Part
1 1 | dziejów, że nie uda się nam go z tej tkaniny wyplątać.
2 2 | romantyzmu, przezwyciężył go, uleczył się z niego Maurycy
3 2 | niemożliwe, że otaczająca go rzeczywistość nie odpowiada
4 2 | i Mazziniego, Lamennais'go zostały poddane surowej
5 2 | pewien rodzaj porywającego go i wciągającego w swe tryby
6 2 | poznania swego bytu, opanowania go. Gdy Hegel dostrzega w logicznym
7 2 | zagadnienie, nie dostrzega go: sądzi ona, że ustalając
8 2 | wprost czelność cywilną. Bij go w łeb - mawiał Szczepanowski.
9 2 | człowieka z otaczającym go, pozaludzkim światem i żywiołowymi
10 2 | tylko znaczenia, ile ma go ten życiowy proces, który
11 2 | dopomina się o to, aby go zniweczono, starto z oblicza
12 2 | za prawo eksploatowania go oddacie wszystko. Oddacie!
13 2 | na tyle sceptycyzmu, ile go ma wobec wszystkich idei,
14 3 | ochotniczą dzięki temu tylko, że go już dziesięćkroć z płonącego
15 3 | jutro swoje tworzy, ten go nie zna, na tego następuje
16 3 | wynik i odrzuca trud, co go stworzył; formą znieprawienia
17 3 | kulturalnego: odnajdywać go będziemy na swojej drodze,
18 3 | zniesienie starego i ośmieszyli go w setce kupletów. Nie to,
19 3(***) | Quidam, a myślę, że owieje go coś jak duchowy zapach owych
20 3 | wszechświecie, utrzymywać go w nim. Organizacja życia
21 3 | kościołem, pomniejszając go do swych mikroskopijnych,
22 3(****)| pracę Labrioli. Przewyższa go on siłą intuicji, głębią
23 3 | nie wytwarza świata: on go - co najwyżej broni - a
24 3 | pracowite dzieło: broniliśmy go. Rycerz uważa męstwo za
25 3 | męstwo za siłę dźwigającą go w świecie: ono stwarza.
26 3 | i pracy, nie rozumiejąc go, korzystając z jego wyników,
27 3 | faktowi służy, sztuka, o ile go upiększa, religia, o ile
28 3 | upiększa, religia, o ile go osłania, poza tym nic, cztery
29 3 | swój jasny dom, bo ktoś go zyskał, (ale to może dlatego,
30 3 | oczywiście, chociaż zapoznawała go ona: przeciwnie ona sama
31 3 | poznał sam siebie, aby objął go i zagorzał w nim jeden duch.~
32 3 | tyle tylko oparcia, ile go potrzeba, aby mogło istnieć
33 4 | jego siłę, nie wyrzekę się go, chociażby grupy wyszły
34 4 | jednostkowych, lub niema go wcale; istnieje ono jako
35 4 | skończoności reprezentuje go u Baudelaire'a. Społeczna
36 4 | wywalczając je - mamy je. Niema go nigdzie poza własnym naszym,
37 4 | jest posterunek, gdy my go opuścim- utrać i go już
38 4 | gdy my go opuścim- utrać i go już cała ludzkość na zawsze.
39 4 | życiowej podstawy, która go zrodziła i zaczyna istnieć
40 6 | tworzyć życie, nie otrzymywać go z góry; jako na zdobycz
41 6 | sama możliwość dokonania go musi być dostarczona, wytworzona
42 6 | teorematami Macha lub Poincare'go. Nietzsche wchodzi tu w
43 6 | o tyle jest tylko, o ile go nieustanny, zbiorowy wysiłek
44 7 | całkowicie obcy komentującym go i podziwiającym wielbicielom.
45 7 | treścią jego dzieła, to jak go świat zabijał - istotą jego
46 7 | negatywnym fakcie, gdy się go odnajduje tylko w geście
47 7 | treść świata wyczerpuje go, bo jest w nim wszystko,
48 7 | żyje tak, jak gdyby czerpał go ze świata, z jego przetworzeń
49 7 | i spływa nań w miarę jak go człowiek tworzy. Życie ludzkie,
50 7 | swoboda wywalczona zaczyna go otaczać jako powietrze,
51 7 | czuć, że istotnie nie życie go zabija, lecz on żyć nie
52 7 | się Norwida zestawiając go z Villiers de l'Isle Adamem
53 7 | przeciwnika, nie analizujemy go jako przedmiotu poznania:
54 7 | bezwzględności. Interesuje go tylko to, co ma związek
55 7 | pomysłów i uczuć Lamennais'go lub Mazziniego, i Mickiewicza,
56 7 | czasu; frazeologia Lamennais'go i Mazziniego wydaje się
57 7 | duch Mickiewicza kształtuje go, określa, zmienia dowolnie
58 7 | od życia, niedocenianie go. Patriotyzm romantyczny
59 7 | nowoczesna świadomość nie może go tu nie wyczuć. Romantyzm
60 7 | wwiódł Chrystusa demon, gdy go kusił. Powiedzieć można,
61 7 | zaprzeczać, nie widzieć go, lecz przeciwnie na tym,
62 7 | swą duszę w świat, jakim go pojmowali. Światem tym .
63 7 | samowychowanie uczyniły go naturą, najwyłączniej i
64 7 | siłą, wiodącą do stworzenia go. W ten sposób myśląc to******,
65 7 | się siłą, lub nie będzie go. Polska musi się stać zwycięską,
66 7 | pojmowany jako obelga. Pojmuję go w tym znaczeniu, w jakim
67 7 | znaczeniu, w jakim rozumiał go Fryderyk Schlegel - nieoceniony,
68 8 | życia, ten jest do podjęcia go, do zrozumienia nawet niezdolny.
69 8 | teoriopoznawczych Poincare' go, że znakomity ten myśliciel
70 8 | Teoria poznania Poincare'go - niweczy uroszczenia pedantów,
71 8 | środowiska. Gdy nie usiłuje go zrozumieć, staje się zależną
72 8 | przetwarza cały świat, przesłania go odurzającym dymem. I rzecz
73 8 | jakiego stopnia obowiązuje go własna myśl, nie chce tego
74 8 | erotycznego ideału, skierowanie go ku różnym rozbitkom, dla
75 8 | istnieje tylko o tyle, o ile go uznam. Mam więc myśleć o
76 8 | sprzyjającą przetworzeniu go w samoistny, utrzymujący
77 8 | dokąd dąży, chociaż sami go tworzymy. Gdy się przygląda
78 8 | komplikowanemu, usiłuje go zaprzeczyć we własnych swych
79 8 | swych oczach, nie widzieć go. Zbiorowa nieobecność, kłamliwe
80 8 | dążeń, z którymi splatają go jednodniowe interesy polityki.
81 8 | koniecznościom przystosowania go do walk demokratycznych:
82 8 | tylko wyrasta, zamienia go w swoje własne, czysto subiektywne
83 8 | znaczenie w czymś, w czym my go znaleźć nie umiemy. Dawać
84 8 | który wyzwala tych, co go stworzyli, bo samo jego
85 8 | zaprzecza życiu, które go do niego doprowadziło. Schopenhauer
86 8 | temu wysiłkowi wynaturzała go: zmieniła kraj twórczego
87 9 | zasadniczym stanom duszy, przesyca go, że tak powiem, sobą, roztapia
88 9 | artysta oddaje zajmującą go dziedzinę życia z obiektywizmem
89 9 | swą sprawnością w oddaniu go (illusion a décrire). W
90 9 | należy do człowieka, chwyta go ono, unosi na swych falach,
91 9 | własnych przeżyć, jaki cechował go jako artystę. Tym, czym
92 9 | jedyną wartość i słowo miało go oddać nie w przybliżeniu -
93 9 | Hugo, Micheleta, Lamennais'go istnieje niewyrozumowane,
94 9 | Nietzschego, gdy zestawia się go z wielkim mistrzem uczciwości
95 9(*) | tylko naturalnie należy go czytać szczerze tj. z zamiarem
96 9 | wytwarzający świadomość, wystarcza go uznać i zająć w nim miejsce.
97 10 | ukryciu przed losem, zbywając go zastrzeżeniem, że to nie
98 10 | człowiekiem, kto nie umie go czcić poprzez śmiech. Tylko
99 10 | kochała śmiechu.~Nowaczyński go miał i przeląkł się go:
100 10 | Nowaczyński go miał i przeląkł się go: nie życia tylko, nie następstw
101 10 | literaturze odnajdziemy go na wszystkich tych poziomach
102 10 | niezależnie od tego, co go właściwie w życiu dźwiga,
103 10 | procesu, ale przypisuje go ideologicznym czynnikom.
104 10 | wytworzyć w sobie ogarniającą go świadomość, to jest jedyna
105 11 | nie mniej trudu, niż się go zużywa, gdy chodzi o odtworzenie
106 11 | od Chrystusa ci, którzy go ustami wyznają. Podziw i
107 11 | oficjalnego uznania, jakie go otacza - najgłębsza, duchowa
108 11 | wracają ku niemu, niosą go w sobie, rozpławiają, zastygają
109 11 | który gna człowieka. Nikt go nie wstrzyma. I po co? Niechaj
110 11 | jakie nas otacza. Nie możemy go nie stwarzać, dokądkolwiek
111 11 | uznaje tu już świata, ma go w sobie; inaczej byłby liryzowaniem
112 11 | zbiorową pracę światem, dźwiga go z siebie, jest cała w jego
113 11 | pierwiastkowi, nie wyłączające go zbratanie uczuciowe. Współczucie
114 11 | nie wyrasta i nie dźwiga go z siebie. Świadomość kulturalna,
115 11 | stanowiskiem. Każde przeżycie może go pociągnąć na nową drogę,
116 12 | Wydaje mi się, że nie ma go i w współczesnym piśmiennictwie
117 12 | zmierzający do rozpławienia go w jakimś "wydaje się", "
118 12 | nim niezaspokojona pędzi go jak wiecznego Żyda poprzez
119 12 | że mu sfinks - jeśli miał go w ogóle - zdechł na motylicę.
120 13 | powinien żyć, że utrzymuje go przy życiu coś prócz ślepej
121 13 | Żeromskiego, dopatrywano się go w pewnych pojedynczych opisach
122 13 | ratunek, jeżeli ona sama go nie stworzy: rozum, wola,
123 13 | pogłębienia, które wykolejają go tylko stylistycznie) albo
124 13 | irracjonalnym faktem, nie można go wyrozumować. Ale samo poczucie,
125 13 | wnętrze, przeistoczenia go, niebywałe po raz pierwszy
126 13 | samo z Żeromskim: czyta się go rozbudzoną duszą, albo wcale.
127 13 | wyrosło w tym świecie: znalazł go on w sobie samą siłą artystycznej
128 13 | duszy w chatach! Czytając go, pojmuje się powstawanie
129 13 | głębokiego bólu grozy, jakie go zdejmują na myśl, co jutro
130 13 | życie płynie, pociągając go z sobą; dusza jego własna
131 13(*) | powstaje, nie usprawiedliwia go, a jednocześnie każda chwila
132 13 | wyrzeka się jej. Ogarnia go złudzenie upadku: siła ciążenia
133 13 | postawione, i Żeromski nie chciał go rozwiązać. Nie chciał, bo
134 13 | rozum polski, nie miał prawa go opuszczać. Uczynił zaś to
135 14 | szept pokus, które odwieść go usiłują od twardego dzieła -
136 14 | gdzie, w czym jest? - jak go ująć w sobie, odtworzyć,
137 14 | Wyspiański walczył i nie zdobył go, lecz przeszył duszę bólem
138 14 | romantyków, udusić się usiłuje go kadzidłami, sprawia się
139 14 | to królewski jęk: nie mam go, nie mam korony i berła!
140 14 | zbiorowość ta żyje jeszcze? - to go nie obchodzi; on przebywa
141 14 | życia piękna, gdy szuka go się poza życiem - znaczy
142 14 | tworzyć tak, jak gdyby go nie było. Życia nie ma,
143 14 | nad ziemią duch, chwyciła go, wrósł w nią, szarpie się
144 14 | życiu zbiorowości, która go wytworzyła w walce z życiem.
145 14 | obejmującej życie, zrozumienia go - ukrywa się poza estetyzmem.
146 14 | myli się, jeżeli sądzi, że go przekroczył: jego psychika
147 14 | duchowego. Gdy ściągnęła go własna twórczość z tych
148 14(*) | stanu rzeczy, bronienie go wszelkimi sofizmatami -
149 14 | wysyłamy światło i nie widzimy go. Wola nasza nie włada kierunkiem
150 14 | poza ten świat, osądziła go: wola nie zdołała jej poza
151 14 | treść psychiczna otacza go jak trupi zwłok, jak święta
152 14 | potrzebami, przetwarzać wiążącą go moralną moc - tradycję polską -
153 14 | takiego, jakim było: gdyby go nie przeżyli, nie mieliby
154 14 | przesunięcia autorytetu: musimy go stworzyć, wydźwignąć, musimy
155 14 | taki stan rzeczy; nie ma go w niej, a raczej rodzi się
156 14 | walcząc z żywiołem, rozumiemy go, ale jest w tym poznaniu,
|