Czesc

  1     1|              szybami w ołowiu w domach co zacniejszych prześwitują
  2     1|              Trafił żaczek się uczony, co roztropnym duchem wnika
  3     1|                zacałuje dziewce usta. "Co mi robisz?!" - panna krzyczy. "
  4     1|              uciekały precz dziewczęta co sromliwsze. Swawola szła
  5     1|                na te maszkary satyrów, co w zalotach dzikich wygniatają
  6     1|              spodobało bardzo: iż baby co starsze wypchały się, jak
  7     1|                pod oknami! A wiesz ty, co dzwon kościoła oznacza?
  8     1|             pomykały się panie z domów co zacniejszych, ledwie rańtuszkiem
  9     1|               prawdziwych zdarzeniach: co się gdzie z kobiecych spraw
 10     1|                za kobietami: wszystko, co śród panów wiekiem dojrzałych
 11     1|         sprośne plotki o rybałtach?... Co takiego?! toż, na miły Bóg!
 12     1|               in logiam, w rozmównicy, co jest znakiem osobliwej przychylności
 13     1|         księcia.~"Nie wiem prawdziwie, co mniemać o tym rycerzu. Niewymowny
 14     1|           ognie łykać, podkowy łamać - co który umiał.~Z tego nieładu
 15     1|               czynił przecie wszystko, co trzeba: i na rynku się pokazywał,
 16     1|           kuglców butlą, kulą i nożem. Co mówię! toż oni rzecz naszą
 17     1|             przedrwiny ze wszystkiego, co nie jest z ich trybu powszedniości.
 18     1|               i żyć już nie wiadomo po co. Za każdym progiem, zda
 19     1|              jeszcze jedną ułudę - oto co znalazł wędrowny poeta u
 20     1|                 Nieprędko połapał się: co, gdzie, jakim cudem się
 21     1|                burmistrz z laską. Mało co baczy na rycerzy potyczkę,
 22     1|            ostatnią pasję na wszystko, co się od rana dziś w mieście
 23     1|             pójdę? gdzie się podzieję? co tymi czasy uczynić z sobą
 24     1|     najpiękniejsza. (Możeś już słyszał co o niej? Nie?!) I jam jest
 25     1|          opowiadano o tym na mieście?! Co?!) Wiedz tedy: ja go zabiłem
 26     1|              zawsze znajdzie się taki, co cię obroni. Zgniotą cię
 27     2|         spojrzeniu: zamyśla ostrożnie, co by odpowiedzieć.~Widzą:
 28     2|             Każdy rzewnie w to wierzy, co mu podchlebia.) A Żyd przypomina
 29     2|       westchnienia. Już wiedział tedy, co mu było trzeba: przytakuje
 30     2|            szukać winien. Tedyć rzekę: co nam Adam pod jabłonią przyczynił,
 31     2|            gniewu do głowy:~"Powiadaj, co ludzie o niej mówią!" -
 32     2|              nagle szara jak ten mur. "Co z tobą, panie?!"~"Nic to!
 33     2|                po raz drugi dzisiaj." "Co takiego, na Boga?!" "Czerwona
 34     2|               panie z Pisma. Lub bodaj co dzień w tryumfach je zdobywać -
 35     2|           chwili nie pojmował goliard, co właściwie wyrzucają mu tak
 36     2|             ledwie przez pół wszystko, co przedtem było, domyśla się,
 37     2|             zakotłowało się tymczasem. Co raźniejszy wyskakiwał z
 38     2|                tu duszę przyłożyć? i o co? Gburów to najbardziej nieoświeconych
 39     2|           powiadał, że nie wiadomo, na co się wyrok królewski obróci,
 40     2|                cienie takie; nie by mu co złego zrobić, lecz aby się
 41     2|                kalekich żebraków i bab co najstarszych: ludu zawsze
 42     2|              najstarszych: ludu zawsze co najniecierpliwszego w kościoła
 43     2|           zdawał sobie goliard sprawy, co właściwie przykuwa mu oczy
 44     2|            człek był, że dla okazania, co kuźnia jego zdziałać zdolna,
 45     2|               nawet samo, oddają ni za co, bo za ono waganctwo goliardowe -
 46     2|             kapturem, by nie widziano, co się z nim w tej chwili dzieje
 47     2|         anielskich na wieżycach obu. A co jedna wieża swym basem wyhuczy,
 48     3|            dworek swoich i cichą pomoc co ładniejszych kobiet w mieście.
 49     3|                Próżno wzywać niemego."~Co ledwie rzekłszy wstrząśnie
 50     3|           teraz, powiadaj mi wszystko, co wiesz o rycerzu."~Ruszyły
 51     3|               in logiam, w rozmównicy, co było znakiem osobliwej przychylności
 52     3|                tańczoną" zagrał. Dadzą co, nie dadzą: gbur, kto z
 53     3|        żonglera przepędził z piekarni, co ci romansem głowę sczmucił,
 54     3|            Zechcesz mi może podmiotnąć co z onego nasienia?!- A ona
 55     3|               o tej porze wszystkiego, co stateczne w mieście. Na
 56     3|          młodzi grodzkiej. Choć ledwie co dziesiąty gębę gdzie w kufie
 57     3|          ziemię zapadli, by ich który, co się wczoraj kajał, nie zapytał
 58     3|               pachą - byś wiedział, za co cię kanonik ze społeczności
 59     3|             rozeznał, wiedzieć winien, co pisze światy Heronim w żywocie
 60     3|             mocy do rozmyślań nad tym, co się między nią i heroldem
 61     3|               wygodzenie i uciechę. Bo co ona mu rzecze, on wraz na
 62     3|                taka niepoczciwa, to za co mnie lubisz?"~Nie znalazł
 63     3|                 który by kogo nauczył, co by mu się, miarą rozumu,
 64     3|           nawet psałterz na stawkę, na co linochód aż kubek z kośćmi
 65     3|             żaczku nauczony, ~Powiedz, co jest pięć?~Im w to graj.
 66     3|           Bramy miasta tego minąć, aby co najrychlej, do pierwszej
 67     3|                troczenie kobiet; tylko co u tamtych jak siodło na
 68     3|                wewnętrzną. Wonczas też co przypadek pod oczy podsunie -
 69     3|           zmotane.~"Nigdy nie zgadnąć, co cię uraduje, a co utrapi
 70     3|             zgadnąć, co cię uraduje, a co utrapi sumienie - osobliwie
 71     3|              pono nie ma też wcale. Po co ty wszystko tak przemyśliwasz?
 72     3|             jaki durny przy wszystkim, co nowe!... Ach, jak ja nienawidzę
 73     3|               wagancką - ze wszystkim, co na niej twój diabeł uwiesił.
 74     3|                swoje i gromady po tym, co tu słyszano, przystąpi do
 75     3|              im z rąk.~"Baczcież tedy, co wam odmawiać pocznę, wy
 76     3|                wiem - na pamięć umiem, co się między rybałty przytrafić
 77     3|               nożami przynieś mi który co tchu... Biegaj! Tu mi go
 78     3|               bez okrasy, a i nuży się co chwila przy tej robocie
 79     3|                Pierwszym zaraz łykiem.~Co widząc, lekarz wskazał go
 80     3|            tyle mając dla się oparcia, co tej liny pod stopą. Dołem
 81     3|            jedynie pomyślałaś nad tym, co się należy utrudzonemu.
 82     3|              twarzy otoczyło lekarza. "Co więcej wam rzekę, chłopcy:
 83     3|             koło lekarza.~Prawdą jest, co o skoczce powiada! Panią
 84     3|                się usta, nie wiedzące, co rzec. I tak milczało wszystko
 85     3|                z ławy. Niechże rzeknie co, gdy już gadać zdoła."~Lecz
 86     3|       Rozpoczął wszakże nie od tego, o co go tu nagabywano. Głos zasię
 87     3|              kierują się za goliardem.~Co widząc, lekarz czym prędzej
 88     3|   przeznaczeniem szukać corde jucundo, co w smutkach wciąż gubią osiadli!
 89     3|        goliardowe słowo: nad wszystko, co z ksiąg wiedzieć możecie,
 90     3|               nas ordinis, tyle sekty, co w, tym kluczu żurawi, podążającym
 91     3|                 byśmy tam poszli." "Po co?"~"Świat tam wykuwają wyższej
 92     3|               piękności i mocy." "Więc co z tego?" - żachnęli się
 93     3|               przyszło do nas sam o." "Co?'" - zaszepczą w popłochu. "
 94     3|                 wyraża teraz urągliwie co do siebie powątpiewanie
 95     3|          akuratnie, wedle prawa ksiąg, co po innych grodach źle osądzone
 96     3|                igrce! Każdy z was jest co najmniej przez pół takim,
 97     3|            durne!... Po tym wszystkim, co dziś na mieście było, nie
 98     3|            było, nie odgadnąć od razu, co za jedni są ci panowie!"~
 99     3|                 woła ku niej - zrób tu co, zarządź jakoś, bo..."~"
100     3|         terminować u ciebie, kowalu."~"Co więcej rzec ci mam, chłopcze?
101     3|        prawdziwie, nawet to najlepsze, co z siebie ludziom dać mogą -
102     3|            płomień konopny, który mało co zaświeci, a nikogo nie ogrzeje?~
103     3|               na zdrowie pójdzie. ,,Bo co?! nie wolno?" - pyta z ambitem
104     3|              ścianach piwnicy pomykają co chwila cienie zwiewne.~"
105     3|             naturę męską. "Cichoj!..." Co chmurniejszy z mich już
106     3|                to. Wiemże: wy niczemu, co jest nad dolą waszą, pomocnej
107     3|         kowalowi zakuwać się nie dam - co mówiąc ściąga wraz z siebie
108     3|                w sztuce swojej - i oto co ci na koniec zadadzą!"~Choć
109     3|               wyzierają ku goliardowi: co on powie na to. W wiecowaniu
110     3|          jeszcze większą, nie włada po co, przydeptuje go potem. Zdawać
111     3|         wszelkie więzy doli, wszystko, co na nim cięży z dni konieczności,
112     3|        towarzysze. Jeszcze ci naprawdę co złego w tej chwili... A
113     3|           nagęściło się w mieście ludu co niemiara - zza murów, z
114     3|          Sodomie i wysłańcom szatana - co oznaczać miało: grodowi
115     3|                 A nie daremnie, ponoć. Co chwila odblask pożaru błyskawicowym
116     3|              Ducha!..."~Tak się żegnał co chwila przede wszystkim
117     3|        zaledwie ośmielał się zobaczyć, co wówczas do obejrzenia było.
118     3|                 Poderwało się ramię. A co śmignie sznur i uderzy w
119     3|       powściągnie mu ramię.~"Frate! za co ty mnie tak smagasz? Ja
120     3|                kim się tu borykać? I o co, duszo mizerna? Ty skaczesz
121     3|            brata. "Na Boga - szepcze - co się w mieście dzieje?!"~"
122     3|            mieście dzieje?!"~"To samo, co i w tobie, frate: walka
123     3|                niebo miłosierne, już o co innego chyba niźli o zratowanie
124     4|     wyciągniętym, by, dojrzeć uważnie, co też tam napisano.~"Dokąd..." -
125     4|           godzą się wszyscy. Gdzie? po co? nikt w tej kompanii o to
126     4|               wybierają śród nich kęsy co najsmaczniejsze. Za matkami
127     4|             nie zamierzają pozostawać, co innego ich nęci. Płonie
128     4|                nas turma i klątwa. B j co mistrz w terminach uczenie
129     4|              serc i ducha czujność. Po co?... Ty jeden wiesz. I Paweł
130     4|               Pieje kur klasztorny jak co dnia przed świtem, odzywają
131     4|               w czyich rękach?... A za co oddana?"~Kłodą zwisło ramię,
132     4|            codziennych: tu przychodził co ranka, zdobić kwiatami podnóże
133     4|                I jakże nawiedzał odtąd co ranka tę tu Postać, kwiatami
134     4|             niepamięć zapada wszystko, co było przed chwilą. Bo stokroć
135     4|               zawsze przed Bogiem - za co ma od nich pieśni i muzykę,
136     4|            słaniający się i to drżenie co chwila, które nim wstrząsa
137     4|          wzdychania starości, niewiele co różne od gołębich turkań
138     4|                brata furtiana.~"Daj mu co jeść i niech rusza z Bogiem" -
139     4|             zatrzymuje brata furtiana. Co ten zdał się przewidywać,
140     4|               zawsze przed Bogiem - za co ma od nich pieśni i muzykę,
141     4|            votum do kościoła powiadał. Co miał, to klasztorowi w pobożnej
142     4|           dźwigał u szyi oglądając się co chwila na tę cichość zakorzeniałego
143     4| zagnieżdżającej się śród franciszkanów co znaczniejszych: o ich wyczekiwaniu
144     4|          odgadł, na kim się to skrupi. Co chwila czerwienieje na twarzy
145     4|                 Zełgane było wszystko, co opowiadała mu przed chwilą!
146     4|           kłamstwa swego, już nie wie, co począć; aż omiękły nagle
147     4|               od kamratów na gościńcu, co śród mnichów porabiał -
148     4|             Niechże jej tedy opowiada, co wie o tych nimfach: jakie
149     4|                a raczej słucha oczyma, co dalej będzie. Coś się tam
150     4|                rzecz główna nie w tym, co się komu przytrafi. Przytrafia
151     4|          słuchy na grzbiecie i śmignął co tchu w skokach polotnych.
152     4|       nawoływać głosem - łatwo wywołać co w takim miejscu niedobrym.~
153     4|              dzwonnymi loki rozgwiazda co chwila czyniła - za krzyk
154     4|            piękna rączki chyże czerpią co żywo z tych głębi, roztopione
155     4|              oto prządki gronom Bakcha co najzacniejszym płaszcze
156     4|            który jeszcze kocha radość! Co się dziś ledwie majaczy
157     4|           opowieści sprawiły wszystko, co się z nią w życiu stało!
158     4|                goliardowi z księgi, że co mistrz w duchu swym ledwie
159     4|          rozsiewa za kwiaty - by potem co wiosna, co lato rozkwitały
160     4|           kwiaty - by potem co wiosna, co lato rozkwitały w słońcu
161     4|          skrzydłem, że nie rozróżnisz: co się tu kłębi w pląsach,
162     4|                się tu kłębi w pląsach, co wabi kwiatem, co prószy
163     4|              pląsach, co wabi kwiatem, co prószy barw roziskrzeniem
164     4|                grzmotu, szyb rozbłyski co chwila, a i ta okrzepłość
165     4|              zaś epoka równą być winna co do ilości pokoleń. Że zaś
166     4|               serca tylu franciszkanów co znaczniejszych! Zawiodła
167     4|             uszy przysłania przed tym, co tu wysłuchać od niego musiał.~
168     4|             śmiertelnych wyliczeniem.~"Co więcej rzekęć, bracie furtianie:
169     4|                daje, w grzechu daje; a co w grzechu dane, na potępienie
170     4|                za ramy społeczności. I co to znaczy na świecie: nie
171     4|                 I już nic nie widział, co się w kościele działo. A
172     4|         mieście całym. I że ten i owy, co się do snu już było z powrotem
173     4|         powtarza sąsiadom to wszystko, co w nią wgadał było przypadkiem
174     4|           tylko nad życie, a wszystko, co było, nad tym, co jest.~
175     4|            wszystko, co było, nad tym, co jest.~Ale serce kobiece
176     4|            kłótnia między małżonkami - co sumieniu ważniejsze: życie
177     4|         świętemu Julianowi, ubogiemu - co i mniej rozrzutne będzie,
178     4|                czerwone i rozjarza się co chwila żywszym blaskiem.
179     4|             Chodź tu, na górę; może ci co dam, gdy uprosisz przy dzbanie...
180     4|          wkracza powoli ona, wysuwając co chwila spod kirów białe
181     4|                zdziaływane to jest, by co godzina pod hejnał wyskakiwała
182     4|                 żywych spiżów mistrz!"~Co mówiąc usadzał gościa w
183     4|       zapadlinami policzkowych kości - co wszystko czyniło wyraz tak
184     4|          gorzkość wykrzywiła mu wargi. Co widząc, ona doskoczy doń -
185     4|           Twego ducha, Franciszku, owo co pozostało w sercach Twoich "
186     4|              Święty - lecz wiem teraz, co mi czynić: zjawię się w
187     4|            zawsze będzie nad wszystko, co się statkiem zdobyć daje.
188     4|            respektu przed czymkolwiek, co się zyskiem nie wypłaca
189     4|            trącać swego pana: "Spójrz, co czynisz!..." A gdy w swej
190     4|                zamierza - jak uczyni - co to z tego będzie... W racjach
191     4|             gwałtownym rozciekawieniu: co też się mnichowi zwiduje
192     4|            Powtarzał żak akuratnie to, co dzień przedtem usłyszał
193     4|             chwili:~"Więdnie wszystko, co nie wyrasta z korzenia miłości.
194     4|              pomiatania tym wszystkim, co się w grze życia nie wygrywa
195     4|         nastaną...~Obliczcie sami lub, co łatwiej: spytajcie błędnych