Part

 1     4|           w czym widzą oni dumę i piękno, postępy techniczne władają
 2     7| zwycięstwo, nie zaś walczy o nie. Piękno jest tu wystarczającym argumentem.
 3     7|         najzupełniej artystyczną. Piękno było jego kategorią życia.
 4     7|          niego - przetworzyć ją w piękno. Słowacki musiał mieć przed
 5     7|          absolutnie wyłączających piękno. Źródłem całej metafizyki
 6     7|      samoistnie, bezwzględnie jak piękno w widzeniu artysty. Piękno
 7     7|        piękno w widzeniu artysty. Piękno czerpie trwanie swe z samego
 8     7|      która może być tylko poprzez piękno poznana. Z punktu widzenia
 9     7|          samo siebie - jako duch. Piękno jest formą tego istnienia:
10     7|        odnawiającego się trwania. Piękno jest kołem magicznie zabezpieczającym
11     7|          element! Ujrzeć coś jako piękno; znaczyło to dla Słowackiego
12     8|           miało w sobie godność i piękno. O tym się wspomina ex re
13     8|           Każdy, kto ukazuje jako piękno jakąś cząstkę twardego dzisiejszego
14     8|    rzetelnego życia duszy wydobyć piękno, to jest stany duszy, mające
15     8|        leży tu niebezpieczeństwo. Piękno może stać się nie żywiołem
16     8|         noża ważka linia. To same piękno, które może ukazywać się
17     8|    zapomina o tym życiu, które to piękno właśnie stwarza. Ująwszy
18    10|          pięknem innych narodów, "piękno" angielskie zdaje się posiadać
19    11|   dźwigające znów zagrożone zrazu piękno. Wszystko stawało się bezwinnym;
20    13|           i cierpieniem pogłębiać piękno tego ginącego świata.~Zamknąć
21    14|         wydźwignięty przez własne piękno, kraj zmarłego świata, otoczony
22    14|         ujmująca siebie wartość - piękno. Piękno wytwarzane jest
23    14|          siebie wartość - piękno. Piękno wytwarzane jest przez zbiorowość
24    14|       życiem, zbiorowość wytwarza piękno: rodzi się ono jako niezamierzony
25    14| przeżywamy "wieczność", tworzymy "piękno". Nie są to pozażyciowe
26    14|        bogatym życiem swej epoki, piękno dojrzewało w nich, i chwile
27    14|       przez to właśnie powstawało piękno. Piękno, to zawsze treść
28    14|        właśnie powstawało piękno. Piękno, to zawsze treść pewnej
29    14|       sobą indywidualność. I nowe piękno, które dziś powstaje, nawet
30    14|        które dziś powstaje, nawet piękno parnasczyków lub estetów,
31    14|         podniesione być nie może. Piękno jest wtedy darem, pozostawionym
32    14|          w nich pogrzebane formy. Piękno rodzi się tu z zawieszenia
33    14|        duszy, aby powstało z niej piękno - już nie samoistny wytwór
34    14|       świat spojrzeć, by zobaczyć piękno. Pod powierzchnią istniejącego
35    14| nieskończonej odległości śmierci. Piękno - więc jasna samowiedza
36    14|  swobodnego panowania nad życiem; piękno, to spojrzenie rzucane ku
37    14|         wytworzone przez dzieje - piękno. Ale znaczy to właściwie,
38    14|           życie, z którego się to piękno zrodziło. To jest problem