Czesc

1     2| franciszkanin śród trędowatych.~W zadumie nad dolą człeczą owiało
2     4|           zmilkną na czas jakiś w zadumie nad poległymi towarzyszami,
3     4|        się oto klerkowi echo - ku zadumie głośnej. Dziwnie pełnym,
4     4|    Kajfasze!" - czytać się dało w zadumie starca.~W takich chwilach
5     4|         powieki. Usta bożyca są w zadumie poważne, gdy rozsiewną jakby
6     4|  winnicach: Panek z fletnią, i ku zadumie w słońcu wiadomo skory,
7     4|       swoich.~A w tym ściszeniu i zadumie odmieniało się powoli grube