1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1572
Part
501 7 | stawiającej oporu scenie - jaźni. To co było pracą staje się
502 7 | uderzającej na dusze, jako to właśnie, co jest najstraszniejsze -
503 7 | Sądzimy, że, gdy uchwycimy to unoszące się ponad życiem
504 7 | żyć tak, jak oni, znaczy to wyciskać z naszego codziennego
505 7 | gest, na wieki utracony, to znaczy zamienić własną naszą
506 7 | okolicznościami łagodzącymi to, co było samoistnie rzetelnie
507 7 | walczyć. Granice życia - to bowiem zawsze linia oporu,
508 7 | Prawdą twórcy jest zawsze to, jak sam siebie utrzymywał
509 7 | siebie oglądał i posiadał. To, co istnieje w twórcy, jako
510 7 | tu pojmowane tylko jako to, czym są one dla usiłującego
511 7 | następnie zaś natężenie to musiało być przeniesione
512 7 | kulturalnych po roku 1848 było to, że na pierwszy plan wysuwało
513 7 | ducha, istotą był sam duch, to zatracający siebie wśród
514 7 | zatracający siebie wśród wydarzeń, to znowu dochodzący do samozapoznania.
515 7 | która je zrodziła. Nie są to wytwory chłodnej myśli poznającej,
516 7 | Niemcy, Rzym, kościół, to nie są dla Micheleta wielkie
517 7 | wielkie kompleksy faktów, są to jakby osoby, zbiorowe dusze;
518 7 | bezwzględności. Interesuje go tylko to, co ma związek z walką i
519 7 | odrodzenia jej z ducha, to w takim samym położeniu
520 7 | ona na olbrzymie tła. Było to naturalne. Tylko wierząc
521 7 | narodowego poznania. Jest to zarówno niesłuszne, jak
522 7 | europejskimi prądami umysłowymi. To wyrwanie jej z tych związków
523 7 | dzieło niemożliwe, stworzyć to, co może być wynikiem tylko
524 7 | emigracji. Gdy zrozumiemy to założenie, jasnymi staną
525 7 | tragiczne warunki. Jedno i to samo prawo myślowe odnajdujemy
526 7 | pełnej samowiedzy. Pomimo to stanowił on realną podstawę
527 7 | psychiki była swoboda badania i to przede wszystkim badania,
528 7 | samoistny czyn rozumu. Nie było to ścisłe: nauka i jej pojęcia,
529 7 | przede wszystkim, - wszystko to pozostaje w związku z rozwojem
530 7 | ekonomicznego życia. Jest to niewątpliwe - ale niewątpliwym
531 7 | ale niewątpliwym jest i to, że wymagania naukowego
532 7 | logiką myśli: - dla niej było to wszystko dziełem samego
533 7 | Micheleta i Quineta - rzuca się to natychmiast w oczy. Pozornie
534 7 | samym Mickiewiczu. Jest to nie samo-poznanie narodu,
535 7 | Wyższość Polski nad nią to było właściwie to, że nie
536 7 | nad nią to było właściwie to, że nie żyła ona jeszcze
537 7 | Na przykładzie wystąpi to wyraźniej. Mickiewicz mówi
538 7 | samoistnego życia; nie zmienia to jednak w niczym stosunku,
539 7 | Mickiewicz. Chcieć żyć, znaczyło to właśnie zdobyć ten świat,
540 7 | wszystkiego. Nie dostrzegał on, że to, w czym widział on swobodę
541 7 | znaczenie tych myśli: - było to heroiczne ocalenie wiary,
542 7 | przedstawia się inaczej. To, co przeżywa w granicach
543 7 | sobą drogi - zagadnienie to formułuje się mniej więcej
544 7 | zagadnienie polskie. Sądzimy, że to zagadnienie w swojej dzisiejszej
545 7 | życia czasu, gdy czyni się to, czego on nigdy nie czynił.
546 7 | kraju, od właściwego życia. To, co było wtedy bohaterstwem,
547 7 | poprzestawać na woli i wierze, to nie wiedzieć, że życie domaga
548 7 | o samo dokonanie. Nie o to chodzi tylko, aby Polak
549 7 | chciał być samoistnym, ale o to, aby rwący się ku samoistności
550 7 | punkty widzenia, znaczy to traktować z tą dumną niewiarą,
551 7 | polskiego narodu, znaczy to, traktować jako "paryski
552 7 | Zadanie polskiej myśli, to stać się świadomością samoistnego
553 7 | światem pracy polskiej, to znaczy stać się sumieniem
554 7 | romantyzm: widzieliśmy już to. Romantyzm był ocaleniem
555 7 | duchowe credo światu, czynili to w imię swej tragedii; my
556 7 | jakąś prawdę naukową - czyni to tak, jak gdyby tu zależnym
557 7 | że samoistność narodowa - to nie jest schowanko, w którym
558 7 | parcie: gmina Towiańskiego, to było poddanie subiektywizmu
559 7 | jednostki zbiorowemu kryterium - to było roztoczenie nad duszami
560 7 | samo życie; komuna Romina - to sanatorium i cieplarnia
561 7 | sanatorium i cieplarnia Hamletów, to szczepienie hamletyzmu -
562 7 | myśli rzeczywistości. Są to odcienie trudne do uchwycenia,
563 7 | w mocy naszej jest tylko to co istnieje jako własna
564 7 | jeszcze do niej. Swoboda to życie stwarzające własne
565 7 | korzyść polskiej szlachty, to jest to właśnie o tyle umotywowane,
566 7 | polskiej szlachty, to jest to właśnie o tyle umotywowane,
567 7 | skończyć. Polski indywidualizm to owoc tragizmu naszej historii:
568 7 | feudalizmu. Polski indywidualizm to upokarzająca samowola, czyniąca
569 7 | dziedzinie nadprzyrodzonej. Jest to słuszne. Każdy obraz, który
570 7 | stwarza samą siebie; jest to samopoznanie w czynie, samoujęcie
571 7 | działał on rozkładowo na to, co jest w życiu pierwotne
572 7 | jest w życiu pierwotne i na to, co jest wyzyskującym te
573 7 | celową inżynierię życia, na to co stanowi sam krwisty fakt
574 7 | życia - duchowe zwycięstwo, to, co było ucieczką przed
575 7 | zapomnieć. Dla romantyków była to kuźnica mocy, dla dzisiejszych
576 7 | sobie siłę, zdolną przetrwać to przeciwieństwo, lub wyrównać
577 7 | miał wobec niego słuszność. To właśnie odstręczało od Krasińskiego
578 7 | psychiczny Krasińskiego to usiłowanie uzasadnienia
579 7 | się źródłem siły i życia. To zasadnicze kłamstwo duchowe
580 7 | uwarunkowane przez jej położenie: to były istotnie jedyne jej
581 7 | pozaludzkiego żywiołu. Jest to swoboda w obrębie własnego
582 7 | stwarzającej swą treść moralną: to byli ludzie przezwyciężający
583 7 | bezwzględnej swobody wewnętrznej, to świadomość młodopolska dąży
584 7 | ogólnymi. Niebezpieczeństwo to jednak związane jest z samym
585 7 | istniejącą. Idzie tylko o to, abyśmy się nauczyli myśleć,
586 7 | jest zaś tak luźny, jak się to niekiedy wydaje. Niewątpliwie
587 7 | techniki i ekonomii, jak to się wydaje ludziom, zapatrującym
588 7 | walczącej ze światem, idzie o to, aby słowo przynosiło jej -
589 7 | psychiki: idzie tylko o to, jaką będzie ta psychika.
590 7 | słowo. Iść za ich wzorem, to znaczy traktować własną
591 7 | walczy z żywiołem. Chodzi o to, aby polska samoistność
592 7 | i uniesienia mogą tylko to ujawnić, co jest przygotowane
593 7 | organizmami gospodarczymi. To miałem na myśli, gdy mówiłem,
594 7 | potwierdzającą życie. - Nie ma to nic wspólnego z optymizmem,
595 7 | systemu. Bynajmniej. Żyć, to znaczy siebie bronić i utrwalać
596 7 | laku pęd, dążenie - jako to, co gdy zostaje w nas uświadomione
597 7 | jako marzenie, tęsknota. To nie jest cień, ślizgający
598 7 | zwartej, martwej bryle, to jest rodząca się siła, siła,
599 7 | sobie zdrady, redukując to, co jest w nas rodzącym
600 7 | stanu. Łudzimy się, że jest to konieczne, że sama istota
601 7 | duszy, jej zwycięstwo, jest to naszą słabością. Gdy duszę
602 7 | urabiającemu je - znaczy to tylko, że nie znamy, nie
603 7 | duchem; widzimy więc, że to uduchowienie oznacza możność
604 7 | pracy, potem raz uwolniona to swoje luźne istnienie czyni
605 7 | czyni istotą życia. Jest to prawdziwie doskonała kazuistyka
606 7 | stwarza. Polska duchowa to jest ten całokształt myśli,
607 7 | marzenie-pieśń - odbija to jego stanowisko dziejowe
608 7 | objawieniem. Ale on wierzy w to zwycięstwo, nie zaś walczy
609 7 | ocalić ją w sobie, - znaczyło to dla niego - przetworzyć
610 7 | metafizyki Słowackiego było to jego usiłowanie. Jego Genesis
611 7 | coś jako piękno; znaczyło to dla Słowackiego to samo,
612 7 | znaczyło to dla Słowackiego to samo, co oznacza dla umysłu
613 7 | platoński sposób. Jest to niezmiernie charakterystyczne:
614 7 | kategoriach nie istniejącego, to myślenie nie istniejącego
615 7 | go. W ten sposób myśląc to******, co mamy stworzyć,
616 7 | świadomość irracjonalną iściznę i to jest jedyna forma myślenia
617 7 | forma myślenia o twórczości, to nagłe bezwzględnie swobodne,
618 7 | tylko rusztowaniem dźwigni. To, co się pragnie stworzyć,
619 7 | mechanizmu siły - przez to, że kochali oni ją; żyła
620 7 | wysoka kultura materialna, są to wszystko siły przychodzące
621 7 | osobistego życia - wszystko to przyszło do Polski z zewnątrz.
622 7 | do Polski z zewnątrz. Są to do dziś dnia raczej zewnętrzne
623 7 | materialne podłoże uczuć. Jest to stanowisko powierzchowne.
624 7 | stanowisko powierzchowne. To tylko posiada dana psychika,
625 7 | wartości kulturalnych. Tylko to ostoi się jako trwały fundament
626 7 | tego dzieła - kocha w sobie to, co kochało uprzednio. Wtedy
627 7 | własną wierną sobie duszą: to właśnie znaczy tworzyć,
628 7 | wcielić naszą duszę - nie, to jest uczłowieczony już,
629 7 | waszą wzgardę - ona pomimo to istnieć nie przestanie,
630 7 | w samej rzeczy obcą wam; to, co jest wasze, najbardziej
631 7 | wprowadzić duszy waszej w to spiżowe ciało: jeżeli wy
632 7 | tego, nie zatroska się o to nikt. Kto chce być cieniem,
633 7 | nieraz jako pokrzepienie - to jedynie mocą tych irracjonalnych
634 7 | zwyciężeni przez życie i chcący to zataić, ludzie o bankrutującym
635 7 | jak znakomicie formułuje to Irzykowski.~Życia silnego,
636 7 | polskiej rzeczywistości - i to jest jedyna nasza podstawa.
637 7 | w kategorii siły, znaczy to właściwie nie myśleć. Nasza,
638 7 | Nasza, posłuszna nam siła - to jest właśnie ostateczne
639 7 | obce mu moce. Prawo zaś to nie jest cudze przyzwolenie -
640 7 | jest cudze przyzwolenie - to jest własne, własną mocą
641 7 | duszą ludzką ukazuje się to zagadnienie: mocą czego
642 7 | zbawiającej formuły. Nie mam jej. To nie jest formułą, gdy się
643 7 | wznoszeniem się polskiego lądu - to nie jest także formuła.
644 7 | ludzkości. Tylko nie jest to żadna idea opatrznościowa,
645 7 | wyrok czy plan. Tak można to sformułować, o co mi tu
646 7 | momencie przez człowieka; musi to twarde swoje wysilenie kochać.
647 7 | by być Polakiem znaczyło to: posiadać w swej świadomości
648 7 | wytwórczego życia, znaczy to: kochać namiętnie, uporczywie
649 7 | namiętnie, uporczywie i twardo to swoje wytężone istnienie.
650 7 | dzisiejszych warunkach spełnić to zadanie, jakie spełnili
651 7(******)| Piszę tu umyślnie myśleć to, a nie myśleć o tym: sądzę,
652 8 | bezpiecznie rozkrzewiać w sobie to wszystko, co czyni nas niezdolnymi
653 8 | kulturalne społeczeństwo, to wynik ciężkiej walki człowieka
654 8 | walki człowieka z żywiołem, to zwycięstwo woli nad niespójną
655 8 | w nas, jak i poza nami, to samoopanowanie i ujarzmienie
656 8 | nowoczesną kulturą społeczeństwo, to dzieło twardej, natężonej
657 8 | twardej, natężonej woli, to gwałt nad całą bierną, leniwą
658 8 | bardziej uderza i prze-maga to demoralizujące pieczeniarstwo
659 8 | nie razi i nie boli, jak to lekceważenie, ta przedrwiwająca
660 8 | psychikę kulturalną. Ta to siła wprawia w ruch rozmaite
661 8 | force prymitywizmie tkwi to dążenie do usprawiedliwienia
662 8 | sprzecznych. Postaramy się to wykazać w zastosowaniu do
663 8 | Pojęcie jedności nauki, jak to wykazał między innymi Sorel
664 8 | badawczych i twórczych. Jest to potrzeba "konwersacji salonowej"
665 8 | ryzyka i wytrwałości-wszystko to, co stanowi cechę zasadniczą
666 8 | socjaldemokratyczna parodyjka marksizmu - to są wszystko objawy narodowej
667 8 | objawy narodowej dekadencji, to są symptomaty zaniku tego
668 8 | bezosobistym procesie, bój, walka - to są pierwiastki par excellence
669 8 | u nas w Polsce wszystko to, co może służyć w antyklerykalnej
670 8 | traktowaniem własnego swego życia, to i odwrotnie da się powiedzieć,
671 8 | niewolniczej psychiki. Naukowość to jest świadome stwarzanie,
672 8 | obojętność wobec nauki, to obojętność wobec tego, co
673 8 | jeszcze siebie - tak brzmi to hasło. Nasza kultura bezwiedności
674 8 | tak dałoby się określić to źródło niewolniczego liryzmu.
675 8 | liryczny irracjonalizm, to właściwie ta sama postawa
676 8 | oportunistycznej bierności, że to wszystko są symptomaty tylko
677 8 | musimy sięgnąć głębiej, niż to wszystko. Potrzeba nam nie
678 8 | duchowego, kulturalnego życia - to nie znaczy, że są one niemożliwe.
679 8 | kulturalną: stworzyć musimy sobie to, co nam jest niezbędne.
680 8 | niebywałym, zanim powstał. Nie na to mamy się oglądać, co istnieje,
681 8 | lecz i mocą. Dusza nasza, to liryczne medium, w którym
682 8 | dusze", "czyste jaźnie", to są szczątki rozkładającego
683 8 | sobie indywidualność polska to produkt życia historycznego,
684 8 | świadomą wolą. Mniejsza o to, jakie metafizyczne, czy
685 8 | nieodpowiedzialności umysłowej, to postulat najbardziej zasadniczy.
686 8 | muliste dno. Tu bowiem o to tylko chodzi: ten kulturalny
687 8 | zaplątać. Z Zachodu pobraliśmy to przede wszystkim, co wydaje
688 8 | działających w nas postulatów. Ta to właśnie nasza bezgraniczna
689 8 | właściwie beztreściowy; jest to czysta forma, upiór fanatyzmu.
690 8 | mi się, że spostrzeżenie to prowadzi nas w innym kierunku.
691 8 | procesu jest obojętna, jest to w ogóle jakieś zbiorowe
692 8 | nauka", nieprawdaż? Pozór to tylko. Weininger się myli.
693 8 | Gyntowi. Ale Brand sam, to tylko Peer Gynt bez talentu:
694 8 | Zadanie życia nie jest przez to wyczerpane, że się wytwarza
695 8 | pojmowany. Mieć indywidualność, to znaczy z pojęć i uczuć odziedziczonych
696 8 | ja, ale nasze świadome ja to zawsze tylko rezultat, to
697 8 | to zawsze tylko rezultat, to droga, i narzędzie. Gdy
698 8 | przyjmujemy jako niezmienne to, co to ja wytworzyło, nasze
699 8 | przyjmujemy jako niezmienne to, co to ja wytworzyło, nasze konkretne,
700 8 | przeżytego w słońcu. I to jest tragizm stosunku Ibsena
701 8 | kobiety. Życie erotyczne, to życie, w którym wchodzimy
702 8 | niechlujstwa. Niechlujstwo to idzie tu w parze niekiedy
703 8 | szczerym ascetyzmem. Dowodzi to silnej i męskiej intuicji
704 8 | Matiere et memoire) - "to jest zawsze, to co właśnie
705 8 | memoire) - "to jest zawsze, to co właśnie przeminęło",
706 8 | co właśnie przeminęło", to nasza bezpośrednia przeszłość.
707 8 | rzuconym w danym mgnieniu na to, co jest. Płaszczyzna naszego
708 8 | Płaszczyzna naszego czynu, to rzeczywistość jako przedmiot
709 8 | czynna, uczynili - jest to więc prawda naszego ducha,
710 8 | znaczenie w przyszłości. Opieram to przekonanie nie na sztywnych
711 8 | przetwarzających na spirytualizm to swoje szlamowate istnienie.
712 8 | on nie istnieje, oznacza to, że niema form życia, które
713 8 | się lekceważenie miłości, to jest to znak nieomylny,
714 8 | lekceważenie miłości, to jest to znak nieomylny, iż w kulturze
715 8 | społeczeństwie. Niewiara w miłość, to niewiara w to, aby życie
716 8 | w miłość, to niewiara w to, aby życie samo mogło być
717 8 | mogło być czymś godnym, to zasadnicze przekonanie,
718 8 | wytrzymuje. Lekceważenie miłości, to głębokie, utajone poczucie
719 8 | swej niemocy wobec życia, to poczucie śmieszności nieodłącznej
720 8 | gatunkowej nawet miary. To jest rzeczywiste podłoże,
721 8 | chodzi przecież tylko o to, aby, mniejsza o to jaka,
722 8 | tylko o to, aby, mniejsza o to jaka, jaźń pozostała wierną
723 8 | zreabsorbować mniejsza o to jakiemu zbiorowemu procesowi.
724 8 | odosobnienia; mniejsza o to już, z jakiego materiału
725 8 | położenia dziejowego: jest to psychika w zasadzie swej
726 8 | prócz własnej duszy; znaczy to, że proces dziejowy, który
727 8 | dzisiejszych walk i przetworzeń, - to właściwie kryje się pod
728 8 | dziejowej wystarczy jeszcze na to, aby generacje całe artystów
729 8 | odrywa się od niego, odcina. To, co ukazuje się jako indywidualność,
730 8 | całości: poza nimi jednak jest to, co je wytworzyło, l nietrudno
731 8 | życiu umysłowym ? Znaczy to, zużytkowanie treści kulturalnej
732 8 | rzetelną pracą życia, znaczy to, wyzwolenie się od surowych
733 8 | Wystarcza samemu sobie. Co to jednak znaczy? Znaczy to,
734 8 | to jednak znaczy? Znaczy to, że imponuje świadomości,
735 8 | literaturze, myśli - Jest to hegemonia estradowej kokieterii
736 8 | procesów psychologicznych, l to jest właśnie to upokarzające,
737 8 | psychologicznych, l to jest właśnie to upokarzające, pomniejszające
738 8 | Właściwie idzie tylko o to. Tak jest in concreto określona
739 8 | uspołecznienie - wszystko to gesty tylko. Tu niema miejsca
740 8 | naprawdę w dziedzinie myśli to, co wpływa na samą siłę
741 8 | estradowych desek pod nogami - to jest rękojmia śmiałości
742 8 | niezależnych duchów. Ono to pozwala im gardzić nauką,
743 8 | pozwala im gardzić nauką, to znowu ją pobłażliwie przyjmować.
744 8 | swoją wobec nich swobodę. To, co istnieje w nas jako
745 8 | by można bez liku. Jest to nieuchronne. Życie umysłowe,
746 8 | rysach da się sformułować to, co jest ważnym dla zajmującego
747 8 | tak określonych wymagań, to jest o ile zdoła uczynić
748 8 | postępami techniki intelekt - to siły pierwszorzędnego znaczenia.
749 8 | automatyczny bieg rzeczy, jest to nie rozumieć prometeistycznej
750 8 | DNI NASZYCH~ ~ ~"Nie, - to nie może być prawdziwą Francją -
751 8 | francuskiej inteligencji.~To wszystko, czym wy żyjecie,
752 8 | wszystkim, krzyknąć: nie, to nie jest Europa. A pomimo
753 8 | nie jest Europa. A pomimo to Europa nie jest czczym słowem.
754 8 | czasu naszego wydaje się to właśnie, że podczas gdy
755 8 | i im potężniejszym jest to rozpasanie żywiołowej ludzkiej
756 8 | zostaje pomnożona przez coraz to wzrastający wynik coraz
757 8 | wzrastający wynik coraz to bardziej skomplikowanych
758 8 | charakteru. Wydaje się, że o to właśnie idzie, aby coś tu
759 8 | członki, druzgocą je. Jest to jakaś gotycka architektura
760 8 | działalności umysłowej staje się to wyszukiwanie winowajcy,
761 8 | pytają się one, kto sprawił to piekło, kto winien? Całe
762 8 | potężnej i współczesnej, to jest dzisiejszym stanem
763 8 | całkiem inne znaczenie, niż to, jakie mu się nadaje zazwyczaj.
764 8 | się nadaje zazwyczaj. Jest to tworzenie się nowej arystokracji,
765 8 | szczegółowy naszych zapatrywań. To tylko chcemy podkreślić,
766 8 | kulturalnego życia. Obchodzi to nas tu z tego względu, iż
767 8 | charakterystyczna: stanowisko to nie wypowiada się wyraźnie,
768 8 | nim jako swój przywilej to, co jest wynikiem naszej
769 8 | cechami wyższości. Wszystko to są wykrętne sofistyczne
770 8 | obojętnej bierności, l to jest straszliwe. Podczas
771 8 | naszych polityków-wszystko to są różne postacie jednego
772 8 | się typami dziejowymi. Są to zagadnienia, których nie
773 8 | nas stanem indywidualnym, to zaś sielankowe schronienie
774 8 | tego stanu rzeczy. Jest to piekło, jakie czuł Krasiński,
775 8 | życie wyłącznie estetycznie: to jest pewna, że każda sytuacja
776 8 | nikt nie bada. Czym jest to coś, co nas porywa i niesie,
777 8 | jej nie widzą. Nie zmienia to samej istoty rzeczy: nie
778 8 | środowisko dziejowe, ale znaczy to tylko, że nieustannie komplikują
779 8 | ugruntowane w jednostce jest to, co zrosło się z jej bezwiednym,
780 8 | emocjonalnym, popędowym podłożeni: to zaś jest zawsze wynikiem
781 8 | danym poziomie Europa jest to nie pojęcie geograficzne,
782 8 | pojęcie geograficzne, jest to pewien poziom życia. Kto
783 8 | twórczym, postępowym jest to wszystko, co dąży do przetworzenia
784 8 | jest i coś się zmienia, to coś dostarcza nam indywidualnych
785 8 | nieprzewidziane, jedyne, l trwa to spalanie dusz w fajerwerki
786 8 | bowiem w zjawiskach kultury to tylko, co jest związane
787 8 | literatury i sztuki, ale pomimo to nigdy chyba nasz stosunek
788 8 | ostatnich lat zdobycze. To, cośmy powiedzieli powyżej,
789 8 | powiedzieli powyżej, tłumaczy to już dostatecznie. Żywszy
790 8 | polskiego modernisty historia, to jest ten kraj "ubi leones",
791 8 | w literaturze. Uczynimy to w następnym rozdziale, w
792 8 | właśnie polega, a przynajmniej to stanowi jego stronę przede
793 8 | wystarczający sobie świat. Jest to zasada głębokiej, utajonej
794 8 | poprzestawaniu na nich. Jest to zawsze ucieczka przed życiem.
795 8 | irracjonalną jedyność, to jedynie znaczy żyć swobodnie.
796 8 | punktu widzenia - słabością. To samo dążenie wypowiada się
797 8 | uzasadnione, etycznie wzniosłe, to są właśnie takie ośrodki
798 8 | została otamowana i ten to apel do środków psychicznej
799 8 | środków psychicznej głuchoty, to zręczne operowanie terrorem
800 8 | widzenia Hamsuna. Czy znaczy to, że zrywa on wszystkie związki
801 8 | ludźmi? nie. Cenne jest to, co jest cenione przez żywych
802 8 | ginie dla czegoś, że jest to wartością, ale dlatego jest
803 8 | tak przez ludzi odczuwane. To jest pański, śmiały, dumny
804 8 | wartości. Przeżycie Hamsuna to jest życie, oczyszczone
805 8 | jest ona konsekwencją. Są to królewskie, rycerskie istnienia.
806 8 | indywidualnym przeżywaniu idzie o to, aby za samego siebie nigdy
807 8 | jakiemuś nieokreślonemu sobie. To sobie ma zawsze pochodzenie
808 8 | siebie jako całość świat. To właśnie jestem ja, to irracjonalne
809 8 | świat. To właśnie jestem ja, to irracjonalne stawanie się
810 8 | co jednak czuję. Hamsun to człowiek tej duchowej formacji,
811 8 | Nietzsche, - tu stanowi to głębokie poczucia życia,
812 8 | klasycznej analizy Bergsona, to nie dająca się zastąpić
813 8 | istota człowieka, ale jest to zarzutem z punktu widzenia
814 8 | swoją swobodną chęć, by to życie nadal trwało. To jest
815 8 | by to życie nadal trwało. To jest ideał twórczości w
816 8 | wielu artystów pracuje, to jest żyje swym życiem z
817 8 | życia duszy wydobyć piękno, to jest stany duszy, mające
818 8 | elementy, z których krytyk, i to jest jego twórcza rola,
819 8 | ostrze noża ważka linia. To same piękno, które może
820 8 | zapomina o tym życiu, które to piękno właśnie stwarza.
821 8 | rzeczywistości historycznej, gdy to szukani e racy i swego istnienia
822 8 | Jeszcze bardziej stosuje się to do literatury i sztuki.
823 8 | kultur i łudzimy się, że to jest jakaś mechaniczna,
824 8 | życia, l istotnie życie to pozostaje czymś obcym naszej
825 8 | wzbudzają nieraz zdziwienie. To pewne jednak, że znaczna
826 8 | samoistności. Mniejsza o to wszystko zresztą. Dzisiaj
827 8 | i prawdziwie nowoczesną, to jest koordynującą dzisiejsze
828 9 | zasadniczego procesu. Jest to złudzeniem krytyków, pomiędzy
829 9 | Anatola France'a i Laforgue'a. To nie znaczy to, abym tu mówił
830 9 | Laforgue'a. To nie znaczy to, abym tu mówił o genetycznym
831 9 | genetycznym oddziaływaniu: jest to bardzo nieciekawe najczęściej. -
832 9 | wszechwładzy, przeciwnie czuje, że to obce jej, pogardzane przez
833 9 | słonecznej powierzchni, ale to ich wyzwolenie - to śmierć,
834 9 | ale to ich wyzwolenie - to śmierć, korzenie życia pozostają
835 9 | przedostało się do jej dziedziny. To, co człowiek czyni w życiu,
836 9 | człowiek czyni w życiu, to, co przeżywa jako członek
837 9 | ocaleniem godności poza życiem. To, co przeżywa jej twórca -
838 9 | widzeniu sztuki. I nie zmienia to bynajmniej stanu rzeczy,
839 9 | polega, że artysta traktuje to, co jest przedmiotem jego
840 9 | jego twórczości, tak, jakby to nie było jego przeżycie.
841 9 | jeżeli się je tu przyjmuje, to jedynie jako przedmiot badania
842 9 | igraszki naszej samowoli. Jest to coś, co jest nam narzucone,
843 9 | najlepszym już razie jest to jakaś faza, etap, coś, co
844 9 | zniszczeniem stało się dla nich to, co było zrazu ich radością
845 9 | ich radością i siłą; nagle to samo życie, które zdawało
846 9 | jakie pociąga dla niej samej to życie i działanie. Środowisko
847 9 | abstrakcyjne typy. Środowisko to przybiera charakter fantastycznej
848 9 | ciemnoty. Poeta w Zoli widział to z niezrównaną, zastraszającą,
849 9 | w problem naukowy. Jest to w dzisiejszych czasach pomieszanie
850 9 | życia, dziedziczność - są to wszystko fetysze, stworzone
851 9 | żywiołem prawa. Gotowy świat, to ideologiczne odbicie tego
852 9 | ciążenia, jaką nadaje im to lub inne stanowisko w logicznym
853 9 | nieuczciwości. Wrażenie to niepokoiło mię już od dawna.
854 9 | się ona im na jego tle. To, czym są, co czują - schodzi
855 9 | instynktu mająca obłuda. To, co się czuje, czego się
856 9 | nie jest obojętne. Nie o to idzie, co człowiek myśli
857 9 | człowiek myśli o sobie, ani o to, co inni myślą o nim na
858 9 | zewnętrznych czynów; idzie o to, co przeżywa on sam w sobie -
859 9 | przekonać w bycie. Jest to właściwa całemu demokratycznemu
860 9 | demokratą w myśleniu, znaczy to budować na przypadkowości
861 9 | Demokratyzm w myśleniu, to przenoszenie centru swoich
862 9 | nie istnieje. Ujmuje on to, co stanowi znaną mu z przeżyć
863 9 | innych pocieszenia; daje to, co widzi i tak, jak widzi.
864 9 | optymistyczny przesąd, iż to, co stanowi treść tej psychiki,
865 9(*) | bowiem rzeczą pewną, że w ten to ostatni sposób czytuje się
866 9 | własne przeświadczenie: jest to właśnie ten milczący heroizm
867 9 | własnego swego życia, ale to właśnie dowodzi, że jest
868 9 | dogasań jest cały świat to pełnym treści, to pustym;
869 9 | świat to pełnym treści, to pustym; to szepcze z niego
870 9 | pełnym treści, to pustym; to szepcze z niego mowa naszych
871 9 | niego mowa naszych wzruszeń, to jest on wobec nas martwy
872 9 | co kryje się poza nim. To coś jest nieokreślone. Charakter
873 9 | treść świadomości - wszystko to ma znaczenie jedynie o tyle,
874 9 | świadomości istnieje samo to przeistaczanie się, rozpalanie
875 9 | indywidualność własna - wszystko to zostaje zredukowane do roli
876 9 | podścieliska, umożliwiającego to obcowanie z istotą świata.
877 9 | przez wzruszenie widzeniu; to są momenty, w których ona
878 9 | symboliczną, bierze pomimo to niewątpliwie udział w wytwarzaniu
879 9 | tak niedostrzegalny, że to jej rozpłynięcie się nie
880 9 | obiektywnej prawdy, ale czynią to one w sposób określony i
881 9 | następnych naszych czynów - jest to nieuchronne. Jest to fakt
882 9 | jest to nieuchronne. Jest to fakt niezmienny i niezależny
883 9 | ciężkiej pracy duchowej. To jest stanowisko, jakie napotkaliśmy
884 9 | znaczenie. Żyć symbolicznie, to znaczy odnajdywać nieokreślone
885 9 | kierunek jako szkoła myśli i na to znajduję tę tylko odpowiedź:
886 9 | Prawda, świat, kultura - są to wszystko dzieła zbiorowej,
887 9 | znaczenie: dokonane jest to, co zostało dokonane, zaniedbanie
888 9 | więc żadnych stałych praw. To, co istnieje - jest nieokreślone,
889 9 | ujęciem duchowego życia. Jest to szerokość i rozległość całkowicie
890 9 | pozaludzkim, jest mową, na którą to, co jest poza człowiekiem,
891 9 | oznacza właściwie tylko to, że różne kultury mogą stać
892 9 | synteza różnych światopoglądów to tylko mniej lub więcej oznacza:
893 9 | Niewątpliwie wydaje się to brakiem taktu, że śmiem
894 9 | Uduchowienie jednak oznacza tu to tylko, że wzruszeniowość
895 9 | bodźce umysłowe; nie zmienia to jednak w niczym samego zasadniczego
896 9 | symptomatem rozkładu, ale pomimo to niezdolną ani odczuwać co
897 9 | ani odczuwać co innego niż to, co odczuwa, ani zawładnąć
898 9 | dziejowo-kulturalnego, lecz pomimo to różnią się dość znacznie
899 9 | znaczeniu psychologicznym jak to, które cechuje wszystko
900 9 | zdarzenia i zmiany. Wszystko to widzieliśmy już uprzednio.
901 9 | konsekwencje tego stanowiska. To wszystko, co przeżywa w
902 9 | nie ma właściwie wpływu na to, czym stajemy się my sami,
903 9 | cząstka zbiorowego życia. To rzeczywiste nasze, związane
904 9 | łkania uporczywość życia. To, co jest niedorzecznym i
905 9 | może się zdecydować, co to właściwie ma znaczyć. Wrażliwość
906 9 | dźwięczą łzy, że wszystko to jednak jest prawdziwe choć
907 9 | patos Barresowski. Jest to marzenie rzeczy kosztownych
908 9 | historyczno-społecznej bezsiły. Są to wszystko postacie świadomości,
909 9 | węzłem, niezdolnym zrozumieć to życie, które je dźwiga,
910 9 | tych głębin, w których samo to życie tworzy się i przeistacza.
911 9 | młodą myślą lat ostatnich i to oczywiście bynajmniej nie
912 9 | prawdy, że żyć duchowo, to znaczy iść po linii największego
913 9 | wiodącej ku sztuce. Mniejsza o to, jaką jest treść świadomości,
914 9 | wypowiadać, mniejsza o to, co - ale w sposób oryginalny -
915 9 | niemal już same przez się. To, co nie mogło być wypowiedziane
916 9 | zostają najgłębsze odrębności. To nie znaczy bynajmniej, abym
917 9 | nie więcej. Pewne jest to jedno, że dla pisarza francuskiego
918 9 | Być wypowiedzianym, znaczy to według tych pojęć pozyskać
919 9 | obywatelstwo w duchowym świecie. To, co daje się wypowiedzieć,
920 9 | przetworzy swój, mniejsza o to jaki, stosunek do gotowego
921 9 | przedmiot wypowiedzeń, idzie o to, by wycisnąć zeń wypowiedzenie
922 9 | oddanego od życia słowa, ten to bizantyński antropomorfizm
923 10 | często w obcej kulturze to, czego nam najbardziej brak
924 10 | ciężar narodowego odkupienia. To samo ma miejsce wobec każdej
925 10 | spotęgowaną harmonią. Pomimo to jednak jest coś istotnego
926 10 | nim myślową linią, a przez to samo potoczy się ono lekko
927 10 | Wydawać się może, że jest to nieuchronne, że istnieć
928 10 | Spostrzegamy, że jest to coś więcej niż forma literacka,
929 10 | religii narodowej, że jest to stan duszy, pozwalający
930 10 | feodalno-rodowej: - wszystko to tkwi w tym zdumiewającym
931 10 | wiecznego upadku i wygnania, to nie jest to czysto zewnętrznie
932 10 | i wygnania, to nie jest to czysto zewnętrznie wpleciona
933 10 | zewnętrznym względem nas samych. To jest historia co najwyżej
934 10 | sznurowadłach od trzewika, jest to zawsze ujawnieniem potężnego
935 10 | ono z naszych umarłych. To właśnie codzienne, powszednie,
936 10 | nami, poza człowiekiem. To nasze zawsze tak nie uroczyste
937 10 | przeżywamy dla ludzkości. To życie, które przez nas przypływa,
938 10 | kraty, tabaczkowym frakiem: to właśnie, co jest w nas samych,
939 10 | właśnie, co jest w nas samych, to nie gotowe, nie dojrzałe,
940 10 | uszlachetniający lub poniżający - to jesteśmy my. Mylimy się,
941 10 | zbywając go zastrzeżeniem, że to nie wchodzi w rachunek,
942 10 | suma tego, co przeżył on: to jedno i to już nieuchronnie.
943 10 | co przeżył on: to jedno i to już nieuchronnie. Niepodobna
944 10 | walki ludzkiego gatunku. To, co ukazuje się nam jako
945 10 | bezwiedny, pisał Norwid. "Jeżeli to, co się rozkłada trwa -
946 10 | trwa - pisał Bergson - jest to możliwe jedynie dzięki solidarności
947 10(**) | Gdy pisałem to, nie znałem jeszcze głębokiej,
948 10 | człowiekiem nie jest. Może to, com powiedział, zdołało
949 10 | naszego życia został już przez to samo określony. Sens życia
950 10 | określony. Sens życia naszego to nie to, co my myślimy o
951 10 | Sens życia naszego to nie to, co my myślimy o sobie -
952 10 | wzgardzi. Nie zniknie ona przez to, że nie będzie on jej widział;
953 10 | chwilę po chwili będzie nim to właśnie, co sam on w sobie
954 10 | byłoby już życia. Życie, to jest właśnie to śmiałe i
955 10 | Życie, to jest właśnie to śmiałe i nieustraszone,
956 10 | Sanszo-Panszo myślał zrazu, że to zaczyna się jego wniebowstąpienie).
957 10 | niedorzeczność. Nasze ja to nie jest wzór absolutny,
958 10 | jakim jestem - jestem, ale to moje ograniczone ja jest
959 10 | poważne. Dusza dostojna: to uduchowienie wroga swobody
960 10 | pobłażliwe, wytwornie ironiczne: to czym się jest - miły Boże -
961 10 | czym się jest - miły Boże - to tylko empiria, coś co właściwie
962 10 | nieustannie potężniejącej Europy. To ciągłe paplanie o smutkach
963 10 | kokietujące demonizmy... to wszystko jest śmiechu godne.
964 10 | spisywał jako objawienie to, w co nie zdołałby uwierzyć
965 10 | ugruntować przed sobą... To nie ja piszę - lecz coś
966 10 | lecz coś pisze we mnie, to jest przeważające tutaj
967 10 | zwycięską narodową duszę. To miała być prawda, czy też
968 10 | poza pięknem, majestatem; to wszystko przyjdzie, kiedy
969 10 | że śmieję się? - znaczy to: mocno tkwię w swojej skórze,
970 10 | jako czegoś odrębnego. Jest to niebezpieczny symptomat,
971 10 | Słuszność dowiedziona - to zawsze apel do gotowej,
972 10 | usystematyzowanej treści. To co ma być stworzone, dowiedzione
973 10 | będziesz wobec życia - stanowi to twoją jedyną siłę. Carlyle
974 10 | lub inna - czy nie jest to typ współczesnego psychicznego
975 10 | swego bóstwa. Baśniowość to nieodpowiedzialność przyjęta;
976 10 | oceaniczny śmiech tego pisarza. I to jest rzecz najważniejsza.~
977 10 | Maeterlinck, Górki, Żeromski - to dzieje się to nie dzięki
978 10 | Żeromski - to dzieje się to nie dzięki indywidualnemu
979 10 | Stevensona, Wellsa, Kiplinga jest to obraz konkretny, mocno zakorzeniony
980 10 | nie rozumujące wytężenie, to jedno ze źródeł, jeden z
981 10 | zasadniczych angielskiego humoru. To przekonanie, że żaden ludzki
982 10 | przedsiębiorcy ekonomicznego, jak to miało miejsce we Francji,
983 10 | energii. Być może, stało się to przez pośrednictwo żeglugi
984 10 | przez żywioł, czy czuje to jako obecność grzechu jak
985 10 | statystów, istoty rzeczy to nie zmienia; bankructwo
986 10 | wypaczeń woli, jej zaniku to odczucie, jakie cechować
987 10 | jakąś odrębność jakby rasy. To nadaje charakter dziwnej
988 10 | poddawane w wątpliwość tło; jest to wielkie angielskie a priori.
989 10 | angielskie a priori. A priori to zmienia nazwy, ale istota
990 10 | zdoła ona wszystko zużyć. To zaufanie do nieprzewidzialności,
991 10 | poddanie się popędowi, - to rys najgłębszy przecież
992 10 | korzeni angielskiej duszy. To samo zagadnienie stanowi
993 10 | śmieliśmy poznać, grzech to wynik bierności, bezwładu
994 10 | postaci twórczości: jest to stan duszy, który nie zabija,
995 10 | rozpłynięcie w żywiole. Żywioł to jest właśnie rzetelny stosunek
996 10 | treści życia, Nie odbiera to odwagi, że te sprawdziany
997 10 | zbiorowej, gatunkowej pracy to swoje coraz bardziej wyodrębniające
998 10 | najwyższej rasy, jest ten spokój, to dobre sumienie, powtarzam
999 10 | myślowe innych nie przez to, że narzuca się im nowe
1000 10 | najpłodniejszą, opuszcza nas to zaufanie. Poczucie wyodrębnienia
1-500 | 501-1000 | 1001-1500 | 1501-1572 |