Part
1 1 | losem własnym, nad duszą swą i jej drogami samowładza
2 1 | kształtować ma życie jak swą własność. W działaniu swoim
3 1 | świata, przerażające wprost swą fantastycznością. Będziemy
4 1 | utrzymującego się wobec wszechświata swą własną pracą. Trwałość kulturalną
5 1 | przykuwających do siebie uwagę swą hałaśliwością.~Inną jest
6 2 | posadzkę literackiego salonu swą strzelbę 29 czerwca 1830
7 2 | dziś dnia zachowała całą swą wartość. Pisał je Proudhon,
8 2 | kulturalne przystosowywały swą psychikę do dokonywającego
9 2 | przez to samo spełniałby swą rolę w wielkiej zbiorowej
10 2 | błahych powodów poświęcają swą prawość umysłową, doznaje
11 2 | względem czego można zachować swą rodzimą, zasadniczą względem
12 2 | jedynie słucha, szydząca swą ślepotą i głuchotą ze słów
13 2 | twardą i czynną swobodę swą nauczył się cenić i kochać.
14 2 | klasą posiadającą własną swą, wspólną wszystkim zaborom
15 3 | u nas, zwłaszcza, jeżeli swą pracę pisarską, swoje pełne
16 3 | upierałby się czynić tradycję swą z tego, co jest chorobą
17 3 | człowieka, pełniącego własną swą wolę, w słońcu własnej swej
18 3 | Sienkiewiczowska za siłę swą wydaje. Istnieją dziś w
19 3 | warunki. Jezuityzm, papież ze swą potrójną tiarą i całe lądy
20 3 | żywioł i ciągnie na dno. Wolą swą, myślą i pracą człowiek
21 3 | Usiłowali oni zachować swą wiarę, swe zasadnicze stanowisko,
22 3 | produkujący jezuityzm, jak swą specyficzną toksynę, katolicyzm
23 3 | życia, że ludzkość własną swą prawdę w formie kłamstwa
24 3 | Polak, usiłujący założyć swą rodzinę w świecie rozpatrywanym
25 4 | posiadałoby jako jedyną swą moc zachowania, jako jedyną
26 4(*)| przeciwstawi temu wszystkiemu swą filozofię z Uriela Acosty,
27 4 | niezawisłe" istot wywodzi swą społeczną przynależność
28 4 | umożliwia działanie - stwierdza swą żywotność, swą rację bytu.
29 4 | stwierdza swą żywotność, swą rację bytu. To twierdzenie
30 4 | ludzkiej dana myśl ujawnia swą praktyczną sprawność. Utrzymanie
31 4 | świat średniowieczny, jako swą indywidualną, artystycznie
32 4 | czym są. Zlać świadomość swą z prawem, żyć prawem - jest
33 4 | kulturalna wynaturza się, traci swą powagę życiową, ulegając
34 4 | społeczeństwa i utrwalać swą swobodę w naszym ignorującym
35 4 | ujrzeć, uświadomić sobie swą twórczość, musimy powiązać
36 4 | nasze ja mogłoby swobodę swą znajdować nie wychodząc
37 4 | zdolnych kierować samoistnie swą pracą na najwyższym możliwym
38 4 | legend, na karmieniu krwią swą widm i cieniów.~Młoda Polska -
39 5 | automatycznie wykonywać swą nudną, niepotrzebną, opatrznościową
40 5 | przestać być pasożytem, poznać swą rzeczywistość. Świadoma
41 5 | nim żyć, z nim stopić całą swą istotę: - być w każdym momencie
42 5 | uciemiężonego budować przyszłość swą może na tym tylko, co od
43 5 | przez się, przez samą walkę swą stworzy sobie tę myśl klasa
44 5(*)| dziś Polska ta może mieć swą politykę i jaką może być
45 6 | STARYCH ZABAWEK~ ~Hegel uważał swą fenomenologię za całkowitą
46 6 | życie, stwarzające pracą swą świat, wszystko, czerń żyć
47 6 | walczących o przyszłość swą, pod strasznym uciskiem
48 7 | logicznym wynikiem, lecz siebie, swą irracjonalną treść ocalić
49 7 | psychicznej, pozwalającej zachować swą samoistność duchową pośród
50 7 | że dany typ życia czuje swą odrębność wobec innych:
51 7 | Polacy zachowają wiarę w swą samoistność wobec Europy,
52 7 | zadaniem było. zachować wiarę w swą samoistność wobec naporu
53 7 | może przecież zawsze cofnąć swą decyzję, wrócić do siebie,
54 7 | indywidualności istotnie stwarzającej swą treść moralną: to byli ludzie
55 7 | naszą słabością. Gdy duszę swą uważamy za zjawisko tylko,
56 7 | Romantycy chcieli przekuć swą duszę w świat, jakim go
57 7 | uczyły się ubóstwiać własną swą cierpliwą wolę. Jeżeli chcecie,
58 8 | w niej tętni, zasila Ją swą krwią i dumą. Żyjące nowoczesną
59 8 | pozostawioną samej sobie wraz ze swą dziejową psychiką, oddartą
60 8 | sprzeczne postulaty czują swą bezwiedną solidarność. Ludzie,
61 8 | Miara, jaką ktoś mierzy swą miłość, jest miarą biologiczną
62 8 | jakiego materiału utka ona swą dialektyczną sieć. Zasadniczym
63 8 | tylko wtedy, o ile zdoła swą historyczną psychologię
64 8 | człowieka, który sięgnie jako po swą odpowiedzialność i po swój
65 8 | robotniczej na tym właśnie zasadza swą przyszłość i o tyle tylko
66 8 | życiem. Samą jednak zdolność swą do tego życia musi on wydobyć
67 8 | zmaganie się. Ocalają oni swą tożsamość w ciężkich pracach
68 8 | mające w samem swym istnieniu swą rację bytu - zwolna tworzą
69 9 | się swoim widzeniem, samą swą sprawnością w oddaniu go (
70 9 | jeżeli ma ona zachować swą godność. Sztuka jest ocaleniem
71 9 | od niej procesie; treść swą, wytwarzaną przez układ
72 9 | walce tej wytwarzającej swą psychikę - zostają wyrzucone
73 9 | umysłowości zachował jednak i tu swą władzę. Wypowiedzenie i
74 9 | samym już swe istnienie, swą zasadność. Gdy jednostka
75 10 | poczynający człowiek jest swą bezwzględną osłoną wobec
76 10 | nacierającemu chaosowi. Poza własną swą piersią, własną swą istotą
77 10 | własną swą piersią, własną swą istotą nie znajdzie żadnej
78 10 | samym śmiechem zwiastujący swą prężność - kształt siły.
79 10 | Kto chce baśni, zamienia swą duszę w teatr złudzeń i
80 10 | artyzmu. Człowiek czuje tu swą samoistność wobec żywiołu:
81 10 | górował wprawdzie nad całą swą epoką, ale był niewątpliwie
82 10 | psychika zaczyna wierzyć w swą wszechmocność, zaczyna wierzyć,
83 10 | przyczynie zawdzięczają swą oporność. Demokracja stwarza
84 10 | bezczynne, przetwarzające swą własną tradycję i zachodnią
85 10 | ponad nią, przeciwstawiającą swą coraz wielostronniejszą
86 10 | wytwarzający świadomie swą kulturę i kształtujący poprzez
87 10 | kształtujący poprzez nią swą przyszłość, zabezpieczający
88 10 | bowiem: sam człowiek tworzy swą historię. Tworzy ją bezwiednie
89 10 | jest w Polsce stwarzającą swą podstawę pracą, jest naszą
90 10 | nigdy w stanie wierzyć w swą wartościowość i jednocześnie
91 11 | straszną nędzą, poznaje winę swą i grzech. Ten wielki Bóg
92 11 | zwęglone, umarłe ciało i sam swą dumą, swą rozkoszą, swym
93 11 | umarłe ciało i sam swą dumą, swą rozkoszą, swym szaleństwem
94 11 | poety. Przestał on wiązać swą duszę z jakąś poszczególną
95 11 | wolę, a raczej życie, wolę swą i świadomość z głębi czucia
96 11 | światem rozpościera ona swą samotność. Wielki żywioł
97 11 | Wielki żywioł bierze w swą pierś całe ludzkie, na nim
98 12 | tracą w oczach jednostki swą samodzielność, jednostka
99 12 | zaczyna wierzyć w naukę, w swą naukę, gdzie występuje on
100 12 | pozwalająca mu wierzyć w swą prawzorowość, nie dostrzegać
101 12 | bezwzględne; zawiera bowiem jako swą przesłankę zwycięską walkę
102 12 | sam na sam z sobą, z wolą swą, zanim jeszcze jasno zrozumiał,
103 12 | usiłuje wydrzeć poeta duszę swą demonowi zaginionych światów,
104 12 | wolą własną stwarzającego swą przyszłość człowieka, szuka
105 12 | utwierdzenie w bycie posiada swą przynależność do pewnej
106 12 | z jej całości własność swą, uczy się oddychać poprzez
107 12 | ludzkiego działania, myśl swą doprowadził do najwyższej
108 13 | powodzeniem daną treść, lecz są ze swą treścią twórczą czymś jednym,
109 13 | przeciwstawiających całą swą przeszłość wszechświatowi,
110 13 | przyjmował winę, Żeromski - duszę swą łamie pragnieniem jakiegoś
111 13 | aż na dno, stwierdza samą swą strukturą artystyczną głęboką
112 13 | musi sam z siebie wydobyć swą siłę, że musi on przyjąć
113 13 | można przyjąć całą treść swą, jaką jest ona. Zdaje się
114 13 | i oto nagle poeta traci swą własną podstawę, wyrzeka
115 13 | które walczy, rośnie samą swą męką, przyjmuje jej poznanie
116 13 | wejrzeli na skruchę "Samuela" swą polską łaską - nie stałby
117 14 | walki, lecz istotnie duszę swą przetwarzał, i sama niezupełność
118 14 | naciskała mu na duszę całą swą prostotą. Dusza rozsubiektywizowana,
119 14 | żądzę poezji gruntującej swą swobodę - to była istota
120 14 | miał odwagę zaglądać w swą duszę, on lękał się, czy
121 14 | zmieniała w ciągu samego procesu swą strukturę, że nagle moment
122 14 | samego dna żywiołu. Gromadę swą i jej żywot ma człowiek
123 14 | uświadomi sobie, odczuje swą wartość, zostaje we własnych
124 14 | zbiorowe przestało stwarzać swą własną atmosferę duchową
125 14 | zahipnotyzowana. Wyjął on duszę swą z piersi i roztopił w sztuce:
126 14 | zagadnienia, widział on swą bezsilną walkę, swe stawanie
127 14 | nazywa to, co robimy, znać swą profesję. Znał ją jenerał
128 14 | przyszłość, który by ogarnął swą siłą rwania się i pędu całą
129 14 | narodu katolicyzm wypełnił swą rolę, czy istotnie wprowadził
130 14 | pozwalający jej myślowo objąć swą różność i swą jedność jednocześnie
131 14 | myślowo objąć swą różność i swą jedność jednocześnie z myślą
|