Part

  1     1    |             samowładzą ostawać się wobec niego i ponad jego skłębienie
  2     1    |              typu, tj. może się stać dla niego regułą ekonomicznego zachowania
  3     2    |            Młodej Polski, gdybyśmy wobec niego zajęli tak rozległe, historyczne,
  4     2    |          aktualnego tworzy nasz względem niego stosunek; jest to nieuniknione,
  5     2    |          przezwyciężył go, uleczył się z niego Maurycy Barres, którego
  6     2    |                 stanu rzeczy i wyjście z niego prowadzi jedynie poprzez
  7     2    |             kulturze nie lęka, tylko dla niego wreszcie nie istnieje rozdwojenie
  8     3    |               swego istnienia, miłość do niego, prawo swego życia, niezłomną
  9     3    |       wytwórczość ignoruje: jest ona dla niego nie przyczyną, lecz skutkiem.
 10     3    |                 ale zaiste nie wie, co z niego wyrasta. O tym już wiedzą
 11     3    |             miało co najwyżej znaleźć do niego dostęp - dosłużyć się, dopościć,
 12     3    |           szlachcic polski zaczął się od niego gruntownie odsypiać. Nullum
 13     4    |                współżycia, niezależna od niego, przed nim istniejąca. Świat
 14     4    |            znaczeniu, jakie mają one dla niego. Proszę pamiętać zaś, że
 15     4    |                 wyrosło ono i wyrasta. Z niego, z całej hierarchii utrwalonych
 16     4(**)|                niezależnie i na zewnątrz niego istniejącą filozofią. Jeżeli
 17     4    |              przez przystosowanie się do niego. Formuły biologicznego rozwoju
 18     4    |                aby mieć i wychowywać dla niego dzieci.~Takim jest najgłębsze
 19     4    |                się mu, lecz nie są przez niego opanowane, nie stanowią
 20     4    |                procesów, niezależnych od niego lub wrogich.~Bergson w zgodzie
 21     4    |                twardego życia, wydobyć z niego świat poezji i piękna, -
 22     5    |            trudzie, niech się stanie dla niego siłą. O rzeczach najmożliwszych
 23     5(*) |            współczuje nie wymagającym od niego żadnej inicjatywy politycznej
 24     6    |                  jak gdyby niezależna od niego, zastana, gotowa rzeczywistość.
 25     6    |                    naszej duchowej wobec niego zasługi, że żadna forma "
 26     7    |               Towiański i wywołany przez niego ruch, przewroty psychiczne
 27     7    |          wpływają ujemnie na sam nasz do niego stosunek. Niepewność faktycznego
 28     7    |                   że przegadanie jest od niego stokroć złośliwsze i niebezpieczniejsze.~ ~
 29     7    |              duchów, które dochodziły do niego, ulegając swojemu własnemu
 30     7    |                 życie nie dałoby się dla niego pomyśleć, ponieważ świat
 31     7    |           pomyśleć, ponieważ świat przez niego stworzony ukazuje mu się
 32     7    |                  przez odwrócenie się od niego, jako obciążonego klątwą
 33     7    |             widzenie prawdy nie było dla niego w momentach najgłębszych
 34     7    |                  jednostki. Są one wobec niego bezsilne, myśl ich skonstatować
 35     7    |                  zasługi. Łaska jest dla niego jakby w tym, że zasługa
 36     7    |                  poprzez pracę, wraca do niego jako wyzwolenie, gdy czuje
 37     7    |              skarbie duchowym, czerpał z niego spokój, który pozwalał mu
 38     7    |         zwycięstwie: zwycięstwo jest dla niego celem absolutnym; wszystko,
 39     7    |                  romantyzm w truciznę: z niego, który usiłował stworzyć
 40     7    |              powiem, życia. Była ona dla niego obrazem czynnym, władała
 41     7    |                on, Krasiński, miał wobec niego słuszność. To właśnie odstręczało
 42     7    |               nazbyt jasno wyczuwa się u niego obecność samego zagadnienia:
 43     7    |                 sobie, - znaczyło to dla niego - przetworzyć ją w piękno.
 44     7    |                 martwota świata były dla niego tylko złudzeniami, ślepotą
 45     8    |                 życiem, oderwanie się od niego, podporządkowanie się mechanizmowi.
 46     8    |                 tę ogólną naukę, która z niego zdaje się wypływać. "Masz
 47     8    |               życie kochać, cenić, być z niego fizycznie dumnym, aby podstawy
 48     8    |                  powstała, odrywa się od niego, odcina. To, co ukazuje
 49     8    |                każdy wyborca czuł się do niego powołanym. I ta demokratyczna
 50     8    |                  że nasza bierność wobec niego jest wyrazem samoistności
 51     8    |      indywidualnej, dziejowej duszy. Dla niego istniała przynajmniej jako
 52     8    |               każda chwila staje się dla niego pewnym rodzajem muzycznego
 53     8    |             nakazu, gdyż rodzi się ona u niego nie jako abstrakcyjne hasło,
 54     8    |        irracjonalnym, jedynym życiem i z niego wyrastają mu wszystkie punkty
 55     8    |                się zasadza, - że nigdy z niego nie zrodzi się wola. Psychika,
 56     8    |             zaprzecza życiu, które go do niego doprowadziło. Schopenhauer
 57     8    |            kulturalnym estetyzmu: mamy u niego, zarówno jak i u Waltera
 58     8    |                   lecz odwracając się od niego i ignorując je. Swoboda
 59     9    |            życiem chwałą, rodzącym się z niego blaskiem. Artysta bierze
 60     9    |             irracjonalnego zajęcia wobec niego postawy, które stanowi a
 61     9    |           bezwartościowymi stają się dla niego punkty widzenia, które rządzą
 62     9    |           rzeczywistości: nie był on dla niego dziejowym wyrazem pewnej
 63     9    |              znane mu lub poznawalne dla niego życie jest daną zastaną
 64     9    |                 uczciwości. Istniało dla niego doświadczenie wewnętrzne,
 65     9    |                Każdy stan duszy miał dla niego jedyną wartość i słowo miało
 66     9    |                  to pustym; to szepcze z niego mowa naszych wzruszeń, to
 67     9    |              określone przez stosunek do niego indywidualne istnienie.
 68     9    |               romantycznej. Istnieje dla niego jako rzeczywistość pewien
 69    10    |                   jakiej nikt już oprócz niego nie używa. Zawsze więc idzie
 70    10(*) |                   Z jednej strony mamy u niego patos spinozystyczny wynikający
 71    10    |         poznawanej i uświadamianej przez niego treści życia, Nie odbiera
 72    10    |          chociażby była ona na razie dla niego tylko dostępna. Nie działa
 73    10    |              nadają mu wartość lecz ją z niego czerpią. Cały bezmiar pracy,
 74    10    |                  grupy pisarzów jest dla niego zawsze momentem, ukształtowaniem
 75    10    |             przed nim i może istnieć bez niego nie zrywając bynajmniej
 76    10    |                   Aby jednak tę prawdę z niego wyłuskać, trzeba było wżyć
 77    10    |               woli, w nim ostać się, dla niego stać się koniecznym. A praca
 78    10    |           przypadkową igraszką sił przez niego samego bezwiednie stwarzanych.
 79    10    |                wszystkich abstrakcji, do niego wraca wszystko, co w naszym
 80    10    |                 ma podstawę w świecie. Z niego bowiem wyrosła i poza nim
 81    11    |                  Wyspiańskiego byłby dla niego jeszcze trudniejszy. Ale
 82    11    |              źródłem naszych wzruszeń, z niego wypływają one, i wracają
 83    11    |              obcy Norwidowi, ale ma on u niego specyficzne zabarwienie,
 84    11    |               przerażony. Świat jest dla niego cudowną przygodą: i to jest
 85    11    |               ugruntować, tworzy sobie z niego swój powietrzny mit. Przypadek
 86    12    |                 od człowieka, głębsze od niego istności. Ewolucjonizm byłby
 87    12    |              istnieć w mistyku i naokoło niego atmosfera, pozwalająca mu
 88    12    |                   coś ma zwyciężyć przez niego, coś, co już schłonęło jego
 89    12    |        logicznych wywodów, czym jest dla niego świat, życie, ale czuje
 90    12    |         Micińskiego niedostrzegalnie dla niego samego zmienia się i rozkłada
 91    13    |              tworzy, wyłania wszystko. Z niego jest cały świat rzeczy,
 92    13    |               istnienia, przywiązanie do niego, zdolność radości. Ten świat
 93    13    |                 się książek; żąda się od niego wyzwalających, wewnętrznych
 94    13    |         przeżywamy coś za cały ogół, dla niego; życie ogółu jest w każdym
 95    13    |                tego stylu, przychodzą do niego z zewnątrz. Żeromskiego
 96    13    |               się w Żeromskim - wraca do niego, roztapia się w ogólnym
 97    13    |             polskich, gdy się powraca do niego myślą z Zachodu. Jak hipnoza
 98    13    | przekształcającym wszystko; nie ma wobec niego schronienia. Wszystko w
 99    13    |                 jedyna nasza nadzieja; z niego tylko powstać możemy. Błogosławioną
100    13    |            miłość życia, przywiązanie do niego, chęć wytrwania przy nim.
101    13    |              siły. Ważnym stanie się dla niego to, że ta siła rani jego
102    13    |             estetycznego fenomenu: nie z niego rodzi się tragiczne poznanie,
103    13    |                   że zaczyna działać dla niego ostateczna swoboda idących
104    14    |              znaczenie jej jest w nim, z niego wyrasta. Nie może ona odnaleźć
105    14    |                faktycznie późniejszym od niego. Wszystkie "bytowe" kategorie
106    14    |                życie ludzkiej gromady: z niego, z tego, co w tym pozaludzkim
107    14    |               sobą skupienie energii i z niego czerpie ją w chwili niebezpieczeństwa.
108    14    |                oglądane, nie było to dla niego niezawinioną właściwością
109    14    |            bezczynu. Nie szukajcie już u niego żywej prawdy: organem tworzenia
110    14(**)|               dążyć do wyzwolenia się od niego jak najenergiczniej i najbezwzględniej.
111    14    |               rzeczywistość istnieje dla niego jedynie jako żywioł nieznany,
112    14    |                włada tym życiem, która z niego wyrasta, posiada za sobą
113    14    |                przeciw Wyspiańskiemu - z niego pochodzi; jego to królewska
114    14    |             wasze myśli i wasze sny są z niego, gdy wejdą one w Łazarza,
115    14    |                  poza nim, niezależna od niego. To daje mu przedziwną skromność,
116    14    |          indywidualny kształt i idzie od niego w nieskończoność. Teraz,