Part

 1     2    |           urojona, istotna: Polska, której co dzień na nowo z potu
 2     2    |             fakt stworzony tą mocą, której jedynie słucha, szydząca
 3     2    |             stworzyła literaturę, w której świat cały zamknięto w czterech
 4     2    |             nie ma takiej rzeczy, z której by rozsądny człowiek nie
 5     3    |          Polska zaiste to nie ta, o której szczebiocze kawiarnia, to
 6     3    |              nie ma żadnej innej, o której mówić by dziś warto. Literatura
 7     3    |      stwarza podwalinę przyszłości, której nie zna, tam, gdzie na straconym
 8     3    |         poza sceną waszej myśli, na której doskonałość waszego ja samą
 9     4    |        zaczęła się by zaś ta noc, o której mówi Carlyle, że "w niej
10     4(*) |          wiedzę prawdy. Pracy więc, której myśliciele wszystkich kierunków
11     4    |             czynną rzeczywistość, z której wyrosło ono i wyrasta. Z
12     4    |             w nas taka dziedzina, w której trwałość, wartość tego,
13     4    |         przęsłami abstrakcji noc, w której gasną już raz na zawsze
14     4    |            oto ta rzeczywistość, do której jak najbardziej zbliżać
15     4    |            tę jednolitość życia, do której tęskni cała myśl naszej
16     4    |             zasadniczo organizacji, której monumentalny wzór przedstawia
17     4    |             wspólnotę umysłową, pod której ciężarem gnie się myśl.
18     4    |        przeciw pomyłkom przystań, o której pisał Leopardi: l i e t
19     4    | zwycięstwa-taką postać działania, w której nasze twórcze, wynalazcze
20     4    |             sobie tę twórczość, dla której w obecnym niema miejsca.~
21     4    |            którą można opowiadać, o której można marzyć.~Kto nie powiąże
22     5    |            tu jakąś tajemnicę, mocą której raz na zawsze już rzeczy
23     5    |            bardziej do kapliczki, w której trzeba dbać o to tylko,
24     5    |            a tragiczną dziedziną, w której ważą się wielkie odpowiedzialności,
25     5    |        polskie słowo istotnie mocą, której słuchają żywioły, niech
26     6    |           widzenia tej formy życia, której wyrazem jest literatura, -
27     6    |         jako pewna gleba duchowa, z której oni wydobyć muszą własne
28     6    |            wytwórczą działalność, w której my nie bierzemy świadomie
29     6    |         pracującej myślą o sprawie, której służą, w kategoriach starej
30     6    |             rzeczywistości, tej, do której się dostosowywała psychika,
31     7    |           zamierzchła literatura, z której pozostały tylko fragmenty
32     7    |          się w atmosferę duchową, w której powstawała twórczość naszych
33     7    |        piasku pod stopami: głowa, w której myślą samowiedną stało się
34     7    |            staje się wrogiem, silą, której trzeba się przeciwstawić.
35     7    |             diamentowa podstawa, na której wznosi się jego Jeruzalem: -
36     7    |     czynnego ducha, w tę kolumnę, o której mówi Norwid, "że na lazurowym
37     7    |            samej rzeczywistości, ku której romantycy dążyli, w imię
38     7    |           gorączkowa atmosfera, pod której wpływem całe życie i jego
39     7    |             brak samej podstawy, na której oprzeć by się mogła, - odczuwała
40     7    |             się zdobyć moc moralną, której posiadanie czyniłoby istnienie
41     7    |           samorządu - oto droga, po której musi iść myśl polska. Musi
42     7    |           będzie przeciwko sprawie, której służy. Młoda Polska miała
43     7    |             w romantyzmie krainy, w której można by o Europie tj. o
44     7    |             obejmie tę dziedzinę, w której człowiek walczy z żywiołem.
45     8    |            właściwie tej kultury, w której żyje. Kultura ukazuje się
46     8    |             dziejowy, jako pozycja, której mamy bronić i którą powinniśmy
47     8    |         umyślnie immoralną formą, w której wyraża się protest prawdy
48     8    |   Instynktem czuł on, że kultura, w której żywe siły życia są czymś
49     8    |            samem sobie atmosferę, w której istnieje pewien pierwiastek
50     8    |           pewna treść psychiczna, z której można wytworzyć mniej więcej
51     8    |      przedstawiciel zbiorowej woli, której potęga jest nieobliczalna,
52     8    |             na całą tę dziedzinę, w której wydobywa się psychika z
53     8    |           przewodnią zasadą, w myśl której piszą się utwory, w których
54     8    |            się on jako dziedzina, w której człowiek sam siebie stwarza,
55     8    |         dziejowej rzeczywistości, z której pochodzi zamieniona przez
56     8(*) |            jak Wacław Grubiński, do której całkowicie można by zastosować
57     9    |          tej psychiki społecznej, z której one wyrastają - nasuwa się
58     9    |           stany mrocznej hipnozy, w której sam człowiek staje się sobie
59     9    |  świadomości staje się dziedziną, w której ukazują się i znikają zabarwione
60     9    |      bezsiły jest autohipnoza, mocą której wydaje się rozwiązaniem
61     9    |          literatury francuskiej, na której ukształtowała się umysłowość
62     9    |         retoryka staje się formą, w której uświadomione zostają najgłębsze
63    10    |          się cząstka naszej istoty, której nie umieliśmy, nie śmieliśmy
64    10    |          jego stopień szczytowy), w której ukazuje się on nam jako
65    10    |        złożoną formacją psychiczną, której wynikiem jest czynne zużytkowanie
66    10    |       zajdzie w pierwszej grupie, w której ona działa i przebywa. Życie
67    10    |           złudzeń w tę dziedzinę, w której jesteśmy nic nie rozumiejącymi,
68    10    |           to przez tę zbiorowość, z której nasze życie zostało wysnute.
69    10    |       twórcze, wiąże nas z grupą, w której wytkane zostało: życie narodowe
70    11    |             Bogiem, jedynie mową, w której odbywa się wieczny dialog. -
71    11    |             sercu - a czystość, dla której wszystko jest czyste, zmieni
72    11    |                lecz liryzm-dusza, w której rozpławiły się już zdarzenia,
73    11    |     wytwarza ponad życiem pustkę, w której przeciwstawia się ono nie
74    11    |          pustka negacji, swobody, w której istnieje tylko myśl, marzenie,
75    12    |  możliwością, lecz rzeczywistością, której władzę nad sobą czuje mistyk
76    12    |            jest jedyną dziedziną, w której może ten absolutny byt się
77    12    |         Spencera, jest to myśl, dla której istnieje cały jego kosmogenetyczny
78    12    |             się jedyną podstawą, na której można wspierać jakąkolwiek
79    12    |            komu opowiadana; baśń, w której gąszczach i zakrętach można
80    12    |           wszelkie prawo tajnią, na której tle każdy kaprys zawsze
81    13    |      sromotą, tej siły bezwstydu, o której mówi Karamazow. "Jeżeli
82    13    |             bardzo istotnego. Myśl, której śni się bezpieczeństwo wobec
83    13    |     irracjonalnego, w dziedzinie, z której wytryska wola i gdzie wyrabiają
84    13    |         płciowych jest dziedziną, w której mają swe źródła nieraz najbardziej
85    13    |            zostaje właśnie ta wola, której brak uderza nas w tej twórczości.
86    13    |      względem dziejowej podstawy, z której wyrasta jego psychika, i
87    13    |              strasznej nocy, pośród której dusza, która gaśnie, łka
88    14    |            pamiątkę dumnej pani, do której ptak należał, ta niesamowita,
89    14    |     tresowany - to sztuka, rzecz, o której się potem felieton pisze,
90    14    |         słowiańskiej anarchii", - o której mówi Dziewka "ludzie nie
91    14    |            poezji. Ale jakiej? Tej, której podstawy stworzył, rozwijając
92    14    |       świecie sztuki stworzyć myśl, której nie wypracował, wolę, której
93    14    |        której nie wypracował, wolę, której w sobie nie wyrobił. Że,
94    14    |          właściwą sceną duchową, na której rozgrywają się dramaty Wyspiańskiego.
95    14(**)|           Ponieważ zaś ta psychika, której wrażenia decydują, pozostaje
96    14    |             w głębokiej nocy, wśród której dokonywają się poza nią
97    14    |         wasze w nim jest tajemnicą, której myśl nasza nigdy nie obejmuje:
98    14    |          się w jedną wielką myśl, o której mamy prawo powiedzieć, że
99    14    |            i najgłębszą mową naszą, której uczymy się rozumieć, żyjąc