Part

 1     2   |                Już wołacie, ukazując na Żeromskiego, Wyspiańskiego, Kasprowicza,
 2     3   |                trwalsze od spiżu dzieło Żeromskiego, mordować latami Przybyszewskiego,
 3     3   |               Dostojewskiego, Tołstoja, Żeromskiego. I to samo przeświadczenie,
 4     3   |             Danta, mimo uwielbienia dla Żeromskiego, podziwu dla Norwida - nie
 5     5   |           Polska bez Wyspiańskiego, bez Żeromskiego! - Za nic, za żadną cenę -
 6    11   |             Kasprowicza, Wyspiańskiego, Żeromskiego, nie dostrzegając, że są
 7    11   |                 świat duszy w twórczość Żeromskiego, a dostęp do poezji Wyspiańskiego
 8    13   |                  Psychologia twórczości Żeromskiego. Siedlisko wewnętrznej klęski.
 9    13   |               tętni każda stronica pism Żeromskiego. w nieskończenie zmiennych,
10    13   |            indywidualności artystycznej Żeromskiego; wydaje mi się jednak, iż
11    13   |                 odsłonięty został przez Żeromskiego, do najgłębszych chyba pokładów.
12    13   |          powierzchni ostatniej powieści Żeromskiego, ujrzano w niej społeczną
13    13   |          Ośmielono się mówić o sadyzmie Żeromskiego, dopatrywano się go w pewnych
14    13   |             jakim jest styl artystyczny Żeromskiego, ale także jeden z najbardziej
15    13   |           Reymont i Sieroszewski; świat Żeromskiego nie istnieje: istnieje tu
16    13   |               pewną samej siebie. Świat Żeromskiego jest w tworzeniu tak, jak
17    13   |                 polskiego stało się dla Żeromskiego, Wyspiańskiego - zagadnieniem
18    13   |       odnajdującego się w nim narodu. U Żeromskiego czuje się obecność w nim
19    13   |                 to, które widzi w stylu Żeromskiego, w jego artystycznym widzeniu
20    13   |       Przeciwnie to, co jest w utworach Żeromskiego wynikiem jego teoretyzującego
21    13   |     zasadniczego, najgłębszego stosunku Żeromskiego do świata. Przeciwnie, on
22    13   |         przychodzą do niego z zewnątrz. Żeromskiego to cechuje właśnie, że jego
23    13   |                  sprawami. W twórczości Żeromskiego roztwiera się ta biologiczna
24    13   |        indywidualny. Brak w umysłowości Żeromskiego płaszczyzny swobodnego,
25    13   |          upokarzającego patos erotyczny Żeromskiego jest tylko pojedynczą postacią
26    13   |         najgłębszego rdzenia twórczości Żeromskiego. Tak jak Żeromski, nie czuje,
27    13   | odpowiedzialność; stanowisko wewnętrzne Żeromskiego jest inne. Wyspiański przyjmował
28    13   |                stwarza osobliwość stylu Żeromskiego, na dnie upojeń jedynością
29    13   |              przyjmował grzech czynu. U Żeromskiego nie ma tej decyzji. Nie
30    13   |         przesądzają tu sprawę. Czyn dla Żeromskiego jest psychiczną niemożliwością;
31    13   |        spostrzegł tę właściwość. Czyn u Żeromskiego nie wrasta w świat zrodzonych
32    13   |               jaki stawia cała psychika Żeromskiego koniecznej i zdecydowanej
33    13   |              nie ma mocy w sobie. Świat Żeromskiego jest to świat bez woli,
34    13   |                i ginie; i dlatego świat Żeromskiego jest światem nie ciągłości
35    13   |           głębokość tego stylu. Problem Żeromskiego ogarnia jego samego, jego
36    13   |             giną w pewnych chwilach dla Żeromskiego. Wyczytać to możemy z właściwości
37    13   |               wypadek: ten świat sztuki Żeromskiego. Łączą się tu elementy wprost
38    13   |             jest zasadnicza wizja życia Żeromskiego: życia, które obejmuje sztukę.
39    13   |               Gdy porównywamy twórczość Żeromskiego z zjawiskami kulturalnymi,
40    13   |                  niepowrotnego życia. U Żeromskiego nie ma tego właśnie momentu.
41    13   |  tragiczniejszej, niż ten oto rys stylu Żeromskiego: - dusza moja jest coś,
42    13   |                 mówić o światopoglądzie Żeromskiego. Nie ma tu woli przeciwstawiającej
43    13(*)|                 którego wyrasta wola. U Żeromskiego to kwitnące dno duszy spala
44    13   |             wolę, o którym mówiłem**. U Żeromskiego nie tak się mają rzeczy:
45    13   |                pasyjny charakter sztuki Żeromskiego. "Cokolwiek się zdarzy,
46    13   |         najgłębszy komentarz twórczości Żeromskiego.~To jest znaczenie owego "
47    13   |               nam głęboki tragizm duszy Żeromskiego, Duma o Hetmanie tę intelektualną,
48    13   |               do zrozumienia twórczości Żeromskiego i to do zrozumienia jej
49    13   |          Batorego. Własna to męska myśl Żeromskiego zostaje tu opuszczona i
50    13   |                 swojej anielskości. I u Żeromskiego wali się Żółkiewski do nóg
51    13   |                 w sobie dziejowej woli.~Żeromskiego Duma o Hetmanię służy utopijnym
52    13   |            punkt widzenia. W twórczości Żeromskiego możemy ukazać cały splot
53    13   |                  męstwo szukania jej. I Żeromskiego stać byłoby na to, gdyby
54    13   |                 składający się stosunek Żeromskiego do bezwzględnych, drapieżnych
55    13   |                I tak stoi dziś tragedia Żeromskiego.~Nie stać nas nawet na to,
56    13   |                nowym echem. I twórczość Żeromskiego, to ta rozpaczliwa walka
57    13   |        etycznych itp. wartości jest dla Żeromskiego świat polskiej historycznej
58    13   |                 Konsekwencją stanowiska Żeromskiego jest nieuchronność zguby.~
59    13   |          odbierający światowi duchowemu Żeromskiego tę wartość ostateczną, która
60    13   |            obłudnie uczucia. W poemacie Żeromskiego wszystko ginie w nieokreśloności:
61    13   |           przeciwko poznaniu. Twórczość Żeromskiego tym się właśnie odznacza,
62    13   |              twórcy - prawdziwej twarzy Żeromskiego.~ ~
63    14   |               odnaleźliśmy w zasadzie u Żeromskiego (nic nie znaczą tu walczące