Part
1 1 | są w istocie swojej, czym czyni je bieg tej historii, ich
2 3 | zlokautowanej Łodzi nie czyni, zaiste nie - polskich fabrykantów
3 3 | górskie przebywać potoki, nie czyni się przewodnikami kulawych,
4 3 | potężne, jak angielskie, czyni mniej niebezpieczny błąd,
5 3 | lecz przyswaja sobie wynik, czyni przedmiot użycia i wygody
6 3 | znieprawienia duchowego: czyni bowiem stanem nieodpowiedzialnego
7 4 | własne ich przeżycia; ona czyni z mitu, formy twórczości,
8 4 | myślowej, brak kultury myślenia czyni u nas walkę z zastarzałymi
9 4 | Naiwność ich i bezwiedność czyni je niemal niedostępnymi
10 5(*)| jednak narodowa demokracja czyni raczej więcej niż mniej,
11 6 | zapytam. Skąd powstaje ono, co czyni, w jaki sposób samo siebie
12 7 | serce od życia czasu, gdy czyni się to, czego on nigdy nie
13 7 | nich fałszem moralnym, dziś czyni się z "romantyzmu" kokietowanie
14 7 | przyjmując jakąś prawdę naukową - czyni to tak, jak gdyby tu zależnym
15 7 | to swoje luźne istnienie czyni istotą życia. Jest to prawdziwie
16 7 | wysilenie kochać. Naród, który czyni swoją tradycją, swoim ideałem,
17 8 | w sobie to wszystko, co czyni nas niezdolnymi do prawdziwego
18 8 | jednodniowe interesy polityki. Czyni on bowiem zależnym swe dojście
19 8 | uczynić zadość, aby żyć. Czyni im zadość jednak, gnąc się
20 9 | dziedziny. To, co człowiek czyni w życiu, to, co przeżywa
21 9 | treść świadomości ludzkiej, czyni z wielkiej, czynnej idei
22 10 | jednak zależy od tego, co czyni. Czy przetwarza daną narodową
23 10 | 1848 świadomość pozornie czyni krok naprzód: zaczyna widzieć
24 11 | mniej poważny, niż to się czyni z czysto indywidualnymi,
25 11 | wytrwania. To, co człowiek czyni, jest konieczne: nie on
26 13 | ale tworzenie wartości czyni członkiem narodu i nie przyjmowanie
27 13 | kłamać; niechże jednak nie czyni tego w obecności Ewy. Dzieje
28 13 | istnienie. Gdy się zaś tego nie czyni, gdy się nie odróżnia swobody
29 13 | sztuki. Bezsilnymi jednak czyni je własna wola. Za życie
30 13 | dlatego, gdy życie łamie ją, czyni to ono w myśl najgłębszego
31 13 | wartość ostateczną, która czyni z poety przedstawiciela
32 14 | pochwał - to tylko właśnie czyni: nie pozwala przeistoczyć
33 14 | nieposuwania się naprzód. Jeżeli czyni postępy, to w kontemplacji
|