Part
1 3| trwałym i zdolnym do życia stało się to, co żyć nie jest
2 3| ten niechaj zważy, by nie stało się zadość jego dumie, by
3 3| duchowym. Życie duchowe stało się własnością duchownych,
4 3| związek z biologią. Poznanie stało się kontemplacją. Było to
5 3| pozabiologicznej prawdy - samo stało się pozycją ekonomiczno-historyczną.
6 3| ekonomiczno-historyczną. Myślenie stało się procesem antyhistorycznym,
7 3| sprawa. Polskie rycerstwo stało się polskim ziemiaństwem: "
8 3| dziełem. Polskie nieszczęście stało się nową postacią izolacji;
9 3| plan, szczęśliwe spożycie stało się kardynalną sprawą, osią
10 3| tylko tło, i na jakiś czas stało się kwestią mody, aby w
11 4| gdyby bowiem tego coś nie stało, przestało by istnieć dla
12 4| pracujących, dopóki prawo nie stało się zrębem całego ich życia
13 4| obyczajowości, póki nie stało się tak pojęte prawo tym
14 5| organizm polskiego życia, stało się organizmem polskiej
15 7| której myślą samowiedną stało się życie wieków, tłukła
16 7| a Brummela. Norwidyzmem stało się zachowywać się wobec
17 7| śmierci duchowej. Życie ich stało się pracą nad sobą, wyrabiającą
18 7| Dzisiaj samo cierpienie stało się stanem społecznym, racją
19 8| poszukiwanie bez-ładności stało się planem. Każda rzecz
20 8| umiemy. Dawać same przeżycia stało się u nas postulatem bezgranicznej
21 9| jego mocy: zniszczeniem stało się dla nich to, co było
22 9| wystarczała samej sobie, stało się zadaniem pracy duchowej
23 10| ekonomicznej energii. Być może, stało się to przez pośrednictwo
24 11| taniec Salome - wszystko stało się bezmiarem, poprzez który
25 11| słuszność - słowo polskie stało się tu czymś pierwotnym,
26 11| stworzonego świata typach. Życie stało się nie poznającym się w
27 12| jakieś znaczenie, gdyby stało się coś, o czym nie można
28 13| wzruszenia życia. Życie samo stało się tu czuciem, serce nie
29 13| śmierci i zgubie watka. Życie stało się tu organem zguby, jej
30 13| społeczeństwa polskiego stało się dla Żeromskiego, Wyspiańskiego -
31 13| wielkości, tu właśnie samo życie stało się żywiołem, szczęśliwym
32 14| organem żywej jedności, a stało się tumanem wzajemnego mirażu,
|