Part

  1     1   |     dziejowym, ku któremu ciąży mocą swej wewnętrznej logiki kultura.
  2     1   |            się. Zaszczepiamy w duszy swej roślinność, która żyć może
  3     1   |           plecami, jak mówił Hegel w swej Fenomenologii, książce,
  4     1   |         każdego, kto pragnie w myśli swej być niezależnym od wszystkich
  5     1   |       stygmaty - tłumaczy, jako runy swej poza czasem przebywającej
  6     1   |               dalej walkę tę w myśli swej prowadzi *. W biografii
  7     1   |            Pierwiastki te w psychice swej przynoszą struktury najrozmaitszych
  8     1(*)|      idealistycznej oparli założenie swej komedyi "Dobrodziej Złodziei"
  9     2   |         usiłuje dziś, nie zmieniając swej natury, wejść jako moment
 10     2   |           ustalając ład wewnętrzny w swej psychice, systematyzując
 11     2   |         ołtarzu Ojczyzny - jak pracy swej wewnętrznej. Gdy chodzi
 12     3   |             pietyzm czynił z pamięci swej archiwum absurdu, sam stałby
 13     3   |         najwybitniejszym myślicielem swej epoki, każe mi mniemać,
 14     3   |            ducha, aby siebie w całej swej, niebywałej nowości, cudownym
 15     3   |           swą wolę, w słońcu własnej swej myśli wy dźwigającego ponad
 16     3   |           wyższości, który z niewoli swej i bezwładu uczynił olimpijski
 17     3   |              mocy. Tylko szept myśli swej ma człowiek za świadka,
 18     3   |               jako gatunek, idzie ku swej porażce. Fałszem katolicyzmu
 19     3   |         życiu. Europa pragnie używać swej własnej kultury, ale nie
 20     3   |       przypisywała wciąż waleczności swej, wierze, złotym wolnościom
 21     3   |            swojej szabli, pyskatości swej i sprytowi. Rozum, jako
 22     3   |     zbiorowością tylko w imieniu tej swej samotności. Rozwinęli się
 23     4   |        społecznej grupy, zrozumienie swej społeczno-historycznej rzeczywistości
 24     4   |               Tym jesteśmy w istocie swej, czym jesteśmy wobec tego
 25     4   |           jest w stanie być z natury swej organem życia. Wytwory kultur
 26     4   |            najgłębszych tęsknot, dla swej wewnętrznej swobody nie
 27     5   |          każdym razie, że w zasadzie swej świat już jest skończony,
 28     5   |        rzeczywistość, światem pełnym swej własnej, zapamiętałej energii.
 29     5   |           zna samej siebie od strony swej mocy: posiada ona już bardzo
 30     5   |             Polak nie wie jeszcze, w swej świadomej myśli, jak twardo
 31     5   |             w nieznane, sobie i woli swej ufającej, pragnieniem lotu
 32     6   |  nacierającego na nas całym ciężarem swej obcości.~Tu nie idzie nam
 33     6   |          życie, źle wywiązuje się ze swej roli, zaczyna powątpiewać
 34     7   |          jednostka. Miał on w piersi swej potężny dziejowy organizm -
 35     7   |            postanowienie wytrwania w swej wierze, zachowania jej,
 36     7   |           czuje się w rzeczywistości swej, jak w kształcie swej swobody,
 37     7   | rzeczywistości swej, jak w kształcie swej swobody, gdzie sama walka
 38     7   |         ziemię i niosący ją w piersi swej ku wiecznemu ognisku duchów -
 39     7   |             gdy na całej powierzchni swej, by istnieć - musi stawiać
 40     7   |            światu, czynili to w imię swej tragedii; my dzisiaj romantyzmem
 41     7   |            nie dostrzegająca własnej swej zależności - póki jej warunki
 42     7   |             wykuwał sam dla siebie w swej ciężkiej samotności męczennik
 43     7   |           wewnętrznie dochować wiarę swej idei, dziś idzie o co innego
 44     7   |             który zdołał wytworzyć w swej myśli system wartości, obrazów,
 45     7   |             który posiada we własnej swej myśli - moc wychowawczą,
 46     7   |             Chcesz trwania dla duszy swej, stwórz ją sam w sile, skojarz
 47     7   |            życia wewnętrznego sił do swej życiowej walki, do pozytywnego
 48     7   |           istnieć, stwórzcie z duszy swej moc, zdolną trwać w tej
 49     7   |           nie dowierza samemu sobie, swej odwadze, swemu pędowi naprzód,
 50     7   |       odwadze, swemu pędowi naprzód, swej sile - mówić zaczyna o prawdzie.
 51     7   |              znaczyło to: posiadać w swej świadomości maximum uzdolnień
 52     8   |              siebie zakresem własnej swej obojętności. Trzeba pewnej
 53     8   |        ogólnego lekceważenia własnej swej rzeczywistości. Społeczeństwo,
 54     8   |           głębokie, utajone poczucie swej niemocy wobec życia, to
 55     8   |          jest to psychika w zasadzie swej bezczynna i bezsilna. Bezgraniczny
 56     8   |         jednak życie?~Ernest Renan w swej historii Izraela, mówiąc
 57     8   |    psychologią. Jednostki są wolne w swej ideologicznej przypadkowości,
 58     8   |              poziomu, o ile zdoła ze swej psychologii historycznej
 59     8   |           inne - dowodzimy tym samem swej wyższości, swej swobody
 60     8   |            tym samem swej wyższości, swej swobody wobec kulturalnych
 61     8   |         który nie wydobywa z siebie, swej tradycji, nawyknień, obyczajów
 62     8   |             samo jest jedyną mocą, w swej, głębszej od planów, irracjonalności.
 63     8   |             Musi mieć odpowiedź tę w swej atmosferze kulturalnej,
 64     9   |          rozwija, się w myśl własnej swej logiki. Jak Bóg Malebranche'
 65     9   |             przez nią życie, ma ją w swej mocy, tworzy jej podłoże,
 66     9   |        zawsze możność przeistoczenia swej psychiki w własnych swych
 67     9   |           zdolny wymknąć się własnej swej duszy - tej właśnie, jaką
 68     9   |    podziemnym korytarzem. Tkwił on w swej własnej psychice - jak w
 69     9   |             poza wszelką kontrolą, w swej niedostępnej dla nikogo
 70     9   |             jakim pozostaje względem swej nie dającej się oszukać
 71     9   |         stanowiska całkiem wyraźne w swej diametralnej przeciwstawności:
 72     9   |              dopóki się nie zrzekamy swej woli, wiemy, że każde przeżycie
 73     9   |         ujmowania i widzenia własnej swej nie powracającej rzeczywistości.
 74     9   |      duchowego. Pozostać w granicach swej świadomości, przeistoczyć
 75     9   |           sposób. Gdy Sainte Beuve w swej dowcipnej sylwecie Malebranche'
 76    10   |             coś, co na niezupełności swej, na ograniczeniu polegać,
 77    10   |           życia tylko, nie następstw swej satyrycznej działalności,
 78    10   |              Carlyle nie potrzebował swej rzeczywistości przeinaczać,
 79    10   |              ma w sobie jako cząstkę swej bezwiednej tradycji poczucie
 80    10   |          jest nad próżnią na własnej swej, nigdy niegotowej woli.
 81    10   |         wiedzieć określone znaczenie swej działalności, miejsce jej
 82    10   |          włoska, o ile nie zatracała swej samowiedzy, czuła się organem
 83    10   |            jest zawsze w istocie już swej momentem współżycia. Stany
 84    10   |              tą nieustanną, broniącą swej wewnętrznej ciągłości konstrukcją
 85    10   |     przedmiotem badań niezależnie od swej olbrzymiej artystycznej
 86    10   |        zrywając bynajmniej ciągłości swej tradycji. Olbrzymie dostojeństwo
 87    10   |          pisarza jest przystosowanie swej wytworzonej pod wpływem
 88    10   |             siebie przez zrozumienie swej roli w zbiorowym procesie,
 89    10   |    Mickiewicza usprawiedliwienia dla swej ukształtowanej pod wpływem
 90    11   |            gdy jest określone, pełne swej realności, epickie; liryzm
 91    11   |         znającą swoich granic, ale i swej rzeczywistości mocą. Whitmana
 92    11   |         jednostkowe tkwią korzeniami swej psychiki w jednej i tej
 93    12   |             zdaje on sobie sprawy ze swej indywidualnej, przeciwstawiającej
 94    12   |  odnalezienia własnej rzeczywistości swej, były dumne zamiary zmierzenia
 95    13   |           artystyczna jest w istocie swej zawsze wynikiem społecznego
 96    13   |           świata wydobył Orkan formy swej osobistej myśli. Gdy chce
 97    13   |            czuje, że nie ma czym tej swej miłości osłonić, nie ma
 98    13   |            do tych spraw. Żeromski w swej twórczości pada ofiarą kulturalnego
 99    13   |          posiadać całkowite poczucie swej "boskości". - Żeromski dochodzi
100    13   |       spartańczyka, który w ekstazie swej czułby powinowactwo pewne
101    13   |             własnych oczach prawo do swej psychiki, znaczy to sprawdzić,
102    13   |           siebie, jako jedyne źródło swej mocy, jako jedyna nadzieja.
103    13   |               stanie się sam cząstką swej własnej opowieści i wraz
104    13   |         duszy. Żyć duszą wbrew myśli swej i odczuwać postępy samopoznania
105    14   |              nas zechce w dziedzinie swej pracy prowadzić tę samą
106    14   |        jednostka, posiada istotnie w swej mocy jej los. To, co stanowi
107    14   |          widzieć, jak się człowiek w swej złudzie życiowej plącze
108    14   |              żyli oni bogatym życiem swej epoki, piękno dojrzewało
109    14   |                więc jasna samowiedza swej wartości, swobodnego panowania
110    14   |              od życia - więc w myśli swej wszechpotężny? - co mam
111    14   |            ma rdzennie chłopi upór w swej wierze w twarde prawa, spisane
112    14   |              widziana i przyjęta dla swej tragiczności udawać zaczyna
113    14   |           żyć wytwarzaniem w własnej swej duszy prawdy, wyrabianiem
114    14   |             żyć fikcyjnym znaczeniem swej psychiki - sam staje się
115    14   |              Psychika ta pozostaje w swej głębinie martwą i chce zmienić
116    14   |              tę lub inną ideę w usta swej postaci, to wypowiada pewne
117    14   |         myślał, wkładając coś w usta swej postaci, sądził, że to ona
118    14   |       walcząc o swoje życie, o życie swej grupy naiwnie, nie rozumując.
119    14   |             pozory, nawet narzucanie swej indywidualności największym
120    14   |              Myśl nasza domaga się w swej rzeczy stanowiska, które