1-500 | 501-840
Part
501 9 | było jego wytrwałe dążenie do artystycznej doskonałości.
502 9 | się od razu, że tu mamy do czynienia z człowiekiem,
503 9 | nigdy klasycznego pisarza, do dna uświadomionego artysty.
504 9 | Baudelaire'a przechodzimy do poetów, oznaczanych mianem
505 9 | tego usposobienia. Mamy tu do czynienia z psychiką, która
506 9 | przywiązuje żadnej wartości do tego, co może uczynić w
507 9 | określone przez stosunek do niego indywidualne istnienie.
508 9 | wszystko to zostaje zredukowane do roli podścieliska, umożliwiającego
509 9 | tym względem dochodzimy tu do całkiem określonych wyników.
510 9 | tylko zewnętrznie należąc do niej. Otacza je ona nie
511 9 | przez wolę, przychodzi on do niej jak sen, śni się jej
512 9 | tajemnicą, przemawiającą do nas poprzez różne postacie,
513 9 | formy. Wydaje się, że mamy do czynienia z jakimś bardzo
514 9 | których nie wznosimy się do absolutu. Trwanie rozciągniętej
515 9 | człowiek przestaje dążyć do czegokolwiek bądź w świecie,
516 9 | historia i fizjologia są do pewnego stopnia dwoma biegunami
517 9 | prawdziwa i raz na zawsze nie do poprawienia, i tak ze wszystkim:
518 9 | maska i krew przysycha tak do różu, że niepodobna jej
519 9 | się namyśleć: należy on do stendhalizujących - niechże
520 9 | choćby przedmowę Barresa do nowego wydania listów Stendhala,
521 9 | tym bardziej zaś zstąpić do tych głębin, w których samo
522 9 | zawsze stosunek myślowy do świata kultury. Zatraceniu
523 9 | rzeczywistości. I u nas mieliśmy do czynienia z buntem "przypadkowych"
524 9 | które wszystkie prowadziły do uznania biernego uczestnictwa
525 9 | przystosowały tylko ten postulat do nowego stanu rzeczy. By
526 9 | sentymentalizmowi" dążącej do przewrotu inteligencji.
527 9 | usystematyzowanie, podniesienie do stanu świadomości nawyknień
528 9 | została zerwana. Bynajmniej. Do dziś dnia można znaleźć
529 9 | stylistycznych uzdolnień, mamy w tym do czynienia z czymś głębszym,
530 9 | jakiejkolwiek innej literaturze. Do swojego własnego wewnętrznego
531 9 | mniejsza o to jaki, stosunek do gotowego świata na własny
532 9(**) | Odsyłam zgorszonego czytelnika do książki G. Sorela Les illusions
533 9(**) | Les illusions du progres i do I rozdziału znakomitego
534 9(**) | Milano 1906 - wreszcie do pism Al. Herzena, który
535 10 | ograniczeń. Przychodzi ona do nas jako świat gotowych
536 10 | forma literacka, że mamy tu do czynienia z pewnym rodzajem
537 10 | stanowiłoby zarazem wstęp do głębokiego zapoznania się
538 10 | rozmowy i gesty dojdzie do nas nagle jakby błysk miecza
539 10 | wchodzi w rachunek, a od czasu do czasu tylko wstępować na
540 10 | rzeczywiste, niż ci żydzi, do których zwracali się autorowie
541 10(*) | minimalnymi (Por. Listy do Sorgego), sam Engels wydaje
542 10(*) | Gulliwera jest komentarzem do zrozumienia pism Engelsa.
543 10(*) | konieczności, inne maleją mu do roli igraszek.~ ~
544 10 | jest formą naszego stosunku do powszechnego życia, że jest
545 10 | sobie - nie nasz stosunek do zamkniętych w sobie, wystarczających
546 10 | stracić możemy wszelkie prawo do istnienia, śmiechu godni,
547 10 | dla nas jedynym dostępem do wszelkich możliwości: szczelnie
548 10 | indywidualność niezdolna do walki, - a więc nietykalna,
549 10 | przyjdzie, kiedy dojrzeje, do starości chylić się zacznie
550 10 | dowiedziona - to zawsze apel do gotowej, już istniejącej,
551 10 | przebudzić się, czy też zasnąć do jej poznania. Zawsze jednak
552 10 | na Kima i tracę ochotę do poważnej dysputy, i tylko
553 10 | rozkazem wobec nieskończoności; do ostatniej chwili, która
554 10 | społeczno-dziejową. Zdolność do samoistnego, czynnego życia
555 10 | wszystko zużyć. To zaufanie do nieprzewidzialności, wiara
556 10 | nią pozaludzkiego świata. Do żywiołu dochodzi się tu
557 10 | wszystkiego jest zaufanie do życia, do wszystkiego, co
558 10 | jest zaufanie do życia, do wszystkiego, co je dźwiga.
559 10 | energii - dochodzi człowiek do tego stanowiska, które ukazuje
560 10 | właśnie rzetelny stosunek do swojej siły, jedynie jako
561 10 | dlatego tylko, że jest ona do żadnej innej niepodobna -
562 10 | kulturalnych, z jakimi mamy do czynienia w innych literaturach.
563 10 | literaturach. Natężone, do najwyższego uświadomienia
564 10 | zagłębienie się w niepodobną do żadnej znanej, absolutnie
565 10 | co nie dopracowali się do tego stopnia rozwoju. Wydziera
566 10 | wymaga pogodnego zaufania do samej siebie: na szczytach
567 10 | bezgranicznego, niepodobnego do przezwyciężenia sieroctwa,
568 10 | między nienawiścią Thackeraya do tępego, wystarczającego
569 10 | sztuką Mereditha.~I tu znowu, do tego kryształowego świata
570 10 | Meredithowskiego artyzmu jak do stubramnych Teb prowadzą
571 10 | Każda zaś z nich zdąża do wspólnego promieniującego
572 10 | wypowiedzeniami tego niezrównanego co do uświadomienia własnych procesów
573 10 | fakt, czy raczej wysiłek do opanowania tego faktu. Znajdujemy
574 10 | powieści dążył zawsze Meredith do odtworzenia tego, co jest
575 10 | konkretny proces, który prowadzi do takiego lub innego wypowiedzenia
576 10 | Własne nasze ja dochodzi do nas poprzez słowo innych
577 10 | powiedzieć o nim, że doszedł on do swojej maestrii przez całkowite
578 10 | jest najlepszym komentarzem do tego, o czym tu nieustannie
579 10 | pismach Carlyle'a weźmiemy do ręki dzieła Dania, Machiavellego,
580 10 | myśli włoskiej, dojdzie do przekonania, które w ten
581 10 | tworzy filozofię, która do dziś dnia stanowi pod pewnymi
582 10 | kulturalnego życia. Dochodząc do świadomości, Włoch dotychczasowy
583 10 | całej psychice Włoch, aż do ostatniej doby. Rzecz jednak
584 10 | budowaniu prawa. Sądzę, że do dziś dnia myśl ta nie jest
585 10 | pod tym względem wrócić do szkoły Vica. Jeżeli jednak
586 10 | literaturze włoskiej od Danta do Carducciego i sądzę, że
587 10 | włoską mogłyby doprowadzić do bardzo ciekawych i ważnych
588 10 | ciekawych i ważnych wyników co do powstawania i uwarunkowania
589 10 | punktu widzenia dochodzimy do jej zrozumienia. Nie istnieją
590 10 | katolicyzmu przeszedł on do pogańskiego heroizmu, by
591 10 | on się wstecz duszą, aż do momentu, kiedy klasyczny
592 10 | ono w oczy jako skłonność do patosu, teatralność gestu
593 10 | ludzkiego. Tu dobiegamy do zaznaczonego rozgraniczenia:
594 10 | bezkresnego świata? Tu mamy do czynienia z punktem widzenia
595 10 | należących wraz z tobą do wielkiej, przeciwstawiającej
596 10 | należeć w naszych oczach do wielkiego, ogarniającego
597 10 | architektonicznie. Gdy weźmiemy do ręki i zaczniemy czytać
598 10 | przechodzi się od wcześniejszych do najpóźniejszych pism Carducciego,
599 10 | wydobywać to działanie, do jakiego jest zdolna, jej
600 10 | stanów dusz i interesów. Do warstw postępowych dochodzi
601 10 | własności woli. Stosunek do dziejowej tradycji, do świata
602 10 | Stosunek do dziejowej tradycji, do świata religijnych wierzeń,
603 10 | trudno jest przedostać się do Francji żywej: typem życia
604 10 | konkretnego życia psychiki do potrzeb fikcyjnego środowiska.
605 10 | wielkimi żywotami dochodzi ona do rzeczywistości własnej.
606 10 | gdy pojęcia te wtargną do całkiem elementarnych traktatów
607 10 | głębokiego, co w świecie życia do niczego nie służy, ale za
608 10 | trudności, z którymi dzisiaj ma do czynienia głęboka myśl filozoficzna.
609 10 | właśnie na tej linii: stosunek do historycznego zbiorowego
610 10 | zbiorowe musi być zdolne do samoistnej pracy na możliwie
611 10 | uspasabiała je umysłowo i moralnie do odpowiadającego tym postulatom
612 10 | praca, mająca ich uzdolnić do typowego w każdej z tych
613 10 | każdej z tych kultur stosunku do zbiorowego życia. Człowiek
614 10 | nauczyć się Europę szczerze i do głębi kochać, rozumieć to,
615 10 | koniecznym. A praca ta jest do dokonania: nowoczesna, wystarczająca
616 10 | życie człowiek nie należy do siebie. Co więcej, gdy szuka,
617 10 | postawione należą raczej do dziedziny dialektyki literackiej:
618 10 | materializm, pozytywizm, aż do filozofii naukowej i empiriokrytycyzmu,
619 10 | świadomości" - wystarczy to do zrozumienia jej sztuczności.
620 10 | się w oczach swych zdolną do działania, zapoznaje to
621 10 | dyskwalifikacji badacza do pojęcia czegokolwiek bądź
622 10 | społeczeństwa. Mamy tu w formie do gruntu antypatycznej, oschłej
623 10 | już zrozumieć, że mamy tu do czynienia jedynie z perypetiami
624 10 | jaki sposób przyczynia się do przetworzenia zbiorowego
625 10 | świadomość, to jest jedyna droga do wydobycia duszy z dzisiejszej
626 10 | zrozumienie, że nasz stosunek do codziennej, nieustannej
627 10 | dno wszystkich abstrakcji, do niego wraca wszystko, co
628 11 | Kasprowicza może doprowadzić do bardzo ciekawych wniosków,
629 11 | sprawy, powracam tu jednak do niej, gdyż poezja Kasprowicza
630 11 | Kasprowicza należy niewątpliwie do trwałych i nie przemijających
631 11 | przemijających naszych wkładów do skarbu kultury ogólnoeuropejskiej.
632 11 | różne i bynajmniej nie łatwe do pogodzenia żądania, że człowiek,
633 11 | twórczość Żeromskiego, a dostęp do poezji Wyspiańskiego byłby
634 11 | że to obowiązuje tylko do pewnej głębokości, że tam
635 11 | taktu, gdy się przystępuje do dzieł wielkiego poety z
636 11 | wątpliwości, że mamy tu do czynienia nie z literackiem
637 11 | warstwami ludowymi, wróciwszy do nich. I może nie bez powodu
638 11 | Botticellego, i weźcie potem do ręki książkę O bohaterskim
639 11 | polega, skąd idzie.~Powracam do zaznaczonego porównania.~
640 11 | widnokręgu Marii Egipcjanki do perspektywy huśtawkowej
641 11 | istotnie przemawiał niegdyś Bóg do duszy, czy stała ona nad
642 11 | pieśń, faluje od bieguna do bieguna; rwą się struny -
643 11 | martwym wzgórzu przybijają do krzyża wieczne odkupienie:
644 11 | dusza, uśmiecha się sama do siebie przez łzy, rodzi
645 11 | zostało przez zbiorowość, do niej się zwraca silą własnego
646 11 | bierności: wszystko to należy do tego życia, w którym wszystko
647 11 | rodzi się ta poezja. Jest do dna duszy naszą; ktokolwiek
648 11 | rydwan świata.~I tu powracamy do zestawienia, od którego
649 11 | Rzeczywistość dławi ludzi, zmusza do nieustannej walki, utrzymuje
650 12 | psychicznego życia dość trudna do uchwycenia i dla prawości
651 12 | życiowymi postulatami. Mamy do czynienia z przeżyciami
652 12 | pojęć: one same wyrastają do poziomu promieniującej energią
653 12 | zagadką psychologiczną nie do wytłumaczenia, gdyby nie
654 12 | może) w porównaniu jakby do kwakierskiej sali kazań.
655 12 | jedność mistyczna, dążąca do roztopienia w sobie indywidualnych
656 12 | to należy w równej mierze do tego samego, ambrą woniejącego,
657 12 | świadomości to właśnie, co mamy do zrobienia, nasze ściśle
658 12 | rzeczy ludzkich, że kto do prawa nie dorósł, wyrasta
659 12 | nie wie, czy jest w ogóle do czegokolwiek bądź zdolna
660 12 | są w stanie doprowadzić do form względnie ciekawych
661 12 | wszystko tu redukuje się do tej jedynej siły, poza którą
662 12 | aparat rozumowań, zmierzający do rozpławienia go w jakimś "
663 12 | istnienie nasze, już mu pukał do samotni ktoś opuszczony,
664 12 | ludzka swoboda, wsączał się do serca liryzmem duszy, rozdzieranej
665 12 | jako intelektualny moment do swego systematu. Tylko że
666 12 | formułę, mogącą służyć do bezpiecznego przebycia groźnych
667 12 | Ten sam stan duszy panuje do pewnego stopnia nad umysłami
668 12 | którzy tyle tylko mają do powiedzenia, że życie ich
669 12 | Człowiek, który nie ma do rozporządzenia przynajmniej
670 12 | całkiem inna. I tu mamy do czynienia ze zjawiskiem
671 12 | stosunku żywego człowieka do żywych ludzi, oto jest forma
672 12 | posiada swą przynależność do pewnej prawno-społecznej,
673 12 | z najbardziej zbliżonych do tego ideału indywidualności
674 12 | działania, myśl swą doprowadził do najwyższej jasności, tam
675 12(***) | zasadę ogólną: nie dopuszczać do wmieszania się w pasmo badań
676 13 | wyobraźnia nie mogła powołać do życia żadnej drogiej sercu
677 13 | gamy zachwyt, przywiązanie do samego siebie. Życie tworzy,
678 13 | umyślne nieporozumienia co do pojmowania społeczno-psychicznej
679 13 | został przez Żeromskiego, do najgłębszych chyba pokładów.
680 13 | niczym nie można oprzeć prawa do życia, jeżeli nikt nie może
681 13 | jaką siłą? - Ewa pozostaje do końca niewinną - mówi mi.
682 13 | myślący, kierujący, należący do warstw w ten lub inny sposób
683 13 | stopniu skomplikowany i trudny do ujęcia. Pewnym jest tylko,
684 13 | każdym razie musi być zdolna do wytworzenia zarówno prawodawczej
685 13 | istnienia, przywiązanie do niego, zdolność radości.
686 13 | swego życia nie pogłębił aż do tego poziomu, gdzie styka
687 13 | jak Reymont.~Znamy świat, do którego należy Reymont i
688 13 | rzeczywistości, - należą do zgoła innej kategorii.~Jest
689 13 | Istnieje społeczeństwo, do którego i ja należę; posiada
690 13 | jak Homer, aby Ibsen miał do życia stosunek Shakespeare'
691 13 | a opracowaniem, tam mamy do czynienia z odtwarzaniem
692 13 | sumienia. Nikomu nie przyjdzie do głowy, że Żeromski mógłby
693 13 | dźwiganie dziejowej treści do poziomu wystarczającego
694 13 | sztuczne ograniczenie się do zakresu przedmiotu, lecz
695 13 | duszę. Reymontowski stosunek do polskiej wsi składa się
696 13 | silny zmysłowy stosunek do przyrody (wystarczy przeczytać
697 13 | rozwiązań: szczery stosunek do świata poetyckiego stał
698 13 | najgłębszego stosunku Żeromskiego do świata. Przeciwnie, on sam
699 13 | głąb tego stylu, przychodzą do niego z zewnątrz. Żeromskiego
700 13 | ograniczonym, przystosowanym do naszego społecznego położenia
701 13 | mnie, w tym przytuleniu się do końskiej szyi. To nie może
702 13 | dostęp nieuprzedzonej myśli do tych spraw. Żeromski w swej
703 13 | boskości". - Żeromski dochodzi do stanów dionizyjskich z utajoną
704 13 | sposób zdobędziemy dostęp do najgłębszego rdzenia twórczości
705 13 | scena z Wyspiańskiego, gdy do Laodamii zbliża się pieśniarz;
706 13 | lubieżnym przywiązaniem do byle jakiego życia, karamazowską
707 13 | bierze udział: winną aż do całkowitego zaniku, wytrawienia
708 13 | poczucia prawa. Przywiązane do swojego życia j a nazbyt
709 13 | zasadza się jego stosunek do życia. Lack w swoich refleksjach
710 13 | jednym: widział on w stosunku do ludzi czynu kult powodzenia
711 13 | się w Żeromskim - wraca do niego, roztapia się w ogólnym
712 13 | nierozumiejące przywiązanie do każdej chwili, każdego bezsilnego
713 13 | znają siebie, łudzą się co do siebie, lecz pomimo to dźwigają
714 13(*) | lubieżnego przywiązania do życia zastanawiał niejednokrotnie
715 13(*) | prawie boskich" mówi Parys do ojca w Akropolis. "Dośrodkowa"
716 13 | paradoksami. Są one jednak kluczem do zrozumienia twórczości Żeromskiego
717 13 | twórczości Żeromskiego i to do zrozumienia jej w tych właśnie
718 13 | z sobą, gardzi. Stosunek do ukształtowanej przez historię
719 13 | dziejowego działania. Gdzie mamy do czynienia z rzeczywistym,
720 13 | złudzenie. Psychika ma tu dojść do zwycięstwa przez samą niechęć
721 13 | Żeromskiego wali się Żółkiewski do nóg upiora Samuela. Zawsze
722 13 | inteligencji. Dochodzi w niej do głosu zasadniczy dogmat
723 13 | Nie rozumiemy, że droga do swobody prowadzi przez podporządkowanie
724 13 | giną za to swoje niezdolne do dziejowego istnienia ukształtowanie
725 13 | psychiki i nadal niezdolnej do życia. Trzeba wiedzieć,
726 13 | we własnych oczach prawo do swej psychiki, znaczy to
727 13 | podnoszący duszę swoją aż do tego poziomu, na którym
728 13 | całość jest życiem dojrzałym do godności sztuki. Ale u nas
729 13 | polskich, gdy się powraca do niego myślą z Zachodu. Jak
730 13 | schronienia. Wszystko w nas dąży do zagłady, a jednak to straszne
731 13 | miłość życia, przywiązanie do niego, chęć wytrwania przy
732 13 | się stosunek Żeromskiego do bezwzględnych, drapieżnych
733 13 | To wzmaga jej zaufanie do siebie. Teraz może przyjąć
734 13 | Zdaje się ona być zdolna do nieskończonego promieniowania
735 13 | zagadnienie życia przyciśnie do muru poetę, z wolna, niedostrzegalnie
736 13 | piersi, gdy wróci znowu do serca, nie zastanie już
737 13 | słucha. Nim słowo od duszy do duszy doleci, już c oś,
738 13 | widzeniem świata. Gdy powraca on do tych stanowisk, gdzie myśl
739 13 | się.~Tak; - ale ta droga do swobody prowadzi nie przez
740 13 | planie i polska krytyka do dziś dnia nie widziała,
741 13(**) | Wierchowieńskiego. Kto zechce wziąć do ręki Biesy i przeczytać
742 13(**) | że moje twierdzenia co do p. Haeckera są całkiem słuszne
743 14 | Wydaje się, że od Meleagra aż do Powrotu mamy do czynienia
744 14 | Meleagra aż do Powrotu mamy do czynienia z jednym tragicznym
745 14 | innego: właściwie od początku do końca na scenie obecny jest
746 14 | politycznych bojów; i nie hasłem do powstania było Wyzwolenie,
747 14 | rozsubiektywizowana, przyzwyczajona do nieogarnionej swobody tolerujących
748 14 | opierała się, sięgała aż do istotnych, poprzedzających
749 14 | poety to była walka o prawo do słowa; cała twórczość ta,
750 14 | siebie podnieść, dźwignąć do wysokości jedynego myślenia,
751 14 | jednakowej cenie wszystkiego, co do tego dzieła należy. Rozróżniać
752 14 | sposób można przyczynić się do pogłębienia wpływu Wyspiańskiego.
753 14 | Meleager i Protezylas należą do najliryczniejszych utworów
754 14 | związane jest z życiem gromady, do niej należy. Ja samodzielne
755 14 | widzeniu, ten należy już do tej dziedziny, w którą zapadło
756 14 | przeżyte, gdyż należały do ich pełnego sobą przemijania.
757 14 | zamiast zwykłego lusterka do golenia. Nie każdemu jednak
758 14 | takiej poufałości, że mówi on do nas nawet nie z krzaka ognistego,
759 14 | Wyspiańskiego dać powód do dalszego i to spotęgowanego
760 14 | jakie jest dla nas dostępne, do piękna podniesione być nie
761 14 | gwiazdy, co zgasła, nim doszły do nas jej promienie. Usiłujemy
762 14 | życia, żyjąc; my dochodzimy do stylu tego, lekceważąc własne
763 14 | własne życie, redukując je do roli gleby, która ma wytworzyć
764 14 | oczach i gdy chce sam dojść do głosu, okazuje się, że aby
765 14 | na pamiątkę dumnej pani, do której ptak należał, ta
766 14 | zwabiającej upiory dusza - mówią do nas z kart poezji Dante
767 14 | przeszkadza jasności, niezbędnej do wykłuwania się w nas poematów,
768 14 | Rozoranej ziemi moc uderza mu do głowy, nazbyt mocno chwyta
769 14 | zdradziecka współwina, duch się do boju rwie, dźwiga ziemię:
770 14 | gromada brać moc potrzebną do walki - trzeba tylko śmieć.
771 14 | księgach. Ta gromada należy już do ludzkości: jej tragizm związany
772 14 | martwy kodeks przynależności do ludzkiego dziejowego świata:
773 14 | czym się wydaje, jest, jest do głębi. Trzeba wejść w siebie
774 14 | Zwycięstwo nie od nas zależy: ale do nas należy pracować, aż
775 14 | pracować, aż się dokopiemy do tej głębiny; gdzie zaczyna
776 14 | nie zostawił. Wszedł on do sztuki, zwątpiwszy o życiu,
777 14 | Polsce: wszędzie tu mamy do czynienia z usiłowaniem
778 14 | tylko droga prowadzi tu do wyzwolenia: trzeba poddać
779 14 | świata - trzeba sięgać aż do tego korzenia. Sama przez
780 14 | właśnie tylko psychikę i że do życia ona nie wystarcza,
781 14 | organu życia, cofał się do spozierania, do zatapiania
782 14 | cofał się do spozierania, do zatapiania wszystkiego w
783 14 | życia, tylko twarde dążenie do poznania i prawdy wyzwala.
784 14 | Lelewel mówi u Wyspiańskiego do księcia Adama Czartoryskiego:~ ~
785 14 | czystość serc - precz my do trumny!~W walkach się naród
786 14 | wydają się niepodobnymi do pogodzenia, gdy ukazują
787 14 | wysiłków, z których każdy dążył do zniesienia, zniszczenia
788 14 | zostają pogodzone, podniesione do godności wyższej, ponadracjonalnej
789 14 | czego chcemy w stosunku do tego, co z tego chcenia
790 14(**) | strasznej próbie i nie chce się do tego przyznać. Ohydna nagonka
791 14(**) | literaturze i w stosunku do wypadków 1904-1906. Tego
792 14(**) | anachronizm; powinniśmy dążyć do wyzwolenia się od niego
793 14(**) | jedyną drogą, która prowadzi do powstawania swobodnej, silnej
794 14 | czynne napięcie.~Mamy tu do czynienia z niezmiernie
795 14 | przygotowaniem dziejowo-biologicznym do zwycięskiej walki na dzisiejszym
796 14 | upadku rzeczypospolitej mamy do czynienia ze stanem rzeczy
797 14 | działania, prowadzącymi do trwałych wyników w świecie
798 14 | przeistoczenia tego stanu rzeczy; - do dziś dnia jednak głęboko
799 14 | łącząca siła, psychika nasza do życia nie wystarcza, tak
800 14 | sta-nowi moją podstawę: do tego redukuje się zasadnicza
801 14 | nowej świadomości, woli do twardego, realistycznego
802 14 | i biologii przywiązanie do wiążącej uczuciowo tradycji.~
803 14 | tradycji.~Tu i tam mamy do czynienia z tym stanem zawieszenia,
804 14 | dopiero żyć, ale nie ma do życia zdolności; ani odrobinę
805 14 | hierarchię, przystosowaną do natury zadań: nie dusza
806 14 | prężących się, gotowych do czynu mięśni. Ściska miecz,
807 14 | ręki się kruszy.~Weźcie do ręki Kiplinga bezpośrednio
808 14 | Menelaus, Hektor doszli do samych siebie, do takich
809 14 | doszli do samych siebie, do takich samych siebie, jakimi
810 14 | kulturę wytworzyły, wytwarzają do dziś dnia, utrzymują. My
811 14 | nas zasadniczych zdolności do życia. Nie mając instytucji,
812 14 | tym, komu to określenie do smaku przypada, przypomnieć
813 14 | tu, nie może iść o prawa do czegoś gotowego, lecz o
814 14 | przynależności z urodzenia do samej klasy: idzie o wybór
815 14(***) | Co do analizy "wrażliwości" artystycznej
816 14(***) | artystycznej Wyspiańskiego, odsyłam do książeczki mojej wydanej
817 14 | zastosowanie tego punktu widzenia do naszej tradycji. Polska
818 14 | jedynie, co ją prowadziło do upadku. Tylko przemyślenie
819 14 | stworzy nam szczery stosunek do naszej tradycji, wytworzy
820 14 | mechanicznym stosunkiem do życia a mitologizowaniem.
821 14 | jedynie daje odwagę myśli do przyjęcia tej rzeczywistości,
822 14 | przyjęcia tej rzeczywistości, do zlania się z nią, jako ciałem
823 14 | którym się wie, że jest, do którego się pragnie mieć
824 14 | Blondel, jest apelem naszym do życia poza nami: tworzymy
825 14 | chociażby dochodziło się do nich poprzez Monsalwat Górskiego,
826 14 | czy ona mnie doprowadziła do portu. To pewne, że kończąc
827 14 | tyle tylko, o ile zdolne są do życiowych przeistoczeń;
828 14 | re Klątwy. Tam mieliśmy do czynienia z tym nadzwyczajnym
829 14 | myślowy stosunek Wyspiańskiego do tego zagadnienia. Stosunek
830 14 | przez nią przemawiającą do nas podstawę. Żyjąc przez
831 14 | sobie nieuchronny pociąg do rozpatrywania wszystkich
832 14 | ujawniającym się w walce, aż do zniszczenia narodów, na
833 14 | biologiczne przystosowanie gatunku do warunków, w jakich on żyje
834 14 | wątpliwościami, a doprowadzą one nas do punktu, w którym wątpienie
835 14 | pokoleń; to pewne, że droga do niej prowadzi dla nas przez
836 14(*****) | pozahistorycznego dogmatyzmu. We Wstępie do filozofii mówiłem już o
837 14(*****) | i Towiańskim dwa dążenia do wytworzenia wiary narodowej.
838 14(*****) | świadomości narodowej, prowadzi do odrywania się jednostek
839 14(*****) | od narodowej wspólności, do widzenia życia w abstrakcyjnych,
840 14(*****) | uproszczających dogmatach, do niemożności odnalezienia
1-500 | 501-840 |