1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-2588
Part
1501 9 | powtarzam, jest zadaniem, a nie rzeczywistością, coś wiecznie
1502 9 | momentach tylko, w których nie wznosimy się do absolutu.
1503 9 | wyrafinowane bodźce umysłowe; nie zmienia to jednak w niczym
1504 9 | którego natury świadomość nie rozumie, chociaż uznaje
1505 9 | zbiorowe życie oprzeć się nie da, czującą, że treść dostarczana
1506 9 | konsekwencjach. Oczywiście i tu nie możemy objąć wszystkich
1507 9 | nieustannego somnambulizmu. Nie rozumie skutków własnego
1508 9 | własnego swego działania, nie pojmuje, skąd płyną działające
1509 9 | cały jej wewnętrzny dramat nie ma właściwie wpływu na to,
1510 9 | życie idzie swymi drogami i nie zależy od tych patetycznych
1511 9 | świadomość. Chociaż Hamlet nie wierzy w realność żadnego
1512 9 | prawdziwa i raz na zawsze nie do poprawienia, i tak ze
1513 9 | metafizyki i ironiczną, nie oglądającą się na zgodę
1514 9 | samo naprawdę, choć myśl nie może się zdecydować, co
1515 9 | niej, i szyderstwo, które nie wiadomo w co godzi: złudę
1516 9 | myli i łudzi się, że nic nie rozdeptał i gdy nagle dobiega
1517 9 | proces, który ją wyłonił. Nie potrzebuję mówić, jak wiele
1518 9 | kolei one miażdżyć będą, nie marzenie nawet, ale jakieś
1519 9 | Napoleona wobec Volneya. Nie na zrzeczeniu się samoistności,
1520 9 | to oczywiście bynajmniej nie jako ważne zagadnienia psycho-społeczne,
1521 9 | i widzenia własnej swej nie powracającej rzeczywistości.
1522 9 | już same przez się. To, co nie mogło być wypowiedziane
1523 9 | opinię salonach XVIII wieku, nie mogło stać się motywem postanowień,
1524 9 | sprawdzianem życia. Życie, o ile nie znajdowało dla siebie zgodnych
1525 9 | tonem form wypowiedzenia, nie istniało jako motyw czynny,
1526 9 | rzeczywistość społeczna. Nie trzeba zaś łudzić się, że
1527 9 | wzorów. Poezja symboliczna nie bez głębokiej racji mówi
1528 9 | dotychczasowych stylów mu nie wystarczy, retoryka staje
1529 9 | najgłębsze odrębności. To nie znaczy bynajmniej, abym
1530 9 | charakteryzować tylko jej metody - nie więcej. Pewne jest to jedno,
1531 10 | czujemy jej dobrodziejstwa, nie czujemy ograniczeń. Przychodzi
1532 10 | niż nasza własna. Tu nas nie uciska, nie gnębi powolność
1533 10 | własna. Tu nas nie uciska, nie gnębi powolność dojrzewania,
1534 10 | Sprawiedliwość oddalenia nie całkiem jest złudzeniem
1535 10 | z samej myśli, - a więc nie stawiającym istotnego oporu.
1536 10 | nasze usposobienie czynne i nie kaleczący jednocześnie w
1537 10 | wiecznego upadku i wygnania, to nie jest to czysto zewnętrznie
1538 10 | dobrze, że żadna z nich nie jest jakimś ostatnim słowem
1539 10 | słowem ludzkiej natury, żadna nie jest specjalnie ad hoc stworzonym,
1540 10 | jakiej nikt już oprócz niego nie używa. Zawsze więc idzie
1541 10 | morzem żywiołu, o którym nie wie nikt, co robi ono z
1542 10 | człowiekiem. To nasze zawsze tak nie uroczyste w momencie przeżywania,
1543 10 | momencie przeżywania, jak gdyby nie gotowe, nie dojrzałe życie -
1544 10 | przeżywania, jak gdyby nie gotowe, nie dojrzałe życie - oto jest
1545 10 | w nas, w naszym wnętrzu. Nie ma bowiem organu prócz nas
1546 10 | organu prócz nas samych i nie ma przedziału pomiędzy tym,
1547 10 | przeżyta raz na zawsze tak a nie inaczej, zużytkowana, ustalona
1548 10 | wszystko, tak jak było, nie mogącego kłamać, życia gatunku.
1549 10 | przeciwstawieniem się głębinie. Nie odstraszy się losu staromodnym
1550 10 | co jest w nas samych, to nie gotowe, nie dojrzałe, nie
1551 10 | nas samych, to nie gotowe, nie dojrzałe, nie przystrojone
1552 10 | nie gotowe, nie dojrzałe, nie przystrojone jeszcze w szemat
1553 10 | go zastrzeżeniem, że to nie wchodzi w rachunek, a od
1554 10 | Dickensowskich powieści nie są mniej rzeczywiste, niż
1555 10 | autorowie ksiąg "proroków" - nie dalsi są oni, ani bliżsi
1556 10 | uczynili, taką już pozostanie i nie uczyni się już jej niebyłą.
1557 10 | prawda ludzkiego istnienia nie jest związana bynajmniej
1558 10 | codzienną rzeczywistość, nie wykreśli jej ze spiżowej
1559 10 | spiżowej prawdy czasu, który nie wraca, w którym każda chwila
1560 10 | jak tercyna Dantego. Nic nie wstrzyma czasu: nieustannie
1561 10 | przeżywamy coś, co już tak a nie inaczej potem istnieć będzie,
1562 10(**) | Gdy pisałem to, nie znałem jeszcze głębokiej,
1563 10 | roztrząsań filozoficznych. Czas nie jest pozorem, jest formą,
1564 10 | wobec tego, co człowiekiem nie jest. Może to, com powiedział,
1565 10 | takim właśnie, jakim jest, a nie zaś takim, jakim je mieć
1566 10 | określony. Sens życia naszego to nie to, co my myślimy o sobie -
1567 10 | co my myślimy o sobie - nie nasz stosunek do zamkniętych
1568 10 | tu - w piersi własnej - a nie w jakimś historiozoficznym,
1569 10 | bezwzględnie znikomym, bezwzględnie nie wystarczającym jako przeciwwaga
1570 10 | przekonaliby się, że ocean nie liczy się z logicznymi doskonałościami.
1571 10 | fal i szumu wichru. Nigdy nie gotowy, zawsze niedojrzały,
1572 10 | piersią, własną swą istotą nie znajdzie żadnej rzeczywistości,
1573 10 | pierwszą i zasadniczą wzgardzi. Nie zniknie ona przez to, że
1574 10 | zniknie ona przez to, że nie będzie on jej widział; nie,
1575 10 | nie będzie on jej widział; nie, godzinę za godziną, chwilę
1576 10 | czuć swoją względnością, nie przeinaczać jej, nie kłamać
1577 10 | względnością, nie przeinaczać jej, nie kłamać sobie, przezwyciężyć
1578 10 | człowiek mógł sobie wystarczać, nie byłoby już życia. Życie,
1579 10 | zmaganie się wszystkich nie wystarczających, tak lub
1580 10 | lub inaczej ograniczonych, nie monumentalnych istot ludzkich
1581 10 | groźnemu, pozaludzkiemu światu. Nie tam, gdzie mię już nie może
1582 10 | Nie tam, gdzie mię już nie może dosięgnąć śmiech, ale
1583 10 | Biada człowiekowi, który nie czuje się nigdy już śmiesznym.
1584 10 | słuszność, przestał żyć, nie chce już stać się niczym
1585 10 | stać się niczym innym. (Kto nie jest w stanie dźwignąć się
1586 10 | możliwego śmiechu. Śmiech nie zaprzecza, nie zabija; samego
1587 10 | śmiechu. Śmiech nie zaprzecza, nie zabija; samego siebie można
1588 10 | nasze jest w nim. Śmiano się nie na jednym z niezdobytych
1589 10 | bastionów. Cienie i upiory tylko nie znają śmiechu. Tacy, jakimi
1590 10 | siebie się natrząsa, ginąć nie chce, chce ginąć jak najpóźniej,
1591 10 | najpóźniej, ustępując sile, nie słabości własnej - stoimy
1592 10 | żywiołu, zmagamy się z nim. Nie broni nas żaden majestat,
1593 10 | niedorzecznie śmieszne. Życie nie potrzebuje i nie znosi słuszności,
1594 10 | Życie nie potrzebuje i nie znosi słuszności, stwarza
1595 10 | słuszności, stwarza ją, więc jej nie ma: chce trwać i walczyć,
1596 10 | walczyć, jako uporczywa, nie cofająca się przed niczym -
1597 10 | niedorzeczność. Nasze ja to nie jest wzór absolutny, ale
1598 10 | wzór absolutny, ale także nie jest rzecz absolutnie lekceważenia
1599 10 | konkrecie przebywam cały: nie ma mnie poza nim. Śmieszny
1600 10 | kształt siły. Habeas corpus! Nie wstydź się mieć ciało. Nie
1601 10 | Nie wstydź się mieć ciało. Nie na chmurach przebywamy,
1602 10 | na chmurach przebywamy, nie na łonie absolutu - ale
1603 10 | cielesno-psychiczna rzeczywistość. Nie swoboda więc, jako absolutnie
1604 10 | jeden tylko istniejąca. Nie widmo - nie wzór z tablicy
1605 10 | istniejąca. Nie widmo - nie wzór z tablicy praw, lecz
1606 10 | Gardzi człowiekiem, kto nie umie go czcić poprzez śmiech.
1607 10 | der Schwere). Młoda Polska nie kochała śmiechu.~Nowaczyński
1608 10 | miał i przeląkł się go: nie życia tylko, nie następstw
1609 10 | się go: nie życia tylko, nie następstw swej satyrycznej
1610 10 | siebie samego. Młoda Polska nie chciała mieć śmiechu, bo
1611 10 | chciała mieć śmiechu, bo nie miała sama w siebie wiary.
1612 10 | Starała się zawsze siebie nie widzieć. Alibi szukała w
1613 10 | sztuce, metafizyce, pisaniu. Nie miano tu odwagi przeciwstawić
1614 10 | absolutnie nieruchoma; nie człowiek - przenigdy, ale
1615 10 | empiria, coś co właściwie nie istnieje, - tylko życie.
1616 10 | corpus! Tu przede wszystkim nie chciano mieć ciała. Żyć
1617 10 | jako objawienie to, w co nie zdołałby uwierzyć sam, gdyby
1618 10 | ugruntować przed sobą... To nie ja piszę - lecz coś pisze
1619 10 | żadna z ustalonych form nie może poznać się w tym, co
1620 10 | pojawiło się prężliwe, młode, nie lękające się śmieszności,
1621 10 | oznaką rzeczywistości. Czy nie widzisz, że śmieję się? -
1622 10 | znam wszystkie swe braki i nie przeszkadzają mi się one
1623 10 | poruszać, szpetota moja nie znika - ale przestaje być
1624 10 | duchowym synonimem prężności. Nie śmieją się dziś, nie umieją
1625 10 | prężności. Nie śmieją się dziś, nie umieją się śmiać w Europie.
1626 10 | umieją się śmiać w Europie. Nie ma śmiechu we Francji ani
1627 10 | tak, jak gdyby się nic już nie miało zacząć. Jak gdyby
1628 10 | dziejowych "pompes funebres". Nie śmieje się klasa robotnicza:
1629 10 | śmieje się klasa robotnicza: nie dają jej poznać całego,
1630 10 | zuchwalstwa jej sprawy. Nie dlatego się zwycięża, że
1631 10 | doskonałym. Doskonałość niczego nie pragnie. Zwyciężają ci,
1632 10 | żądać. Klasa robotnicza nie zdobędzie się na swoją poezję,
1633 10 | teologii. Pomazańcy pańscy nie śmieją się nigdy, są oni
1634 10 | Dostojewskiemu. Wielki ruch dziejowy nie może poprzestać jako na
1635 10 | trzeba w siebie - a nawet nie zdawać sobie sprawy z tej
1636 10 | sobie sprawy z tej wiary, nie czuć jej jako czegoś odrębnego.
1637 10 | stworzone, dowiedzione być nie może: zrywa bowiem zamknięte
1638 10 | nam myśleć o samych sobie nie w kategoriach słuszności,
1639 10 | tworzącego się życia. Jest on nie wykluczającą tworzenia,
1640 10 | podmiotowości - a jednocześnie nie zamraża w żadnym gotowym,
1641 10 | wykrystalizowanym już przedmiocie. Życie nie staje się tu logicznym czy
1642 10 | on sam wysiłek jako taki, nie zaś jakiś przepisany rezultat.
1643 10 | Zaratustrę - dytyramb. Carlyle nie potrzebował swej rzeczywistości
1644 10 | przeinaczać, by czuć się siłą, nie potrzebował osamotnienia,
1645 10 | dziejowo zawikłanego losu, nie ponad nim. Nie chciał baśni
1646 10 | zawikłanego losu, nie ponad nim. Nie chciał baśni o samym sobie,
1647 10 | twórczości właśnie, niebywałego, nie znanego nie zatracić? Poznanie
1648 10 | niebywałego, nie znanego nie zatracić? Poznanie posługuje
1649 10 | żywy centr naszej istoty, w nie znające samo siebie święte
1650 10 | po raz pierwszy zjawione, nie przewidziane. Wszystko inne
1651 10 | staje się z konieczności nie samopoznaniem, lecz baśnią.
1652 10 | sobie ta lub inna - czy nie jest to typ współczesnego
1653 10 | Hoffmannowskim złotym wazonie, nie umiemy jej tylko poznać,
1654 10 | uzdolnieniach każdego, kto nie będzie gotów każdej chwili
1655 10 | którzy od życia oczekują nie odpowiedzialności i pracy,
1656 10 | inicjatywy i czynu. Jeżeli nie pojmiesz tego, nie wesprzesz
1657 10 | Jeżeli nie pojmiesz tego, nie wesprzesz się na sobie -
1658 10 | sobie - oddasz się we władzę nie cudu, lecz istniejącego
1659 10 | jak gdyby nigdy żaden czyn nie ginął, jak gdyby nie ginął
1660 10 | czyn nie ginął, jak gdyby nie ginął żaden akt woli. Idąc
1661 10 | dziecinnych książek Stevensona nie może być przypisana jemu
1662 10 | Żeromski - to dzieje się to nie dzięki indywidualnemu talentowi
1663 10 | niezaprzeczalnym, że talentem nie dorównywa on żadnemu z wymienionych
1664 10 | danego narodu, ich ilość itp. nie są rzeczą obojętną dla estetyki.
1665 10 | świata, jego nieustanne, nie rozumujące wytężenie, to
1666 10 | przekonanie, że żaden ludzki czyn nie ginie, które stanowi jeden
1667 10 | ekonomiczną narodu. Typ pisarza nie był tu tak oddalony od typu
1668 10 | spada na każdą jednostkę. I nie idzie tu nawet o wytwórczość
1669 10 | statystów, istoty rzeczy to nie zmienia; bankructwo woli
1670 10 | rozgraniczającą; gdzie tej zdolności nie ma, same wzruszenia estetyczne
1671 10 | same wzruszenia estetyczne nie powstają. Potężny organizm
1672 10 | zbiorowej energii stanowi tu nie poddawane w wątpliwość tło;
1673 10 | woli i działania jednostek, nie pozwala im zginąć. Ta wielka
1674 10 | cząstka naszej istoty, której nie umieliśmy, nie śmieliśmy
1675 10 | istoty, której nie umieliśmy, nie śmieliśmy poznać, grzech
1676 10 | najwyższe natężenie twórczości, nie przez kontemplacyjny zanik
1677 10 | tym właściwie polega, że nie wyklucza on, nie niweluje
1678 10 | polega, że nie wyklucza on, nie niweluje żadnej postaci
1679 10 | jest to stan duszy, który nie zabija, nie wytrawia żadnej
1680 10 | duszy, który nie zabija, nie wytrawia żadnej formy życiowej
1681 10 | wszystkiego, co je dźwiga. Życie nie wymaga tu żadnych usprawiedliwień;
1682 10 | granicach przyjmuje i ponad nie wyrasta. Nieprzewidziane,
1683 10 | najwyższych jego stopniach. Nie tracić nigdy odwagi wobec
1684 10 | wobec osobliwości zagadnień, nie podlegać sugestiom i tęsknotom
1685 10 | osobliwości i odrębności własnej i nie zatracać poczucia spełnianej
1686 10 | doprowadzone życie psychiczne nie jest związane tu z tak charakterystycznym
1687 10 | zindywidualizowaną pracę myśli nie jest tu odczuwana jako zerwanie
1688 10 | szczerość i rzetelność wysiłku, nie przez pokorne wykonywanie
1689 10 | Popularność, przystępność myśli nie ciąży tu jak wyjałowiający
1690 10 | przede wszystkim Mereditha nie dałaby się pomyśleć w innej
1691 10 | przez niego treści życia, Nie odbiera to odwagi, że te
1692 10 | niedostępne dla tych, co nie dopracowali się do tego
1693 10 | dla niego tylko dostępna. Nie działa tu przesąd, że odcienie
1694 10 | że odcienie myśli, które nie dają się wypowiedzieć w
1695 10 | sposób ogólnie dostępny, nie wymagający specjalnej pracy,
1696 10 | wymagający specjalnej pracy, nie istnieją. Intensywna kultura
1697 10 | istnieją. Intensywna kultura nie wydaje się tu wyłamaniem
1698 10 | nikt prócz samego poety nie był w stanie skontrolować
1699 10 | skontrolować jego twórczości, nie przestaje on czuć, że spełnia
1700 10 | dzieło istotnej pracy, a nie pada ofiarą paradoksalnego
1701 10 | obawa, iż nasze intensywne, nie mieszczące się w ustalonej
1702 10 | Styl artystyczny Mereditha nie może być zrozumiany, jeżeli
1703 10 | może być zrozumiany, jeżeli nie wżyjemy się w tę tak rzadką
1704 10 | intelektualnego męstwa, które nie traci zimnej krwi wobec
1705 10 | bardziej zindywidualizowanych nie tylko już zagadnień - ale
1706 10 | rozwiązań; męstwa, które nie wyczuwa tego swego całkowitego
1707 10 | absolutnie konkretnym, a więc nie dającym się zszematyzować,
1708 10 | dającym się zszematyzować, nie logicznym. Niezależnie od
1709 10 | na życie myślowe innych nie przez to, że narzuca się
1710 10 | stwierdzenie tej myśli, że nie ma abstrakcyjnej powszechnej
1711 10 | wzbogaceniem zbiorowej energii i że nie ma innej drogi służenia
1712 10 | indywidualne wytwarzanie mocy. Nie w tym, co ludzi upodabnia,
1713 10 | konieczne wyodrębnianie się nie jest pojmowane lako proces
1714 10 | tych sil narasta i druga. Nie zdołamy rzecz prosta wyczerpać
1715 10 | charakterystyczny sposób. Męstwo nie opiera się tu na żadnej
1716 10 | zbiorowy wysiłek ludzkości jest nie wykonaniem czegoś, co jest
1717 10 | co w nim jest twórcze, nie da się wyprowadzić z żadnego
1718 10 | znaczenia naszego poza nami - nie odnajdziemy nigdzie tego
1719 10 | ono samo tworzy je - więc nie mieści się w nich. Sprawdzianem
1720 10 | irracjonalna, stająca się, nie gotowa siła. Zrozumiejcie
1721 10 | ludzkiego świata. Żadna treść nie może być przyjęta jako podstawa,
1722 10 | trzyma się na ślepym dążeniu, nie one nadają mu wartość lecz
1723 10 | satyrą, i dumną wolą Shelleya nie poddania się niczemu prócz
1724 10 | jednej ze swych powieści, że nie wiadomo właściwie, co jest
1725 10 | ludzkiego życia. Życie to zaś nie może być pojmowane ani jako,
1726 10 | środowisku i uwarunkowany przez nie. To środowisko bowiem jest
1727 10 | najsubtelniejszą tkankę życia. Nie ma tu danych punktów widzenia,
1728 10 | samych, z ich życia - a nie z jakiejś szematyzującej
1729 10 | nieuzasadniony dogmatyzm. Nic nie jest tu stałym: miasto,
1730 10 | wzruszeń, narzucane przez nie komplikujące perspektywy:
1731 10 | życia, na tym, że tu nikt nie lęka się jak najdalej sięgającej
1732 10 | zewnętrznej konieczności nie przestał w swym życiu duchowym
1733 10 | myślenia. Myśl włoska, o ile nie zatracała swej samowiedzy,
1734 10 | włoskiej twórczości. Czy nie ona to właściwie tworzy
1735 10 | prawo jest wszechobecne, nie opuszcza ono nas w żadnej
1736 10 | zasadniczej postawy duchowej. Myśl nie odpowiadała za życie; prawo
1737 10 | ciągłości konstrukcją logiczną, nie konkretnym wykrystalizowywaniem
1738 10 | że do dziś dnia myśl ta nie jest rozumiana i że dziś
1739 10 | Jest rzeczą niewątpliwą nie tylko to, że każdy stan
1740 10 | dochodzimy do jej zrozumienia. Nie istnieją pozaspołeczne,
1741 10 | Trzeba oślepnąć, by jej tu nie widzieć. Moim przyjaciołom,
1742 10 | i może istnieć bez niego nie zrywając bynajmniej ciągłości
1743 10 | w słowach civis romanus nie całkiem zamarło w duszy
1744 10 | rozlegle są zawsze ryzykowne, nie można jednak bez ich pomocy
1745 10 | stanowiska, każdego położenia. Nie pytaj, co stanie się z twoim
1746 10 | się przez nas działania, nie zaś jego świadomymi sprawcami.
1747 10 | panujący nad duszą Anglika nie jest ograniczony przez żaden
1748 10 | stylu Carlyle'a czuje się to nie rozumujące, nie tworzące
1749 10 | czuje się to nie rozumujące, nie tworzące planów, nie opierające
1750 10 | rozumujące, nie tworzące planów, nie opierające się na planach
1751 10 | czuje się sprężystą siłę, nie bezcielesną abstrakcyjną
1752 10 | Jest to proza kurialna, nie rozkazuje mięśniom, lecz
1753 10 | rozkazuje mięśniom, lecz myślom, nie krzyczy ani grzmi - stwierdza,
1754 10 | spiż zapewniający trwanie, nie potrzebuje się borykać z
1755 10 | potrzebuje się borykać z wichrem. Nie ma w niej berserkierskiego
1756 10 | rytmie wielkiej całości; myśl nie tworzy bolesnych przerw,
1757 10 | zbiorowym ciele. Jednostka nie ginie w niwelującym objęciu
1758 10 | niwelującym objęciu masy i nie olbrzymieje w sztucznym,
1759 10 | wyrazić, wypowiedzieć w sposób nie wymagający żadnego psychicznego
1760 10 | środowisku nic wspólnego nie mającym z procesem, mocą
1761 10 | życiu umysłowym Francja nie przestaje ciążyć, ale dla
1762 10 | z właściwą istotą życia. Nie te pojęcia życia, które
1763 10 | życiowe znaczenie. Prawda, to nie jest coś, co może być poznane
1764 10 | ostające się wobec przyrody. Nie abstrakcyjny stan duszy
1765 10 | stan duszy popularyzatora, nie wyjałowiona psyche demokratycznego
1766 10 | świecie życia do niczego nie służy, ale za to w świecie
1767 10 | konieczność. Samo życie zbiorowe nie jest ostatecznym sprawdzianem;
1768 10 | ostatecznym sprawdzianem; i ono nie trwa w próżni, lecz w obcym,
1769 10 | w ten sposób, aby nigdy nie było wiadomo, czy myślą
1770 10 | pana Górskiego w myśli jego nie oznacza nic konkretnego:
1771 10 | niż świadomie stwarza. Nie usiłuje też zrozumieć samej
1772 10 | między tymi dwoma prądami być nie może.~Kwestia zaś Młodej
1773 10 | omdlewająca alabastrowość stylu nie zmieni tego stanu rzeczy.
1774 10 | my, którzy narodem się nie staniem, jeżeli nie nauczymy
1775 10 | się nie staniem, jeżeli nie nauczymy się władać samym
1776 10 | życia, jeżeli w samych sobie nie wydźwigniemy dziejowej woli,
1777 10 | wydźwigniemy dziejowej woli, nie uczynimy z niej prawa, jeżeli
1778 10 | prawa, jeżeli samych siebie nie przekujemy w członków swobodnego,
1779 10 | w tajnym sprzysiężeniu, nie w partii, nie w zakonie,
1780 10 | sprzysiężeniu, nie w partii, nie w zakonie, lecz w samym
1781 10 | czego ona sama w sobie nie rozumie, zrosnąć się z nią
1782 10 | grunt dla naszych dusz, w nie trzeba zapuścić kotwicę
1783 10 | Tworzący własne życie człowiek nie należy do siebie. Co więcej,
1784 10 | sądzi, że ponieważ nic nim nie kieruje, żyć więc bez kierunku -
1785 10 | zabezpieczający ją - ta jedyna, nie myśl już, lecz zapoznana,
1786 10 | więc to przekonanie, że nie zdoła świadomie tworzyć
1787 10 | ustalonych planów odzyskać się nie da. - Czy więc pozostała
1788 10 | ma tylko moment wyboru, nie wiary już, lecz autohipnozy,
1789 10 | krotochwilę Lucjanów zdaje się nie wiedzieć, wiedzieć nie chce -
1790 10 | się nie wiedzieć, wiedzieć nie chce - z natury rzeczy nie
1791 10 | nie chce - z natury rzeczy nie może. Kultura nowoczesna -
1792 10 | jest zależne od czynników nie podlegających jej woli,
1793 10 | bankrutuje, okazuje się, że nie jest tak stałą, jak myślano,
1794 10 | wysnuwany jest wniosek, że nie ma żadnej pewnej, obiektywnej
1795 10 | procesu wytwórczego, w którym nie bierze udziału, jest ona
1796 10 | przeciwnie, uważa swoją treść nie za przeżycie, powstające
1797 10 | istotnie: związek wewnętrzny nie został przywrócony. Przyrodniczo
1798 10 | utrzymujący się własną siłą trud nie ulega podmuchom stojącej
1799 10 | socjologii". Możemy jednak nie iść głębiej i pozostać w
1800 10 | rozczarowania wywołują nowe, nie przekraczające wciąż jednak
1801 10 | Działanie jest niemożliwe - nie ma bowiem pierwiastków działania.
1802 10 | dziedzinę, w której jesteśmy nic nie rozumiejącymi, niewinnymi
1803 10 | jak u Maeterlincka; nic nie jest prawdą, wszędzie może
1804 10 | podlegającą im rzeczywistością nie rozporządzają i uznający
1805 10 | drugorzędną. Świadomość kulturalna nie może przemóc widma gotowego
1806 10 | typu, który samego życia nie wytwarza, przyjmuje je tylko.
1807 10 | fikcji. Świadomość, która nie czuje się jasno określoną
1808 10 | własnym narodzie, która nie jest w stanie zdać sobie
1809 10 | wystarczający sobie organizm, nie będzie w stanie zrozumieć
1810 10 | europejskim doktrynom chwili nie stanowi bynajmniej dowodu
1811 10 | dokonywanej pracy typów nie jest już w stanie, nie będzie
1812 10 | typów nie jest już w stanie, nie będzie już nigdy w stanie
1813 10 | masa przestaje być bierną, nie posiada jednak, który by
1814 10 | każdogodzinne wymaganie życia. Naród nie wyrasta z samotnych marzeń,
1815 10(***) | filozoficznym: ale tego się nie zrozumie, póki krążyć będzie
1816 10(***) | publicystą, ale absolutnie nie wchodzi w rachubę, jako
1817 11 | narodów był badany w sposób nie mniej poważny, niż to się
1818 11 | ukształtowaniami. Dopóki nie rozumie się roli, jaką odgrywa
1819 11 | jego poznaniu i rozumieniu nie mniej trudu, niż się go
1820 11 | dojrzałych kołach Europy. Nikomu nie wyda się tu dziwnym np.,
1821 11 | niewątpliwie do trwałych i nie przemijających naszych wkładów
1822 11 | tu jasny i pełny wyraz. Nie dziwię się bynajmniej, że
1823 11 | Wyspiańskiego, Żeromskiego, nie dostrzegając, że są to trzy
1824 11 | samowiednego życia, że właściwie nie można przebywać w światach
1825 11 | one nam różne i bynajmniej nie łatwe do pogodzenia żądania,
1826 11 | ze światem Kasprowicza, nie będzie w stanie wżyć się
1827 11 | wie ona, że to wszystko nie na serio, że to obowiązuje
1828 11 | powagą, gdy się je bada nie jako formy pewnej powierzchownej
1829 11 | świat dziejów, to już nawet nie teren zetknięcia tych dwóch
1830 11 | pulsującego między Bogiem a duszą. Nie może być najmniejszej wątpliwości,
1831 11 | że mamy tu do czynienia nie z literackiem wmówieniem,
1832 11 | literackiem wmówieniem, nie z poetycką fikcją, lecz
1833 11 | duchowa wartość jego poezji nie jest jak gdyby nawet przeczuwana.
1834 11 | oczyszczenia duszy. Nikt nie zdoła przewidzieć, jakie
1835 11 | wróciwszy do nich. I może nie bez powodu nasuwają mi się,
1836 11 | Kto w tych jego kartach nie wyczuje tego samego zasadniczego
1837 11 | ten akcentu tego w ogóle nie słyszał, nie wie, na czym
1838 11 | tego w ogóle nie słyszał, nie wie, na czym on polega,
1839 11 | huśtawkowej Fragonarda. Kto nie rozumie, że tego rodzaju
1840 11 | krytyka. Rzecz prosta, że nie używam tych porównań dowolnie.
1841 11 | wieki skorupa. Nic nas z nim nie łączy, nie łączy nas nic
1842 11 | Nic nas z nim nie łączy, nie łączy nas nic z nikim i
1843 11 | wszystkiemu, walką, gdzie nie ma zwycięzcy ani zwyciężonego,
1844 11 | własnymi granicami serce. Nie trzeba brać na serio teatralnego
1845 11 | czyny, dzieła same przez się nie mają tu już znaczenia: całe
1846 11 | tętniących strun; przepływa przez nie pieśń, faluje od bieguna
1847 11 | wierny przyjaciel, brat nie znający zdrady, matka, co
1848 11 | matka, co łez wylanych nie pamięta. Kto da moc zapomnienia,
1849 11 | dusza, obarczona winą, która nie ma granic? Ślepi ją ten
1850 11 | granic? Ślepi ją ten blask nie pamiętającego przebaczenia,
1851 11 | pamiętającego przebaczenia, znieść nie może jego białych skrzydeł.
1852 11 | milczy Bóg, gdzie płacz jego nie sięga, gdzie można żyć sam
1853 11 | Zbawicielu, tak! tak! - ty, co nie pomnisz zdrady, tak, tak! -
1854 11 | przelatuje nad martwym szczytem, nie daje mu ukojenia, pali gorączką,
1855 11 | dusza. Rwie struny, nikt jej nie słucha, bluzga krwią, drze
1856 11 | grzechu i bólu, kiedy nic już nie ma, wypływa z ostatniej
1857 11 | kwiat, jak ta radość, która nie zna czasu, jak wieczny,
1858 11 | czasu, jak wieczny, nic nie wiedzący uśmiech, kwitnie
1859 11 | wonne przebaczenie. Już nie ma granic między słodką
1860 11 | poprzez który płynie bezwinna, nie pamiętająca o niczym lubież.
1861 11 | każdy sam za siebie. Mnie nie potrzeba nic, - idę sobie
1862 11 | roztoczyło swoją samotność. Tu nie potrzeba nic, niczego budować,
1863 11 | który gna człowieka. Nikt go nie wstrzyma. I po co? Niechaj
1864 11 | muszą. Tu już niczego się nie wymaga, tu się czuje, cierpi,
1865 11 | małości, jak płomień. Tu już nie zmąci nikt tej jedności -
1866 11 | tu. Tam w świecie wali w nie praca jak młot, trawi, dręczy
1867 11 | poszczególną formą życia: nie znaczy to, że życie mu jest
1868 11 | jest obce. Znaczy tylko, że nie wierzy on, aby dusza mogła
1869 11 | i trwałe stanowisko, aby nie pociągnęła jej w czym fatalność,
1870 11 | Życie trwa i wpleciona w nie psychika cierpi jego bólem,
1871 11 | człowiek czyni, jest konieczne: nie on tam włada. Ale jego czyn,
1872 11 | się cała psychika ludzka, nie znajdująca siebie w stworzonym
1873 11 | przez zbiorowy mus życiu. Ta nie objęta przez społeczeństwo,
1874 11 | społeczeństwami. Swoboda, nie istniejąca jako czyn - ocala
1875 11 | żelaznej godziny. Historia nie przez nas została założona;
1876 11 | psychika jest jej dziełem. Nie możemy żyć poza obrębem
1877 11 | indywidualne istnienie. Nie jesteśmy w stanie sprawić,
1878 11 | niezrozumienia, jakie nas otacza. Nie możemy go nie stwarzać,
1879 11 | nas otacza. Nie możemy go nie stwarzać, dokądkolwiek pójdziemy,
1880 11 | ale winą nieuchronną - nie możemy się od niej uchylić.
1881 11 | życie, nią jest nasza dusza, nie ma nas poza nami. Wstecz
1882 11 | wielką winę i duszę, która nie ma ucieczki ani w życiu,
1883 11 | Sama w sobie jest bezsilna: nie może przeszkodzić, aby nie
1884 11 | nie może przeszkodzić, aby nie powstawała nad społeczeństwami
1885 11 | ktokolwiek powie, że jej nie potrzebuje - skłamie. Muszą
1886 11 | jest bezsilne, ale życie nie opanowane przez wolę, a
1887 11 | aby żyć mógł bez liryzmu? Nie jest to moje zdanie. Nawet
1888 11 | może powstać czyn: jeszcze nie napotkał przeszkody lub
1889 11 | złamał, ale jest jeszcze. Gdy nie ma już w duszy nic ciekłego,
1890 11 | duszy nic ciekłego, gdy nie szumią już w niej żadne
1891 11 | ostatni bój o siebie, ale nie pójdzie już poza siebie,
1892 11 | Liryzm jest źródłem heroizmu: nie dokona już niespodziewanych,
1893 11 | ani zbiorowość, jeżeli nie przychodzą już w nich momenty
1894 11 | gdzieś być w czasie, gdy trwa nie znające ich dzisiaj. Często
1895 11 | samotnością się upaja. Kto nie czuje się w niczym wobec
1896 11 | dzisiejszego bezsilnym, kto nie czuje się w niczym niewolnikiem
1897 11 | chwil obecnych - ten niech nie uważa tego za moc: - to
1898 11 | swoim dziś poznaje, ten już nie ma jutra. Liryzm to jest
1899 11 | jutra. Liryzm to jest dusza nie dzisiejsza, nie objęta przez
1900 11 | jest dusza nie dzisiejsza, nie objęta przez obecność, dokonywany
1901 11 | wszystko dzisiaj jest w naszej, nie znającej siebie samotności,
1902 11 | rozpościera się nad nami, nie znająca ani jutra, ani dzisiaj,
1903 11 | twórczość Kasprowicza. Liryzm - nie okolicznościowe oplatanie
1904 11 | rytmem, płaczem. Liryzm nie uznaje tu już świata, ma
1905 11 | powierzchnię, ale podstawy własnej nie stanowi. Liryzm to dusza
1906 11 | stanowi. Liryzm to dusza nie zatrudniona, dusza sama
1907 11 | zawartości? To wszystko nie istnieje dla niej, gdy jest
1908 11 | jest ona sama z sobą. Tu nie ma zwycięstwa, tu jest parti
1909 11 | zwycięstwo jest niewypróbowaną, nie znającą swoich granic, ale
1910 11 | myśli rozlewność jego duszy, nie znającej żadnych wyłączeń,
1911 11 | że żyje w nim najsilniej nie to bynajmniej, co jest w
1912 11 | teatru, była dekoracją - nie rzetelnym, opanowanym kształtem -
1913 11 | charakterystykę. Liryzm nie jest obcy Norwidowi, ale
1914 11 | utwierdza się w wierze, nie czuje się ona samotną poza
1915 11 | z niej i nad nią. Nic tu nie ginie: samotność jest właśnie
1916 11 | dusz, wzniesionym przez nie lądem. Stratą niepowetowaną
1917 11 | Nastrój męski i hartowny, a nie zimny, dźwigający, a braterski -
1918 11 | ustosunkowania prac i wysiłków nie przeciwstawiające się konstruktywnemu
1919 11 | konstruktywnemu pierwiastkowi, nie wyłączające go zbratanie
1920 11 | wielkiej budowy, miłość nie ukazuje się tu jako chęć
1921 11 | niemu budowane istnienie; nie dostrzegając rożnie, niesie
1922 11 | pierś jest ta poezja. Tu nie można mówić o żadnych dogmatycznych,
1923 11 | tłumaczyć daną twórczość - nie znaczy to zaprzeczać ją,
1924 11 | zaprzeczać ją, że określić nie znaczy to chcieć uczynić
1925 11 | koniecznością. Konieczność ta jednak nie zawsze w ten sam sposób
1926 11 | procesem dziejowo-społecznym nie jest uznaniem czystej samowoli.
1927 11 | uzupełnieniem Kasprowicza. Nie jest on już w żadnym razie
1928 11 | astralnego ciała, poprzez nie usiłował on osiągnąć coś
1929 11 | co stworzyła ona i co jej nie wyczerpuje. Twórcza myśl
1930 11 | genealogię tej swobody: nie jest tu już ona dla nas
1931 11 | Jest ona poczuciem, że nie ma formy życia w otaczającej
1932 11 | wartościową, szlachetną. Nie moglibyśmy żyć żadną postacią
1933 11 | której przeciwstawia się ono nie wytrzymującej jego miary
1934 11 | pustka całkowitej negacji, nie potęga - sama przez się:
1935 11 | ono, to zaprzeczano życie. Nie prawo więc i zwycięstwo,
1936 11 | wygnanie. Życie człowieka to nie sam na sam z myślą, lecz
1937 11 | historii świata, w którym honor nie wyrasta i nie dźwiga go
1938 11 | którym honor nie wyrasta i nie dźwiga go z siebie. Świadomość
1939 11 | typach. Życie stało się nie poznającym się w żadnych
1940 11 | ciemne, z krwi zrodzone, nie wierzące sobie, zbłąkane
1941 11 | wstąpić w ciało zwycięstwa. Nie jest to rzecz czystego przypadku,
1942 11 | rzecz czystego przypadku, nie jest to nawet wynik istniejącej
1943 11 | Pozostawiony sam z sobą w pustce nie zatracił woli; nie ma jej
1944 11 | pustce nie zatracił woli; nie ma jej na czym wesprzeć,
1945 11 | ma jej na czym wesprzeć, nie zdołał wpleść swego życia
1946 11 | siebie - chce i walczy. Nie wystarcza mu, że coś zostało
1947 11 | wobec siebie turnieje.~Czy nie wydaje się, że istotnie
1948 11(*) | głęboką dobrocią. Gdy się nie chce samego siebie skrzywdzić
1949 12 | wyraźnej fizjognomii duchowej nie mamy dziś w literaturze
1950 12 | polskiej. Wydaje mi się, że nie ma go i w współczesnym piśmiennictwie
1951 12 | Istotę tego zjawiska stanowi nie jakieś twardo określone,
1952 12 | myśleć "inaczej", żyć, nie pozostawiając w samym sobie
1953 12 | sprawczości, to człowiek, który nie chce przyjąć samego siebie,
1954 12 | własne kryteria prawdy. Nie jest ona uwolniona od specyficznego
1955 12 | stanów, jakim ulega, jej ja nie jest nieokreśloną możliwością,
1956 12 | uwarunkowana psychika usiłuje nie tylko zrozumieć samą siebie
1957 12 | samodzielność, jednostka nie dostrzega ich, posługuje
1958 12 | twierdzenia. Bez mistyki naukowej nie dałyby się pomyśleć usiłowania
1959 12 | rzeczywistości. Wsiąkają w nie wszystkie te uczuciowe stany,
1960 12 | byłby zagadką psychologiczną nie do wytłumaczenia, gdyby
1961 12 | do wytłumaczenia, gdyby nie ta naukowa mistyka. Idzie
1962 12 | tu uznany za istotę bytu. Nie byłoby to możliwe bez pośrednictwa
1963 12 | z bytem. Absolutna myśl nie jest bynajmniej nieobecna
1964 12 | te filozofujące pasterki. Nie wiem, dlaczego mówi się
1965 12 | się potrzeba spod władzy nie dostrzegających rzeczywistego
1966 12 | wierzyć w swą prawzorowość, nie dostrzegać indywidualnych
1967 12 | historycznego działania, propagandy nie obywała się bez domieszki
1968 12 | treści, w pewnym "świecie". Nie zdaje on sobie sprawy ze
1969 12 | przeciwstawiającej się światu odrębności: nie on ma dokonać czegoś, zawładnąć
1970 12 | sam swoje prawo zatracił: nie on działa, lecz coś, co
1971 12 | wszelkie prawa milkną. Mistyk nie ma poczucia odpowiedzialności
1972 12 | kogo obejmuje rzeczywista, nie legendarna Młoda Polska.
1973 12 | działalność są elementem prawa, nie są więc czym innym, niż
1974 12 | określeniami wobec przyrody. Nie przyroda, lecz prawo jest
1975 12(**) | wyrastają z samego życia, a nie są dowolnym wymysłem intelektualnym.~
1976 12 | członkowie pewnego społeczeństwa, nie jest na wskroś przepojone
1977 12 | przepojone przez poczucie prawa, nie możemy myśleć o sobie w
1978 12 | charakterystyczna: ja, które jako takie nie zdołało w sobie ujrzeć kształtu
1979 12 | pojętego bóstwa, poprzez nie promieniuje wzór absolutny,
1980 12 | ludzkich, że kto do prawa nie dorósł, wyrasta w swych
1981 12 | wyrasta w swych oczach ponad nie. Mistycyzm powstający żywiołowo
1982 12 | określonej świadomości nie są tu przerwane przez żywiołowe
1983 12 | rozluźnia się, ustępując miejsca nie wynurzającemu się, określonemu
1984 12 | słabości bezwzględnej, która nie wie, czy jest w ogóle do
1985 12 | nawet złudzenia wiązać się nie może. Chce żyć bez prawdy
1986 12 | Chce żyć bez prawdy tj., nie ponosząc nawet we własnym
1987 12 | jej wpływem Mereżkowski, nie są w stanie doprowadzić
1988 12 | w siebie całą zawartość, nie pozostawiając żadnej treści
1989 12 | jedynej siły, poza którą nie ma życia. Mistyk może nie
1990 12 | nie ma życia. Mistyk może nie być w stanie określić za
1991 12 | rzeczywistym, wie on, czym one nie są, ma w sobie miarę wszystkich
1992 12 | tajemniczość nieokreślona: nie wiadomo, czym jest świat,
1993 12 | jest świat, wiadomo, że nie jest niczym określonym.
1994 12 | systematu. Tylko że systemat nie trwa zbyt długo: trwał on
1995 12 | społecznym bycie ujrzeć nie chce. Stąd powstaje to dziwne
1996 12 | duchowego istnienia. Ale nie ono panuje nad historią,
1997 12 | wieku, i wreszcie sam poeta nie wie, czy nie jest jaką panteistyczną
1998 12 | wreszcie sam poeta nie wie, czy nie jest jaką panteistyczną
1999 12 | zawieszonym ponad epokami. I gdyby nie rytm i nie rym, rozpłynęłoby
2000 12 | epokami. I gdyby nie rytm i nie rym, rozpłynęłoby się to
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-2000 | 2001-2500 | 2501-2588 |