Czesc

1     1|      Dopuści opat przed stoły skoczkę, wesołki i tabulatora -
2     3|    słowa. Więc zezem baczy na skoczkę. Ona żachnie się ramionami,
3     3|     dumniej się stało, że nie skoczkę lichą masz..."~Jęła poprawiać
4     3|     stulonych.~"Szkoda, że tę skoczkę waszą już diabeł porwał!
5     4|     wodzie bywała...?~Odpycha skoczkę od się precz. I powiada,
6     4|    nim porachunki zazdrości o skoczkę; a teraz i za śmierć jej
7     4| przodownicę przed wiekami: za skoczkę pląsającą po rynku grodzkim.