Part
1 1| historyę posiadają swoją własną dziejową logikę; przyswajając
2 1| historię objąć, wziąć w pierś własną, by w jej imieniu móc samemu
3 1| się wobec wszechświata swą własną pracą. Trwałość kulturalną
4 2| zawsze jako dany świat swoją własną, wytworzoną przez biologiczno-dziejowy
5 2| jedyną klasą posiadającą własną swą, wspólną wszystkim zaborom
6 3| rozpaczliwie, po omacku, krwią własną znacząc swoje ślady, drogi
7 3| wszechświata mających, siłę tylko własną, myśl tylko własną i wolę
8 3| tylko własną, myśl tylko własną i wolę ponad sobą, własne,
9 3| pełnoletności człowieka, pełniącego własną swą wolę, w słońcu własnej
10 3| życiu, siebie, przyszłość własną w błoto spychacie. Nic to.
11 3| momentu przestaje on żyć własną prawdą i poprzestaje na
12 3| bez żadnych zadań poza własną duszą. Wszystko inne było
13 3| antybiologicznym. Kościół miał swoją własną ekonomię, swoją własną politykę:
14 3| swoją własną ekonomię, swoją własną politykę: interesy tej ekonomii,
15 3| świadomego życia, że ludzkość własną swą prawdę w formie kłamstwa
16 3| jego dzieła objawieniem, własna dusza - niespodzianką. I
17 4| dziejami obecnemi; maskują własną naszą twórczość; oddają
18 4| wytworów minionej historyi: z własną naszą działalnością umysłową
19 6| z góry; jako na zdobycz własną, patrzy on na nie, Jako
20 6| sobie, o stwarzanym przez własną pracę, przez własny wysiłek
21 6| które ukazywać im będzie własną ich pracę nie tylko już
22 6| dojrzeje - zapewniamy sobie własną atmosferę kulturalną. Od
23 7| samotności poprzez duszę własną, tu chciano by dojść do
24 7| przeznaczenie. Ma ono swoją własną, jakby przez samą siłę ciążenia
25 7| jedyną rzeczywistość duszę własną i musiała dla nich Polska
26 7| utracony, to znaczy zamienić własną naszą rzeczywistość - nasze
27 7| nie żył twórca, tj. ponad własną pracą, własnym losem. Najgłębszą
28 7| indywidualny życia, jego własna wewnętrzna logika były tu
29 7| tylko pracy całego narodu: własną świadomość narodową. Mamy
30 7| inteligent, lecz stwarzający własną pracą swe podstawy życiowe
31 7| tylko to co istnieje jako własna nasza, z żywiołu wewnętrznego
32 7| jako idei współżycia ludzi, własną swobodną wolą dźwigających
33 7| słowo przynosiło jej - jej własną moc, skondensowaną i promieniującą.
34 7| wzorem, to znaczy traktować własną dzisiejszą naszą psychikę
35 7| zwyciężania w nim. Przezwyciężyć własną bezsiłę historyczną jest
36 7| podobny w tym do Blake'a. Własna twórczość ukazywała mu się
37 7| materialną, utrzymującego się własną wolą na jej poziomie, jest
38 7| siła w siłę - wydobyć się z własną wierną sobie duszą: to właśnie
39 7| albo ocali w nim duszę własną, lub zniknie. Ale naród
40 7| szkole uczyły się ubóstwiać własną swą cierpliwą wolę. Jeżeli
41 7| przyzwolenie - to jest własne, własną mocą stwarzane życie. Siła
42 8| musi zrozumieć, że świat i własna historia są przeciw niej,
43 8| jakiego stopnia obowiązuje go własna myśl, nie chce tego wiedzieć.
44 8| Każdy naród posiada swoją własną atmosferę nawyknień, tradycji,
45 8| którego mogłyby być ujęte. Własna bezdziejowość nasza ukazuje
46 8| l na tym przecież polega własna jego poezja, że każda chwila
47 8| sposób, że nasza miłość własna zostaje ocalona. Postulatem
48 9| zdolnej znieść swobodę własną. Nic wielkiego nie powstało
49 9| społeczeństwo, indywidualność własna - wszystko to zostaje zredukowane
50 9| nieustannie odpowiedzialni przed własną istotą za całe nasze życie.
51 9| zawładnąć życiem i przezwyciężyć własną przypadkowość - albo też
52 10| zupełnie świetle niż nasza własna. Tu nas nie uciska, nie
53 10| widnokręgu, przestajemy rozumieć własną, nawet dokonywaną przez
54 10| nacierającemu chaosowi. Poza własną swą piersią, własną swą
55 10| Poza własną swą piersią, własną swą istotą nie znajdzie
56 10| majestat, tylko własne męstwo, własna siła. Kto, by być mężnym,
57 10| dziejową, wiarę narodową, własną zbrojną i zwycięską narodową
58 10| Trzeba mieć odwagę przyjąć własną, poczynającą się ze śmiechu
59 10| porwie, przeinaczy, ukaże nam własną istotę, powoła na tron nieznanego
60 10| jesteś - siebie masz tylko, własną siłę, własną odwagę inicjatywy
61 10| masz tylko, własną siłę, własną odwagę inicjatywy i czynu.
62 10| bezczynne, przetwarzające swą własną tradycję i zachodnią kulturę
63 10| Zachodu to posługiwanie się własną przeszłością i zachodnią
64 10| że ten utrzymujący się własną siłą trud nie ulega podmuchom
65 10| żywiołem. Walka z żywiołem, z własną oporną naturą jest współżyciem
66 11| jest sam z sobą, z duszą własną, jej samotnią - Bogiem.
67 11| i krzywdą. Jedność nasza własna rozpada się na kawały i
68 11| się w mroku, rozrywającym własną pierś jest ta poezja. Tu
69 11| intelektualny, stwarza swoją własną małą epopeę na szczytach
70 12| któremu każda rzeczywistość własna wydaje się monotonną, nudną,
71 12| odżegnać, jest własne jego ja, własna jego myśl, która raz przecież
72 12| wejść w żywy świat wolą własną stwarzającego swą przyszłość
73 13| i pogłębia wraz z duszą własną: jest on w nim jako własna
74 13| własną: jest on w nim jako własna żywa treść, tak jak świat
75 13| Orkanowski jest jego światem, własną jego treścią, nie może on
76 13| pociągając go z sobą; dusza jego własna porwana jest przez przeistaczający
77 13| psychikę i skutek realny, własna logika czynu ginie w tym
78 13| jego samego, jego sztukę. Własna jego twórczość jest hipnozą,
79 13| ma tego właśnie momentu. Własna jego indywidualność spada
80 13| wzgardliwy uśmiech Batorego. Własna to męska myśl Żeromskiego
81 13| celowej woli, rozbraja własną duszę. Raz pora, abyśmy
82 13| rzeczy, apoteozujemy tylko własną niechęć wyrabiania w sobie
83 13| Bezsilnymi jednak czyni je własna wola. Za życie uznały one
84 13| roztacza naokoło siebie własną atmosferę, grupuje naokoło
85 13| niedostrzegalnie stanie się ta własna jego tragedia tylko fenomenem;
86 13| oto nagle poeta traci swą własną podstawę, wyrzeka się jej.
87 13| zamknąć się w świecie przez własną myśl skazanym na zgubę,
88 13| przedział pomiędzy myślą naszą własną a naszym stanem duszy. Żyć
89 14| psychiki naszej, żyjemy jako własną naturą - rozkładem dziejowości,
90 14| artystyczne widzenie - to własna męka, która o jeden stopień
91 14| unicestwione, czuje ona, że to własna jej, najgłębsza istota ginie
92 14| którym żyje dusza. Dusza własna zawisa nad nami jak zimne
93 14| umiejący patrzeć na duszę własną, jako na własną odpowiedzialność.
94 14| na duszę własną, jako na własną odpowiedzialność. Wyspiański
95 14| zbiorowe przestało stwarzać swą własną atmosferę duchową nad sobą,
96 14| nie chcę wiedzieć.~Tylko własna obejmująca życie wiara przełamać
97 14| świat, w którym szamoce się własna jego niedecyzja, a że widzi -
98 14| tu wytrzymująca krytykę własna jego wiara - myśl? Wierzy
99 14| Nie można igrać z myślą własną. Nie można uczynić myśli
100 14| sam w sobie powinien był własną pracą stworzyć. Nic łatwiejszego,
101 14| duchowego. Gdy ściągnęła go własna twórczość z tych mrocznych
102 14| w opuszczonym przez myśl własną gmachu.~* * *~ ~Lelewel
103 14| grożą, sądzą z witrażów. Własna twórczość jest tu ujmowana
104 14| artystycznej idei: Wyspiański widzi własną duszę, tworzącą teatr, poezję,
105 14| ją. Intencja myśli, a nie własna, raz na zawsze ściśle określająca
106 14| poddać wymaganiom woli duszę własną, uczynić to, co w jego poezji
107 14| własnym świecie bezcielesnym; własna treść psychiczna otacza
108 14| trwogi przed rozstaniem się z własną męką: wszystko to już jest
|