Part
1 2 | nauk, wobec literatury i sztuki, świata całego, przeciętna
2 3 | zdobyczy nowoczesnej myśli i sztuki nowoczesnego rozwoju ludzkości
3 3(****) | orientując się w świecie sztuki i literatury, nieustannie
4 4 | ma proletariatu, nie ma sztuki, nie ma zasadniczej różnicy
5 4 | niezbędne demagogicznej sztuki pisania. Z punktu widzenia
6 4(**) | religii, moralności, nauki, sztuki - materializm dziejowy jest
7 4(**) | właśnie w krytyce i historyi sztuki: artysta bowiem jest tym
8 7 | łaski. Dziejowe znaczenie sztuki. II. Tragizm dziejowego
9 7 | wieczne, głębokie znaczenie sztuki.~Pracując, człowiek zmaga
10 7 | myśli o konieczności związku sztuki z pracą, o nieustannym przerastaniu
11 7 | rzemiosło staje się mu wynikiem sztuki, aktem swobody, nie zaś
12 7 | najzewnętrzniejszym organem sztuki - tego absolutnego ciała,
13 7 | swobodę ducha. Brzydota, brak sztuki w życiu - to oznaki niewoli,
14 7 | antropomorfizmu. Ludzki irracjonalizm sztuki przesłaniał mu irracjonalizm
15 8 | krytyka metafizyczna czystej sztuki. Pater i Miriam. Trochę
16 8 | wybitnych utworów literatury i sztuki, ale pomimo to nigdy chyba
17 8 | zagadnienie stosunku życia do sztuki w literaturach Zachodu,
18 8 | międzynarodowości nauki i sztuki. Jest w tym bardzo wiele
19 8 | stosuje się to do literatury i sztuki. Każde pojęcie, każda wartość
20 9 | II cesarstwa; koncepcya sztuki i psychologia Flauberta.
21 9 | pisarza problem "obiektywizmu sztuki" ukazuje się nie zawsze
22 9 | dochodzi się poprzez nie do sztuki i piękna. Sztuka nie jest
23 9 | pozostać ma poza progiem sztuki, jeżeli ma ona zachować
24 9 | istnieć w swobodnym widzeniu sztuki. I nie zmienia to bynajmniej
25 9 | dwóch płaszczyzn: życia i sztuki. Gdy wchodzi on w świat
26 9 | Gdy wchodzi on w świat sztuki, bezwartościowymi stają
27 11 | wzajemnego stosunku religii i sztuki tkwi w założeniach psychicznych
28 11 | dowolnie. Problem piękna i sztuki wobec bezmiaru nędzy i cierpienia
29 12 | przy zetknięciu z dziełami sztuki, wszystko to wytwarza na
30 13 | rodzaju wypadek: ten świat sztuki Żeromskiego. Łączą się tu
31 13 | nich jest pasyjny charakter sztuki Żeromskiego. "Cokolwiek
32 13 | formy zwycięskie. Samotność sztuki w ten tylko może być pojmowana
33 13 | poza frazesami o wielkości sztuki. Życie zwycięskie, organizujące
34 13 | życiem dojrzałym do godności sztuki. Ale u nas ma się co innego
35 13 | bezwzględnym celem. Kult sztuki tu, to życie uwolnione od
36 13 | twórcą, czuje tę powagę sztuki, czuje straszliwy ciężar
37 13 | jednostek - oto geneza tej sztuki. Bezsilnymi jednak czyni
38 13 | duszy odbijają się w eterze sztuki i te odbicia znów odbijają
39 14 | które stałyby na wysokości sztuki - usiłuje on sam siebie
40 14 | myślenia, które pozostaje - tj. sztuki; z drugiej strony mamy sztukę
41 14 | najuporczywiej frazesy o wieczności sztuki; niechże dokładnie zrozumieją,
42 14 | wieczności, pozadziejowości sztuki, frazesów, których zżarta
43 14 | impresji, utożsamia atmosferę sztuki z atmosferą wylęgarni. Tu
44 14 | widz? - w świecie czystej sztuki. - Mamy więc odpowiedź:
45 14 | nie zostawił. Wszedł on do sztuki, zwątpiwszy o życiu, tj.
46 14 | myśl nie tworząca podstaw sztuki, ale raczej istniejąca dla
47 14 | nim, w tym nowym świecie sztuki stworzyć myśl, której nie
48 14 | słowem, fikcyjny świat sztuki dać zdoła coś, co on sam
49 14 | istniejącą jako fikcyjny gest sztuki, chęć zastąpienia własnej
50 14 | Charonowa łódź zimnej, czystej sztuki. Ale ona to jest w przeobrażeniu
51 14(*****)| Powie mi ktoś, ze zadanie sztuki polega na rozbudzaniu wzruszeń,
|