Part

 1     2|          wykuwa samo siebie wobec żywiołu - tam milczą wszystkie inne.
 2     3|   pozaludzkiego i międzyludzkiego żywiołu. Ona jest, o siebie, o przyszłość,
 3     3|      podbój świata pozaludzkiego, żywiołu przez człowieka - historii.
 4     4|     ludzkości wobec pozaludzkiego żywiołu. Ludzkość, walcząca o swe
 5     4|          naszym, zwycięskim wobec żywiołu wysiłkiem. Podstawą całego
 6     4|      żywej walki: bo każdy okruch żywiołu, bezwiedności przezwyciężonej -
 7     6|        nie czyniący nic w świecie żywiołu swoje j a, swoje odczucie
 8     6|  zrozumieć, że nie mamy nic wobec żywiołu, że prysły wszelkie postacie
 9     7| przepojonym przez swobodę dziełem żywiołu, samotność poza narodem.~
10     7|        swego ostającego się wobec żywiołu ciała. Rzeczywiste, na tle
11     7|         wyrywa z głębin kipiącego żywiołu. Gdy zaś my usiłujemy z
12     7|     istnieje jako własna nasza, z żywiołu wewnętrznego wydobyta i
13     7|           siłę, która siły obcego żywiołu przezwyciężyła: nie zaprzecza
14     7|         istnienie ponad otchłanią żywiołu. Zdawało się, że zostanie
15     7|           odsłaniającej realne, z żywiołu wyłaniające się i walczące
16     7|          opanowania pozaludzkiego żywiołu. Jest to swoboda w obrębie
17     7|         zdolną stawiać opór siłom żywiołu. Tylko jako twórca świadomej,
18     7|           bronić i utrwalać wobec żywiołu. Nie idzie o czysto zewnętrzną
19     7|       swobody. Życie jest dziełem żywiołu, świadomość może być czystym
20     7|     poczucia obcości naszej wśród żywiołu, nie rozumiał nigdy straszliwych
21     8|       włada, tym rozczłonkowaniem żywiołu, który w niej tętni, zasila
22     8| przyjmujemy właściwie te postacie żywiołu, które je wytworzyły. Przestajemy
23     8|           cząstką zorganizowanego żywiołu, który jest nami. Tu niema
24    10|      swojemu kształtującym morzem żywiołu, o którym nie wie nikt,
25    10|          serc i siła mięśni wobec żywiołu: niczym, czymś bezwzględnie
26    10|   słabości własnej - stoimy wobec żywiołu, zmagamy się z nim. Nie
27    10|          tu swą samoistność wobec żywiołu: dumny patos poezji Browninga
28    10|          pozaludzkiego świata. Do żywiołu dochodzi się tu poprzez
29    10|        wytworem tego życia: wobec żywiołu jest ona sama żywiołem tylko,
30    10|      powierzchnią pozaspołecznego żywiołu i stwarzają silę. Trzyma
31    10|  biopsychologiczną podstawą wobec żywiołu: zaczyna myśleć jak człowiek
32    10|   zapewniają jej powodzenie wobec żywiołu, przepaja się nieuchwytnie
33    11|       głąb ludzkiego, pierwotnego żywiołu. Tu się jest w obecności
34    12|            utrzymującej się wobec żywiołu. Wszystko tu jest ściśle
35    13|          właśnie to podźwignięcie żywiołu przez wolę, o którym mówiłem**.
36    14|        wyrastała już z samego dna żywiołu. Gromadę swą i jej żywot
37    14|     utrzymującą samą siebie wobec żywiołu biologiczną rzeczywistością.~