Part

 1     1      |        historyczne powietrze, którym my dzisiaj uczymy się oddychać,
 2     1      |       istnieje dzisiaj jako kultura; my chcemy brać udział w rezultatach
 3     2      |           się jakimś kalejdoskopem a my sami igraszką mirażów, błąkających
 4     2      |             bo zginiemy. Bo zginiemy my, którym przecież żyć na
 5     3      |              nam spokoju. Powitamy i my wtedy ciebie braterskim
 6     3      |             się tak nieszczęsną, jak my, a my tak szczęśliwymi jak
 7     3      |           tak nieszczęsną, jak my, a my tak szczęśliwymi jak ona,
 8     3      |    Macaulayem, lub nawet Millem, niż my, przypuszczając, iż dożywotnio
 9     3      |        zagadnienia odpierano tym, że my je wspaniale rozwiążemy,
10     3      |          bardziej skomplikowany, ale my byliśmy wyżsi ponad to wszystko.
11     3(****)|      Ciągłość abstrakcyjną stwarzamy my sami; nie istnieje ona jako
12     3      |          świata, władzę nad nim, jak my właśnie. Każdy gotów tu
13     4      |            wszystkie postanowienia. "My żyjemy cieniem przeszłości,
14     4      |              to jest posterunek, gdy my go opuścim- utrać i go już
15     5      |           nie zna ona samej siebie i my jej nie znamy. W każdym
16     5      |        rozszczepioną świadomością: - my potrzebujemy jednolitej: -
17     5      |           całemu społeczeństwu.~Lecz my, żywi ludzie, czym mamy
18     6      |   nieludzkiego, wiecznie innego, niż my, nacierającego na nas całym
19     6      |           jest, chociaż wszystko, co my powiemy: - materia, energia,
20     6      |          niej iść każdy, kto zechce. My czynimy tu wszystko, aby
21     6      |      wytwórczą działalność, w której my nie bierzemy świadomie udziału.
22     6      |             świat gotowy z Polską? - My chyba to już najwyraźniej
23     6      |             trzeźwymi zaś mamy być - my przede wszystkim, osaczeni
24     6      |          wydrzeć usiłują samą duszę: my nie mamy czasu. Prawda,
25     7      |           kipiącego żywiołu. Gdy zaś my usiłujemy z naszego zawsze
26     7      |             to w imię swej tragedii; my dzisiaj romantyzmem nazywamy
27     7      |          naszym planem życia. Jeżeli my z tego planu wykluczamy
28     8      | społeczeństwo dziś istnieć nie może. My dzisiaj zachowujemy sobie
29     8      |             konkretna rzeczywistość, my sami, nasze dzisiejsze położenie
30     8      |          dziejowym, na czym opieramy my swoją wiarę w przyszłość?
31     8      |          jest rzeczywiste, pomimo iż my jako samoistna polityczna
32     8      |             staje się prawdą, iż nie my posiadamy kulturę europejską,
33     8      |              z zewnątrz chemicznie - my zaś jako coś własnego posiadamy
34     8      |          życie odbywa się poza nami. My odczuwamy je tylko, usiłujemy
35     8      |           nami, coś nas przeistacza, my poprzestajemy na subiektywnym
36     8      |        nieustanne zwycięstwo, życie. My musimy pamiętać, że jesteśmy
37     8      |            znaczenie w czymś, w czym my go znaleźć nie umiemy. Dawać
38     9      |              na to, czym stajemy się my sami, jako cząstka zbiorowego
39    10      |             Carducci. Dusze narodów. My i Europa~ ~HUMOR I PRAWO~
40    10      |            na zawsze będzie, czym je my uczynimy. Religijne znaczenie
41    10      |             poniżający - to jesteśmy my. Mylimy się, sądząc, że
42    10      |          życia naszego to nie to, co my myślimy o sobie - nie nasz
43    10      |          dusze. To byłby dar Polaka: my, którzy narodem się nie
44    10      |       społeczeństwa polskiej pracy - my, którzy musimy poza fikcjami
45    10      |           duchowym życiu Europa, jak my ją pojąć zdołamy. Musimy
46    10      |            samodzielności naszej, bo my mamy Mickiewicza, który
47    11      |            głuchy ból. Po cóż trwamy my - ty i ja - nad chatami,
48    11      |              każdej godziny. Tkamy i my to życie grzechu, i zbrodni,
49    12      |             kulturalnych treści; nie my bawimy się historią, ale
50    12      |           się sam na sam z żywiołem, my jego cząstka, tam poza naszą
51    13      |            mnie podobnych wystarczy, my sobie damy radę. To znalazł
52    13      |       beznadziejniejsze grzęzawiska. My to nazywamy rozwojem.~Widzę
53    13      |         świat krwi i zbrodni: z tego my wydobędziem przyszłość.
54    13(*)   | Wyspiańskiego; "trzeba ci takich jak my beztroskich", i "prawie
55    14      |        tumanem wzajemnego mirażu, że my wszyscy nie wiemy, czym
56    14      |            mogę - mówi Wyspiański. - My tobie damy Polskę, tyś ją
57    14      |              Polskę, tyś ją nam dal, my ją dajem tobie - hosanna,
58    14      |            dla nich było ono życiem, my staramy się wydobyć z dusz
59    14      |            wyrastała ich sztuka; gdy my teraz wyodrębniamy ich "
60    14      |               szukając życia, żyjąc; my dochodzimy do stylu tego,
61    14      |             w abstrakcji. Teraz czym my jesteśmy wobec tego? Serce
62    14      |              polską tragedię: jeżeli my nie wywalczymy sobie jasnej
63    14      |           sobie jasnej wiary, jeżeli my nie wydobędziemy dla samych
64    14      |        odrodzi czystość serc - precz my do trumny!~W walkach się
65    14      |        zwycięstwa. Cała przeszłość i my sami wisimy ponad tą żywiołową
66    14      |         twórczości. Ja nie wiem, czy my mamy przyszłość, czy myśli
67    14      |    rozstrzygnie o tym, czym jesteśmy my wszyscy i nasze myśli, nasze
68    14      |           same jego sprawdziany. Nie my rozstrzygamy, kim będziemy,
69    14      |             tę zbiorową duszę, którą my spalamy w marzeniach. -
70    14      |       zachodnia dusza Wyspiańskiego: my, którzy przyjmujemy zachodnią
71    14      |             do dziś dnia, utrzymują. My właśnie, którym zachodnia,
72    14      |             to jest prawdą życia, co my o nim myślimy, lecz to,