Part
1 1 | pozahistoryczna koncepcja życia. Na to już nie na rady: - "notre moi
2 1 | od historii uciekł, ten już padł jej ofiarą, tego ona
3 1 | ofiarą, tego ona wlecze już, urabia, kształtuje, a on
4 1 | europejskiej kultury, że nie może już ona ustalić się na żadnym
5 1 | wtedy tylko, gdy zostały już stworzone. Każdy świat kulturalny
6 1 | rozumieć i tłumaczyć to, co już stworzone. Każdy świat kulturalny
7 2 | krytyki. Czy istotnie tak już całkiem pozbawieni woli
8 2 | swoje odkrycie. Ileż to już razy idealizował i apoteozował
9 2 | mistrz, którego pora by już z zapomnienia wydobyć. Istnieją
10 2 | jest całkowicie nieobecne. Już to samo jest charakterystyczne:
11 2 | każdy przeciętny Polak ma już nie tylko odwagę, ale wprost
12 2 | powierzchni życia. Istnieją już w literaturze przykłady
13 2 | samopoczuciu; wszystko to są już wyniki: cała świadomość
14 2 | wszystko. Oddacie! Oddaliście już dawno. Gdy spracowany, skatowany
15 2 | Jeszcze jest Polska. Polski już nie ma w obliczu praw ludzkich.
16 2 | tam milczą wszystkie inne. Już nie stworzy pisane słowo,
17 2 | natura - nie istniałoby już tyle nawet ojczyzny, ile
18 2 | ręce, aby przygarnąć plon. Już wołacie, ukazując na Żeromskiego,
19 2 | Nieporozumienia są istotne, niemożliwe już do zagładzenia. Lata ostatnie
20 2 | Lata ostatnie wykazały już, że istnieje tylko jedna
21 3 | czytania - ale zupełnie już niewiarygodnym i nie zasługującym
22 3 | zgasłej Deotymy. Tak bowiem już jest, że nawet protest ostatecznego
23 3 | dzięki temu tylko, że go już dziesięćkroć z płonącego
24 3 | młoda Polska, która oto już jest, żyć usiłuje wobec
25 3 | który rok temu zgasł, a już jest w jakiejś niezmierzonej
26 3 | rozlewają się w duszach. Już nie trzeba myśleć, nie trzeba
27 3 | jest Olimpem a przynajmniej już Wersalem ta tyjąca w słońcu
28 3 | wspaniale rozwiążemy, gdy już nam to będzie wolno. Tym
29 3 | przenikał, chyba całkiem już zdezynfekowany, nieszkodliwy.
30 3 | nieznanym losem. Gdzie nie ma już walki, pasowania się, wysiłku,
31 3 | mięśni - tam istotnie jasne już i skończone jest wszystko.
32 3 | katolikowi potrzebne: to już należy do księdza. Polak
33 3 | jeden gest? Oto nie muszę już kłopotać głowy różnymi filozofiami,
34 3 | zagadnienia budowania, ten już sam idzie na budulec, na
35 3 | co z niego wyrasta. O tym już wiedzą ci, którzy mają wolę.
36 3 | swoboda: wszystko inne jest już variété - mądrością dzieci,
37 3 | moc żywiołów, który czuł już hańbę prochów, deptanych
38 3 | wielkiego ludzkiego nie kościoła już a civitatis hominum, ojczyzny
39 3(***) | Rodzinie Połanieckich - każdy już zgadł, że mówię o Quo Vadis.
40 3 | stawało się to życie, gdy było już wytworzone, aby zaś było
41 3 | jej wewnętrzny charakter: już tylko de nomine podział
42 3 | logicznego opracowywania danych już treści ukazywał się jako
43 3 | powstawały w obrębie istniejącego już kościoła grupy, które na
44 3(****) | powracam do wielokrotnie już przestudiowanych książek
45 3 | od XVII. wieku zwał się już w Europie Don Kichotem.
46 3 | W innym miejscu miałem już sposobność zauważyć, jak
47 3 | indywidualizm! Przestańmy już gadać o tym. Polski indywidualizm
48 3 | górował typ, który z natury już musiał szukać siły Polski
49 3 | pokrzepiali serca myślą, że kiedyś już także było źle, a jednak
50 3 | na dnie bagniska, w które już wcześniej, bodaj, że od
51 3 | cały pozostały świat, to już tylko tło tej zasadniczej
52 3 | wciąga w swoje obroty klasy już ukształtowane, zewnętrznie
53 3 | wspominając - nie uda im się już powrócić do dawnej natury.
54 3(*****)| wolnej myśli wreszcie: jeżeli już mam mówić o swoich subiektywnych
55 4 | wszelka genealogia jest już czymś wtórnym, jest już
56 4 | już czymś wtórnym, jest już metodą, opracowaniem, strukturą.
57 4 | nam religia i sztuka, są już stwardnieniami, krystalizacjami,
58 4 | wszystkie inne. Nie wywabi się już z życia, nie wyrwie z samego
59 4 | minionego, w dziedzinie gotowego już bytu, ten jest teologiem,
60 4 | skupienia to tylko, co jest już zintelektualizowane, zawarte
61 4 | oczach swego ostatecznego już strupieszenia i upadku.
62 4 | swoich członków, niczego już nie dokona, znajduje się
63 4 | mówi Carlyle, że "w niej już nie będzie czynów". Nie
64 4 | będzie czynów". Nie jest już moją winą, iż życie jest
65 4(*) | wykształconych, przecież już przeciętni - byle nie polscy -
66 4 | powietrzu psychika właściwie już nie ludzka, gdyż człowiek
67 4 | gdyż człowiek jest to pewne już tylko upostaciowanie jej, -
68 4 | rzeczywistością, wszystko inne jest już jej wynikiem.~Obecnie pragmatyści
69 4 | fakt, wszystko inne jest już wytworem i wynikiem. Zrozumienie
70 4 | samem źródłem życia; gdzie już sama siła planowego działania,
71 4 | zadaniom zostały utracone, tam już nic ich nie zastąpi. Tu
72 4 | tej siły niema, tam niema już żadnej społecznej energii.
73 4 | stwarza dla istniejącej już i szukającej dla siebie
74 4 | gdyby nikt nigdy nie miał już posadzić drzewa", - w pojęciach
75 4 | abstrakcji noc, w której gasną już raz na zawsze wszystkie
76 4 | słońce prawdy życia. Tak już odwykliśmy od jasnej, klasycznej
77 4 | narodu, - a przecież, gdy się już tylko analitycznie bada
78 4 | opanowaną własność, był on już ponad nim: - w zasadzie
79 4 | człowiek renesansu - są już tu obecni.~Zagadnienie,
80 4 | myślącym: skutki widzieliśmy już w poprzednim rozdziale.
81 4 | my go opuścim- utrać i go już cała ludzkość na zawsze.
82 4 | rzeczy nowych w stworzone już poprzednio, tworzenie to
83 4 | treść musi wniknąć w to, co już zastaje ustalonym, wróść
84 4 | prawda. Gdzie ten płomień już zgasł, gdzie pod determinizmem
85 4 | irracjonalny twórczy pęd, tam już i sprawa życia została przegrana.
86 4 | nieznanemu - nieznanego. Przecież już w biologii nikt nie wierzy
87 4 | zasadniczych życia. Poznaliśmy już poprzednio te warunki, nad
88 4 | technicznej (jak to życie, które już niezależnie od naszej twórczości
89 4 | filozofii, która nie chce, już według orzeczenia Hegla,
90 4 | W krytyce naszej ocenił już przed wielu laty znaczenie
91 4 | szematach rzeczywistości już dokonanej i zamierzchłej -
92 5 | mocą której raz na zawsze już rzeczy polskie toczyć się
93 5 | że w gruncie rzeczy niema już powodu szarpać się, rozpaczać,
94 5 | pełnej zbroi, jak Minerwa. Tu już idzie o samą strukturę psychiczną,
95 5 | że w zasadzie swej świat już jest skończony, że nie może
96 5 | kierat, do końca dni swoich już całkiem automatycznie wykonywać
97 5 | na całym świecie wyrosły już nad nich. ! tak ze wszystkim.
98 5 | lub innej maszynie, która już jutro może okazać się złą
99 5 | się, aby człowiek nie miał już nic do wydarcia światu:
100 5 | w każdym razie istniało już jakieś ustalone poza nami
101 5 | strony swej mocy: posiada ona już bardzo znaczną wytrwałość
102 5 | świadomej myśli, jak twardo już umie walczyć ze światem: -
103 5 | walczyć ze światem: - pora już tylko, by to twarde, silne
104 5 | czystego ducha: ale ten okres już dla nas przeminął, duch
105 5 | wtedy ta moc, która istnieje już w ciemnych procesach życia,
106 5 | woli. Wola polska miała już takie nagłe zwroty: bywało
107 5 | takie nagłe zwroty: bywało już jej na imię: Konarski, Śniadeccy,
108 5 | takiej Polski. Zaginęła ona już na wieki, dzięki tym wielkim
109 5(*) | że właśnie dlatego, iż już dziś zagadnienie Polski
110 5(*) | i jaką może być ona, to już nie należy do rzeczy. Politykę
111 6 | innego rodzaju nie fałszów już nawet - ale zabawek, zabawek
112 6 | domina i maski, których nikt już nie wynajmie. (Rakaka -
113 6 | i dla tego, co na zawsze już ludzkim przeświadczeniem
114 6 | znikłaby. Nie jest to więc już prawda, ale upadek. Gdy
115 6 | mniej lub więcej z dóbr już wytworzonych: - gdy odrzuca
116 6 | nie wytwarzał, nie mógłby już nikt na nic zasłużyć. Przez
117 6 | światu prawo. Nie zasługa już i nie łaska, w każdym razie
118 6 | zwiastował Zaratustra. Oto niema już ś. p. zasługi. Nikt nie
119 6 | żyć - ten nie zasługuje już zaiste na nic, bo to jedno
120 6 | sam człowiek. Nie zasługa już, spływająca nań z nadziemskiej
121 6 | się nam jako życie, gotowe już do pewnego stopnia, czekające
122 6 | bezwartościowym, nie myślmy, żeśmy już poznali i osądzili świat
123 6 | tle gotowego, dokonanego już świata pracy, świata uczłowieczonego
124 6 | świata uczłowieczonego już, nie znamy tego istotnego
125 6 | własną ich pracę nie tylko już jako błąd, ale wprost jako
126 6 | ukształtowania psychiczne: niema już nic, jak się zdaje; - nic
127 6 | moment, kiedy nie pozostało już z poprzedniego świata nic,
128 6 | nasza stwarza świat. Niema już żadnych stałych warunków,
129 6 | z Polską? - My chyba to już najwyraźniej czujemy, że
130 6 | nie dusza, wszystko to są już wytwory i wyniki. Życie
131 7 | emigracji - sprawa byłaby już załatwiona, nie ma więc
132 7 | burzyciel jego legendy, nie mógł już wtedy bez bolesnego rozszczepienia
133 7 | przez wielkie, zastygłe już, obce sobie ciała Egiptu
134 7 | narodu, życia zbiorowego, już nie jako ślepego, dźwiganego
135 7 | jednostek, jeżeli nie będą one już tak wobec zbiorowego życia
136 7(*) | Trentowskiego i za parę set lat, gdy już polskie i francuskie oryginały
137 7 | swobodę; teraz wstąpić ma już ona tylko w ciało historii,
138 7 | weń, ale właściwie jest już poza nim. Zadanie dziejowe
139 7 | niezmienną, nie wymagającą już czynu dla umocnienia samej
140 7 | Na swoim grobie. Był on już więc dla niej niepotrzebny:
141 7 | wrastał poeta.~Wspomnieliśmy już gdzie indziej, że niesłusznym
142 7 | nieskończenie pełnym, gotowym już ideałem świata, - ku któremu
143 7 | zarazem jest jakby naprzód już ustalonym kształtem zasługi,
144 7 | przez człowieka, istnieje już bez człowieka i spływa nań
145 7 | właśnie ta łaska, która już na wieki jest w Bogu, ale
146 7 | jest nie tam, gdzie się ma już świadomość, lecz tam, gdzie
147 7 | przyrodą, gdyż od trzech wieków już choć bezwiednie myślące
148 7 | wyższy, który będzie miał już z góry w sobie rozwiązanie
149 7 | rzeczywistość: mówiliśmy już wielokrotnie, jak przedstawia
150 7 | uczył romantyzm: widzieliśmy już to. Romantyzm był ocaleniem
151 7 | woli i wiary nie zaginęły już dla tego, kto się ich dopracował,
152 7 | żywiołem; gdy staje się już jasnym, że wszystko zawsze
153 7 | swojego istnienia. Mówiłem już o czynnikach, izolujących
154 7 | zawsze z czymś, co nigdy już nie stanie się od nas zależnym,
155 7 | się od nas zależnym, nigdy już nie przestanie istnieć,
156 7 | niezależnie od nich muszą już same przez się istnieć.
157 7 | potęgować silę tę, gdy istnieje już ona, lub marnotrawić ją.
158 7 | polska myśl pozostawała już w takim stosunku do nowoczesnej
159 7 | życie praktyczne w wielu już dziedzinach. Stosunek między
160 7 | współzawodnictwo z istniejącymi już organizmami gospodarczymi.
161 7 | szlakiem życia. Powinna! Widzę już zarzuty, że usiłuję gwałcić
162 7 | byt. Myśl dzisiaj głębiej już pojmuje te sprawy. Już tylko
163 7 | głębiej już pojmuje te sprawy. Już tylko w głowach, żyjących
164 7 | stań się siłą! Siłą jest już i dzisiaj Polska. Dlatego
165 7 | niedosięgalnego wnętrza, ten los swój już oddał na pastwę niemej,
166 7 | przekształceń, ten istnieje już tylko jak pewien rodzaj
167 7 | duchową - piękną, będzie ona już ocalona w zachwycie artysty.
168 7 | nie, to jest uczłowieczony już, ułagodzony obraz bezwzględnej
169 7 | poznana rzeczywistość jest już dokonanym, zbiorowym dziełem
170 7 | jakimś narodzie, nie zdoła już samego siebie twórczo przeżyć
171 8 | zewnętrznie i mechanicznie, możemy już bezpiecznie rozkrzewiać
172 8 | niewola wyhodowała w nas już całe mnóstwo organicznych
173 8 | psychikę - psychikę wewnętrznie już wobec siebie i świata rozbrojoną.
174 8 | gdzie można żyć, nie licząc już na siebie: bezwiedne bankructwo
175 8 | własne losy, nie umiejącej już myśleć, chcieć, czuć w rozległym
176 8 | życie. Polska nie trawi już ani własnej kultury, ani
177 8 | psychicznym, zrzekamy się już rzeczywistego życia, zrzekamy
178 8 | człowieka. In abstracto już czujemy się poniżej życia,
179 8 | odosobnienia; mniejsza o to już, z jakiego materiału utka
180 8 | Ta zaś polega na tym, co już zaznaczaliśmy niejednokrotnie.
181 8 | chwila raz przeżyta ciąży już na wszystkich innych, wrasta
182 8 | nie jako ich niezmienna już część składowa. Gest pozornie
183 8 | przemożna, że nie można już się jej oprzeć: trzeba lecieć,
184 8 | kulturalnej i naszej, całkiem już naszą winę stanowiącej,
185 8 | jedną z nich. Widzieliśmy już podstawy tego złudzenia.
186 8 | indywidualiści. Tu czuje się już brak powietrza, graniczący
187 8 | powiedzieli powyżej, tłumaczy to już dostatecznie. Żywszy dopływ
188 8 | pozahistoryczność właśnie. W czym ona już historii, związku z własnym
189 8 | który jest nami. Tu niema już patosu tego odkrycia, które
190 8 | znaczyć mogą, a w każdym już razie apelować da się do
191 8 | wyborze, jest cała ziszczona już poprzednio istota człowieka,
192 8 | talencie.~Dalsze wyniki są już niemal jasne. Widzieliśmy,
193 8 | wszystko zresztą. Dzisiaj mam już poza sobą te doświadczenia,
194 9 | się na siłach nic zmienić. Już nie roi romantycznych snów
195 9 | się wyzwolić. W najlepszym już razie jest to jakaś faza,
196 9 | Wrażenie to niepokoiło mię już od dawna. Po wielokrotnym
197 9 | gatunek ludzki nie miał już nigdy niczego doświadczyć.
198 9 | nieuchwytnym życiem.~Jasnym jest już chyba, jaką jest życiowa,
199 9 | przeżyta dana chwila posiada już dla danej jednostki raz
200 9 | momentów przyjętej, stworzonej już odpowiedzialności. Wyzwolenie
201 9 | Wszystko to widzieliśmy już uprzednio. Laforgue zajmuje
202 9 | wyzwolenie.~Tu jednak wychodzimy już poza granice rozpatrywanych
203 9 | znaczenie życiowe niemal już same przez się. To, co nie
204 9 | wypowiedzieć, stwierdza tym samym już swe istnienie, swą zasadność.
205 10 | nas jako świat gotowych już wartości, świat, w którym
206 10 | chustkę od nosa, jakiej nikt już oprócz niego nie używa.
207 10 | ukształtowane być może; tym już razem na zawsze będzie,
208 10 | przeżyta przez nas, jest już przeżyta raz na zawsze tak
209 10 | jakąśmy ją uczynili, taką już pozostanie i nie uczyni
210 10 | pozostanie i nie uczyni się już jej niebyłą. Prawda, bezwzględna
211 10 | przeżył on: to jedno i to już nieuchronnie. Niepodobna
212 10 | chwila jest tylko raz - tak już niezmienna i groźna - jak
213 10 | nieustannie przeżywamy coś, co już tak a nie inaczej potem
214 10 | com powiedział, zdołało już dać pewne wyobrażenie o
215 10 | sens naszego życia został już przez to samo określony.
216 10 | sobie wystarczać, nie byłoby już życia. Życie, to jest właśnie
217 10 | światu. Nie tam, gdzie mię już nie może dosięgnąć śmiech,
218 10 | który nie czuje się nigdy już śmiesznym. Jest już więc
219 10 | nigdy już śmiesznym. Jest już więc doskonały, ma bezwzględną
220 10 | przestał żyć, nie chce już stać się niczym innym. (
221 10 | samouwielbienia, monumentalności, ten już podziwem swym zakreślił
222 10 | Jest tak, jak gdyby się nic już nie miało zacząć. Jak gdyby
223 10 | miało zacząć. Jak gdyby było już wyreżyserowane przez wielką
224 10 | zawsze apel do gotowej, już istniejącej, usystematyzowanej
225 10 | gotowym, wykrystalizowanym już przedmiocie. Życie nie staje
226 10 | posługuje się tylko dokonanymi już formami, jakże myśleć, czuć
227 10 | ich kompozycji i będę miał już na zawsze bardzo słabe mniemanie
228 10 | zindywidualizowanych nie tylko już zagadnień - ale i rozwiązań;
229 10 | wykonaniem czegoś, co jest już ideowo metafizycznie gotowe,
230 10 | każda dokonana wartość jest już wytworem tego życia: wobec
231 10 | nas środowisku, obciążamy już w charakterystyczny sposób
232 10 | społeczny, jest zawsze w istocie już swej momentem współżycia.
233 10 | jest Vico. Leopardi, to już jakby konsekwencja tylko
234 10 | życia: niemniej jednak już zastygła, przeciwstawiająca
235 10 | historii umysłowej ulega już od trzech wieków hipnozie
236 10 | ustępującym świecie.~Mówiliśmy już o tej sprawie, i tu możemy
237 10 | niejednokrotnie przecież już krzywdziłem naszych pisarzów,
238 10 | ją - ta jedyna, nie myśl już, lecz zapoznana, nieuświadomiona
239 10 | moment wyboru, nie wiary już, lecz autohipnozy, dokonanej
240 10 | zawsze poznawaną jest pewna już idealistycznie zabarwiona
241 10 | ludzi, którzy żyją gotowym już życiem, jest istotnie sprawą
242 10 | oczach o wszystkim. Pora już zrozumieć, że mamy tu do
243 10 | fakty naszej epoki: żaden już z żyjących na powierzchni
244 10 | dokonywanej pracy typów nie jest już w stanie, nie będzie już
245 10 | już w stanie, nie będzie już nigdy w stanie wierzyć w
246 10 | siebie ten nowy proces: są to już gotowe metody duchowej pracy.
247 11 | słowem. Starałem się wyjaśnić już uprzednio tę stronę sprawy,
248 11 | bynajmniej, że istnieją już podobno w Niemczech "gminy"
249 11 | wzruszenia artystyczne jest już znakomicie wyćwiczona: wie
250 11 | głębiej jest ktoś czy coś, co już potrafi wszystko po swojemu
251 11 | przyrody i świat dziejów, to już nawet nie teren zetknięcia
252 11 | tendencyjnie ludowości. Może byśmy już raz przecie wyzwolili się
253 11 | same przez się nie mają tu już znaczenia: całe znaczenie
254 11 | wiecznego potępienia, tam, gdzie już milczy Bóg, gdzie płacz
255 11 | poprzez ciało i kość. Sama już teraz będę, na wieki tylko
256 11 | pada bez tchu i wtedy, gdy już leży bezsilna, kiedy męka
257 11 | bezsilna, kiedy męka strawiła już pamięć grzechu i bólu, kiedy
258 11 | grzechu i bólu, kiedy nic już nie ma, wypływa z ostatniej
259 11 | upaja to wonne przebaczenie. Już nie ma granic między słodką
260 11 | ramieniu dłoń - śmierć: już czas - a wy tam ostańcie,
261 11 | pracują ludzie, jak muszą. Tu już niczego się nie wymaga,
262 11 | małości, jak płomień. Tu już nie zmąci nikt tej jedności -
263 11 | jest jeszcze. Gdy nie ma już w duszy nic ciekłego, gdy
264 11 | ciekłego, gdy nie szumią już w niej żadne fale, może
265 11 | siebie, ale nie pójdzie już poza siebie, poza swój samotny
266 11 | źródłem heroizmu: nie dokona już niespodziewanych, nieznanych
267 11 | zbiorowość, jeżeli nie przychodzą już w nich momenty samotnego
268 11 | swoim dziś poznaje, ten już nie ma jutra. Liryzm to
269 11 | w której rozpławiły się już zdarzenia, stały się muzyką,
270 11 | płaczem. Liryzm nie uznaje tu już świata, ma go w sobie; inaczej
271 11 | proces walki rozgrywa się już jakby ponad życiem. Mam
272 11 | Kasprowicza. Nie jest on już w żadnym razie synem ziemi;
273 11 | dla umysłów tych bardzo już wysubtelnione, późne, szczytowe
274 11 | zrodziła się po tamtej stronie już tej wiedzy, więc uczuciowością
275 11 | sobie wystarczające.~Znamy już genealogię tej swobody:
276 11 | tej swobody: nie jest tu już ona dla nas czymś nowym.
277 11 | jakby jasne, prześwietlone już i z krainy słońca wracające
278 12 | zwyciężyć przez niego, coś, co już schłonęło jego ja, ma schłonąć
279 12 | walkę o istnienie nasze, już mu pukał do samotni ktoś
280 12 | porównaniu z takim całkiem już dorożkarskim zaprzęgiem
281 12 | ona mówi, gdzie człowiek już padł; wiecznie oblega nas
282 12 | gdzie wszystko ludzkie jest już opanowane, na wyżynach czynu,
283 12 | tam, gdzie człowiek znaną już sobie moc wyczerpał, a teraz
284 13 | trwają jeszcze, ale przepadły już w świecie twardych faktów?
285 13 | zatraconych, dążących w zagładę już tylko chwil podeptania i
286 13 | chwilę powita. Od dawna już zwracam uwagę na tę właściwość
287 13 | musi je wydobyć. I nie to już mamy na myśli, że nie spodziewamy
288 13 | zmysłowe, wzruszeniowe nie jest już jakąś na wpół tylko ludzką
289 13 | miłość życia, nie pomoże już jej nic. Musi ona kochać
290 13 | w granicach rozwiązanych już uprzednio ludzkich problematów;
291 13 | nie czuje, ten nie umie już obcować z duszą poety poprzez
292 13 | czym jest życie, którzy już przestali tworzyć, dla których
293 13 | przestali tworzyć, dla których już świat tak lub inaczej umilkł.
294 13 | epopeą, gdyby można było już przedstawić samo życie wsi
295 13 | która by swoim kształtem już i istnieniem tłumiła tragizm,
296 13 | poziom, na którym byłby już sercem wobec życia bezpieczny.
297 13 | ziemi Winrycha. Ten nie miał już gdzie się ukryć, widział
298 13 | przyczyną? Widzieć je mógł już Żółkiewski z Cecorskich
299 13 | się ta biologiczna niemal już głębia ducha. I to jest
300 13 | wobec wszystkiego; jest on już we własnym wnętrzu swym
301 13 | nagle niewolnicą, nie umie już rozróżnić, co w niej jest
302 13 | Psychika polska nie ma już tego nawet schronienia,
303 13 | życie duchowe nie wyrasta już z nas samych, lecz jest
304 13 | się dokonywa nie we mnie już nawet, bo mnie tu nie ma,
305 13 | cudy - to wszystko zaginie już na zawsze, nie wróci to
306 13 | na zawsze, nie wróci to już nigdy w życiu i sam ten
307 13 | zanik widzieliśmy, jest tu już niepotrzebne: świat i życie
308 13 | znowu do serca, nie zastanie już tej samej duszy. Dusza,
309 13 | od duszy do duszy doleci, już c oś, co żyło w momencie
310 13 | istnieć na wieki i w słowie już tylko zamiera. I tak dokonywa
311 13 | rodząca się, rzeczywista już dziś Polska, i tworzyć,
312 13 | tak piękna jest ta gotowa już polska kultura, iż może
313 14 | zasłyszało, gdy się weszło już duszą poza okopy historii?
314 14 | uśpić, gdzie łudził się, że już zdobył spokój, roztopił
315 14 | tańczono z radości, że przecież już raz ten świat został odkupiony -
316 14 | został odkupiony - a teraz już rozpocząć można prawdziwie
317 14 | osobistego" życia spotkał się już Wyspiański od razu w pierwszych
318 14 | mniemaniu własnym wyrastała już z samego dna żywiołu. Gromadę
319 14 | tajemnica. Czyja dusza jest już cała w widzeniu, ten należy
320 14 | cała w widzeniu, ten należy już do tej dziedziny, w którą
321 14 | samej sobie wystarcza, umarł już lub wybrał gorszą od śmierci -
322 14 | życiu daleki, niedostępny już chyba dla żadnej życiowej
323 14 | widzieć tym nie własnym już, obcym pożądaniu wzrokiem
324 14 | wieki zastyga, raz na zawsze już staje się milczącym i jasnym.
325 14 | powstało z niej piękno - już nie samoistny wytwór życia,
326 14 | zimne, zakończone, jakby już ze świata umarłych oglądane,
327 14 | twórcy. To wszystko było już utajone w formie jego pierwszych
328 14 | Wyspiańskiego jest w zasadzie już tym samym sądem o rzeczywistości
329 14 | swój artysta: na próżno! już i jego dusza szarpie się
330 14 | pojęcia tylko. Dzisiaj zeschła już ta gałąź. Życie zbiorowe
331 14 | nad sobą, przychodzi ona już gotowa i spisana w twardych
332 14 | księgach. Ta gromada należy już do ludzkości: jej tragizm
333 14 | zasadniczego punktu, którego już dotknęliśmy. Poeta dokonać
334 14 | bezczynu. Nie szukajcie już u niego żywej prawdy: organem
335 14 | przeciwko światu, ale po chwili już nie jest to dla Wyspiańskiego
336 14 | próżno myśli. Są to więc już myśli, które mają wypisane
337 14 | nie znaczy to, że przez to już autor stał się uczonym,
338 14 | dokąd w słowach dążę...~Już to już - oto słowa...~ ~
339 14 | w słowach dążę...~Już to już - oto słowa...~ ~DEMBIŃSKI~(
340 14 | umacnia tylko istniejące już pierwiastki. Treść czynu,
341 14 | Widzi i dlatego powraca tu już poprzednio scharakteryzowany
342 14(**) | talentów, które nauczyły się już "jadać z ręki". Dlatego
343 14(**) | że pod tą powłoką kryją już plotki własne i z rodzinnej
344 14 | własną męką: wszystko to już jest znane, wycierpiane,
345 14 | się stać ona na nowo, gdy już raz wyszła z ciemnego, walczącego
346 14 | rozumując. Ale teraz poznali już siebie. Czy zdołaliby przyjąć
347 14 | pewną myśl, która dawno już ukazywała mi się w niejasnych
348 14 | kolei to, co nią jest, ma już w sobie jego życie. Organizm
349 14 | ode mnie i poza mną. Wiem już dziś, że nie ma dla człowieka
350 14 | może, jest niczym.~Od dawna już zwracała moją uwagę wyższość
351 14(*****)| Wstępie do filozofii mówiłem już o narodach jako o organach
|