Czesc

1     1|     nie rzekł ani słowa. I nie patrzy, a wziera. Nie dziwię się
2     3|      widać jasne stroje dworu.~Patrzy mnich: koń złotogłowiem
3     3|     jak ten kogut niewiele tam patrzy: która plącze mu się najbliżej,
4     3|      luba?" - nastaje uparcie.~Patrzy goliard na te dzikie płomyki
5     4|     upłazie tamtej już strony.~Patrzy: świat dziwnie biały, kolumn
6     4| Podbródek wtłoczyła w dłonie i patrzy, a raczej słucha oczyma,
7     4|      nawisłą zasłonę bluszczu. Patrzy - stoi dziewka jak ta Ewa
8     4|         podejmuje ją wysoko. I patrzy spod dłoni.~Na tapczanie