Part
1 1 | kultury nowoczesnej: nie może ona być wyrównana przez żaden
2 1 | zewnątrz historii, lecz ona sama; nie ma możności wyzwolenia
3 1 | już padł jej ofiarą, tego ona wlecze już, urabia, kształtuje,
4 1 | kultury, że nie może już ona ustalić się na żadnym innym
5 1 | kultury jest to, że opiera się ona na tak pojętej indywidualności,
6 1 | indywidualności, że przyjmuje ona cały bezmiar tkwiący w samym
7 1 | odpowiedzialności; by mogła ona wytrzymać ten ciężar, musi
8 1 | rzeczą jasną, że wpadać ona będzie w kolizję, gdy zechce
9 1 | doznaje się wrażenia, że jest ona nieobecna i niepotrzebna.
10 1 | wytworem, stać się może ona elementem kultury o tyle
11 1 | kulturalnych wartości: polega ona na takim ich przetworzeniu,
12 1 | powstającą automatycznie: zabija ona to, co jest najniezbędniejsze -
13 2 | Młodej Polski takiej, jaką ona była przed wielkim wstrząśnieniem,
14 2 | solidarną, - albo też musi ona wstąpić na drogę buntu.
15 2 | podstawę tej walki, gdyż ona sama jest właśnie cząstką
16 2 | zależą od tego, czy zdoła się ona na tym fundamencie utrzymać.
17 2 | się nieustannie; nadaje ona sobie pozory samodzielności,
18 2 | ludzką a życiem, w jakie jest ona pogrążona, nie należy przypuszczać,
19 2 | nie dostrzega go: sądzi ona, że ustalając ład wewnętrzny
20 2 | wartości i pojęcia, zapewnia ona samej sobie podstawy trwania
21 2 | swego wnętrza, łudzi się ona, że świat obiegła: świat
22 2 | psychice przekonanie, iż da się ona utrzymać wbrew wymaganiom
23 2 | wrażenia, że nie istnieje ona u nas wcale, że zatracony
24 2 | rezultatów, zatrzymuje się ona na poznawczych obrazach
25 2 | na którym nie wycisnęłaby ona swojego pomniejszającego,
26 2 | Polski, że odziedziczyła ona polskie niezżycie się, nieoswojenie
27 2 | Polskę posiadającą w rentę, ona odkrzyknie jak widmo spod
28 2 | strąciło Polskę w noc. Tam ona trwa. Tam, kędy nie sięga
29 2 | śmiertelnym trudzie, tworzy ona własne swoje jutro. I o
30 2 | sprzymierzeńców posiada ona w niewyrobieniu naszej struktury
31 2 | ziemią wrącym życiu: nie ona stworzyła literaturę, w
32 3 | polskiej, protestują, gdy idzie ona naprzód w ostrej, śmiałej,
33 3 | my tak szczęśliwymi jak ona, na stosunek zachodzący
34 3 | międzyludzkiego żywiołu. Ona jest, o siebie, o przyszłość,
35 3 | To, czy myśl tę posiędzie ona, czy ją stworzy sobie -
36 3 | Książka ta jest bojową, walczy ona z żywymi formami: umarłym,
37 3 | przebudowy myśli: urodziła się ona na zależnej od pracy, posługującej
38 3 | pojawiać znaki, że może ona przestać wydawać kupony,
39 3 | znamy od dawna i dławiła ona kraj całe trzydziestolecie.
40 3 | trzydziestolecie. Powstała ona dzięki tym, którym nie wolno
41 3 | wytwórczość ignoruje: jest ona dla niego nie przyczyną,
42 3 | za świadka, a stać mu się ona ma opoką, zdolną wytrzymać
43 3 | świat, a ich ocali - była ona dla nich wyjściem z mroku.
44 3 | swoją stwarza- pozostaje zaś ona sama. Musi ona uznać siebie,
45 3 | pozostaje zaś ona sama. Musi ona uznać siebie, treść swoją,
46 3(****) | stwarzamy my sami; nie istnieje ona jako rzeczywistość, jest
47 3 | dźwigająca je prawda. Jest więc ona i żyje w cielsku naszej
48 3 | Poza naszymi plecami snuła ona swoje pracowite dzieło:
49 3 | chociaż zapoznawała go ona: przeciwnie ona sama służyła
50 3 | zapoznawała go ona: przeciwnie ona sama służyła mu, brała udział
51 3 | rodziny Milusińskich. ~Była ona ich buntem. Przeciwstawiali
52 3(******)| rodzinie wyłącznie, o ile jest ona tylko ośrodkiem spożycia,
53 4 | ustala, przechowuje; jest ona czynnikiem konserwatywnym,
54 4 | konserwatywnym, przekształca ona w trwałą, niezależną od
55 4 | rzeczywistość własne ich przeżycia; ona czyni z mitu, formy twórczości,
56 4 | najważniejsza rozkłada się ona dzisiaj i ginie w naszych
57 4 | społeczeństwo, zapada się więc i ona sama, jako coś określonego;
58 4 | świadomości, tak, jak gdyby była ona bytem, obejmującym istnienie
59 4 | świadomości, pewne jej wytwory. Tu ona sama, która wszystko to
60 4 | złudzeniem, o ile prowadzi ona do działań, potęgujących
61 4 | tu trwały grunt: działa ona, opierając się na prawie;
62 4 | kultury narodowe, powstanie ona ze stosunków pomiędzy narodowymi
63 4 | martwymi stosunkami: tkwi ona w stosunku do świata walki
64 4 | widzieliśmy, że musi ona wejść w skład życia, przeciwstawiającego
65 4 | do logiki tworzenia: daje ona nam metody myślenia o rzeczach,
66 5 | zewnętrzna przeszkoda - wystąpi ona na widownię w pełnej zbroi,
67 5 | niewątpliwie w Polsce, a nie zna ona samej siebie i my jej nie
68 5 | każdym zaś razie przebywa ona poza dziedziną t. zw. myśli:
69 5 | strony swej mocy: posiada ona już bardzo znaczną wytrwałość
70 5 | Polska, niechże pozna się ona w tym przyziemnym, codziennym
71 5 | nasza tam, gdzie styka się ona bezpośrednio ze światem
72 5 | Tylko rola, jaką odgrywa ona w produkcji narodowej, jest
73 5 | rzeczą pewną, że nie istnieje ona dzisiaj w Polsce, nie istnieje
74 5 | tę myśl klasa robotnicza, ona jedna - zdoła ją zaszczepić
75 5 | przynajmniej stworzyć, by stała się ona dla nas psychicznie widzialna.
76 5 | takiej Polski. Zaginęła ona już na wieki, dzięki tym
77 5(*) | postępowych zrzeszeń, o ile nie ma ona na celu bezpośredniej kulturalnej
78 5(*) | przez tę podstawę- musi ona mieć na względzie kulturalne
79 5(*) | posiadających: stąd jest ona nieraz kulturalnie bardziej
80 5(*) | politykę i jaką może być ona, to już nie należy do rzeczy.
81 6 | samej siebie nie rozumie ona, póki nie pojmie, w jaki
82 6 | się zwieść nocą poza nami. Ona to wszak rozpostrze nad
83 6 | ważnym, - nam ale, nie jej, ona to wtedy przynajmniej -
84 6 | sfera obowiązku; obejmuje ona nader różne rzeczy: praca
85 6 | wytwarza człowiek, jest ona poza nim, ponad nim. Stąd
86 6 | aby prawda? Jeżeli jest ona tak całkowicie nam obca,
87 6 | głębiną, nie wiemy, czym jest ona. Znamy życie na tle gotowego,
88 6 | ziarno i śmiecie, przyjmie ona i to i tamto, wyhoduje z
89 6 | tej książce. Chociaż by ona nawet zginąć miała, myśl
90 6 | gotowej rzeczywistości; i ona też nie istnieje sama przez
91 7 | wielkich, więc stała się ona w oczach tych dzisiejszych
92 7 | poszukiwań. Zapomina się, że jest ona tylko formą, w jakiej twórca
93 7 | pozostać mogła swobodą, - musi ona być wynikiem zwyciężającego
94 7 | swobody, ciałem, które stwarza ona sobie poprzez pracę: wrasta
95 7 | sobie poprzez pracę: wrasta ona w przyrodę i kształtuje
96 7(*) | Polską angielce; pytała mię ona, dlaczego, chociaż rozumie
97 7 | poza tym życiem pozostałaby ona jako ślepa i głucha, nie
98 7 | życiu wewnętrznym, jest ona momentem w dramacie, rozgrywającym
99 7 | szczycie osiągnięta wstępuje ona dopiero w rzeczywiste, historyczne
100 7 | swobodę; teraz wstąpić ma już ona tylko w ciało historii,
101 7 | ale sama przez się jest ona rzeczywistością transcendentną,
102 7 | pozahistoryczne źródło, że nie wypływa ona z jego stosunku do rzeczywistej,
103 7 | kulturalnych treści: musiała ona wypływać jako wniosek z
104 7 | niej niepotrzebny: istniała ona wieczna i niezmienna, chociaż
105 7 | ma on naczynie, w które ona spłynie. Wydaje mi się to
106 7 | istnieje w dziejach. Jest ona rzeczywistym duchów obcowaniem:
107 7 | duchów obcowaniem: powstaje ona tam, gdzie człowiek czuje
108 7 | tak, jak gdyby należała ona do obcego, nic nie znaczącego
109 7 | bierna wyobraźnia. Roztacza ona naokoło nich właściwą sobie
110 7 | nieokreślona, chaotyczna, ważyła ona na losie twórcy, czynimy
111 7 | się umyślnie tak żyć, aby ona dała się na powierzchni
112 7 | niczym wyjątkowym. Jeżeli ona dążyła do odzyskania ojczyzny,
113 7 | życiu psychicznym widziała ona rodzenie się i dojrzewanie
114 7 | wychodziły poza nią; rzutowała je ona na olbrzymie tła. Było to
115 7 | spostrzegamy, jak dalece była ona uwarunkowana przez te przez
116 7 | właściwie to, że nie żyła ona jeszcze samoistnie na europejskim
117 7 | swoim zakresie: stwarzała ona warunki psychiczne, umożliwiające
118 7 | Polski koniecznym. Ujmowała ona zagadnienia w warunkach,
119 7 | musi iść myśl polska. Musi ona stać się świadomością swobodnych,
120 7 | stwierdzać, czy istnieje ona, czy może istnieć jako "
121 7 | podstawy: przepracowuje się ona poprzez obcy sobie żywioł,
122 7 | przezwyciężyła: nie zaprzecza ona ich istnienia, gdyż ma pod
123 7 | istniała tu jako idea: władała ona wolą, nie tą jednak, która
124 7 | tak powiem, życia. Była ona dla niego obrazem czynnym,
125 7 | istotną antypatię. Wynika ona stąd, że psychologia Krasińskiego
126 7 | jednostki myślącej. Opiera się ona na kłamstwie, że ukształtowana
127 7 | polegało na tym, czy zdoła ona przemóc punkt widzenia kulturalnej
128 7 | przed zagadnieniem: szukała ona w nim iluzji, że psychika
129 7 | Zamiast tego stwarzała ona legendę o polskim czynie,
130 7 | poprzez Golgotę dochodzi ona do krużganków hamletycznej
131 7 | silę tę, gdy istnieje już ona, lub marnotrawić ją. Dzisiaj
132 7 | się z losem, - unosi się ona w dziedzinie bezcielesności.
133 7 | duchową - piękną, będzie ona już ocalona w zachwycie
134 7(*****) | jakiej płaszczyźnie zostanie ona przez nas umieszczona: czynnymi,
135 7 | że kochali oni ją; żyła ona w nich jako siła czynna,
136 7 | dziedziny duszy. Przyjmuje ona świat nowoczesnej kultury
137 7 | psychika, co zdolna byłaby ona w sobie wytworzyć. Psychika
138 7 | jej tylko waszą wzgardę - ona pomimo to istnieć nie przestanie,
139 7 | obca; a przecież istnieje ona niezaprzeczalnie, musi istnieć
140 7 | jest obcą prawu, stanowi ona rdzeń, z niej rodzi się
141 7 | literatura - niechże przynajmniej ona działa w tym kierunku, niech
142 8 | organicznych trucizn; narzuciła ona nam bezwład i zaszczepiła
143 8 | doskonalenia się moralnego: ona kryje się poza metafizycznymi
144 8 | nauką, wytwarza ją, jest ona jego życiową funkcją. Dogmatyczna
145 8 | pośród którego czuje się ona całkowicie odosobnioną od
146 8 | rzeczy z Polski taką, jaką ona dziś jest. I dość wniknąć
147 8 | z jakiego materiału utka ona swą dialektyczną sieć. Zasadniczym
148 8 | sobie? Na czym trzyma się ona? Gdy zajrzymy głębiej w
149 8 | żyjecie, nie jest nią - ona jest, chociaż wasze istnienie
150 8 | tym niklejszą staje się ona sama wobec własnego swego
151 8 | Wiemy, iż przełamuje się ona w jakimś nieskończenie skomplikowanym
152 8 | beztreściwym abstractum. Posiada ona swoje własne postulaty:
153 8 | kulturę europejską, ale ona nas posiada, działa na nas
154 8 | usiłuje opanować tego procesu, ona zeń tylko wyrasta, zamienia
155 8 | jest pracą, nie poprzestaje ona na aktach wiary. Nie idzie
156 8 | ruchu młodopolskiego. Teraz ona, oderwana i wyrzucona poza
157 8 | pozahistoryczność właśnie. W czym ona już historii, związku z
158 8 | repertuar form, w jakich mogła ona wyrazić, ocalić swoje pozahistoryczne
159 8 | wewnętrznej - nie wiemy dokąd ona nas niesie. Swoboda ta jest
160 8 | nakazu, gdyż rodzi się ona u niego nie jako abstrakcyjne
161 8 | śmierć, zgubę tam, gdzie jest ona konsekwencją. Są to królewskie,
162 8 | Widzimy ją, jak powstaje ona z tysiącznych strumieni
163 8 | punktów duszy, gdzie zdaje się ona chybotać nad absurdem i
164 8 | swobody, w którym dźwiga ona samą siebie z niebytu i
165 8 | straszliwej walce. Miała ona zwrócone ku życiu oblicze
166 8 | ziszczać. Zamiast tego dochodzi ona i doprowadza do przeświadczenia,
167 8 | kulturalnej, aby działała ona wychowawczo jak coś zrozumiałego
168 8 | naszej uczuciowości, ulega mu ona tylko, przeżywa je w wyżej
169 8 | Polska, gdyby posiadała ona zbiorową i prawdziwie nowoczesną,
170 9 | tworzy jej podłoże, że tkwi ona w nim mocnymi korzeniami.
171 9 | progiem sztuki, jeżeli ma ona zachować swą godność. Sztuka
172 9 | planem i zarysowuje się ona im na jego tle. To, czym
173 9 | określonego charakteru, oznacza ona coś, co leży poza nią, coś,
174 9 | elfów, gnomów przyjmuje ona twór ludzkiego dziejowego
175 9 | ugasanie obrazów. Doznaje ona wrażenia, że obcowała poprzez
176 9 | to są momenty, w których ona poznaje i ujmuje prawdę.
177 9 | należąc do niej. Otacza je ona nie jako wspólne dzieło,
178 9 | stanowią jej istotę, że tkwi ona raczej w czynnych, z wolą
179 9 | twardą rzeczywistością, jest ona czymś, co się nam śni, życie
180 9 | śni się jej istotnie. Zna ona tylko działanie tych widzeń
181 9 | złudzeniem, że istnieje ona w momentach tylko, w których
182 9 | wzruszeniem, gdy zapanuje ona nad całym, zacieśnionym
183 9 | świadomości, gdy stanie się ona ośrodkiem podświadomych
184 9 | skojarzeń, wydaje się nam ona czymś bezwzględnym, niewzruszonym,
185 9 | byt... Dzięki temu żyje ona w społeczeństwie jakby w
186 9 | Pierrotowi głowę, spada ona z papierowym szelestem niby
187 9 | świadomością stwarzającą kulturę. Ona, która pada ofiarą fizjologii,
188 9 | wystarcza, aby stała się ona, stać się mogła podstawą
189 10 | czujemy ograniczeń. Przychodzi ona do nas jako świat gotowych
190 10 | życia i dlatego ukazuje się ona nam w innym zupełnie świetle
191 10 | wizji umysłowej. Tu tkwi ona w nieskończonych możliwościach,
192 10 | zasadniczą wzgardzi. Nie zniknie ona przez to, że nie będzie
193 10 | Rzeczywistość twórcza, jakże pozna ona siebie - aby twórczości
194 10 | samemu osobiście. Stanowi ona cząstkę tego, co można by
195 10 | psychicznym: w Anglii jest ona odczuwana jako zbiorowe
196 10 | pozostaje ta sama: polega ona na poczuciu wielkiej zbiorowej
197 10 | dopływu żywych wysiłków: zdoła ona wszystko zużyć. To zaufanie
198 10 | dlatego tylko, że jest ona do żadnej innej niepodobna -
199 10 | wspólnoty życia: ustala się ona sama przez się przez szczerość
200 10 | tajemnicę, chociażby była ona na razie dla niego tylko
201 10 | życia: wobec żywiołu jest ona sama żywiołem tylko, równie
202 10 | włoskiej twórczości. Czy nie ona to właściwie tworzy przedziwny
203 10 | najsamowiedniej, to żyje ona jako ukryta dusza, jako
204 10 | duszy włoskiej, istniała ona przed nim i może istnieć
205 10 | warstw postępowych dochodzi ona w tym ukształtowaniu, jakie
206 10 | stanem dusz. Wyeliminowuje ona z psychiki to wszystko,
207 10 | jest tym właśnie. Stwarza ona naokoło dusz fikcyjne środowiska.
208 10 | kulturalne życie. Jest ona bezpłodna, gdyż wyeliminowuje
209 10 | wielkimi żywotami dochodzi ona do rzeczywistości własnej.
210 10 | sama jak nasza, posiada ona jednak bardzo małą władzę
211 10 | kochać, rozumieć to, czego ona sama w sobie nie rozumie,
212 10 | nad życiem, gdy ginie mu ona w oczach, czuje on się opuszczonym,
213 10 | nie bierze udziału, jest ona wynikiem skomplikowanej,
214 10 | pierwszej grupie, w której ona działa i przebywa. Życie
215 10 | rzeczywistość, ale ukazuje się ona jej zawsze jako coś innego,
216 10 | okrucieństwem narzuca życiu to, co ona zdołała z jego krwawego
217 10 | widma gotowego świata, żyje ona nieustannie złudzeniem,
218 10 | posłannictwo i dzieło. Myśli ona o sobie, o swoim nowym życiu
219 11 | znakomicie wyćwiczona: wie ona, że to wszystko nie na serio,
220 11 | logikę, z jaką rozwija się ona w jego twórczości, gdy się
221 11 | że wreszcie odnajdowała ona poza gorzkim potokiem skruchy
222 11 | Bóg do duszy, czy stała ona nad nim jak na brzegu morza,
223 11 | naszej duszy. Jest tylko ona, sama, na poły rozszczepiona:
224 11 | została założona; włada ona nami, jesteśmy w nią tak
225 11 | ku sobie czy ku ludziom: ona jest wszędzie: czy przyjdzie
226 11 | przyjdzie jej kres, czy prowadzi ona ku jakiemuś wyzwoleniu,
227 11 | ani w śmierci; trwać musi ona wszczepiona w ludzkie rojowisko.
228 11 | w niej żadne fale, może ona jeszcze stoczyć ostatni
229 11 | sama z sobą; cóż wiedzieć ona może o oporze, jaki stawia
230 11 | istnieje dla niej, gdy jest ona sama z sobą. Tu nie ma zwycięstwa,
231 11 | kształtem - ale stawiała ona bądź co bądź opór lirycznemu
232 11 | w wierze, nie czuje się ona samotną poza wzniesionym
233 11 | tym światem rozpościera ona swą samotność. Wielki żywioł
234 11 | rzeczywistością zbiorową, wznosi ona i osamotnia w drodze całkiem
235 11 | ludzkości, czymś, co stworzyła ona i co jej nie wyczerpuje.
236 11 | jego twórczynię, sądzi, że ona reprezentuje życie najbardziej
237 11 | swobody: nie jest tu już ona dla nas czymś nowym. Jest
238 11 | dla nas czymś nowym. Jest ona poczuciem, że nie ma formy
239 11 | szlaku pieśń Staffa. Czekała ona, by wstąpić w ciało zwycięstwa.
240 12 | postacią życia, posiada ona swój własny świat, swoje
241 12 | kryteria prawdy. Nie jest ona uwolniona od specyficznego
242 12 | historią. Gdy staje się, ona dla nas bytem niezawisłym,
243 12 | zostaje zawieszona; znika ona. Zostaje samo ja, sam na
244 12 | poczuciem prawa, wyrasta ona ze świadomości prawnej.
245 12 | Bóg wie czym wreszcie, ona wciąż idzie za nim i z nim
246 12 | panuje nad historią, lecz ona w nim jak gdyby gnije i
247 12 | oddźwiękami, jakie budzi ona w coraz to innych labiryntach.
248 12 | wyszła poza siebie, pozostaje ona wobec możliwych określeń,
249 12 | bawimy się historią, ale ona się nami bawi.~Występuje
250 12 | polega, że systematyzuje ona technikę danego społeczeństwa,
251 12 | Tajemnica! - tam tylko ona mówi, gdzie człowiek już
252 12 | padł; wiecznie oblega nas ona. Ten zna tajemniczość świata,
253 13 | moralnej w ogóle. Nie może ona oczekiwać, nie oczekuje
254 13 | niej samej. Gdy usiłuje ona zgłębić rozterkę wewnętrzną,
255 13 | rozterkę wewnętrzną, musi ona uświadomić sobie, że znikąd
256 13 | spłynie jej ratunek, jeżeli ona sama go nie stworzy: rozum,
257 13 | wyrzutem wewnętrznym pozostaje ona sama z sobą i w sobie zamknięta,
258 13 | pomoże już jej nic. Musi ona kochać siebie nawet na dnie,
259 13 | świat, świat, który może ona przyjmować z ciekawością,
260 13 | moc je wytwarza, czym jest ona, czy mam ja oto ją w sobie,
261 13 | to skąd mi wiara, że jest ona poza mną. Życie samo całego
262 13 | momentów duszy, jak tworzy się ona w samych dziejach. Bo pamiętać
263 13 | ją konstatuje. Tworzy się ona w dziedzinie irracjonalnego,
264 13 | obcych nam praw. Rodzi ona z siebie nieznane, nie może
265 13 | zniszczony; nie istnieje ona jako pojęcie nawet; przeistaczającym
266 13 | samym pisarzem; bywa mu ona świętym szalem, lecz poczucie
267 13 | sztukę. Czymże więc jest ona? Ostatnim nawrotem ku sobie
268 13 | tęsknoty. Nie przełamuje ona fatalizmu. Groza wobec życia
269 13 | duszę, jakąkolwiek bądź jest ona, jak kwiat. Niechaj kwiat
270 13 | czynnych zagadnień. Musi ona stać się podstawą czynnego,
271 13 | to sprawdzić, czym jest ona w procesie ludzkiej walki
272 13 | poziomu, na którym staje się ona trwałą, ostającą się wobec
273 13 | chęć, nie zatrzymuje się ona na szlachetnym zamiarze:
274 13 | ukazywałaby, jak rodzi się ona w ciemnych, ślepych, odstręczających,
275 13 | altruistyczne posłannictwo. Ona bezsilna dźwiga we własnym
276 13 | całą treść swą, jaką jest ona. Zdaje się ona być zdolna
277 13 | jaką jest ona. Zdaje się ona być zdolna do nieskończonego
278 13 | swym widzeniem, że jest ona nie tylko bezsilna, ale
279 13 | urojenie tożsamości. Jest ona utożsamiana z męką grzebanej
280 13 | historyczny. Dla innych jest ona symbolem uczuciowego zabezpieczenia
281 14 | znaleźć słuszność? Czy jest ona poza życiem? - czy nie jest
282 14 | miał ją, nagle ginęła mu ona, ukazywała się w mamiącym
283 14 | dlatego nie chce, by była ona sfałszowana, krytyk, który
284 14 | oczach unicestwione, czuje ona, że to własna jej, najgłębsza
285 14 | niego wyrasta. Nie może ona odnaleźć życia dla siebie
286 14 | rozkładu narodowej duszy: ale ona jest najgłębszą formą rzeczywistości,
287 14 | ginie dla jednostki, ginie ona sama we własnych swych oczach.
288 14 | wyroi, wyśni Wanda - czerpie ona poczucie mocy. Człowiek
289 14 | niebezpieczeństwa. Żyje ona tymi swymi wytworami, ale
290 14 | czystego widzenia: istnieje ona jako kształt duszy, wydźwignięty
291 14 | duchową nad sobą, przychodzi ona już gotowa i spisana w twardych
292 14 | dziejowego świata: gmatwa się ona i ginie w tej obcej, narzuconej
293 14 | gdzie odpowiedź? czy jest ona w dumnym przyjęciu ofiary? -
294 14 | jakby zbudzona, zmienia ona w podstawy myśli swoje nieprzygotowanie,
295 14 | W każdej chwili zawisa ona nad sobą: to, co było wiarą,
296 14 | samą walkę; stawała się ona przez to równie, jak one,
297 14 | tylko psychikę i że do życia ona nie wystarcza, nie jest
298 14 | To jest tragedia: wzięła ona w pierś cały teatr i ślepa
299 14 | zimnej, czystej sztuki. Ale ona to jest w przeobrażeniu
300 14 | poprzestaje na symbolu: zawiesza ona ponad światem swoją wolę
301 14 | swej postaci, sądził, że to ona się porusza, gdy sam coś
302 14(**) | i ich ideałów. Zawierała ona w sobie element buntu przeciwko
303 14 | formie, w jakiej działa ona u nas na umysły, jest bardzo
304 14 | osamotnienie, w jakim znajdzie się ona we własnym naszym wnętrzu.
305 14 | narodowa, dzisiejsza Polska - ona sta-nowi moją podstawę:
306 14 | rzeczywistości polskiej, jaką jest ona. Wnet jednak zarysowuje
307 14 | fatalne załamanie: jaką jest ona? Co to znaczy? Linia rzeczywista
308 14 | siły polskiej, jaką jest ona wobec świata. Siłę tę trzeba
309 14 | sił, jakimi rozporządza ona: znajduje je w interesach
310 14 | poddać. Czuł, że przenosi ona punkt ciężkości duszy poza
311 14 | dusza, ale jakże ma się stać ona na nowo, gdy już raz wyszła
312 14 | biologiczno-społecznej walki. Gdy cofa się ona przed rzeczywistością, która
313 14 | żadnej kontroli je wykonywać. Ona jedna bowiem reprezentuje
314 14(***) | zagadnienia ale tę tylko, ukazuje ona dokładnie.~ ~
315 14 | się rzeczywistość - oto ona.~Wiem, że wyda się to ciasnym.~
316 14 | tajemnicę przyjmowane, że żyje ona w nim, przyjmuje je w swe
317 14 | rzeczą samą, o ile jest ona w człowieku. Myśli, które
318 14 | mają ją w sobie, przepływa ona przez nie.~Nie igram słowami:
319 14 | się nad nią i przed nią i ona zmieniała się. Nie wiem,
320 14 | Nie wiem, czy ja ją, czy ona mnie doprowadziła do portu.
321 14 | nagrody, tworząc je. Jest ona w nich, pod nimi, ponad
322 14 | Żyjąc przez narody, wychodzi ona ponad nie i ogarnia: zazębia
323 14(*****) | chodzi. Pragnę, by mogła ona wzruszać się i przejmować
|