Part
1 Ded | Chwile najstraszniejsze, gdy dusza zawisa w próżni a osaczy
2 1 | panująca nad losem własnym, nad duszą swą i jej drogami samowładza
3 2 | epoka była jedną wielką duszą, a momenty jej życia, oddzielne
4 2 | razy sprzeniewierzyła się dusza wielkiej, pracującej Polsce.
5 2 | Polska posiadająca, żyć dusza nowoczesna nie jest w stanie.
6 2 | ta, w jakiej się znalazła dusza Młodej Polski. W Polsce
7 3 | klasy pracującej uczynić duszą kraju, na niej wesprzeć
8 3 | jakie to ciasne, gdzie dusza, gdzie jaźń, gdzie walka
9 3 | natury: nagi żywioł i naga dusza. Prawa chcemy, twardego,
10 3 | jest nigdy naszym ja, naszą duszą, naszą myślą, lecz zawsze
11 3 | żadnych zadań poza własną duszą. Wszystko inne było jak
12 3 | dzieła objawieniem, własna dusza - niespodzianką. I ten swój
13 4 | to, jak nazywamy ten byt:~duszą świata, rozwojem, ideą,
14 4 | związku pomiędzy jednostkową duszą a ponadspołecznym sensem
15 4 | chwili może stanąć myśl, dusza, cała istota każdego z nas,
16 5 | albo zginąć albo stać się duszą tego ciała. Dla żywej duszy
17 6 | poznane", że właściwie dusza nasza stwarza świat. Niema
18 6 | związany, nie zrośnięty duszą z żadną pracą. Żyje on w
19 6 | określony bóg, nie, materia, nie dusza, wszystko to są już wytwory
20 6 | rzeczywistości - dzieło duszy. Dusza nasza, myśl nasza - są tak
21 7 | przegadany Norwid. Styl i dusza. Dziejowość bezwzględna
22 7 | konieczność wyhodowana zbiorowa dusza ciąży nad jednostką jak
23 7 | spokojów, w które zatapiał się duszą, wrastał poeta.~Wspomnieliśmy
24 7 | względem życia. Założeniem jest dusza zbiorowa, stwarzająca swoje
25 7 | mitologiczne twory myśli, jak dusza Europy, duch narodu, duch
26 7 | się panowania nad światem dusza, aby uwolnić się od pracy,
27 7 | tym . była owa fikcyjna dusza Europy: w niej chcieli ustalić
28 7 | jaka była im dostępna. Dusza, która gardzi siłą - nie
29 7 | był nie poznaną przez nas duszą. Sądził on, że duch nasz
30 7 | się z własną wierną sobie duszą: to właśnie znaczy tworzyć,
31 7 | opór światu. ~Przed każdą duszą ludzką ukazuje się to zagadnienie:
32 8 | łudzących pozorami zjawisk. Dusza zbiorowa działa długi czas
33 8 | Rozbrojona, rozhartowana dusza polska musi zrozumieć, że
34 8 | przywiązaniem, lecz i mocą. Dusza nasza, to liryczne medium,
35 8 | wytężać się jego wola. Każda dusza urobiona jest przez wieki
36 8 | taka. Wolna, nieskrępowana dusza, wynurzająca się z tajemniczego
37 8 | Czyste przeżycie. Sztuka i dusza Hamsuna. Indywidualność
38 8 | ludzka, każda pojedyncza dusza ludzka, coraz wyłącznie]
39 8 | maszyną tu, staje się upiorem. Dusza usiłuje wymknąć się własnemu
40 9 | pojedynczej duszy. Każda dusza stanowi przecież równoważnik
41 10 | wychowawca. Meredith. - Dusza kultury włoskiej. Filozofia
42 10 | zapoznania się z wewnętrzną duszą literatury i kultury angielskiej.
43 10 | kiedykolwiek czuje się, iż duszą filozofii jest wierność
44 10 | pozór - są zawsze poważne. Dusza dostojna: to uduchowienie
45 10 | jedynie w sercu patriotów, dusza włoska rosła wewnętrznie
46 10 | to żyje ona jako ukryta dusza, jako instynkt w całej wielkiej
47 10 | Krasińskiego) przepaliła się dusza całych epok. Od rycerskiego
48 10 | nim; cofnął on się wstecz duszą, aż do momentu, kiedy klasyczny
49 10 | jego pismach wielowiekowa dusza, że odnaleźć w nich można
50 10 | właściwym oddechem jej, zatajoną duszą jest myśleć, chcieć i czuć
51 10 | Plan życia panujący nad duszą Anglika nie jest ograniczony
52 10 | indywidualności. Zrozumieć to, wejść duszą całą w tę potężną walkę
53 11 | Dusza samotna: Religijne znaczenie
54 11 | liryzmu. Poezya Staffa.~ ~DUSZA SAMOTNA~Zestawienie twórczości
55 11 | który szczerze zrośnie się duszą ze światem Kasprowicza,
56 11 | odbywa się wieczny dialog. - Dusza i Bóg, to są właściwie istniejące
57 11 | pulsującego między Bogiem a duszą. Nie może być najmniejszej
58 11 | głębinie, trzeba świadomością i duszą wyjść poza interesowność
59 11 | czego może się doczekać, dusza wychodzi poza osobiste życie,
60 11 | nawet własnym czynem, ale duszą stoi się poza nim i ze wszystkiego
61 11 | radość. Są tylko one, tylko dusza nasza, pogrążona w nich
62 11 | próżni jak struny. Bóg i dusza - dwa umocowania tętniących
63 11 | słońce w falach oceanu, dusza wre, sama z sobą się zmaga
64 11 | krańcami istnienia. Korzy się dusza. Płynie tym powietrznym,
65 11 | rozpacz miast, płacz dzieci. Dusza wpada w grząskie moczary,
66 11 | umiera Bóg, jak ta ginąca dusza, więc wzbiera w niej żal
67 11 | bólem - i oto chyli się nad duszą bezpamiętna dobroć jak wierny
68 11 | gdzie zdoła je znaleźć dusza, obarczona winą, która nie
69 11 | jest tylko samotna, opętana dusza. Rwie struny, nikt jej nie
70 11 | strumień na wiosnę: dźwiga się dusza, uśmiecha się sama do siebie
71 11 | wiecznie słodko się kajać dusza. Tak słodko wspominać grzechy,
72 11 | modlitwa; - gdzież Bóg, gdzie dusza? - Samotny człowiek - wyrzucony
73 11 | Człowiek tu jest sam z sobą, z duszą własną, jej samotnią - Bogiem.
74 11 | woła i kto słucha? Bóg i dusza. Błyskawica przenosi wzruszenie,
75 11 | ku niej jak modlitwa. To dusza, która wydźwignęła Boga,
76 11 | wymęczoną poprzez świat duszą taką, jaką wyszła z opętania
77 11 | tylko, że nie wierzy on, aby dusza mogła zapanować nad kipiącym
78 11 | całą symfonię wzruszeń. Dusza ukazuje się tu jako czuciowość,
79 11 | nasze życie, nią jest nasza dusza, nie ma nas poza nami. Wstecz
80 11 | swe wzbija się zbiorowa dusza, wśród ciszy sama przed
81 11 | ma jutra. Liryzm to jest dusza nie dzisiejsza, nie objęta
82 11 | własnej nie stanowi. Liryzm to dusza nie zatrudniona, dusza sama
83 11 | to dusza nie zatrudniona, dusza sama z sobą; cóż wiedzieć
84 11 | bezkształtna, szemrząca dusza. Zwycięstwo amorfizmu, wieczne,
85 11 | dzieła, jako potężny patos: dusza tu utwierdza się w wierze,
86 11 | oni jedną wielką, czującą duszą, oddychają sobą niezależnie
87 11 | tego, co czynią w życiu. Dusza staje się tu morzem zalewającym
88 11 | ciemna, potężna i opuszczona dusza ludzkości. Tym tylko jest,
89 11 | modli się tworząca wszystko dusza ludzkości. Historia została
90 11 | rozwarł sam grunt historii. Dusza zawisła jak cierpiący żywioł
91 11 | beztreściowością i wyjałowieniem. Dusza samotna rodzi się z konfliktu
92 11 | konkretnego procesu, walki. Dusza osamotniona bez walki musiałaby
93 11 | bez walki musiałaby być duszą pozbawioną znaczenia. Są
94 13 | chwil podeptania i nędzy. Dusza tu wnika we wszystko, wrasta
95 13 | wygnańców budzi. W każdej chwili dusza jest tu rozdarta przez ból
96 13 | nie istnieje: istnieje tu dusza ludzka usiłująca sama siebie
97 13 | współwymierność: tu ściera się dusza z wiecznym zagadnieniem
98 13 | ten nie umie już obcować z duszą poety poprzez książkę. To
99 13 | czyta się go rozbudzoną duszą, albo wcale. Mówi mi ktoś:
100 13 | dźwigają narodowe losy, duszą łamią się o naród, a więc
101 13 | siłą artystycznej anamnezy. Dusza jego - to właśnie ten skrawek
102 13 | mu się i pogłębia wraz z duszą własną: jest on w nim jako
103 13 | przyszłości w żelaznym świecie. Dusza jego lamie się troską, szuka
104 13 | męczeńskie stopienie się duszą z losem własnego plemienia, -
105 13 | nad życiem; Żeromski całą duszą wszczepiony jest w sam żywiołowy
106 13 | płynie, pociągając go z sobą; dusza jego własna porwana jest
107 13 | urabiane, dokonywa się w nas. Dusza nasza jest jak topielec
108 13 | rys stylu Żeromskiego: - dusza moja jest coś, co się dokonywa
109 13 | dziejowa jest wyższością. Dusza polska jest wyższa ponad
110 13 | unoszenia się - tworzy się nad duszą narodu atmosferę utrudniającą
111 13 | na szlachetnym zamiarze: dusza ludzka jest w niej wobec
112 13 | odpowiedzialności tego tragizmu. Dusza moja to przecież cząsteczka
113 13 | zastanie już tej samej duszy. Dusza, która mówi i słucha, ginie,
114 13 | strasznej nocy, pośród której dusza, która gaśnie, łka niemożliwością
115 13 | ginącego świata.~Zamknąć się duszą w przezwyciężonych przez
116 13 | naszym stanem duszy. Żyć duszą wbrew myśli swej i odczuwać
117 14 | teatrze. Czyn jako linia. Dusza bezdziejowa i naród: strach
118 14 | zasłyszało, gdy się weszło już duszą poza okopy historii? jak
119 14 | artykuł, felietonizuje.~Duszą przylatującą na Dziady,
120 14 | oklaski, wolał: czujemy - dusza poety w krwawym swym wnętrzu
121 14 | duszę całą swą prostotą. Dusza rozsubiektywizowana, przyzwyczajona
122 14 | rzeczywiście w tych płomieniach, że dusza jej staje się teraz martwym
123 14 | przeżyciach losem indywidualnym a duszą zbiorową. Gdy tworzył Wyspiański
124 14 | granicami ślepnie nasza dusza, staje się igraszką istniejących
125 14 | powstała, skąd pochodzi widząca dusza artysty? - mniejsza o to.
126 14 | żyć! tam z wami jest moja dusza i płynie ku niej poprzez
127 14 | najgłębsza tajemnica. Czyja dusza jest już cała w widzeniu,
128 14 | poza światem, w którym żyje dusza. Dusza własna zawisa nad
129 14 | światem, w którym żyje dusza. Dusza własna zawisa nad nami jak
130 14 | krwi, zwabiającej upiory dusza - mówią do nas z kart poezji
131 14 | artysta: na próżno! już i jego dusza szarpie się w ciemnym, opętanym
132 14 | które władzę mają nad tą duszą. Nie trzeba tracić przede
133 14 | które patrzy umierająca dusza narodu. Nie przyjmujecie
134 14 | się przeciwko niemu wasza dusza. Gdzież więc jest ta podstawa
135 14 | się musi jakby pokutującą duszą w opuszczonym przez myśl
136 14 | Wyzwolenia: chcę rządzić polską duszą, tak - a jakim byłby tragiczny
137 14(**)| sądzę, że istotnie młoda dusza Polski wyjść musi z okresu
138 14 | gustu zrozumiał, że cała dusza jego cofnęła się w przestrachu
139 14 | nieustanny gwałt nad bierną duszą. W polskiej literaturze
140 14 | przystosowaną do natury zadań: nie dusza jako ognisko lirycznych
141 14 | narodowego istnienia rodzi się dusza, ale jakże ma się stać ona
142 14 | własne utrzymanie siły. Dusza jego marzy o krwi, lecz
143 14 | się prawdziwie zachodnia dusza Wyspiańskiego: my, którzy
144 14 | duchów w Powrocie Odysa. Dusza pozostała czuje się bezcielesną.
|