagaduje:~"
 27     1|       błędnym rycerstwie zjeździłem, by rzec słuszniej... Ty zaś
 28     2|    spojrzeniu: zamyśla ostrożnie, co by odpowiedzieć.~Widzą: źle
 29     2|        milczeniu.~Tęskliwcowi każda, by najdrobniejsza, gorycz chwili
 30     2|        odpycha go od się jak to zło, by nie następowało na duszę... -
 31     2|          utył w dostatkach!"~"Na cóż by nam, panie, przydał się
 32     2|          mniszki czym prędzej w dal, by nie zmylić porządku pacierzy.~
 33     2|          dłoń i błysnął okiem: która by ich zakosztować rada.~Wysunęła
 34     2|             się w jej tęcze.~"Królom by zamki dla takiej kobiety
 35     2|       przymilnym wyciąganiem szyi... by wędrowny poeta prawił im
 36     2|             zachwyty, roiły nad tym, by księcia lub króla zachwytem
 37     2|         który i śmierć samą wzruszyć by zdołał. - Żyć!..."~Tkliwymi
 38     2|          szyje ku wejrzeniu górnemu, by chociaż raz oderwać oczy
 39     2|        dziadów pod kościoła progiem, by omadlały grzechy nasze młode!
 40     2|            cupi na kościoła zrębach, by straszyły sumienia stare!
 41     2|        dworce diabeł chyba spłodził, by króla łoże przed ludźmi
 42     2|             twą piekłu wydrzeć mogę, by bodaj w czyśćcu nie traciła
 43     2|         królów ziemi na to zjeździł, by się złakomić na koniec na
 44     2|        Ruszaj, ruszajże się prędzej, by cię ni gród, ni ziemia więcej
 45     2|            nuże głaskać po rękawach, by z onego daru przemówił do
 46     2|           wszystkie kobiety. Proszą, by je wiódł przodem w kościoła
 47     2|              nie wierzą - osobliwie, by coś jutro miało być inaczej,
 48     2|            brzuchami do się. Radzą - by któremu z rycerzy dać na
 49     2|              skazanego rycerza - nie by sami zamierzali zratować
 50     2|       zamierzali zratować jego, lecz by innych do tego podjudzić.
 51     2|          zazwyczaj cienie takie; nie by mu co złego zrobić, lecz
 52     2|            rękojeść wraz z kułakiem, by mocniej nóż osadzić w trzonie
 53     2|            na kość, proszą bełkotem, by ich kto miłosierny zawiódł
 54     2|         ciężko chorych wraz z łożem, by chociaż raz do roku wysłuchali
 55     2|          prędzej płaszcza i kaptura, by w onym tu dostatku nie czynić
 56     2|              Pawęż, za którą i konny by się ukrył - czarna, w srebrne
 57     2|           Tym się goliard tłumaczył, by nie mówić o sprawie rycerza,
 58     2|            się płaszczem i kapturem, by nie widziano, co się z nim
 59     3|         troski: zażyła tego fortelu, by przez miasto na zamek powracać
 60     3|         mnichowi w ucho. I pchną go, by sam ku niej zeszedł.~Pogięty,
 61     3|            wszakże najkrótsza droga, by w lica urodę choć raz przecie
 62     3|            cofa pani łagodnie nóżkę, by nie całował bez końca -
 63     3|          mnie pacholę."~I skinąwszy, by pochód ruszył dalej, tę
 64     3|              wydało, że skinęła oto, by pochodem królewskim ruszyć
 65     3|           zatętnienie kopyt, cieniem by się zdał. Wprost na mnicha
 66     3|             i ze smutkiem na końcu - by nie stawać się jak ten gadkarz
 67     3|              spod stopy uratował, tu by onym "tańczoną" zagrał.
 68     3|            jakżebym pieściła! Pewnie by gędziec lub pieśniarz wyrósł
 69     3|              się pod ziemię zapadli, by ich który, co się wczoraj
 70     3|        ściągały ucieszniki grodzkie, by w maszkary przyodziane,
 71     3|          pono. Zasię dziś? teraz?... By prawdę rzec, mnie się onych
 72     3|             się znaleźli pod stołem, by szczypać W łydki skoczków
 73     3|          idzie niźli każda inna. Ich by na czoło igry wszelkiej,
 74     3|             na czoło igry wszelkiej, by zbodli ludziom wprzódy z
 75     3|           chwalić. Baczyć natomiast, by rycerz nie brał takiej żonki
 76     3|             ten nakaz białkami oczu. By za chwilę twarz poczerwieniałą
 77     3|          jeden pocałunek bez końca - by nie miał ni czasu, ni mocy
 78     3|              takiego magistra, który by kogo nauczył, co by mu się,
 79     3|            który by kogo nauczył, co by mu się, miarą rozumu, podobać
 80     3|               już wyskakiwali z ław, by skłóconymi takty, jeden
 81     3|             i wstrząchnie czuprynę - by wydymiło. A sama wymknie
 82     3|              już czynił po świecie - by do ksiąg zacnych w klasztorze
 83     3|             i mieszczka nawet żadna, by one krągłości niewieściego
 84     3|            oczy po świecie roznoszą, by patrzały na rzeczy dziwne
 85     3|          żądzy ciszy i osamotnienia, by zebrać rozsypane paciorki
 86     3|           włosy Podejmie mu głowę. I by policzkiem do twarzy mu
 87     3|              spod rozkudłanej głowy.~By uspokoić sumienie swoje
 88     3|             I odsadzi się pod komin, by ją wszyscy dobrze słyszeli -
 89     3|              grzmiał głos linochoda, by ją z miejsca w kominie powiesić.~
 90     3|              na zydle, ławy i stoły, by patrzeć z biciem serc na
 91     3|            Ostatecznym nie rozwikła, by każdą duszę z osobna za
 92     3|              na zydle, ławy i stoły, by spojrzeć na on cud sztuki
 93     3|            jaki kęs z sakwy, proszą, by się dobrą myślą całkiem
 94     3|             złą wróżbę i przestrogę, by zawczas szukał doczesnego
 95     3|        pewnie w złych przeczuć lęku, by cię pożegnać w tej chwili
 96     3|           Zaś to lgnienie do chwilki by najlichszego istnienia tak
 97     3|           wagantów na świecie. Każdy by gdzieś przylgnął, gdzieś
 98     3|              połową ludzkości piekło by zaludnił; - chytry jest
 99     3|            jest tedy jej obrachunek, by was, nieliczne życia orędowniki,
100     3|      jabłonkom dusz waszych młodych, by przed się nie zakończyły
101     3|              Poza życia radością cóż by to było, powiedzcie mi,
102     3|      budujemy osiadłym ich kościoły! by kościelnych wież okapy zaludniać
103     3|            śmigną na schody piwnicy, by tam dopiero wszcząć wielce
104     3| niecierpliwie. "Oczyma bodaj odnowić by nam w sobie on głód... Bez
105     3|       powątpiewanie rybałt niejeden, by porwać spod pieca narzędzia
106     3|         dziewka najbardziej uchronić by chciała - ledwie wargi umaczał,
107     3|            kuglców kaptur dzwonkowy, by w niego się przystroić.~"
108     3|             ich nóg chwalca z gęsią, by każdy widział - czym jest
109     3|              przygodnego czeladnika, by na żużlach komina zagrzał
110     3|          memu."~Osmętniał na chwilę; by targając brodę, podjąć znowu
111     3|           dozwólcież! nie dozwólcie, by się niżyła natura człecza
112     3|          zimno", niczym rdza żelazo, by najkrzepsze w sobie... Które
113     3|            do fartucha brodę wielką, by zajrzeć całą gębą w dzban
114     3|             łatwe, rychłe i krótkie, by ten płomień konopny, który
115     3|        zmieszał się, zmylił orację i by podzięka kobiecie zaświadczoną
116     3|            że żakom bardzo potrzeba, by i on coś tu rzekł, acz nie
117     3|           krótko: ~"Chodźmyż - bodaj by z wiary niedostatkiem byśmy
118     3|         przydeptuje go potem. Zdawać by się mogło, że człek zrywa
119     3|      zadzierzga mnich na nim zębami, by się do żywego mięsa dosmagał,
120     3|            tęsknoty ku kobiecie może by nawet i Lancelot sam nie
121     3|            powiadał kanonik. Zetrzeć by z ziemi plugastwo takie!...
122     3|           Żaki ciągną go za fartuch, by pośpieszał z gromadą. Odmachuje
123     3|      Odmachuje się im niecierpliwie, by czym prędzej sami wynosili
124     4|              przed się wyciągniętym, by, dojrzeć uważnie, co też
125     4|              na ramiona jej zarzuca, by się tak nie trzęsła w płaczu
126     4|    zastanawiać jęli waganty. Nauczyć by ją igry jakiej?... Skoczki
127     4|       Niedźwiedzia nauczy, dlaczegoż by kobiety nie miał? Nie święci
128     4|                 Nie."~"Hm!..."~Innej by pieśni posłuchać im - powiada
129     4|        skorupie ciała mego! Nie daj, by pierś zbyła prawej gorącości
130     4|             tej doli i serce świata, by ogarnęło wszystkie rzeczy
131     4|          braci wystawiła w kamieniu, by strzegła od złego granicy
132     4|           łaski tego cudu dopraszał: by ujrzeć na własne oczy Przenajświętszą
133     4|         chytry jedno oko przysłonił, by je zratować dla życia. Ujrzał.
134     4|       strasznie tęsknił do śmierci - by zjawioną na chwilę d o s
135     4|             za kwestarza na odpusty, by nieco farb świata w oczy
136     4|              nie maluj: ja nie chcę, by Mi ona zwiastowała!"~W załkaniu
137     4|             umrzeć pod jej drzwiami. By po nierychłej śmierci swej
138     4|              się mnich do ziemi, rad by jak kret ciałem się w nią
139     4|              habitu za sznur zatyka, by się nie plątały. "Nastąp!"~
140     4|          Strzeż się, bracie Łukaszu, by ci Bóg nie odjął darów sztuki
141     4|            odpusty zamącić potrafią; by nie uprzykrzył sobie i mojej
142     4|              tyle im tylko użyczysz, by kiedyś nie do ciał, lecz
143     4|              nie spieszy powiadając, by nie przeszkadzały bratu
144     4|          znów je płoszy, powiadając, by nie przeszkadzały bratu
145     4|           mną, bracie, czym prędzej, by diabeł, który się w tobie
146     4|             to powiada?! Tak miłość, by najczystszą, niży? i tę
147     4|               zachwycają się społem, by tym gwałtowniej pochylić
148     4|              już sięga - i z tej rad by coś na głos wyczytać. Tymczasem
149     4|             podjął na chwilę księgę, by ją wnet odłożyć - ...Dante?...
150     4|      piękniejsze od mniszych. Dobrze by goliard uczynił, gdyby dla
151     4|           pewnie i czeka na przeora, by się przysiadł na jego konia.
152     4|            się rozglądać naokół, jak by z tej urocznej drogi samotnictwa
153     4|        mieszały w gniewie, że diabeł by sam nie odgadł, na kim się
154     4|            którzy obijają swe żonki, by do spłakanych pchać się
155     4|      rozpytywaniem powiada jej - ot, by rzec cośkolwiek - ze po
156     4|              ku włosom na ciemieniu, by poprawić roztargane, przygłaskać
157     4|           Nie wierzy coś dziewczyna, by zając aż tak daleko odskoczyć
158     4|              szukać jej w milczeniu, by nie nawoływać głosem - łatwo
159     4|          goliarda kołem urzeczenia - by odgonić mu znad głowy acedii
160     4|             tęsknienia w klasztory - by corde jucundo poszedł znów
161     4|            Faun chyba tylko odgadnąć by zdołał na fletni tych zamyśleń
162     4|            lata nici wszystkobarwne, by na tkankach słońca i zieleni
163     4|         tylko promienia światłością, by skrzydłem rybitwy, ponoszą
164     4|            murawy cieniu. A kwiatów, by motyli, pląs i zakłębienie
165     4|              mu się nagle pod słońce by żywe serce człecze.~Jak
166     4|          niegdyś i Muzami były.~Więc by bogu i im może wygodzić,
167     4|       wywabia z roś cykady ocknięto, by w wirze ich skrzydeł z płomieni
168     4|        opodal gdzieś, między wrzosy, by raczej w skwarnych woniach
169     4|          opalone na brąz, z palcami, by jaszczurki, ślizgają się
170     4|         wirze skier i płomieni ziemi by tych ruin wywołany duch.~
171     4|         bogów pomarłych.~Dobył noża, by z pobliskiego krzewu uciąć
172     4|            targnęła go całym ciałem, by zwrócić twarzą ku ruinie.
173     4|            na razie spod tego ciosu, by za chwilę dopiero załamać
174     4|      błogosławiąc tej matce: "Takich by nam księży najwięcej: Boga
175     4|            murów celi zakonnej.~Więc by oderwać to czoło zadumane,
176     4|              wolna i krzepnie jakoś, by za chwilę z wielkim zdumieniem
177     4|           Borykała się z nim dusza.~"By choć jedno dobre słowo czyje!...
178     4|          jedno dobre słowo czyje!... By choć ramię jakie dobre,
179     4|           słoneczna omywa rosą życia by najsmutniejsze oczy.~Cienkim
180     4|      pozwalał zajmować się księgami, by swarliwego ducha klerków
181     4|          braci w klasztorze!), który by pod kwiatów wejrzeniem nie
182     4|        ciepło i rozsiewa za kwiaty - by potem co wiosna, co lato
183     4|           nanosiła ziemi pod kwiaty, by ta jaskółka uwiła ziemne
184     4|            Ledwie czasem dla niego - by z bólem oczu ślepnących,
185     4|            Nie zerwał się z klęczek, by jak trzeba zejść z braćmi
186     4|         swoje przysłaniasz kwiatami, by nie widzieć kalwaryjskich
187     4|        jakiego szukając przed sobą - by na ślepo już zgoła okalać
188     4|              że jej skóra starła się by podeszew, a omiękła zupełnie;
189     4|        zatoczył, pod samo okno celi. By stamtąd dopiero zdumione
190     4|     klęczącego mnicha. I trzęsie nim by snopem.~"Nie Ducha nawiedzenia
191     4|          ramion tego krzyża na licu, by gwoździe Męki Pańskiej,
192     4|            układał, znów się zrywał, by po raz wtóry zapalać gromnicę.~"
193     4|            zaczepiać ją śmieli, lecz by się wszystkiego wywiedzieć,
194     4|              to za osoba taka ważna, by aż po nocy?...~I jedyna
195     4|           wieżę zdziaływane to jest, by co godzina pod hejnał wyskakiwała
196     4|        płatnerz, zbrojmistrz pański, by owo kęs chleba do; gęby
197     4|             człek z drugim rad pije, by się sam mógł nagadać."~Więc
198     4|          było otworzyć okno wykusza, by przewietrzyć resztki tego
199     4|              doskoczy doń znienacka, by mu zerwać zasłonę sprzed
200     4|             delektować się obliczem, by najpiękniejszym - nie stara
201     4|              wtedy, zmartwychwstali, by pospołu z najpotężniejszymi
202     4|            krypty u grobowej ściany, by w świetle latarni wyciągnąć
203     4|    przekradło się jednak do organów, by tłumionymi akordy poddać
204     4|          możeż to być - odpowiedzą - by człowiek o tak pięknej wymowie..." -
205     4|         ruszył wraz z niedźwiedziem, by pogrześć te resztę, jaka
206     4|              rywal szczęśliwy! Dawno by ona moją była, gdybym ja
207     4|        goliardowi nagrobek. W podłuż by go postacią ułożył, niby
208     4|              miecz - gęśle i smyczek by mu dał, by ludzie rozumieli,
209     4|           gęśle i smyczek by mu dał, by ludzie rozumieli, że poeta
210     4|        pouczenie, a właściwie po to, by mu przeor gadać nie przeszkadzał.~
211     4|            misericordię dla się rade by zamienić wszystką serc szczodrobliwość -
212     4|             goliardowy i mniszy ton, by kamieniom wschodów człeczych
213     4|            każdy po izbach ciasnych, by lucrare scribendo panem
214     4|           przede wszystkim szukacie, by najgórniejszym lotem zerwać
215     4|           ducha: czyli lat 30, dodać by wonczas należało. Dziś zasię