Part

 1     2|       rodzimą, zasadniczą względem wszystkiego nonszalancję. Chcę, to zrozumiem;
 2     2|          osamotnienia, odcięcia od wszystkiego w świecie, od przeszłości,
 3     3|        sobą pracy, do wyzbycia się wszystkiego, co pracą nie jest, niczym
 4     3|    czymkolwiek, która rezygnuje ze wszystkiego, byle się jej dobrze spało,
 5     3|             nie jest absolutnym od wszystkiego, co nas przerasta, zwolnieniem.
 6     3|           uspokaja, uspokaja wobec wszystkiego. Wieże kościelne są konduktorami,
 7     3|        zbudować swoją izolowaną od wszystkiego, "nieprzemakalną" wobec
 8     3|       niezwalczonego w stosunku do wszystkiego, co sferę tak ograniczonego
 9     4|          ten bowiem niezależnie od wszystkiego innego normuje podstawy
10     4| statystyków; jest ono źródłem tego wszystkiego, kipiącym i wrącym głębiej
11     5|          myśl wyzwolić się od tego wszystkiego, co ją przesłania, musi
12     6|         prawdę i nie wytwarza tego wszystkiego, lecz usiłuje tylko uczynić
13     6|        Ukazuje się, że istotą tego wszystkiego jest rozkład świadomości,
14     6|         pracy, od wysiłku, od tego wszystkiego, co tworzy, dźwiga i utrzymuje
15     7|        oczach wiara zdolna była do wszystkiego. Nie dostrzegał on, że to,
16     7|         namiętności i wzruszeń dla wszystkiego, co zagraża spokojowi, co
17     8|           dziejowego. Na dnie tego wszystkiego odnajdujemy zawsze tę samą
18     8|          umiemy otrząsnąć się tego wszystkiego, zrozumieć, że socjalistyczna
19     8|          całkowicie odosobnioną od wszystkiego, pozostawioną samej sobie
20     8|            cierpień, miłości, tego wszystkiego, czego nie umiem ująć w
21    10|    życiowej płodności. Głębszym od wszystkiego jest zaufanie do życia,
22    10|         jest zaufanie do życia, do wszystkiego, co je dźwiga. Życie nie
23    10|            potrzeb, niezależnie od wszystkiego, co w nim jest głęboko osobiste.
24    10|      nieustannej walki narodu, tj. wszystkiego, co jest w Polsce stwarzającą
25    11|            po swojemu wyzyskać, ze wszystkiego się po swojemu wycofać.
26    11|        bezużyteczną, samotną walką wszystkiego przeciwko wszystkiemu, walką,
27    11|       duszą stoi się poza nim i ze wszystkiego pozostaje to jedno tylko
28    13|       Widzimy, jak nieuchronnie ze wszystkiego wyrasta grzech, zguba, hańba
29    13|       straszliwa klęska wyrasta ze wszystkiego, i widzimy, że nie tylko
30    13|           tkwi poczucie winy wobec wszystkiego; jest on już we własnym
31    13|         własnym wnętrzu swym wobec wszystkiego bezprawny, jakby żyć miało
32    13|           cenę wytrwać, wyrzec się wszystkiego i wytrwać. Tak uświęcona
33    14|            brać w jednakowej cenie wszystkiego, co do tego dzieła należy.
34    14|   zawieszenia życia, z zatamowania wszystkiego, co bezpośrednie: życie
35    14|   niemożliwość, ograniczoność tego wszystkiego. Jest to myśl nie tworząca
36    14|         spozierania, do zatapiania wszystkiego w tej psychice właśnie,