Part

 1   Ded|         gruntem, do którego dążyło słowo niewypowiedziane, jak ziarno
 2     1|         wypowiedział tu decydujące słowo: prawdą świadomości panującej
 3     2|         majątku. Oto jest brzydkie słowo. Romantyk pragnie, aby jego
 4     2|             Już nie stworzy pisane słowo, nakaz dyplomatyczny, tego,
 5     3|      jękiem .dopomina się o myśl i słowo. Słyszą i widzą i właśnie
 6     3|         pocieszające rzeczy. Niech słowo twoje będzie nam litościwe,
 7     3|    ulegniem jej i niechaj ostatnie słowo dwóch ostatnich Polaków
 8     3|           kultury rodzinę. Fatalne słowo wyrzekł Sienkiewicz w tym
 9     4|         tworzenia. Krytyka języka. Słowo, wytwór dziejów, ukrywa
10     4|       znacznej bardzo mierze przez słowo, przez przekonanie, że odpowiada
11     4|          obiektywnie istniejącego.~Słowo jest organem koordynacji
12     4|   zbiorowego życia, które zrodziły słowo, jako nagły i przelotny
13     4|          stale powracający sygnał. Słowo, jako medium społecznej
14     4|    współżycia i głębszego niż ono. Słowo - organ ludzkiego współżycia
15     4|            czuje się ono związane. Słowo - byt niezawisły, czyli
16     4|              byt niezawisły, czyli słowo - hipostaza przesłania samą
17     4|           ten sposób zostaje przez słowo, przez jego wszechsięgający
18     4|     którymi umiemy się posługiwać. Słowo utrwala tu szematy, nadaje
19     4|          teologie, utrwalone przez słowo. Życie jest to twórczość
20     5|    polskich padnie nie jedno słabe słowo, ale drgnienia woli narodowej,
21     5|      Niechże się stanie to polskie słowo istotnie mocą, której słuchają
22     6|     przywilejem, rzeczywistą mocą. Słowo polskie zwiastować ma myśli,
23     7|           światem, idzie o to, aby słowo przynosiło jej - jej własną
24     7|          która miała działać przez słowo. Iść za ich wzorem, to znaczy
25     9|            miały być ukazane przez słowo. Słowo miało wyrzeźbić,
26     9|           być ukazane przez słowo. Słowo miało wyrzeźbić, wytrawić
27     9|         dla niego jedyną wartość i słowo miało go oddać nie w przybliżeniu -
28    10|            dochodzi do nas poprzez słowo innych jako coś logicznie
29    11|             to jest tylko tętniące słowo naszej duszy. Jest tylko
30    11|        jednym ze szczytów: poprzez słowo i jego nieuświadomiony antropomorfizm,
31    11|     Przybyszewski miał słuszność - słowo polskie stało się tu czymś
32    12|          żyją tylko one: Chrystus, słowo, własne nasze ponadżyciowe
33    13|          rozwijający się fatalizm. Słowo, które wypływa z piersi,
34    13|       zakon życia, lecz przeciwnie słowo wchłania w siebie życie
35    13|          tu, i tym, co słucha. Nim słowo od duszy do duszy doleci,
36    13|            reabsorbcja życia przez słowo: to, co mamy jeszcze przeżyć,
37    14|      przebaczająca obecność w nas, słowo polskie łka tu między nami
38    14|           dziejowe gmachy, że samo słowo przestało być organem żywej
39    14|            Wyspiańskiego, za jego "słowo", za jego testament uznaje
40    14|        masz, ty dzierżysz narodowe słowo, rządzisz, panujesz. Konrada
41    14|         Nie szuka się piękna; samo słowo może nie istnieć: rzecz
42    14|          stal i piorunem. Bóg mówi słowo. Jakie? pyta się widz -
43    14|          ślepą męczarnią. Bóg mówi słowo poprzez sztukę - ale komu,
44    14|            czym jest wtedy to Boże słowo? komu przyświadcza? czy
45    14|         się, żyje dziejowa potęga. Słowo? Chcecie nim władać: musicie
46    14| przełamując bierności zasadniczej. Słowo, kultura dziejowa Polski,
47    14|        duch mój usłyszy tu jeszcze słowo polskie, czy zdołacie na
48    14|         nie wyraża się nigdy przez słowo: nie myślał on słowami,
49    14|          polska tradycja, polskie "słowo". Związani jesteście czcią
50    14|       przez grzech, - tam ostatnie słowo ma ten, co mówi przez rosnącą