Part

 1     1|      jest, tracimy własne życie, bo kto myśli, że od historii
 2     2|       wtedy w płacz: cicho bądź, bo zginiemy. Bo zginiemy my,
 3     2|         cicho bądź, bo zginiemy. Bo zginiemy my, którym przecież
 4     2|     Wasze są braki i ułomności - bo ile razy współczuciem dla
 5     3|      twoje będzie nam litościwe, bo bezlitościwy jest los. Istnienie
 6     3|      zazierała tu żadna zagadka, bo nikt się o nic nie pytał -
 7     3|    również dobrze jest pamiętać, bo pewna mieszanina idylli
 8     3|          stracił swój jasny dom, bo ktoś go zyskał, (ale to
 9     4|          jak i w innych wypadku, bo oto wchodzi w grę widmo,
10     4|       przyda się i to mu na nic, bo spory między "rzeczywistościami" -
11     4|        żywego boju, żywej walki: bo każdy okruch żywiołu, bezwiedności
12     6|       zostaje tu zmechanizowane, bo niezatrudnione przez nie
13     6|     zasługuje już zaiste na nic, bo to jedno tylko jest, co
14     6|          Ale oto rzecz dziwna, - bo oto tym poszukującym czynu
15     6|          To musi się stać. Musi, bo wy to uczynicie, pisarze
16     7|      treść świata wyczerpuje go, bo jest w nim wszystko, co
17     7|  wiecznie milczący i niezmienny, bo na wskroś sobie wystarczający
18     8|      psychiką niemocy i niewoli. Bo nie trzeba się łudzić: niewola
19     8|   wyzwala tych, co go stworzyli, bo samo jego istnienie zmienia
20    10|        nie chciała mieć śmiechu, bo nie miała sama w siebie
21    10|        potrzebował osamotnienia, bo czuł się twórcą wewnątrz
22    10|       zwiastują ludzkości zgubę, bo wiary w to, że człowiek
23    10| przeciwko samodzielności naszej, bo my mamy Mickiewicza, który
24    12|          czemukolwiek poza sobą, bo sam swoje prawo zatracił:
25    13|          wolą, która życia chce, bo nim rządzi. Mimowoli nasuwa
26    13|       się ona w samych dziejach. Bo pamiętać potrzeba, że forma
27    13|         mi o krytykę estetyczną, bo na tę tu nie mam miejsca,
28    13|    Skarga, który też przesadzał, bo każdego po wyjściu z kościoła
29    13|  dokonywa nie we mnie już nawet, bo mnie tu nie ma, bo ja sam
30    13|        nawet, bo mnie tu nie ma, bo ja sam jestem czymś, co
31    13|          nie. I to jest tragizm. Bo w tym nowoczesnym świecie
32    13|        Rozum zostaje opuszczony.~Bo przecież tak piękna jest
33    13|        go rozwiązać. Nie chciał, bo uznawszy w Batorym rozum
34    14|  rozluźniania: stajemy się sobą, bo całość ginie. Praca twórcza
35    14|      samo pytanie powstać mogło. Bo w teatrze, w sztuce nie
36    14|         męki nigdy nie przeżyli, bo za działanie uważali - uleganie
37    14|         Poprzestajemy na sztuce, bo nie chcemy zrozumieć, nie
38    14|         żyć nie mógł, nie mógł - bo wola była w widzeniu zahipnotyzowana.
39    14|         dziewica w Warszawiance? Bo tam na scenie w tłumie stał
40    14|           to jest to nasza wina: bo grunt prawdy poznanej, zrozumianej,
41    14| poprzestawajcie na tym poczuciu, bo ono ginie - walczcie. Wyspiański