Part
1 Ded | zawisa w próżni a osaczy ją świat nienawiścią -~Wam,
2 1 | Nasze "ja" i historya: Świadomość
3 1 | jako planu życia.~NASZE "JA" I HISTORIA~Byłoby rzeczą
4 1 | nasza psychika, nasze ja - myślą ludzie nowocześni.
5 1 | niezmiernie. Wszystko, co w naszym ja ma kształt określony, co
6 1 | ludzi wpada nieustannie. Ja nasze jest zawsze wynikiem,
7 1 | na gruncie tego naszego ja pracować tak, jak gdyby
8 1 | nie innym momencie. Nasze ja - to nie jest coś stojącego
9 1 | jej formami jest to, co ją tworzy: walka zbiorowa ludzkości
10 1 | ten proces życiowy, który ją wytworzył: gdy uważa samą
11 1 | się w granicach naszego ja, poddajemy się ślepo tym
12 1 | stworzyły i przekształcają. Ja nasze - to wytwór, związany
13 1 | i wytłumaczona być może. Ja nasze pełne jest czarów
14 1 | tymi siłami, które nasze ja określają. Nasze ja, jego
15 1 | nasze ja określają. Nasze ja, jego treść, wskazuje nam
16 1 | nagą wolność naszą: nasze ja właściwe przebywa aż na
17 1 | osobistym, izolowanym, prywatnym ja. I taką jest klątwa czy
18 1 | logika wewnętrzna ciągnie ją ku tym głębinom, w których
19 1 | w samym pojęciu naszego ja, w ja, jako formie. Oto
20 1 | samym pojęciu naszego ja, w ja, jako formie. Oto pewna
21 1 | pryzmacie całego otaczającego ją życia, musi uznać je za
22 1 | więcej, jak to, że każde ja zostaje uznane za pana całego
23 1 | Le-Roy, jest naszym ciałem. Ja z tego punktu widzenia jest
24 1 | tkwiący w samym pojęciu ja, że usiłuje to ja zrealizować.~
25 1 | pojęciu ja, że usiłuje to ja zrealizować.~To wyznacza
26 1 | kierunek europejskiej historii. Ja tu jest nie złudzeniem,
27 1 | rzeczywistego sprawcy swoich losów.~Ja każdego z nas wplecione
28 1 | niewątpliwie określenie pojęcia ja, jego istota. Lecz w jaki
29 1 | Stworzyć formy życia, w których ja było by swobodne, stworzyć
30 1 | stanowiska. Samo przez się nasze ja, jako forma psychiki, jest
31 1 | przypadkowych wymagań i konstelacji. Ja jest swobodne jedynie jako
32 1 | wszechświata. Jedynie jako ja, swobodnie rządzące swoją
33 1 | w takich tylko warunkach ja stwarza i utrzymuje samo
34 1 | historycznego, poprzedzającego ją i współczesnego jej, jeżeli
35 1 | niej i przekształcający ją - jest rzeczą jasną, że
36 1 | mające za zadanie uzasadnić ją we własnych jej oczach.
37 2 | procesu życiowego, który ją stworzył. Ubóstwo psychiczne
38 2 | stworzyć świat, w którym jego ja nie byłoby bezsilnym widzem,
39 2 | przeciwko społeczeństwu, które ją wytworzyło - oto jest romantyzm.
40 2 | pragnie, aby jego piękne ja mogło dzięki swoim właściwościom
41 2 | literackich, gdy jednak usiłujemy ją przemyśleć, napotykamy dość
42 2 | wymaganiom życia, ani otaczające ją, potępione przez nią życie,
43 2 | tylko dla życia, które ją wyłoniło. Nadając jej absolutne
44 2 | powierzchni chaosu to życie, które ją stworzyło. Myśl nasza zapoznaje
45 2 | usunięcia ich, ten jako ja myślące nie istnieje, w
46 2 | ten życiowy proces, który ją wytworzył i nią się posługuje.
47 2 | Prawa ludzkie wykreśliły ją z pocztu żywych istnień.
48 2 | nowej myśli: prasa polska ją zawsze z rozkoszą szkalowała.
49 2 | biedzi, gdzieś się rwie, a ja tu sobie siedzę na uboczu:
50 3 | myśl tę posiędzie ona, czy ją stworzy sobie - to jest
51 3 | wam, zatrważający świat.~Ja nie umiem tworzyć pięknych
52 3 | przed sobą uzasadniam, ważąc ją długo. Przebyłem wiele dróg,
53 3 | tym myśleć, lub lekceważąc ją, o ile idzie o nią samą,
54 3 | co nie jest nigdy naszym ja, naszą duszą, naszą myślą,
55 3 | której doskonałość waszego ja samą siebie podziwia, -
56 3 | położenia, przeżyli oni ją tylko, tworząc chrześcijaństwo.
57 3 | istnienia, gdy usiłujemy ominąć ją, wynieść się ponad nią,
58 3 | się, staje się tym, czym ją uczyni wielki, dziejowo-twórczy
59 3(****) | wiedze i w wytwarzający ją i ujmujący organ. Czytanie
60 3 | on sam przez się, a nasze ja miało co najwyżej znaleźć
61 4 | Ocalenie naszego twórczego ja; ja głębokie. Filozofia
62 4 | Ocalenie naszego twórczego ja; ja głębokie. Filozofia Bergsona.
63 4 | świat fizyczny, jak nasze ja, zarówno społeczeństwo,
64 4 | czynów. To wielkie ciemne ja zbiorowe tkwi w każdym z
65 4 | węzła taką jest, jak tu ją przedstawiam, a polskim
66 4 | zjawisko. Pojedyncze rozumujące ja znajduje na zewnątrz siebie
67 4 | ukazuje się jako byt, uciska ją swym nieludzkim ciężarem: -
68 4(**) | pomyłką. To nie znaczy, abym ja twierdził, jak to zdaje
69 4 | Avenariusa pomimo, iż pojmuje on ją w czysto funkcjonalny, matematyczny
70 4 | pomiędzy swoim wspaniałym ja, a czymś starszym, głębszym
71 4 | podstawowym, utrzymującym ją irracjonalnym faktem, o
72 4 | rzeczywistość. Tylko jako j a prawa- ja nasze jest czymś istotnym; -
73 4 | myśl nowoczesna stworzyła ją w swym obcowaniu ze starożytnym
74 4 | społeczno-kulturalną: musimy opanować ją tak, aby nasza świadomość
75 4 | zdobycz gatunku przekazywać ją i wszczepiać dzieciom. Podstawę
76 4 | daną techniką i prowadzić ją naprzód, zasobem męstwa,
77 4 | dzisiejsze życie, które ją otacza: - zbiorową, nieustanną
78 4 | historyi, utajonej w naszym ja, - nie będziemy zabezpieczeni
79 4 | skojarzymy to nasze czynne ja z walką pracy, usiłującej
80 4 | powierzonemu. Życie nasze, ja nasze to jest posterunek,
81 4 | ustalonymi charakterystykami. Ja nasze staje się w naszych
82 4 | stworzony jest przez nas samych. Ja nasze, pomyślane jako fakt
83 4 | dziełem głębokiego, twórczego ja: nie daje się ono wyczerpać
84 4 | się ono wyczerpać przez ja pierwsze, uważane za jedyne
85 4(*****) | te same poglądy, które ja formułowałem nieśmiało w
86 4 | stwarzająca samą siebie.~Ja głębokie Bergsona wyrzuca
87 4 | utrzymującego się społeczeństwa. Ja głębokie musi mieć plan
88 4 | twórczość, musimy powiązać ją z jakimś umysłowym kształtem: -.
89 4 | snem, kontemplacją, nasze ja mogłoby swobodę swą znajdować
90 4 | tylko jedno, że własne nasze ja staje się legendą, którą
91 4(******)| teorię mitów, nazywając ją reakcyjną. Sorel daje nam
92 5 | nieprzewidzianych, inicjatywa, ja, twórczość - wszystko to
93 5 | schnie jej głodem, powita ją jak wyzwolenie. To, co staje
94 5 | życia swego narodu wydobyć ją musim. Myśl narodu uciemiężonego
95 5 | robotnicza, ona jedna - zdoła ją zaszczepić całemu społeczeństwu.~
96 5 | od tego wszystkiego, co ją przesłania, musi zwątpić
97 6 | własnego lub poprzedzającego ją życia, i samej siebie nie
98 6 | sprawiedliwości, ideałów, które ją przesłaniają. Wtedy dopiero
99 6 | spożycia, odrzuca więc on ją, jako nie istotną, nie rzeczywistą.
100 6 | jaźni, mogliby żyć tak, jak ja, swobodnie jak ja. Czy nie
101 6 | tak, jak ja, swobodnie jak ja. Czy nie słyszeliśmy tych
102 6 | gotową rzeczywistość, poznaje ją, zapanowuje nad nią. Niema
103 6 | to znikło. Istnieje tylko ja, które sądzi, że jego wewnętrzne
104 6 | emblematem, po za którym ja nasze, nasza wisząca w próżni
105 6 | po prostu tak jest, jak ja tu to mówię. Świat gotowy,
106 6 | jeszcze w świecie: tworzyć ją dopiero potrzeba, zakładać
107 6 | chcecie. W tej chwili wiem ja, - ścigany, zniesławiony,
108 6 | wszechmocni, mogący zabić ją milczeniem. Milczcie. Prawda
109 6 | myśl zostanie; odnajdzie ją każdy, kto na nowo będzie
110 7 | na, wyobraźnię, niepokoją ją, pozwalają domyślać się
111 7 | ofiarą, gdy myśleli, że ją przemogli, tworząc całe
112 7 | tego wierzchołka rozlewać ją poprzez tętnice. W Promethidionie
113 7 | Człowiek, samowiedne i odrębne ja jest tu późnym przybyszem,
114 7 | w przyrodę i kształtuje ją, nie zaś wyrasta z niej**.
115 7 | aktem duchowym, zdobywa się ją poza bezpośrednim życiem,
116 7 | rzeczywistej, otaczającej ją historii, lecz jest wynikiem
117 7 | niewspółwymiernych z nią, ignorujących ją codziennych zdarzeń. Tu
118 7 | niej, tworząc, zdobywając ją w dziejach, tworząc rzeczywiste,
119 7 | siebie ziemię i niosący ją w piersi swej ku wiecznemu
120 7 | postaci, z wolna przestawiamy ją z twardego, rzeczywistego
121 7 | partnerkę dramatu, obdarzamy ją od razu dobitnym określonym
122 7 | istoty, gdy czuje gniotące ją brzemię, gdy na całej powierzchni
123 7 | świadomość, lecz tam, gdzie się ją wytwarza, wydobywa, wyrywa
124 7 | tylko, gdy rozpatrujemy ją bez związku z całym ówczesnym
125 7 | związków, jakie łączyły ją z ówczesnymi pokrewnymi
126 7 | polskiej pracy, wcielić ją w organizm stwarzającej
127 7 | bynajmniej w rozdźwięku między ja naszym i światem naszej
128 7 | szlacheckiej psychologii, gdy się ją obedrze z frazeologicznego
129 7 | swoboda w obrębie własnego ja. Cokolwiek bądź życie przyniesie,
130 7 | posiadania, lecz stworzyć ją: rozumieli, że ma słuszność
131 7 | już ona, lub marnotrawić ją. Dzisiaj koordynacja polskiej
132 7(****) | Haecker może napisać, że ja nazwałem Mazziniego frazeologiem.
133 7 | trwania dla duszy swej, stwórz ją sam w sile, skojarz ją z
134 7 | stwórz ją sam w sile, skojarz ją z tym, co siłę naszą stwarza.
135 7 | Zostać wiernym Polsce, ocalić ją w sobie, - znaczyło to dla
136 7 | dla niego - przetworzyć ją w piękno. Słowacki musiał
137 7 | metafizyka heroizmu - gdy się ją rozważa w przeciwstawieniu
138 7 | najczęściej, przestając ją za istotną twórczość - rodzenie
139 7 | z niej ku sobie świata. Ja logiczne staje się tu tylko
140 7 | przez to, że kochali oni ją; żyła ona w nich jako siła
141 7 | stwarzający i utrzymujący ją w każdym Polaku.~Nauka i
142 7 | istnienia. Nasze subiektywne ja wtedy tylko pozostaje sobie
143 7 | tworzyć, zachowywać własne ja. Ten tylko ma prawo mówić
144 7 | tylko ma prawo mówić o sobie ja, kto swój irracjonalny pęd
145 7 | kształt życia, który by ją miał w sobie a był wobec
146 8 | zastanowienia i siły: szanując ją zewnętrznie i mechanicznie,
147 8 | który w niej tętni, zasila Ją swą krwią i dumą. Żyjące
148 8 | chcieć psychiki, zdolnej ją wytwarzać, a nie zaś używać
149 8 | ludzkiej woli i sankcjonuje ją niezależnie od biologicznego
150 8 | przekształceń. Odnajdujemy ją jako właściwe podłoże prądów
151 8 | podporządkowywania własnego ja, heroicznym poddaniem się
152 8 | Człowiek włada nauką, wytwarza ją, jest ona jego życiową funkcją.
153 8 | nauce umysły, otrzymujące ją jako coś gotowego. Koordynacja
154 8 | utajonego poczucia, że każde ja jest czymś jedynym, niezastąpionym,
155 8 | przejścia wieków, w każdym ja jest dziejowy posterunek.
156 8 | swobodnego, świadomego życia. Ja ludzkie jest złudzeniem,
157 8 | kultury wytworzył swoje własne ja. "Twarda i śmiała nauka",
158 8 | Być w zgodzie z własnym ja, ale nasze świadome ja to
159 8 | własnym ja, ale nasze świadome ja to zawsze tylko rezultat,
160 8 | jako niezmienne to, co to ja wytworzyło, nasze konkretne,
161 8 | fizjologiczne, istotne ja. Gdy poprzestajemy na życiu
162 8 | na życiu zgodnym z naszym ja psychicznym, zrzekamy się
163 8 | namiętności, aż do czasu, gdy ją napotka. Gdy jednak w jakiejś
164 8 | jak obłok odurzający nasze ja metafizyczne. Życie historyczne
165 8 | przecież, istnieje moje ja, w nim mam się zamknąć.
166 8 | gardzić nauką, to znowu ją pobłażliwie przyjmować.
167 8 | temu przeczyć. Trudno tylko ją znaleźć - takeście ją schowali".
168 8 | tylko ją znaleźć - takeście ją schowali". Ma się nieraz
169 8 | uczuć się jego świadomym ja i sprawcą, uczuć kulturę
170 8 | przyszłość i o tyle tylko ma ją w sobie, o ile dokonać zgoła
171 8 | procesu dziejowego, który ją stworzył. "Amorficzne" nagromadzenie
172 8 | życie wewnętrzne, nasze ja w stosunku do dziejowego,
173 8 | umierają za swoje irracjonalne ja, tak jak się umiera w melodramatach
174 8 | zetknięciu się z losem, ja nasze cofa się, skręca.
175 8 | kulturalne, intelektualne. Ja Hamsuna poznaje siebie żyjąc
176 8 | świat. To właśnie jestem ja, to irracjonalne stawanie
177 8 | organicznego życia. Widzimy ją, jak powstaje ona z tysiącznych
178 8 | który nas otacza. Chwytamy ją wtem jej przejściu właśnie
179 8 | przeświadczenia, że życie, które ją wytworzyło, niema i nie
180 9 | czucia, całe jego konkretne ja wytwarzane są przez proces,
181 9 | pogardzane przez nią życie, ma ją w swej mocy, tworzy jej
182 9 | jesteście ty i odwieczny chaos. Ja ludzkie czuje się panem
183 9 | własnych swych oczach, wiążą ją oni z jakimś ogólnym planem
184 9 | rzeczywistości: Chrystusa, który ją odkupił. Nie intencją wiążącą
185 9 | współczesnych swoich i określa ją jako stan upadku i grzechu.
186 9 | zbiorowej pracy, która dźwiga ją ponad żywiołem. Świadomość
187 9 | ma zrezygnować ze swego ja, swego jałowego buntu, wsiąknąć
188 9 | wielki zbiorowy proces, który ją wyłonił. Nie potrzebuję
189 9 | Baudelairze, Stendhalu. Taine'ie ja, gest Napoleona wobec Volneya.
190 10 | życiu gatunku; tak jakeśmy ją przeżyli, przeżyła ją ludzkość
191 10 | jakeśmy ją przeżyli, przeżyła ją ludzkość w nas, w naszym
192 10 | bezwzględnie, jest, jakąśmy ją uczynili, taką już pozostanie
193 10 | znosi słuszności, stwarza ją, więc jej nie ma: chce trwać
194 10 | niedorzeczność. Nasze ja to nie jest wzór absolutny,
195 10 | ale to moje ograniczone ja jest całym moim bytem; więc
196 10 | tworzyć wiarę narodu, chciała ją tworzyć gdzieś tam w chmurach,
197 10 | chmurach, tam, gdzie bezsilne ja grzmiało jak nieskończoność,
198 10 | ugruntować przed sobą... To nie ja piszę - lecz coś pisze we
199 10 | swoją poezję, póki czynić ją będą wykonawczynią jakiejś
200 10 | bajki arabskiej i przeniósł ją tylko na Zachód: - i tak
201 10 | intensywnie żyjący świat. Dumne ja, oczekujące na tajemniczą
202 10 | one nadają mu wartość lecz ją z niego czerpią. Cały bezmiar
203 10 | rzeczywistość. Własne nasze ja dochodzi do nas poprzez
204 10 | samotności w granicach własnego ja, ale Francuzi klasyfikowali,
205 10 | zawieszeniu, kształtował ją opór stawiany przez kulturalną
206 10 | nowoczesna taka, jaką znamy ją przeważnie u nas, powstała
207 10 | wielowiekowego procesu, który ją wytworzył, mocą wielomilionowego
208 10 | wielomilionowego wysiłku, który ją dźwiga. Tylko poprzez związek
209 10 | tradycji, kto usiłuje przekuć ją, przetworzyć w danym kierunku,
210 10 | duszę tego procesu, wyrwać ją z gąszcza zjawisk i rzucić
211 10 | duchowym życiu Europa, jak my ją pojąć zdołamy. Musimy się
212 10 | dźwignąć ponad nią, ująć ją w jej niejasno stwarzanym
213 10 | przyszłość, zabezpieczający ją - ta jedyna, nie myśl już,
214 10 | tworzy swą historię. Tworzy ją bezwiednie i przypadkowo,
215 10 | jest starsze od niej i co ją wyłoniło. Pracując w świecie
216 11 | i starały się zrozumieć ją w tym, co jest dla niej
217 11 | Kasprowicza pozwoli, nam może ująć ją z odmiennego nieco punktu
218 11 | poza interesowność naszego ja, trzeba samego siebie rozpławić
219 11 | współczucie rozszerzonej duszy. Ja poezji Kasprowiczowskiej
220 11 | ubóstwiającego samo siebie ja. Indywidualizm religijny
221 11 | powierzchownych, koteryjnych haseł. Ja maleje w oczach głęboko
222 11 | wzruszeń. Nasze głębokie ja staje się jednym z biegunów -
223 11 | która nie ma granic? Ślepi ją ten blask nie pamiętającego
224 11 | Po cóż trwamy my - ty i ja - nad chatami, które mór
225 11 | na poły rozszczepiona: ja - i Bóg, dwa bieguny jednego
226 11 | wychyli się nasze jutro, nasze ja jutrzejsze. To wszystko
227 11 | się nad jednostką i dźwiga ją z siebie, rozpościera się
228 11 | cały ten świat, z którego ja nasze wyrasta, glebą dusz,
229 11 | cierpienia; rozdzierają ją błyskawice, krwawe oblicza
230 11 | nie znaczy to zaprzeczać ją, że określić nie znaczy
231 11 | Świadomość kulturalna, kulturalne ja przestały się uważać za
232 12 | stanów, jakim ulega, jej ja nie jest nieokreśloną możliwością,
233 12 | własne nasze ponadżyciowe Ja. Dzięki takiej strukturze
234 12 | bardzo błędnej) formy naszego ja, jako o źródle możliwego
235 12 | znika ona. Zostaje samo ja, sam na sam z Bogiem, prawdą,
236 12 | coś, co już schłonęło jego ja, ma schłonąć świat cały.
237 12 | Człowiek tu działa jako ja, osoba, narzuca swoją wolę,
238 12 | świadomości prawnej. Nasze ja, nasza działalność są elementem
239 12 | rzecz charakterystyczna: ja, które jako takie nie zdołało
240 12 | rozpatrywanej dotychczas. Cechuje ją nieokreśloność, przęsła
241 12 | walczyć o swe własne ludzkie ja, usiłował je ująć, jak nagi
242 12 | odżegnać, jest własne jego ja, własna jego myśl, która
243 12 | pracą. I na próżno karmi ją Miciński Indiami, Żmudzią,
244 12 | przemijanie całych światów. Ja Micińskiego rozporządza
245 12 | rozpoczęła plan pisarski. Ja Micińskiego niedostrzegalnie
246 12 | świadomości. Gdy świadomość, ja usiłuje określić siebie,
247 12 | każde polskie źle opierzone ja zyskuje nad nimi we własnych
248 12 | form ustosunkowania naszego ja z wszechświatem. Nauka nie
249 12 | pozanaukowego stosunku między naszym ja i bytem. Ja nasze jako jedyne
250 12 | między naszym ja i bytem. Ja nasze jako jedyne utwierdzenie
251 12 | zrozumienia historii, która ja nasze wytworzyła, a więc
252 12 | naukowo-przyrodniczego dorobku ja nasze może mówić o swym
253 12 | Whitmanowski. Goethe traktuje swoje ja jako architektoniczną, subtelną
254 13 | społeczeństwo, do którego i ja należę; posiada ono pewien
255 13 | czym jest ona, czy mam ja oto ją w sobie, a jeżeli
256 13 | jest ona, czy mam ja oto ją w sobie, a jeżeli nie mam
257 13 | wszechświatowi, usiłujący ją wznieść na szczyt. Nie fakt
258 13 | Orkan. Jego artystyczne ja wyrosło w tym świecie: znalazł
259 13 | tragizmie, lecz wziąwszy ją w serce, szuka dla mej dróg
260 13 | kulturalne, zaasekurowane ja - przeciwstawia się tragicznemu
261 13 | Intelekt nie tworzy siły, on ją konstatuje. Tworzy się ona
262 13 | bez woli, poprzedzający ją i rozkładający ją w sobie;
263 13 | poprzedzający ją i rozkładający ją w sobie; jest to świat bezsilnej
264 13 | przemocą spełnianą na duszy: ja nasze jutrzejsze nic nie
265 13 | będzie wiedziało o naszym ja dzisiejszym, chociaż zrodzi
266 13 | które to nasze bezcenne ja tej chwili zniszczy. Nie
267 13 | psychiczna. Własne jego ja jest rozwijającą się w nim
268 13 | odbija się w tym fakcie. Ja - świadome ognisko czynów,
269 13 | nawet, bo mnie tu nie ma, bo ja sam jestem czymś, co porywa,
270 13 | własnej duszy. To jestem ja i to jest moje - ten cały
271 13 | załamanie duszy, które oddaje ją bezbronną w ręce losu: w
272 13 | właśnie rysach, które czynią ją tak tragicznie znamienną.
273 13 | cierpieć, aż świat uzna ją taką, jaką jest. Ponieważ
274 13 | podporządkowanie naszego ja wymaganiom zwycięskiej,
275 13 | był takim, aby w nim nasze ja mogło istnieć, nie zadając
276 13 | żadnego przymusu. Nasze ja żyje dziś w ten sposób,
277 13 | żyjącej poza historią. Ja posiada tylko ten, kto wyrobił
278 13 | dziejowej pracy. Inaczej jest ja nasze tylko subiektywnym
279 13 | ludzkiego istnienia. Jego ja zamknięte jest w granicach
280 13 | jej bezsilnością, gwałci ją w sobie, lecz nie może jej
281 13 | muzykalnego antropomorfizmu.~Ja, którego zanik widzieliśmy,
282 13 | szamocącym się, tragicznym ja wyrośnie inne, sztuczne
283 13 | stać nas nawet na to, byśmy ja o sobie mogli mówić. Jesteśmy
284 13 | bezprzyszłościową przeszłością. Ja moje dzisiejsze, to nie
285 13 | romantycznej: przezwyciężył on ją, dowiódł swym widzeniem,
286 13 | dlatego, gdy życie łamie ją, czyni to ono w myśl najgłębszego
287 13(**) | Emil Haecker napisał, że ja wziąłem mojego Nieczajewa (
288 14 | przejmująca każdego, kto ją przemyśli. Tu była rzeź
289 14 | dlaczego jest naokoło życie i ja jestem, a oto tu we mnie,
290 14 | stłumić mowę nocy, gdy się ją raz zasłyszało, gdy się
291 14 | imię świętości duszę? wlec ją w wirowisko i rzeź? jak
292 14 | był sam Wyspiański. Wy i ja tu jesteśmy - poeta i słuchacze:
293 14 | czujemy się narodem, wy i ja, czy czujecie wolne, narodowe
294 14 | siebie wydźwignąć i. gdy miał ją, nagle ginęła mu ona, ukazywała
295 14 | to straszne pytanie: co ja tu robię z wami i co wy
296 14 | czy nie rozumiecie, że ja idę w śmierć bez pewności
297 14 | chorobę duchową, gdy ukazuje ją w nas i sobie - oddaniem
298 14 | godzi się być narodem? czy ja umiem żyć, czuć, jak członek
299 14 | jak członek narodu, czy ja chcę być narodem? Artysta
300 14 | trzeba odnaleźć w sobie, - ja jej szukam i w pomroce duszy
301 14 | My tobie damy Polskę, tyś ją nam dal, my ją dajem tobie -
302 14 | Polskę, tyś ją nam dal, my ją dajem tobie - hosanna, hosanna!
303 14 | jej los. To, co stanowi ją we własnych jej oczach,
304 14 | gromady, do niej należy. Ja samodzielne jest w stanie
305 14 | pomyśleć. Z życiem własnym ja ludzkie związane jest poprzez
306 14 | pośrednie ogniwo ginie, ja nie jest w stanie znieść
307 14 | wewnętrzna, jak nazywał ją Hebbel - to zawsze sposób,
308 14 | tylko, tylko zwiastujące ja osamotnienie i znużenie
309 14 | wypełnia cały otaczający ją świat. W ten sposób utrwala
310 14 | coś istniejącego to, co ją przejmuje i nadaje wzruszeniom
311 14 | energii i z niego czerpie ją w chwili niebezpieczeństwa.
312 14 | zdziczałą duszę; ukazuje ją w świetle obojętnej, zimnej,
313 14 | Charonowej łodzi? Co czynię ja tu - niezależny od życia -
314 14 | tym, coś ukazał właśnie?~Ja nie wiem: ja widzę.~Ale
315 14 | ukazał właśnie?~Ja nie wiem: ja widzę.~Ale czym jest to
316 14 | więc mu się zdaje, że ją przezwyciężył, a że sądzi
317 14 | znać swą profesję. Znał ją jenerał Chłopicki, wiedział,
318 14 | dzieło? To jest czar, co ja robię - woła Chłopicki,
319 14 | podstawy stworzył, rozwijając ją w bezdziejowej, zrozpaczonej
320 14 | wiara w nim wyrosła, a on ją tylko zobaczył. Pan Adam
321 14 | duszy jako tarczę i niesie ją przeciwko światu, ale po
322 14 | istniejących, gestów, które ją tylko oznaczały: często
323 14 | najtragiczniejszego rysu tej twórczości. Ja nie wiem, czy my mamy przyszłość,
324 14 | na ziemi myśli narodami. Ja nie wiem, czy jestem, czy
325 14 | w przeobrażeniu i musimy ją tu ukazać.~Myślowy świat
326 14 | intencję myśli, symbolizował ją. Intencja myśli, a nie własna,
327 14 | duszy własnej, przebudowując ją. Wyspiański ze szczytów
328 14 | związującą. Usiłuje rzucić ją naprzód, usiłuje pchnąć
329 14 | jest waszą silą, poznajcie ją, zrozumiejcie, budujcie.
330 14 | przed rzeczywistością, która ją wytworzyła- zawisa w próżni
331 14 | proces. Musimy zrozumieć ją w tym, co ją stwarzało,
332 14 | Musimy zrozumieć ją w tym, co ją stwarzało, a nie w tym jedynie,
333 14 | a nie w tym jedynie, co ją prowadziło do upadku. Tylko
334 14 | powietrza, są prawdą, mają ją w sobie, przepływa ona przez
335 14 | zarysach*****. Znalazłem ją jasno sformułowaną u pisarza,
336 14 | stanie się dla każdego, kto ją szczerze przeczyta - źródłem
337 14 | powiedzieć, że widzieli ją w wielkim zarysie Mickiewicz,
338 14 | się krwawić duszę, kalać ją, być grzechem.~Myśl opór
339 14 | Ktokolwiek tworzy potęgę, może ją tworzyć - niech ją tworzy:
340 14 | może ją tworzyć - niech ją tworzy: przyrost energii
341 14 | niniejsza moja książka. Pisałem ją i myślałem nad nią bez przerwy
342 14 | zmieniała się. Nie wiem, czy ja ją, czy ona mnie doprowadziła
343 14 | zmieniała się. Nie wiem, czy ja ją, czy ona mnie doprowadziła
344 14 | portu. To pewne, że kończąc ją, rozstając się z nią, czuję
345 14 | czy istotnie wprowadził ją w żywy stosunek z prawdami
|