Part

 1     2|          Przybyszewski, Wyspiański, Żeromski, Staff, Irzykowski są tak
 2    10|          Ibsen, Maeterlinck, Górki, Żeromski - to dzieje się to nie dzięki
 3    13|           Życie pozostawione sobie. Żeromski i sztuka zadomowiona. Złudzenia
 4    13|              jej mową, i nadaremnie Żeromski usiłuje pogodzić miłość
 5    13|        moralnym szlachcicem" - mówi Żeromski w Dziejach grzechu i brzmi
 6    13|      różnicy między takim poetą jak Żeromski a takim - choćby bardzo
 7    13|          tworzeniu tak, jak Polska. Żeromski dla nas dzisiaj jest czymś
 8    13|            Polsce tu nie wystarcza. Żeromski to jest życie nasze własne,
 9    13|             bardzo dużej miary. Ale Żeromski z innej jest głębi. Żeromski
10    13|        Żeromski z innej jest głębi. Żeromski i Wyspiański; Żeromski i
11    13|              Żeromski i Wyspiański; Żeromski i Przybyszewski, tak! Tu
12    13|             Nie o artyzm tu chodzi. Żeromski pisze bardzo nierówno, miewa
13    13|          nie przyjdzie do głowy, że Żeromski mógłby inaczej ująć Dzieje
14    13|             ktoś: tacy pisarze, jak Żeromski, piszą dla pewnych kół,
15    13|         tragiczną istotą tworzenia. Żeromski czuje właśnie, że wszelkie
16    13|         osobistym naszym przeżyciu. Żeromski w ten sposób ujmuje życie, -
17    13|          formie, nie sięga głębiej. Żeromski nauczył się czuć sercem
18    13|           innego klasowego spokoju. Żeromski nie jest idealistą Mazziniowskiego
19    13|          tego rodzaju ascetyzmie. - Żeromski kocha życie, kocha je, jak
20    13|          inaczej odczuwać życie niż Żeromski, nie wystarcza, że inni
21    13|          jest dla nich to widzenie? Żeromski szuka siły wewnętrznej w
22    13|             jest władza nad życiem; Żeromski całą duszą wszczepiony jest
23    13| nieuprzedzonej myśli do tych spraw. Żeromski w swej twórczości pada ofiarą
24    13|         poczucie swej "boskości". - Żeromski dochodzi do stanów dionizyjskich
25    13|     twórczości Żeromskiego. Tak jak Żeromski, nie czuje, nie może czuć
26    13|    stanowczą i rozstrzygającą wolę. Żeromski nie czuje się w związku
27    13|         Wyspiański przyjmował winę, Żeromski - duszę swą łamie pragnieniem
28    13|           Zwieść usiłuje sam siebie Żeromski, że poprzestałby na samym
29    13|        uderza nas w tej twórczości. Żeromski nie jest w stanie przezwyciężyć
30    13|   nadludzkiej swobody szlacheckiej. Żeromski mówi o polskim cudzie bezgranicznego
31    13|         streścić artystyczny kanon. Żeromski, gdy jest twórcą, czuje
32    13|         mocy, jako jedyna nadzieja. Żeromski odsłania to wewnętrzne,
33    13|           obraz dzisiejszego życia. Żeromski obowiązany jest widzieć.
34    13|          stanie rzeczy sprzeczność. Żeromski nie jest idealistą: cały
35    13|       osobistym klasowym interesom. Żeromski nie wierzy ani w szlachecką,
36    13|      ciążenia staje mu się wzlotem. Żeromski nie ma prawa posługiwać
37    13|          naszego świata.~Gdzie jest Żeromski?~W tym świecie? czy też
38    13|         naszych dusz - oto co czuje Żeromski.~A więc zginiemy całkiem,
39    13|               zostanie ocalone. Sam Żeromski czuje, iż czar tej kultury
40    13|  nieodpowiedzialności inteligencji.~Żeromski poznaniem artystycznym wyszedł
41    13|         sposób wprost zdumiewający.~Żeromski postawił sobie ogromne historyczne
42    13|   Zagadnienie zostało postawione, i Żeromski nie chciał go rozwiązać.