Czesc

  1     1|        wiedziały, która ugaszcza w tej chwili żonglera, by w jej
  2     1|          nocy ogromy wysunie się z tej szczeliny pani głowa i szyja
  3     1|        lesie krwią ran swoich, a w tej oto chwili bije już skrzydłem
  4     1|   wszystkiego. Coś z burzy tęsknot tej nocy i gwiazd uroku pozostało
  5     1|      drgające oka. Gdy zaś, cała w tej jasności barw i świateł,
  6     1|          jego - pomyślało mu się w tej chwili tak dziwnie: że z
  7     1|           chwili tak dziwnie: że z tej tęczy słonecznego rozradowania
  8     1|     miękkie w uśmiechu, okrzepły w tej chwili. Ledwie znacznym
  9     1|            się promienie zorzy. Aż tej tęczy słonecznego rozradowania
 10     1|       rozżagwione jego wspomnienia tej nocy wkradł się z nagła
 11     1|       nagła melancholii smęt, że w tej chwili zgasła dlań może
 12     1|       bowiem zbył z własnego serca tej mocy wszystkokrotnej.~Dla
 13     1|        rozchwiei wybłysków. Na tle tej żarzy kościelnej wychyla
 14     1|           jest wszędzie, na weselu tej panny wołu więc nie będzie!
 15     1|         się usmaży..." I żongler o tej pieczeni długo, smacznie
 16     1|         może po piekarniach biją w tej chwili wszystkie serca czujniejsze
 17     1|          Łzy chlupnęły znienacka w tej przekorze goliarda. I zatrzymały
 18     1|             by nie smęcił znowuż z tej przyczyny.~I wyszarpnąwszy
 19     1|            niczym skoczek, nawet w tej postawie butnej.~"Pozdrowienie
 20     1|           nie dba, bo droższy mu w tej chwili czas i księga, przy
 21     1|       goliard jakby odżył nagle, w tej myśli chyba, że na rynku
 22     1|        bandę i ordinem. A hersztem tej bandy ustanowili w duchu
 23     1|           nie słyszał się wzajem w tej wrzawie i nie rozumiał już
 24     1|         dola nam, wagantom, gdy do tej Innej jedynym już tylko
 25     1|      dopuściła pani, abym sczezł z tej tęsknoty... Więcej nie powiemć,
 26     1|            nie chciała - wonczas w tej biedzie, w tej trosce bezradnej
 27     1|           wonczas w tej biedzie, w tej trosce bezradnej dałem się
 28     2|           gołą ścianę kościółka. W tej ciszy, z dala od zgiełku
 29     2|         sam dla niej za gruby, dla tej mam bisior najpieściwszy,
 30     2|            omotany i wyzierający z tej bieli gębą w brąz. Niemym
 31     2|           tym bodaj zadumały się w tej chwili dziewczęta.~Prawdę
 32     2|       ludziom nazbyt miła, zmarłam tej nocy w przepychu i bogactwie
 33     2|            na czepcu.~"Ja nie chcę tej nocy umierać!" - wybuchnie
 34     2|           górze - żałosna bardzo w tej desperacji swojej z ciekawością
 35     2|      Miłowania!..." A śród zamętów tej bitwy dnia powszedniego
 36     2|             Więc tylko wasza łez o tej dworce głosić się będzie,
 37     2|    wystąpił mu na czoło za ciernie tej męki największej - bo zawczas
 38     2|      zaciskiem szczęk i bledszy od tej chusty ratowniczej stąpał
 39     2|       bezradność młoda w wejrzeniu tej twarzy na gołej szyi franciszkanina -
 40     2|    opuszczać miasta, z tęsknoty ku tej dziewce zgwałconej na zamku,
 41     2|       wyprowadzają ni to na placyk tej uliczki, na kamienną cembrowinę
 42     2|     gankiem, z którego sypią się w tej chwili jak gruszki szczury
 43     2|         węgłach i graniach hen, na tej górze muru, po zrębach i
 44     2|          spiżów dzwony głoszą to w tej chwili z wież obu.~I wydzwoniły
 45     2|               ku Kalwarii samej! W tej Arce jest dosyć miejsca
 46     2|        nadzieją rozdzwaniają się w tej chwili dzwony:~"Potargane
 47     2|    skupienia.~Powaga i stateczność tej ulicy ustateczniły wnet
 48     2|            się już było do wnętrza tej Arki; brzęczy w niej jak
 49     2|            wrotom wnętrza.~U murów tej wnęki widnieją wniebowzięciem
 50     2|          stóp świętych, zdał się w tej chwili natrząsać nad głowami
 51     2|           widziano, co się z nim w tej chwili dzieje ani że mu
 52     3|         strzepnął, a że oślepion w tej chwili kapturkiem złotym,
 53     3|        ulice. Oczom nikli ludzie o tej porze, twarzy nabierały
 54     3|       duszy ciągłego przypominania tej chwili, jak pod szaty obłogiem
 55     3|      kocicy.~Rade witają je żaki w tej oćmie zmierzchowej; po ciemku
 56     3|            kotka po nocy będzie, W tej zasię nadziei oto aż ponosi
 57     3|         głowę. A targając się przy tej robocie, mówić nie przestaje:~"
 58     3|          menestrel - któremu się w tej chwili nazbyt dobrze grało
 59     3|       długo jednak wróżono uciesze tej. Oto u wylotu ulicy, widzą,
 60     3|        osiadłych.~Tam też szukać o tej porze wszystkiego, co stateczne
 61     3|            na ciekawości dla się w tej chwili najważniejszej. Ciągnie
 62     3|      omierzienie wielkie dla całej tej goliardii żywota swego.
 63     3|      widział, jak ja ciebie chcę w tej chwili, a czuł mnie całą
 64     3|           w słońcu u źródła wianek tej jednej wieczności, która
 65     3|      zarżnął człeka!" - wrzaśnie w tej chwili dziewka.~A lekarz
 66     3|        dziewki u kolan:~"Dosyć już tej krwi, dobry lekarzu! Na
 67     3|         szmatami z koszuli. A przy tej robocie spoziera zezem na
 68     3|            nuży się co chwila przy tej robocie dziecka - dziwny
 69     3|          mając dla się oparcia, co tej liny pod stopą. Dołem huczeć
 70     3|            lęku, by cię pożegnać w tej chwili może ostat... Słysz,
 71     3|      piersiach - kładł jej rękę na tej dyni - jak na łonie matki
 72     3|    gawędzie ogarnęły was z nagła w tej izbie? Sprawił to onego
 73     3|            Każdy czuje, że rzuci w tej chwili słowo na hazard jak
 74     3|                Nie człecze ciało w tej zbroi siedzi." "Ee!" - przerażą
 75     3|          całości zniosę bebechy do tej jamy... Pódziesz!... - Kopie
 76     3|       benedyktynów?!" - wrzaśnie w tej chwili goliard jakby ze
 77     3|    niebezpiecznych - jak uważają w tej chwili waganty.~Baczy lekarz
 78     3|          pogaduje? I że wy właśnie tej nocy rozpocząć go macie?"~"
 79     3|        kuflami markotni bardzo - w tej trosce o się.~Tylko, którego
 80     3|            zaś w zatrudnieniu koło tej stopy pancernej i srogiej
 81     3|     żelezie, ledwie do nakolennicy tej zbroi głowami sięgają: i
 82     3|           Może uprzytomnił sobie w tej chwili swe opuszczenie w
 83     3|          Żacy tylko nie pochwalają tej ugody. Młodsze bo serca
 84     3|          was ludzie po grodach jak tej rosy niebieskiej. Bo świata
 85     3|       chyba tkliwie uczyniło się w tej chwili, bo ten i owy pogwizduje
 86     3|        ciemnieją dziwnie groźnie w tej żarzy na szybach - aż staną
 87     3|     żałośliwa trzoda przed ogromem tej zbroi, pawęży i miecza.~"
 88     3|           nauczył go snadź w życiu tej woli. Widać to było i teraz
 89     3|           Widać to było i teraz po tej zawziętości, z jaką znaleziony
 90     3|          acz nie do słów było mu w tej chwili: tak cały osępiał
 91     3|      wyrwano."~A żakom widzi się w tej chwili - tam, w nyży okiennej -
 92     3|            łańcuchem zniewolenia w tej doli na opak: że nie poskramiacz
 93     3|            kuglców ponoszące się w tej chwili w zawrotnych poskokach
 94     3|         gędźca uderzała osobliwość tej chwili - rytmami muzyki:
 95     3|           rycerza, przytula się do tej jego łydki w kolczudze.
 96     3|     Jeszcze ci naprawdę co złego w tej chwili... A może i urzeka
 97     3|        Rzekniesz, z dwóch szczytów tej góry, z wieżyc obu rozpostarł
 98     3|        strugami krwi. Sczerniał od tej posoki i biały sznur franciszkanina
 99     3|         rzuciło brata na schody, w tej rozpaczy może, iż za późno
100     3|        wyobrażeń nie rozświetla mu tej przepaści, w jaką strącony
101     3|          nawiedziło gród, wysyłało tej nocy swe bezszelestne gońce
102     3|        wszystek lud wędrowny, jaki tej nocy wysypał się było z
103     3|    wagantów żaczki grodzkie, które tej nocy porwały się było w
104     4|      wszyscy. Gdzie? po co? nikt w tej kompanii o to nie pytał.
105     4|          owo na zaśpiewanie chórem tej pieśni goliardowej "Gaudeamus!"~
106     4|         włóczęgę uczynił, dajże ku tej doli i serce świata, by
107     4|       przed jutrznią zrywają się w tej chwili bracia franciszkanie,
108     4|            zdobić kwiatami podnóże Tej oto, którą pobożność braci
109     4|           jakby smukłymi siostrami Tej oto postaci; w złoto, błękit
110     4|       najpiękniejsza, że zawsze do Tej tu podobna. Głaskał mu wtedy
111     4|          farb świata w oczy wziął, Tej tu na płaszcze a korony
112     4|            na wargach ją mam! - bo tej róży, rzuconej mi przez
113     4|        usłyszy Głos. I starł się w tej chwili ze szczękiem miecz
114     4|       czynisz, włóczęgo, że się do Tej tu garniesz, która i za
115     4|       pracy, jest najwolniejszym w tej chwili człowiekiem na świecie.
116     4|      wydało się mnichowi, że zmora tej nocy dościgła go w celi.~
117     4|         swych żarem przykładają do tej Muzy omartwiałej niczym
118     4|           czarną krwią pychy aż do tej pokory ostatniej, w której
119     4|        zasobnym w ton, wydał się w tej chwili bratu Łukaszowi głos
120     4|          Bratu Łukaszowi wypadły w tej chwili pędzle z rąk, dłonie
121     4|                Nie pochwalił wcale tej pobożności przeor stary,
122     4|       drugą księgę już sięga - i z tej rad by coś na głos wyczytać.
123     4|   spowiedzią, wiedzieć nie raczę o tej plugawości grzechów twoich."~
124     4|       Bratu Łukaszowi wydało się w tej chwili, że słyszy głuche
125     4|   wędrownego poety, rozwianą oto w tej chwili na skórze i okuciach
126     4|         minął bez pacierza postaci Tej, która i za wagantów dusze
127     4|             w światy, do Magdaleny tej swojej, na grzeszną goliardię
128     4|        mnichowi, że zerwie chyba w tej chwili więzy penitencji
129     4|        Gdyby czarne i ściągnięte w tej chwili żagle nawy żałobnej
130     4|     habicie zakonnika pod konarami tej ciszy błędnego rycerza i
131     4|   objawione!"~I aż się przeraził w tej chwili takim ich wyczekiwaniem.
132     4|         rozglądać naokół, jak by z tej urocznej drogi samotnictwa
133     4|     klasztorem ostro rysował się w tej chwili gród w baszt wieńcu
134     4|           murem. Wyciągnij ręce do tej Orędowniczki nędz ostatnich,
135     4|    klasztorze."~A choć się łzami w tej chwili zachłysnął, ponura
136     4|     odruchowo dłoń dla pogłaskania tej głowy: niechże się uspokoi
137     4|    kolanach jego, zapatrzona weń w tej chwili jak w tęczę: że mądry
138     4|         tam kłębi, coś mota żywo w tej głowie. Więc on podsuwa
139     4|       opowiadań żadnych było już w tej chwili. Zmąciła się w nim
140     4|      wyczuwana szyją, parzyła go w tej chwili jak pokrzywa w tym
141     4|      oburącz, nazbyt już cierpko w tej chwili.~Ta niezazdrość znowu
142     4|              Nigdy!"~Z okrągłych w tej chwili warg mignie ku niemu
143     4|           dostrzega jakby podstawę tej figury; na niej dzban zdziałany
144     4|        Dziewczynie przywarło coś w tej chwili powiew I nim się
145     4|           ostatnie zwłaszcza słowa tej modlitwy. A na pół zaledwie
146     4|       Twoje...~Urwały mu się słowa tej pieśni; myśl w bok nagle \
147     4|           życia tajemnicę, która w tej chwili przewiała, zda się,
148     4|        łaski w siebie bierze aż do tej bladości na licu, do oczu
149     4|          spiekota nuży je rychło w tej pracy i rozkaprysza ciała.
150     4|           tym bynajmniej, na nic w tej chwili nie baczący. Sobie
151     4|     klepsydry.~Jak żagiew i płomię tej słonecznej pożogi doniosło
152     4|          się na nim kudły w grozie tej myśli, że goniąc córkę,
153     4|          Lubują się w nich i panie tej świątnicy białej nad strumienia
154     4|         wyłuskawszy go tak sobie z tej skorupy powagi, głaszcze
155     4|          tak mu się tylko wydało w tej rozchwiei błysków i migotań
156     4|            tu nie powróci wcale. W tej rzeczki zanurzy się falach:
157     4|           chaosie wystawiała się w tej chwili na wyży - Bakchowi
158     4|          gron u skroni. Głaszcze w tej chwili swe ciało, dłońmi
159     4|           Że duchowi mierzło już w tej chwili rozpusty wspomnienie,
160     4|         kto nie wyrywać się będzie tej nocy z grodu?!... Niejedna
161     4|           zda się, przeciąga się w tej chmurze rdzawej, która szmatem
162     4|            zawyciem, pod słyszne w tej chwili gony zamieci... W
163     4|    przeraźliwie, że aż zagłuszył w tej chwili grzmoty dalekie.
164     4|         wreszcie na ulgę nieomal w tej niemej pogrozić śmierci.
165     4|  pomiarkowawszy wnet, że nie pytać tej głowy mniszej, skąd się
166     4|           oczach łzy, błogosławiąc tej matce: "Takich by nam księży
167     4|       kończy mnich z zamkniętymi w tej chwili oczyma.~"Pod krzyż!"~
168     4|            w obraz. Pobłaża przeor tej ciekawości. Lecz pod jego
169     4|         złudnej!..."~I gotów był w tej chwili wzywać przyjaźni
170     4|       swoim: że i on się począł od tej świętej twarzy. Więc jej
171     4|         tym ogniściej rozpłonęły w tej chwili róż szkarłaty, tym
172     4|       psałterzowych.~I chylą się w tej światła zastygłości wszystkie
173     4|        swoją. Zadumane zdają się w tej chwili drzewa i mury. Stworzenie
174     4|           różę złotopłomienistą. W tej właśnie chwili dobyła się
175     4|         niełaski wejrzeniem. Gdy w tej przypochlebnej pokorze wyraża
176     4|            kudłów capowych czuje w tej chwili i słyszy nieomal
177     4|           I uwodzenie.~Oto nagły w tej chwili szelest, stuknięcie
178     4|            ją znowuż?!... Słyszy w tej oto żywej chwili one fletnie
179     4|       na-ami!..."~Dziwnie wąskie w tej chwili i sine wargi mnicha
180     4|        progu użalił się chyba echu tej ciszy grobowej. Bo klasztor
181     4|      Łukasza w ogrodzie ogarnęło w tej chwili to ostatnie, nieludzkie
182     4|         gdyby ciałem borykał się w tej chwili z ucieleśnionym już
183     4|               Kacerza nad księgą w tej właśnie chwili jakby na
184     4|         przeor, nieskłonny snadź w tej chwili do pocieszeń filozofii. -
185     4|        zupełnie.~Zwichrzona była w tej chwili broda starca, potargany
186     4|      klęczki. I oburącz chwyta się tej nogi nad bosą stopą w drewniaku.~"
187     4|           tu i nasze pacierze... W tej chwili ostatecznej może
188     4|           imienia u ludzi, zmarłem tej nocy grzeszną śmiercią włóczęgi -
189     4|           imienia u ludzi, zmarłem tej nocy grzeszną śmiercią włóczęgi -
190     4|          ponury. Cni mi się bardzo tej nocy w samotności mojej.
191     4|       dniami wszystkimi - był przy tej robocie. Dzisiaj jam za
192     4|        postrzega, jak pod uchwytem tej łapy puchar jego szacowny
193     4|         wierzeń moich... Za sprawą tej zbroi zakupionej wszczęła
194     4|            zupełnie. I widza się w tej chwili na kształt dwóch
195     4|      ukryci za węgłem ulicy jęli w tej chwili pokazywać sobie palcami
196     4|        snadź po tych niciach tkacz tej przędzy w ciemnościach kątów,
197     4|      niechęcią spogląda na kamrata tej nocy, który pił, bo pił
198     4|         Lecz tamten uchylił się od tej napastliwości; a tak dziwnie
199     4|           miękkie uchylenie się od tej ciekawości; a w tej odmowie
200     4|         się od tej ciekawości; a w tej odmowie tak przekornie wabny
201     4|            tylko tę jej czaszkę, w tej chwili ponuro opuszczoną
202     4|         krześle: sama gospodarzy w tej chwili. Oto dzban, już wysączony,
203     4|             dokończony już dzban i tej ułudy ostatecznej, jaka
204     4|         Może dopijesz się wreszcie tej prawdy człeczego istnienia,
205     4|   wyszczerzeniem szczęk, jak owo u tej pół-kobiety, pół-tygrysicy
206     4|             że palce mistrza - i w tej jeszcze chwili! - lepią
207     4|            bracia. Złe są mnichy w tej chwili. Za igrę, której
208     4| Spokorniałeś, bracie?! Poczekasz w tej pokorności na Sąd Ostateczny!... "
209     4|         melancholia przypomnieniem tej dziwnej opowieści z jakowychś
210     4|          niejeden rozełzawił się w tej chwili, bo słyszało się
211     4|        bestii!..." - rozległ się w tej chwili głos niedźwiednika
212     4|         granicą święcić się począł tej nocy - żądz sabat wtóry.