Czesc

1     2|     życia ochocie żwawo szukać winien. Tedyć rzekę: co nam Adam
2     2|    jego bliski, konia mu nawet winien od dawna, ale prosić go
3     3| maszkar nie rozeznał, wiedzieć winien, co pisze światy Heronim
4     3|       i skrzepiają słowem: żyć winien, potrzebna ludziom sztuka
5     3| klasztorze: wszystkiemu zawsze winien. Na kimkolwiek w społeczności
6     4|         lecz surowy stawać się winien głos nasz, zakonników, wobec
7     4|      jako słusznie, liczyć się winien. Ducha więc królestwo na