Part

 1     3   |          zaiste nie wie, co z niego wyrasta. O tym już wiedzą ci, którzy
 2     4   |              z której wyrosło ono i wyrasta. Z niego, z całej hierarchii
 3     7   |            i kształtuje ją, nie zaś wyrasta z niej**. Praca jest procesem
 4     8   |           cieniu rutynicznego kultu wyrasta i dojrzewa biologiczna niezdolność
 5     8   |    zbiorowego, z jakiego ta kultura wyrasta. Zbuntowani wobec przemocy
 6     8   |            ma prawa zapominać, skąd wyrasta, nie ma prawa łudzić się,
 7     8   |        wobec tego, co z woli naszej wyrasta. Sztuka stwarza biologiczne
 8     8   |        tajemniczego mare tenebrarum wyrasta w gruncie rzeczy z Polski
 9     8   |       glebie, gruntem, z którego on wyrasta i czerpie swoje soki, jest
10     8   |        dzisiaj nam mówią, że sztuka wyrasta z przeszłości, że z niej
11     8   | indywidualności. Indywidualność zaś wyrasta z głębokiego stosunku do
12     8   |         tego procesu, ona zeń tylko wyrasta, zamienia go w swoje własne,
13     8   |           znaczenie jest poza nami, wyrasta ono z krzyżujących się i
14     9   |             ten rys. Twórczość Zoli wyrasta z przeświadczenia, że znane
15    10   |       moralne znaczenie wyobraźni - wyrasta on z głębokich korzeni angielskiej
16    10   |     granicach przyjmuje i ponad nie wyrasta. Nieprzewidziane, po raz
17    10   |             od momentów jego życia: wyrasta ono jako obraz psychiczny
18    10   |         naszych oczach. Los postaci wyrasta z nich samych, z ich życia -
19    10   |            nam on, jak z tego życia wyrasta epos, dramat, liryka, idylla,
20    10   |             w stany dusz, z których wyrasta najbardziej intensywna kultura:
21    10   |          narodu, gdyż zawsze z niej wyrasta; znaczenie jej jednak zależy
22    10   |   rzeczywistości bowiem rozwiązanie wyrasta jako fakt życiowy. Człowiek
23    10   |            naturę gruntu, z którego wyrasta; przeciwnie, uważa swoją
24    10   |          wymaganie życia. Naród nie wyrasta z samotnych marzeń, to proces
25    11   |           świat, z którego ja nasze wyrasta, glebą dusz, wzniesionym
26    11   |          świata, w którym honor nie wyrasta i nie dźwiga go z siebie.
27    12   |         związana z poczuciem prawa, wyrasta ona ze świadomości prawnej.
28    12   |            kto do prawa nie dorósł, wyrasta w swych oczach ponad nie.
29    13   |         nieuchronnie ze wszystkiego wyrasta grzech, zguba, hańba i zaprzepaszczenie:
30    13   |           klęska, straszliwa klęska wyrasta ze wszystkiego, i widzimy,
31    13   |             Nasze życie duchowe nie wyrasta już z nas samych, lecz jest
32    13(*)|         dnem psychicznym, z którego wyrasta wola. U Żeromskiego to kwitnące
33    13   |        dziejowej podstawy, z której wyrasta jego psychika, i dlatego
34    13   |         idealistą: cały jego artyzm wyrasta z nowoczesnego stanowiska,
35    13   |       ciężarem tego przeświadczenia wyrasta jego świat idących w zagładę
36    14   |   artystycznej kontemplacji. Artyzm wyrasta tu jako unieruchomiejąca,
37    14   |             jej jest w nim, z niego wyrasta. Nie może ona odnaleźć życia
38    14   |             tego, co z tego chcenia wyrasta. Myśl poprzestaje na symbolu:
39    14   |           tym życiem, która z niego wyrasta, posiada za sobą najwyższy
40    14   |    centralna myśl, punkt, z którego wyrasta dzisiejsza nowoczesna świadomość
41    14   |         nasza wrasta w nią i z niej wyrasta poprzez naród.~Gdziekolwiek
42    14   |        Hindusa.~Myśl nasza z naszej wyrasta duszy; życie wytoczyło się
43    14   |  uczłowieczonej prawdy. To więc, co wyrasta z tego ciała, jako obyczaj,