1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1633
Part
1001 10 | Śmiano się nie na jednym z niezdobytych bastionów.
1002 10 | właśnie dlatego, że sama z siebie się natrząsa, ginąć
1003 10 | wobec żywiołu, zmagamy się z nim. Nie broni nas żaden
1004 10 | istniejąca. Nie widmo - nie wzór z tablicy praw, lecz coś,
1005 10 | cieleśnie żyje, - a więc z konieczności działa: co
1006 10 | pogwałceniem smaku, żadna z ustalonych form nie może
1007 10 | pomimo wszystko w niej i z niej śmiać się umie. Śmieje
1008 10 | organicznym bycie, zrosłem się z nim, jestem nim; śmiech
1009 10 | nie zdawać sobie sprawy z tej wiary, nie czuć jej
1010 10 | wzgardliwym migotaniu nad nami, aż z wolna staje się rzecz cudowna,
1011 10 | świętych - wrastają w nas, z nas zaczynają promieniować
1012 10 | śmiech form, co w nas godził, z nas teraz wybucha i wznosi
1013 10 | Wszystko inne staje się z konieczności nie samopoznaniem,
1014 10 | psychicznego życia? Nadejdzie z nas lub spoza nas coś, co
1015 10 | ptaka Roka, który unieść ma z sobą gdzieś w nieznane nowoczesnego
1016 10 | odczytania na nowo któregoś z tych krystalicznych tomików.
1017 10 | spogląda nieskończenie z góry na "filistra": powinno
1018 10 | latami cudów. Stevenson z przedziwną maestrią igra
1019 10 | Borkmanem, rzeźbiarzem z epilogu - dźwięczy oceaniczny
1020 10 | nie dorównywa on żadnemu z wymienionych tutaj pisarzów:
1021 10 | wrażliwości, spowinowacony z jej rytmem. Żelazna mowa
1022 10 | to jedno ze źródeł, jeden z tonów zasadniczych angielskiego
1023 10 | ginie, które stanowi jeden z rysów zasadniczych rozpatrywanego
1024 10 | bliższym, niż jakakolwiek inna z literatur europejskich,
1025 10 | literatur europejskich, związku z działalnością ekonomiczną
1026 10 | tutaj podłożem psychicznym, z którego rodzą się najbardziej
1027 10 | cielesnych. W zestawieniu z pięknem innych narodów, "
1028 10 | znaczenie wyobraźni - wyrasta on z głębokich korzeni angielskiej
1029 10 | Grzech rodzi się dla Blake'a z niedostateczności uświadomienia,
1030 10 | żywiołem, wielką siłą, utkaną z tysiąca sprzeczności, rozdartą
1031 10 | istoty, poprzez wydobycie z siebie całego swego czynu,
1032 10 | analogicznych zjawisk kulturalnych, z jakimi mamy do czynienia
1033 10 | psychiczne nie jest związane tu z tak charakterystycznym dla
1034 10 | wydaje się tu wyłamaniem z powszechnego życiowego związku,
1035 10 | myślowe drogi, jako zerwania z powagą samego życia, lecz
1036 10 | powtarzam raz jeszcze, z jakim pracują one w bezwzględnie
1037 10 | intelektualnego spokoju z bezwzględną samoistnością.
1038 10 | charakterze swym łączność z głębokimi właściwościami
1039 10 | właściwościami jego historii, z zasadniczymi rysami jego
1040 10 | miarę, jak rośnie jedna z tych sil narasta i druga.
1041 10 | nie da się wyprowadzić z żadnego uświęcającego planu,
1042 10 | zachować męstwo, czerpiąc z samego siebie bez żadnej
1043 10 | zbiorowa siła walczy ludzkość z nacierającym na nią chaosem,
1044 10 | nadają mu wartość lecz ją z niego czerpią. Cały bezmiar
1045 10 | niezliczone drogi. Każda zaś z nich zdąża do wspólnego
1046 10 | ono jako obraz psychiczny z jego psychologicznych procesów.
1047 10 | gotowych" rzeczywistości z wiecznie niegotowych, krzyżujących
1048 10 | oczach. Los postaci wyrasta z nich samych, z ich życia -
1049 10 | postaci wyrasta z nich samych, z ich życia - a nie z jakiejś
1050 10 | samych, z ich życia - a nie z jakiejś szematyzującej teorii
1051 10 | konkretne stawanie się. Meredith z przedziwną wytrwałością
1052 10 | świat ze ścierających się z sobą, wewnętrznie zasklepionych
1053 10 | wyraźniej ująć najgłębsze z poruszonych tu zagadnień
1054 10 | bez uprzedzeń zapozna się z zasadniczymi dziełami literatury
1055 10 | najczęściej bezwiednie) z jurydycznego punktu widzenia.
1056 10 | architektoniczne linie zarysowywały się z ponadżyciową jasnością. -
1057 10 | rozpatrywać wszystkie zagadnienia z plastycznie prawnego że
1058 10 | życia, ukazuje nam on, jak z tego życia wyrasta epos,
1059 10 | zanalizowanie świadomości z tego punktu widzenia dochodzimy
1060 10 | poezja zastygłym światem, z wolna jednak dostrzegamy,
1061 10 | się mimowoli porównanie z Norwidem. Kto głębiej i
1062 10 | głębiej i szerzej sięgał z tych dwóch? Trudno rozstrzygnąć.
1063 10 | wydobytych niewątpliwie z analogicznych osobistych
1064 10 | Nie pytaj, co stanie się z twoim czynem - czyń - tak
1065 10 | świata? Tu mamy do czynienia z punktem widzenia diametralnie
1066 10 | losie ludzi, należących wraz z tobą do wielkiej, przeciwstawiającej
1067 10 | istotnie, aby było to, co z twego czynu wyniknie? Działanie
1068 10 | plastyka włoskiej duszy z tym poczuciem prawnym. -
1069 10 | dzika pieśń walczących z żywiołem marynarzów, komenda
1070 10 | kształt jest mniej wysadzony z wewnątrz jakby przez stan
1071 10 | serca, bardziej wyrzeźbiony z zewnątrz przez myśl: jest
1072 10 | skrzydeł, zmagających się z wiatrem, pęd i szum; tu
1073 10 | nie potrzebuje się borykać z wichrem. Nie ma w niej berserkierskiego
1074 10 | osamotnień. Moralna łączność z całością wnika w stany dusz,
1075 10 | całością wnika w stany dusz, z których wyrasta najbardziej
1076 10 | osamotnieniu. Ma być sobą, z siebie wydobywać to działanie,
1077 10 | Demokracja zaś polityczna jest z konieczności bezpłodnym
1078 10 | dusz. Wyeliminowuje ona z psychiki to wszystko, co
1079 10 | czynnym życiu stykają się z twardą powierzchnią pozaspołecznego
1080 10 | obyczajowo-prawnego, mocą specjalnych, z mozołem utrzymywanych i
1081 10 | ludzkiej, wypracowany w walce z żywiołem w sobie i poza
1082 10 | sposób zgoła niewspółmierny z własnym ich znaczeniem życiowym
1083 10 | osobiste. Wyeliminowuje z siebie to, co jest jego
1084 10 | nic wspólnego nie mającym z procesem, mocą którego myśl
1085 10 | umysłowe" stany dusz wyrastają z tego zbiorowego życia. Wysokie
1086 10 | bardzo odległym związku z właściwą istotą życia. Nie
1087 10 | samo skomplikowane, w walce z żywiołem powstające i utrzymujące
1088 10 | Tylko poprzez związek swój z tymi wielkimi żywotami dochodzi
1089 10 | Mickiewicz. Aby jednak tę prawdę z niego wyłuskać, trzeba było
1090 10 | broszur popularyzacyjnych, z przekonaniem, że Mickiewicz
1091 10 | rozstrzyganie niektórych trudności, z którymi dzisiaj ma do czynienia
1092 10 | zbiorowego życia, łączności z narodem jest dziś obłudnie
1093 10 | syntezie człowieka wschodniego z zachodnim. Pisarze Młodej
1094 10 | gestu. Jak się rzecz ma z tym wschodnim człowiekiem
1095 10 | uzdolnić do typowego w każdej z tych kultur stosunku do
1096 10 | Polski jest interesująca z innego punktu widzenia.
1097 10 | gdy pozostają w związku z tradycją narodową. Każda
1098 10 | zawsze pozostawać w związku z tradycją własnego narodu,
1099 10 | własnego narodu, gdyż zawsze z niej wyrasta; znaczenie
1100 10 | tradycję w kierunku zgodnych z wymaganiami, ciążących nad
1101 10 | rozbicia psychiki. Chce dzisiaj z kart Kursów i Trybuny ludów
1102 10 | pracownik umysłowy, rosną z dniem każdym: z dniem każdym
1103 10 | umysłowy, rosną z dniem każdym: z dniem każdym coraz bardziej
1104 10 | tego procesu, wyrwać ją z gąszcza zjawisk i rzucić
1105 10 | dziejowej woli, nie uczynimy z niej prawa, jeżeli samych
1106 10 | nie rozumie, zrosnąć się z nią nierozerwalnie tą miłością
1107 10 | wiedzieć, wiedzieć nie chce - z natury rzeczy nie może.
1108 10 | rzeczywistości i wstępuje z nią w taki lub inny stosunek,
1109 10 | pozostaje niezmienną.~Pierwszemu z tych stanowisk odpowiada
1110 10 | zapoznaje naturę gruntu, z którego wyrasta; przeciwnie,
1111 10 | biologiczno-ekonomiczny proces walki człowieka z żywiołem ukazuje się jako
1112 10 | wykrystalizowane w tępe zadowolenie z siebie filistra, cała pogarda
1113 10 | postulatach najniedorzeczniejszego z fetyszów, przyrodniczo pojętej "
1114 10 | grunt swego działania i z pedancką sztywnością, z
1115 10 | z pedancką sztywnością, z bakałarskim okrucieństwem
1116 10 | życiu to, co ona zdołała z jego krwawego trudu pojąć.
1117 10 | pojęcia czegokolwiek bądź z istotnej natury społeczeństwa.
1118 10 | tu do czynienia jedynie z perypetiami psychologicznymi
1119 10 | to przez tę zbiorowość, z której nasze życie zostało
1120 10 | istotne, twórcze, wiąże nas z grupą, w której wytkane
1121 10 | złączyć całą naszą wolę z tą codzienną pracą wznoszenia
1122 10 | droga do wydobycia duszy z dzisiejszej mielizny. Łatwo
1123 10 | własne nasze rozwiązanie z dzisiejszego świata zagadnień,
1124 10 | jest inna sprawa. Kto zaś z wyznawców Mickiewicza myśli
1125 10 | rozwiązuje te zagadnienia, z jakimi dzisiaj łamie się
1126 10 | naszej epoki: żaden już z żyjących na powierzchni
1127 10 | życia. Naród nie wyrasta z samotnych marzeń, to proces
1128 10 | proces właśnie pasowania się z żywiołem. Walka z żywiołem,
1129 10 | pasowania się z żywiołem. Walka z żywiołem, z własną oporną
1130 10 | żywiołem. Walka z żywiołem, z własną oporną naturą jest
1131 10 | współżyciem naszej woli z tym, co jest starsze od
1132 10 | niezastąpioność, porozumieć się z nim. I w procesie pracy
1133 10 | rzeczywistości, organem obcowania z nią: otacza on nas i dźwiga;
1134 10 | tylko ma podstawę w świecie. Z niego bowiem wyrosła i poza
1135 10(***) | Z biegiem czasu zostanie uznaną
1136 11 | Norwida i Wyspiańskiego z poezją Jana Kasprowicza
1137 11 | dla niej najistotniejsze. Z punktu widzenia czysto poznawczych
1138 11 | poważny, niż to się czyni z czysto indywidualnymi, mniej
1139 11 | pozwoli, nam może ująć ją z odmiennego nieco punktu
1140 11 | podziwem, który jest jedną z najskuteczniejszych postaci
1141 11 | bezpośredniego kontaktu z treścią podziwianych dzieł
1142 11 | do dzieł wielkiego poety z całą stanowczością i powagą,
1143 11 | postacią obcowania jego duszy z Bogiem, jedynie mową, w
1144 11 | mamy tu do czynienia nie z literackiem wmówieniem,
1145 11 | literackiem wmówieniem, nie z poetycką fikcją, lecz z
1146 11 | z poetycką fikcją, lecz z istotną i głęboką formą
1147 11 | zbada i rozpozna logikę, z jaką rozwija się ona w jego
1148 11 | działanie ś-tego Franciszka z Asyżu, Pascala, Kierkegaarda.
1149 11 | mogłaby wydać, zetknąwszy się z szerokimi warstwami ludowymi,
1150 11 | świat zagadnień związanych z imionami Franciszka z Asyżu,
1151 11 | związanych z imionami Franciszka z Asyżu, Savonaroli, świat
1152 11 | błonia życia idzie śpiewający z jedyną wierną towarzyszką,
1153 11 | szczerość, rzewność, a wraz z nią odrodzone nowe tak,
1154 11 | nią odrodzone nowe tak, z głębi dziecinnej duszy dźwigające
1155 11 | jest w nieustannym związku z perypetiami wewnętrznego
1156 11 | brzegu morza, sam na sam z jego nieskończonym życiem,
1157 11 | na wieki skorupa. Nic nas z nim nie łączy, nie łączy
1158 11 | łączy, nie łączy nas nic z nikim i niczym: patrzymy
1159 11 | są nieodłącznie związane z momentami przybierania duchowych
1160 11 | samego procesu. Aby móc tak z całym poza nami światem,
1161 11 | całym poza nami światem, z całym jego życiem, ze wszystkim,
1162 11 | wszystkim, co tworzy on z nami i w nas, obcować jak
1163 11 | nami i w nas, obcować jak z wielkim życiem, którego
1164 11 | głębokich przejść duchowych z punktu widzenia powierzchownych,
1165 11 | życia, i świat cały wraz z naszą ograniczoną osobistością
1166 11 | głębokie ja staje się jednym z biegunów - całe pozostałe
1167 11 | źródłem naszych wzruszeń, z niego wypływają one, i wracają
1168 11 | oceanu, dusza wre, sama z sobą się zmaga i kłębi.
1169 11 | moczary, blady Bóg patrzy z widnokręgu jak chore słońce;
1170 11 | liściach drzew, jęk wichrów z jego piersi: umiera Bóg,
1171 11 | gdzie można żyć sam na sam z rozpaczą. I tu na martwym
1172 11 | teraz będę, na wieki tylko z sobą. Na grobie Bożym siędę,
1173 11 | samotnością wicher, odziera liście z drzew, przelatuje nad martwym
1174 11 | nic już nie ma, wypływa z ostatniej jakiejś głębiny
1175 11 | siebie przez łzy, rodzi się z własnej piersi Bóg beztroskliwie
1176 11 | niczym lubież. Występuje z granic radość, rży jak koń,
1177 11 | idę sobie poprzez błonia - z towarzyszką śmiercią - śpiewający.~
1178 11 | kocha. Człowiek tu jest sam z sobą, z duszą własną, jej
1179 11 | Człowiek tu jest sam z sobą, z duszą własną, jej samotnią -
1180 11 | tło tych wzruszeń, tło, z którego zdają się one wyrastać
1181 11 | Boga, to znowu godzi w nią z naszego serca jak strzała,
1182 11 | które rodzi swój świat z siebie, skarży się przed
1183 11 | duszą taką, jaką wyszła z opętania zagryzających się
1184 11 | Przestał on wiązać swą duszę z jakąś poszczególną formą
1185 11 | budzi w jego niezwiązanej z żadnym kształtem duszy -
1186 11 | jednostkowe i zbiorowe losy, z którymi splotły nas dzieje,
1187 11 | dokądkolwiek pójdziemy, pójdzie ono z nami, istnieć będzie jako
1188 11 | liryzmu: chcecie wykreślić z życia płacz, który przeciąga
1189 11 | życie, wolę swą i świadomość z głębi czucia rodzące musi
1190 11 | życia gdy płynie, źródłem, z którego może powstać czyn:
1191 11 | czyn, - to sam potok życia, z którego wychyli się nasze
1192 11 | szumi, w duszy naszej, która z nim ulała, rozpościera się
1193 11 | Kasprowicz jest jednym z najwybitniejszych przedstawicieli
1194 11 | zatrudniona, dusza sama z sobą; cóż wiedzieć ona może
1195 11 | niej, gdy jest ona sama z sobą. Tu nie ma zwycięstwa,
1196 11 | tłumem. Ten Mesjasz ma coś z Barnuma, - wolę Kasprowicza.
1197 11 | mocą. Whitmana nazywa jeden z jego biografów katolikiem,
1198 11 | wiele punktów styczności z Wiktorem Hugo i że żyje
1199 11 | pracę światem, dźwiga go z siebie, jest cała w jego
1200 11 | na nieustannym obcowaniu z całością: prochy i kości
1201 11 | przyjęło ich śmierć i trwa z niej i nad nią. Nic tu nie
1202 11 | trzeba. Każdy zmaga się z sobą, aby trwała całość,
1203 11 | nad jednostką i dźwiga ją z siebie, rozpościera się
1204 11 | głębi duszy napotykamy je, z samego dna naszego psychicznego
1205 11 | przecież cały ten świat, z którego ja nasze wyrasta,
1206 11 | dźwigający, a braterski - jedno z najdumniej szych dzieł człowieka,
1207 11 | najdumniej szych dzieł człowieka, z najpełniejszych tworów jego
1208 11 | i męki, ścierającej się z sobą pychy, zaciekłego dźwigania;
1209 11 | Dusza samotna rodzi się z konfliktu między rzeczywistym,
1210 11 | Mam tu na myśli jednego z najszlachetniejszych twórców
1211 11 | pomimo to jednak jest coś z prawdy w twierdzeniu, że
1212 11 | ostać się. Staff jest jednym z tych umysłów, które rodzą
1213 11 | że wymienię tu jeden z rzadkich w Polsce europejskich
1214 11 | to jest heroiczna walka z rzeczywistością, wystarczającą
1215 11 | człowieka to nie sam na sam z myślą, lecz sam na sam,
1216 11 | sam, walka piersią o pierś z losem, który ustępuje tylko
1217 11 | nieobecność świadomego, dumnego z siebie, rycerskiego charakteru
1218 11 | wyrasta i nie dźwiga go z siebie. Świadomość kulturalna,
1219 11 | życiową mocą. Są one jakby dar z królestwa duchów: ciemne,
1220 11 | królestwa duchów: ciemne, z krwi zrodzone, nie wierzące
1221 11 | jasne, prześwietlone już i z krainy słońca wracające
1222 11 | obiektywny: usiłuje wydobyć formę z każdego przeżycia, widzenia,
1223 11 | widzenia, snu. Pozostawiony sam z sobą w pustce nie zatracił
1224 11 | duchowym, ściśle związanym z jego stanowiskiem. Każde
1225 11 | ugruntować, tworzy sobie z niego swój powietrzny mit.
1226 11 | przygody jak możliwe boje z losem; stąd powstaje możność
1227 11 | predestynacja tego młodego poetę z tym, co pisał niedawno: "
1228 11(*) | tajona i bezwiedna jest jedną z cech naszego współczesnego
1229 12 | właściwie niechęć obcowania z własnym swym życiem duchowym,
1230 12 | swym życiem duchowym, jako z czymś rzeczywistym, - aktorstwo
1231 12 | wchodzi w bezpośredni związek z psychofizjologiczną organizacją
1232 12 | przeżyć czysto intelektualnych z wtórnymi przejawami natury
1233 12 | obcowania bezpośredniego z "prawdą".~Każda psychika
1234 12 | pojęta jedynie w związku z tą historią. Gdy staje się,
1235 12 | wyhodowana w duszy zlewa się z jakimś głębokim osobistym
1236 12 | staje się jak gdyby źródłem, z którego samo życie płynie.
1237 12 | nam lub podnoszących się z głębi naszej istoty objawień.
1238 12 | zostało dokonane, styka się z ludźmi znającymi zewnętrznie,
1239 12 | więcej bezpośrednim związku z wzruszeniowością płciową -
1240 12 | empiryzm świadomości naukowej z empiryzmem świadomości mistycznej.
1241 12 | założeniach, lecz żadne z nich me mogłoby istnieć
1242 12 | występuje on w jej imieniu z życiowymi postulatami. Mamy
1243 12 | postulatami. Mamy do czynienia z przeżyciami tego typu niewątpliwie
1244 12 | Spencerowską - świątynią grecką (z epoki schyłku może) w porównaniu
1245 12 | duszy, absolutnej myśli z bytem. Absolutna myśl nie
1246 12 | Zostaje samo ja, sam na sam z Bogiem, prawdą, materią;
1247 12 | materią; a właściwie Bóg sam z sobą, materia sama z sobą;
1248 12 | sam z sobą, materia sama z sobą; proces ewolucji sam
1249 12 | sobą; proces ewolucji sam z sobą i dla siebie. Zawsze
1250 12 | osamotnienie to i podnoszenie się z konkretnego dna duszy psychicznych
1251 12 | prawno-historycznie określoną wspólnotę z ludźmi. Na miejsce historycznego
1252 12 | stan duszy może łączyć się z bardzo różnymi ukształtowaniami
1253 12 | psychiczno-historycznymi. Na ogół, żadna z dotychczas znanych form
1254 12 | którym pisaliśmy w jednym z poprzednich rozdziałów.~
1255 12 | jak najściślej związana z poczuciem prawa, wyrasta
1256 12 | przesłankę zwycięską walkę z żywiołem. Prawo od początku
1257 12 | początku zrośnięte jest z poczuciem epickim: określenie
1258 12 | utrzymywane jest przez walkę z żywiołem. Nasza działalność
1259 12(*) | atelier) idealny, ułożony z narzędzi funkcjonujących
1260 12(*) | mających za zadanie odtwarzać z wielkim przybliżeniem zmiany
1261 12 | rzeczywistości zlewa się tu z pojęciem najwyższej wartości:
1262 12(**) | Oczywiście te ostatnie wyrastają z samego życia, a nie są dowolnym
1263 12 | czegokolwiek bądź zdolna i z żadną formą nawet złudzenia
1264 12 | Maeterlinckowi, kokietował z nią Renan, ginie pod jej
1265 12 | rzetelnego duchowego pierwiastku z chaotycznym rozpławieniem
1266 12 | dumne zamiary zmierzenia się z Bogiem przeszłości, ale
1267 12 | zostawał się sam na sam z sobą, z wolą swą, zanim
1268 12 | zostawał się sam na sam z sobą, z wolą swą, zanim jeszcze
1269 12 | to znaczy wejść w pakt z chaosem, rozpłynąć się w
1270 12 | teorię i teodyceę, która wraz z nią przemija i gaśnie. Gnostycy
1271 12 | przecież chciałaby się zetknąć z rzeczywistością i pracą.
1272 12 | ona wciąż idzie za nim i z nim niezaspokojona pędzi
1273 12 | pozwalającą mu wyczuć, wysnuć z siebie najrozmaitsze formy
1274 12 | historycznych, jakie powstają z dna duszy, ginie nawet ta
1275 12 | być Słowackim swego czasu, z wolna przekształca się w
1276 12 | skojarzeń żywiołowych, że z nich nawet przyzwoitego
1277 12 | czynił ś. p. Gerard de Nerval z homarem. Człowiek, który
1278 12 | na motylicę. W porównaniu z takim całkiem już dorożkarskim
1279 12 | jeździ jak jakiś magnat z Apokalipsy. Wszystkie bestie
1280 12 | czarownic nad Polską. I niekiedy z kurzawy chaotycznych kształtów
1281 12 | biesy igrają wśród chmur z sercem istotnie wielkiego
1282 12 | istotnie wielkiego poety. Z bólem widzimy, że magiczne
1283 12 | iglicowy punkt, na który sama z sobą waży się wola - wejść
1284 12 | fantastyczne klejnoty. W każdym z nich grają barwy, mienią
1285 12 | nasza rozpryskuje się wraz z nimi, ginie wśród tych opętanych
1286 12 | sposób całkowicie logiczny i z punktu widzenia czystej
1287 12 | zjawiskiem ściśle związanym z zagadnieniem prawa. Życie
1288 12 | prawa. Życie nie związane z żadną formą działania, zasadniczo
1289 12 | czymś zupełnie innym i każdy z nas może okazać się zaczarowanym
1290 12 | Mistycyzm rzeczywisty powstawał z pewnej określonej formy
1291 12 | braku wszelkich związków z czynnym, wytwórczym życiem,
1292 12 | estetyczne przy zetknięciu z dziełami sztuki, wszystko
1293 12 | być tą obcą, twardą mocą, z którą musi pasować się nasza
1294 12 | ustosunkowania naszego ja z wszechświatem. Nauka nie
1295 12 | świata.~Goethe był jedną z najbardziej zbliżonych do
1296 12 | systematycznie nie korzystać z wychowawczego wzoru Goethego.
1297 12 | lecz przez opanowienie jej z wewnątrz: nauka, sztuka,
1298 12 | kształcącej woli. Czym on z wytworów kultury, z jej
1299 12 | Czym on z wytworów kultury, z jej całości własność swą,
1300 12 | przynajmniej raz na rok zamykać się z jego pismami. Był chyba
1301 12 | człowieka. Stykał się on z pozaludzką nocą całą powierzchnią
1302 12 | jak Jakubowi, gdy walczył z Panem. Tajemnica! - tam
1303 12 | Tam stykamy się sam na sam z żywiołem, my jego cząstka,
1304 12(***) | że wszystkie te "systemy" z filozofią, t. j. kultura
1305 13 | Sam na sam z klęską: Epopea klęski. Psychologia
1306 13 | Dzieje grzechu.~ ~SAM NA SAM Z KLĘSKĄ~Czy wyobrażacie sobie
1307 13 | tworzy, wyłania wszystko. Z niego jest cały świat rzeczy,
1308 13 | staje się wzruszeniem. Z każdego elementarnego czucia
1309 13 | myśli, czuć, nie wysnutych z wiodącego ku śmierci i zgubie
1310 13 | usiłuje pogodzić miłość życia z wiarą w jego wartość, namiętne
1311 13 | namiętne roztopienie w nim z twardą, prześwietloną wolą,
1312 13 | nie zdano sobie sprawy z czegoś innego, co wydaje
1313 13 | namiętności stopionej w jedno z sromotą, tej siły bezwstydu,
1314 13 | zachować w duszy taki zakątek, z którego rozlewa się dziecinna,
1315 13 | życia, zlewającym w jedno z ekstatycznym ukochaniem
1316 13 | Żeromskiego, ale także jeden z najbardziej charakterystycznych
1317 13 | oczekuje zbawienia znikąd - z siebie musi je wydobyć.
1318 13 | kształtowana, regulowana z góry przez postanowienia
1319 13 | w odległym tylko związku z wzruszeniem, odczuciem,
1320 13 | grzech, ciemnotę, rozpacz. Z całym bólem swym, wyrzutem
1321 13 | wewnętrznym pozostaje ona sama z sobą i w sobie zamknięta,
1322 13 | sobą i w sobie zamknięta, z siebie musi wydobyć zbawienie.
1323 13 | styka się ono bezpośrednio z całym tragizmem istnienia,
1324 13 | który może ona przyjmować z ciekawością, obrzydzeniem,
1325 13 | nasze własne, łączy nas z nim konieczność rozwiązania
1326 13 | głębinach, gdzie przebywa sama z sobą psychika wszelkie światy
1327 13 | Można Reymonta zestawić z Sieroszewskim albo Sienkiewiczem -
1328 13 | dużej miary. Ale Żeromski z innej jest głębi. Żeromski
1329 13 | współwymierność: tu ściera się dusza z wiecznym zagadnieniem człowieka
1330 13 | właśnie zagadnienie, skąd, z jakich źródeł płynie samo
1331 13 | kształty życia zlewały się z wartością. U nas dzisiaj
1332 13 | innym. Nie opracowują oni z mniejszym lecz większym
1333 13 | nierozerwalnie ścisłym stosunku z historią współczesną sobie,
1334 13 | że tak oni wznoszą całość z momentów duszy, jak tworzy
1335 13 | opracowaniem, tam mamy do czynienia z odtwarzaniem przypadkowych
1336 13 | przypadkowych wartości, a nie z ich świadomym tworzeniem.
1337 13 | ale jest on zrośnięty, nie z wykonaniem danej treści,
1338 13 | wykonaniem danej treści, lecz z nią samą. Świat jego zbudowany
1339 13 | nie ze spostrzeżeń, lecz z czynów serca i sumienia.
1340 13 | rzeczy bezpośrednio wydarte z własnych jego trzewiów.
1341 13 | Mógł on ich nie napisać - a z jakiejś jednej krwawej jego
1342 13 | jest istotnie krytykiem z powołania, wyczyta duszę
1343 13 | Przy pisaniu ich był on sam z tym ognistym spojrzeniem
1344 13 | niemożliwość eposu jest jednym z zasadniczych rysów naszej
1345 13 | kultury, ten naturalnie i z samego Homera zrozumiał
1346 13 | którego ewangelia zlała się z plastycznym istnieniem.
1347 13 | ten nie umie już obcować z duszą poety poprzez książkę.
1348 13 | Naruszewicza, ale nie rozumiało się z nich nic. To samo z Żeromskim:
1349 13 | się z nich nic. To samo z Żeromskim: czyta się go
1350 13 | polskiej wsi składa się z różnych pierwiastków. Mamy
1351 13 | urzędniczków, pośredników z Fermentów, Ziemi obiecanej.
1352 13 | pogłębienia - o ile nie płyną z rzeczywistego, fizjologicznego
1353 13 | właśnie ten skrawek ziemi z jego ludźmi: i z tego świata
1354 13 | skrawek ziemi z jego ludźmi: i z tego świata wydobył Orkan
1355 13 | rozszerza mu się i pogłębia wraz z duszą własną: jest on w
1356 13 | on swemu poecie wszystko z oczu, jak owi nędzarze odgadli
1357 13 | stylu, przychodzą do niego z zewnątrz. Żeromskiego to
1358 13 | twórczości, która zrodziła się z wdeptanej Winrychowej mogiły,
1359 13 | wdeptanej Winrychowej mogiły, z tego uścisku, jakim objął
1360 13 | Widzieć je mógł już Żółkiewski z Cecorskich pól, widział
1361 13 | przesadzał, bo każdego po wyjściu z kościoła lub sali sejmowej
1362 13 | męczeńskie stopienie się duszą z losem własnego plemienia, -
1363 13 | jest pomimo wszystko coś z tej sienkiewiczowskiej racji
1364 13 | jego kształt, jego czucie. Z tego punktu widzenia, nie
1365 13 | życia, poczucia, zlania się z potęgą. Nie wystarcza tu
1366 13 | świadomości: życie ludzkie samo z siebie musi wydobyć ostrą
1367 13 | irracjonalnego, w dziedzinie, z której wytryska wola i gdzie
1368 13 | bezpośrednio związanych z naszymi najgłębszymi, "cielesnymi"
1369 13 | do stanów dionizyjskich z utajoną obawą. Jest w nim
1370 13 | czułby powinowactwo pewne z wolnością przysługującą
1371 13 | walczy, który czuje, że rodzi z siebie stanowczą i rozstrzygającą
1372 13 | nie czuje się w związku z żadnym światem, poddanym
1373 13 | psychice. Psychika wyłania z siebie życie, które zmienia
1374 13 | obcych nam praw. Rodzi ona z siebie nieznane, nie może
1375 13 | życie płynie, pociągając go z sobą; dusza jego własna
1376 13 | Przypomina się tu scena z Wyspiańskiego, gdy do Laodamii
1377 13 | Lack w swoich refleksjach z powodu Popiołów spostrzegł
1378 13 | następstw; nie, opada on z powrotem jako nieprawdopodobne
1379 13 | wydobywającą kształt własny z psychicznego stawania się.
1380 13 | Żeromskiego. Wyczytać to możemy z właściwości jego kompozycji.
1381 13 | Zginąć on musi bezpowrotnie z całym swym czarem; życie
1382 13 | upojenie wewnętrzne, bijące z każdego momentu istnienia:
1383 13 | porównywamy twórczość Żeromskiego z zjawiskami kulturalnymi,
1384 13 | duchowe nie wyrasta już z nas samych, lecz jest w
1385 13 | nasza jest jak topielec z ciężarem u nóg: wlecze on
1386 13 | zadaniem artysty jest dać z dziecięcą naiwnością, z
1387 13 | z dziecięcą naiwnością, z anielskim poddaniem się -
1388 13 | czymś, co porywa, niesie z sobą ten rwący potok. I
1389 13 | Dostojewski całe życie walczył z demonizmem. Czuł w sobie
1390 13 | że każdy naród musi sam z siebie wydobyć swą siłę,
1391 13 | cały świat krwi i zbrodni: z tego my wydobędziem przyszłość.
1392 13(*) | jest tym dnem psychicznym, z którego wyrasta wola. U
1393 13(*) | rozszczepieniu, jakie wola wnosi z sobą.~ ~
1394 13 | usprawiedliwienia. Jednym z nich jest pasyjny charakter
1395 13 | tylko prawdziwie twórcza z głębi duszy - a nie maestrii
1396 13 | względem dziejowej podstawy, z której wyrasta jego psychika,
1397 13 | zakątku zamknąwszy się sama z sobą, gardzi. Stosunek do
1398 13 | Gdzie mamy do czynienia z rzeczywistym, czynnym stanowiskiem,
1399 13 | stanowiska, musi wydobyć z siebie narządy panowania
1400 13 | życia, żadne współczucie z ginącymi nie uwalnia pisarza
1401 13 | wbrew nam; jest tylko jednym z momentów dziejów grzechu.~
1402 13 | się powraca do niego myślą z Zachodu. Jak hipnoza przesłania
1403 13 | i kochać to życie woli. Z Batorym, z rozumem i wolą
1404 13 | to życie woli. Z Batorym, z rozumem i wolą nie współczuje
1405 13 | nowych wartości, zrywania z pewnymi okręgami dusz. Cierpmy
1406 13 | który nauczy nas współczuć z mężnymi, pełnymi woli, sięgającymi
1407 13 | umiemy, nie chcemy zżyć się z tym nowym, rodzącym się
1408 13 | polską przed zetknięciem się z istotnym, nie dającym się
1409 13 | to jedyna nasza nadzieja; z niego tylko powstać możemy.
1410 13 | zasadza się ten niemęski, z przerażenia i pociągu składający
1411 13 | tej perspektywie jednym z momentów tej bezosobistej
1412 13 | przyciśnie do muru poetę, z wolna, niedostrzegalnie
1413 13 | w lustrze co dzieje się z nim i sam siebie uważał
1414 13 | za przywidzenie: tamten z lustra powinien tu coś poradzić.~
1415 13 | mogli mówić. Jesteśmy czymś, z czym dzieje się coś strasznego.~
1416 13 | dzieje się coś strasznego.~Z czymś się to dzieje, a więc
1417 13 | się to dzieje, a więc nie z nami i sama zguba zamienia
1418 13 | fatalizm. Słowo, które wypływa z piersi, gdy wróci znowu
1419 13 | własnej opowieści i wraz z nim znikną jego myśli, postanowienia.
1420 13 | estetycznego fenomenu: nie z niego rodzi się tragiczne
1421 13 | ta rozpaczliwa walka echa z czasem, który głos duszy
1422 13 | cały jego artyzm wyrasta z nowoczesnego stanowiska,
1423 13 | właściwie opierają się na życiu, z którego wyrastają, ich wartość
1424 13 | rozkładanie i zguba jego podłoża, z którym zrósł się psychicznie.
1425 13 | stanowisk, gdzie myśl rodzi z siebie życie, zatraca znaczenie
1426 13 | tam, ani tu.~Zrósł się on z formacją duchową, która
1427 13 | życie grzebie jej świat, z którego wyrosły wszystkie
1428 13 | tożsamości. Jest ona utożsamiana z męką grzebanej nieustannie
1429 13 | które ginie, czuje, że ginie z nim samo poznanie to, że
1430 13 | podstawy, borykającą się z rzeczywistym oporem.~Tylko
1431 13 | kultura, iż może zrodzić z siebie cud. Dwie są drogi:
1432 13 | To, co wejdzie w duszę tę z drogiej nam kultury - zostanie
1433 13 | rozszerzenie duszy, przez zrywanie z przeszłością, pogłębianie
1434 13 | ostateczną, która czyni z poety przedstawiciela ludzkości.
1435 13 | Myśl tu żyje w rozterce z wolą. I ta rozterka wewnętrzna
1436 13 | miejsce tragizmu walczącej z losem woli podstawia ujawniający
1437 13(**) | wziąłem mojego Nieczajewa (z Płomieni) od Dostojewskiego.
1438 14 | Stanisław Wyspiański: Walka z bezdziejowością. I. Psychologia
1439 14 | WYSPIAŃSKI~Walka wewnętrzna z bezdziejowością, usiłowanie
1440 14 | wypalanie rozżarzonym żelazem z duszy własnej stygmatów
1441 14 | ku zjednoczeniu duchowemu z potęgą historyczną narodu -
1442 14 | procesu duchowego poety, z którego wyłaniały się jego
1443 14 | Wyspiańskiego, że toczył on z bezdziejowością rozpaczliwą
1444 14 | etapie pasował się w sobie z psychiką prywatnego człowieka -
1445 14 | niewolnika, że walczył z tą pozahistoryczną psychiką,
1446 14 | twórcza Wyspiańskiego to walka z tym procesem, walka pełna
1447 14 | gdy rozpatrujemy te dzieła z tego punktu widzenia. Groza
1448 14 | wirowisko i rzeź? jak zlać się z naiwnym, instynktownie niewinnym,
1449 14 | Powrotu mamy do czynienia z jednym tragicznym dziełem.
1450 14 | niezrozumienie samego zadania, z jakim walczył poeta - to
1451 14 | tę siłę właśnie usiłował z siebie wydźwignąć i. gdy
1452 14 | dzieje samotnych źródeł, z nich biła płaczem, kołysała
1453 14 | tego centralnego ogniska, z którego bije piorunem narodowa
1454 14 | pytanie: co ja tu robię z wami i co wy robicie ze
1455 14 | robicie ze mną? ten jęk z głębi duszy, ach! - choć
1456 14 | umarłych. Walka marzenia z wolą, opór marzeń, samowola
1457 14 | wieńcem laurowym uczynić z tragicznego ducha - wodza
1458 14 | poprawa. Ale u nas entuzjaści z urzędu, zawodowi uprawiacze
1459 14 | dalszych swych dziełach - z tymi oto zmagał się zagadnieniami:
1460 14 | że i na Golgocie tańczono z radości, że przecież już
1461 14 | wzajemnie sprzeczne prądy: z jednej strony poeta walczy
1462 14 | pozostaje - tj. sztuki; z drugiej strony mamy sztukę
1463 14 | Wyspiańskiego, jako ściśle związane z tą psychiką, którą Wyspiański
1464 14 | w tej chwili, gdy każdy z nas zechce w dziedzinie
1465 14 | osobistego, że wiążą się one z pozostałą twórczością o
1466 14 | Achilleis, greckie sceny z Akropolis, Powrót Odysa -
1467 14 | niż świat Achilleidy, że z innych znowu widnokręgów
1468 14 | wszystkim czegoś o sobie i z siebie. Meleager jest tragedią
1469 14 | Stare gromadzkie życie, z którego wyszła, z którego
1470 14 | życie, z którego wyszła, z którego wyrosła jednostka,
1471 14 | wszystko to związane jest z życiem gromady, do niej
1472 14 | na tle zbiorowego życia, z którego wyrosło, w związku
1473 14 | którego wyrosło, w związku z nim. Gdy Altea pali głownię,
1474 14 | przypadkiem bez żadnego związku z ludźmi i naturą. Raz na
1475 14 | jest związkiem psychiki z bytem: bytowe znaczenie
1476 14 | znaczenie jej jest w nim, z niego wyrasta. Nie może
1477 14 | najgłębszą formą rzeczywistości, z jaką pozostajemy w bezpośrednim
1478 14 | się absolutnie pomyśleć. Z życiem własnym ja ludzkie
1479 14 | pozostaje zawsze w związku z najistotniejszym charakterem
1480 14 | życie ludzkiej gromady: z niego, z tego, co w tym
1481 14 | ludzkiej gromady: z niego, z tego, co w tym pozaludzkim
1482 14 | sobą skupienie energii i z niego czerpie ją w chwili
1483 14 | mniemaniu własnym wyrastała już z samego dna żywiołu. Gromadę
1484 14 | głęboka, ciemna purpura. Z tego mroku dobiega nas wstrząsający
1485 14 | usta wybladłym postaciom: z płaszczyzny plotynowskiej
1486 14 | przeszłości, - tam chcę żyć! tam z wami jest moja dusza i płynie
1487 14 | przygotowanym, pojednanym z nią. A że wam też - woła
1488 14 | jako śmierć: pożegnałem się z myślą o szczęściu; stoję
1489 14 | się milczącym i jasnym. Z powodu dzieł Wyspiańskiego
1490 14 | ogółu zlewa się całkowicie z rzeczywistością. Żyjąc wartościowym
1491 14 | spada jak dojrzały owoc z drzewa, niewymuszona, nie-przewidziana,
1492 14 | Wieczność wydobywa się tu z samej życiowej rzeczywistości;
1493 14 | parnasczyków lub estetów, powstaje z nowych form życia i aby
1494 14 | które je rodzi. Sam na sam z wiecznością bez życiowych
1495 14 | oglądać Boga żywego, żyć z nim w takiej poufałości,
1496 14 | mówi on do nas nawet nie z krzaka ognistego, lecz ze
1497 14 | rzeczywistym zetknięciu z tragicznym duchem poety.
1498 14 | my staramy się wydobyć z dusz jego odbicie, blask
1499 14 | formy. Piękno rodzi się tu z zawieszenia życia, z zatamowania
1500 14 | tu z zawieszenia życia, z zatamowania wszystkiego,
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1633 |