1-500 | 501-698
Part
1 1 | kultury. Hegel wypowiedział tu decydujące słowo: prawdą
2 1 | genealogiczne. Nie piszemy tu jednak krytyki fikcji, jakimi
3 1 | europejskiej historii. Ja tu jest nie złudzeniem, lecz
4 1 | innych kultur: człowiek dąży tu do tego, by stać się własnym,
5 1 | istniejącemu swoje prawa? Tu przechodzi linia graniczna
6 1 | się nie ma żadnej władzy. Tu występuje nieubłagana surowość
7 1 | poszczególnymi zjawiskami tego typu. Tu wracamy do zajmującego nas
8 1 | przez nas punkt widzenia. Tu raz jeszcze powtarzamy,
9 1 | indywidualności. Tworzyć znaczy to tu przystosowywać treść życia
10 1 | kulturalnego znaczenia powstających tu ruchów, strzec się należy
11 1 | należy narzucających się tu perspektyw, zachować świeżość
12 1 | głowy wobec wytwarzanej tu odurzającej atmosfery. Rzeczy
13 1 | Rzeczy trwałe mogą powstawać tu tylko przypadkowo lub pod
14 2 | moc fatalną, która ciążyła tu na duszach, kształtowała
15 2 | Baudelaire'a, czy nie wchodzi tu w grę coś innego? Czy kierunek
16 2 | innego? Czy kierunek nie był tu wytwarzany przez samą "materię
17 2 | Wydaje mi się, że istnieje tu tylko wybór formy, postaci,
18 2 | twoi przodkowie mieszkali tu i nie troszczyli się tak
19 2 | całej pełni rozpatrywaną tu sprawę. Idzie tu o znacznie
20 2 | rozpatrywaną tu sprawę. Idzie tu o znacznie głębiej sięgającą
21 2 | zawartość świadomości, która tu fermentować i przeistaczać
22 2 | pomniejszającego, zaściankowego piętna. Tu wszystko zależało od dobrej
23 2 | wchodząc w tę sferę, że tu istnieje specyfik, czyniący
24 2 | dopuścić do rozpoczynającej się tu asymilacji. Młoda Polska
25 2 | Zagłobów i Benetów chce upiec tu dwie pieczenie przy jednym
26 2 | nowoczesnego człowieka kładły się tu na duszę śmiertelnym pokostem.
27 2 | biedzi, gdzieś się rwie, a ja tu sobie siedzę na uboczu:
28 3 | nieokreślony. Każda chwila tu stanowi, czym będzie: może
29 3 | niej wszystko powstało; tu jest miejsce sądzić bogi,
30 3 | sądzić bogi, idee, wartości; tu jest trwała opoka. Nie-mimo
31 3 | całym polskim Oberammergau. Tu - oto tu między fabrycznym,
32 3 | polskim Oberammergau. Tu - oto tu między fabrycznym, miotem,
33 3 | zaczyna się, poczyna Polska. Tu jest koncepcja nie z bibuły
34 3 | druku, lecz z ciała i krwi, tu jest młoda Polska, która
35 3 | najmniej poświęcać miejsca. Tu na wstępie więc Polsce dobrowolnie
36 3 | prywatną jasność. Nie zazierała tu żadna zagadka, bo nikt się
37 3 | załatwia się wszystko - a wy tu sobie żyjcie na pogodnym
38 3 | ludzkiej duszy, znajduje tu schronienie. Istnieją całe
39 3 | wprost ignorancja oddaje im tu niepospolite usługi. Dość
40 3 | Nic to. Msza się odprawia. Tu załatwiają się wszystkie
41 3 | przedmiotem łaski staje się tu wytwór pracy, zachowany
42 3 | człowiek, pan żywiołów rządzi. Tu jest walka o pełną władzę
43 3 | zdziecinniałej styka się tu w swoich instynktach i potrzebach
44 3 | my właśnie. Każdy gotów tu uznawać cudzą formę indywidualnego
45 3 | ćmić: nie była własnym, tu stwarzanym dziełem. Polskie
46 3 | i powoli przedostaje się tu do tradycji każdy okruch
47 3 | powinna. Królestwo różni się tu od Galicji pod tym tylko
48 3 | wpływem scharakteryzowanego tu procesu nawyknienia i instynkty:
49 3 | ideogenetyczny, rządzący tu, - to pojedyncza jednostka,
50 3(******)| oględności: tak łatwo jest tu bezwiednie przyczynić szkody
51 4 | takiego rozgraniczenia: - tu rzeczywistość, tam marzenie.
52 4 | co chwyta - potoku. Więc tu nie ma jeszcze ojczyzny,
53 4 | teorio-poznawcze igraszki. Idzie tu nie o zaprzeczanie rzeczywistości,
54 4 | strupieszenia i upadku. I tu, jak zawsze, gdy idzie o
55 4 | decyzji, zamierzeń, czynów. Tu, w tej dziedzinie popędu,
56 4 | pamiętać zaś, że nie chodzi tu o żadną jaźń zbiorową, o
57 4 | społecznego węzła taką jest, jak tu ją przedstawiam, a polskim
58 4(*) | Uriela Acosty, a przecież tu na zachodzie przenikają
59 4 | doświadczenia zbiorowe. Ma tu miejsce niezmiernie charakterystyczne
60 4 | ekonomia ludzkiej myśli ulega tu nad wyraz charakterystycznemu
61 4 | przeanalizować proces, z jakim mamy tu do czynienia. Przyroda,
62 4 | Wrócimy do tego punktu. Tu idziemy dalej.~Nasze dotychczasowe
63 4 | przez nią samą zakresie. Tu leży wielkie niebezpieczeństwo
64 4 | aż nazbyt oczywistą, że tu niema dostatecznej przestrzeni
65 4 | rozwoju. Biologia obejmuje tu społeczeństwo. Henryk Bergson
66 4 | skomplikowane. Nie może tu być mowy o zwykłem zapanowaniu
67 4 | wykrystalizowuje, nie wchodzi tu całkowicie w rachubę. Społeczeństwo
68 4 | pozaludzkim. Odnajduje się tu pomimo wszystko idylliczne
69 4 | Zwracam uwagę, że mówię tu o indywidualnych próbach
70 4 | duszy. Rozpatrujemy więc tu pewien moment w życiu tak
71 4 | niedostępnymi dla krytyki. Idzie tu o to, aby powyszukiwać,
72 4 | już nic ich nie zastąpi. Tu jest właśnie ten irracjonalny,
73 4 | człowiek renesansu - są już tu obecni.~Zagadnienie, które
74 4 | obecni.~Zagadnienie, które tu rozpatrujemy, jest niezmiernie
75 4 | niezmiernie ważne: zdaniem naszym tu leży centralny punkt wszelkich
76 4 | świadomości, pewne jej wytwory. Tu ona sama, która wszystko
77 4 | Świadomość nasza zyskuje tu trwały grunt: działa ona,
78 4 | rzeczywistości dla nas.~Znika tu wszelki subiektywizm filozoficzny.
79 4 | klasyczna jasność. "Znowu" jest tu fałszywym słowem. Ta jasność
80 4 | współistnienia. Poczucie, że mamy tu do czynienia ze światem
81 4 | fakt pierwotny ukazuje się tu samo życie danej grupy ludzkiej,
82 4 | zewnętrznym ukazują się tu, jako wytwór prawno - społecznej
83 4 | świadomościowy istnieje tu jako synteza metod pedagogicznych,
84 4 | ukazuje się on tej psychice. Tu, w świecie starożytnym łatwiej
85 4 | właściwościami. Myśl musi tu posłusznie i czujnie iść
86 4 | odpowiadający wskazanym tu warunkom i określeniom:
87 4 | głęboka: nowy człowiek musi tu powstać, sam siebie porodzić
88 4 | zetknięcia pracy z żywiołem: tu tworzy się trwała tradycja.
89 4 | zabobonów filozoficznych.~Tu w zasadniczych liniach mogę
90 4 | posługiwać. Słowo utrwala tu szematy, nadaje im społeczną,
91 4 | nasza twórczość, zostają tu zogniskowane w dobitnych,
92 4 | czuciu - Cezary Jellenta.~Tu musimy rozpatrzyć jeszcze
93 5 | Zdawało się, że każdy posiadł tu jakąś tajemnicę, mocą której
94 5 | pełnej zbroi, jak Minerwa. Tu już idzie o samą strukturę
95 5 | poznane: - nie wytwarzano tu własnej samowiedzy, nie
96 5 | sposobach argumentacji, ale i tu istota sprawy pozostawała
97 5 | jednocześnie rzeczy europejskie tu na zachodzie, tak pełne
98 5 | obiektywnego świata: może właśnie tu tylko istnieje ten szacunek,
99 5 | ale nie przypuszcza się tu, by cały jego sens tkwił
100 5 | nic do wydarcia światu: tu wiadomym jest, że ważniejszym
101 5 | świadomości. Życie szło tu istotnie samo przez się,
102 5 | bezpośrednim bezpieczeństwie. Tu komplikuje się sprawa. Siła,
103 5 | czucia, myśl nie potęguje tu energii, lecz przeciwnie
104 5 | najmożliwszych do spełnienia mówimy tu, o rzeczach, które nie przekraczają
105 5 | Staszyc, Świętochowski. Tu idzie o wielki akt samozachowania
106 5 | właścicieli, na spożywających: - tu jest zastęp oporu i pracy, -
107 5 | na zawsze zabezpieczona. Tu nie zdoła wtargnąć przemoc,
108 5 | ciała. Dla żywej duszy niema tu wyboru. Lecz aby ujrzeć
109 5 | widzialna. Myśl nie napotyka tu nic gotowego; pozostawiona
110 5 | zwartą i nudną obojętność: - tu jesteś niepotrzebna. Dopominały
111 5 | wolą - w sam byt. Duszy tu potrzeba nade wszystko -
112 5(*) | obłudna. W każdym razie nie tu można szukać trwałego gruntu
113 5(*) | ekonomicznych. Przyłącza się tu niewątpliwie zamiar polemiczny
114 5(*) | przyczynowy związek jest tu wręcz przeciwny). Tylko
115 5(*) | konstelacje polityczne. Tu idzie nam o tę samowiedzę
116 6 | całym ciężarem swej obcości.~Tu nie idzie nam o historię,
117 6 | duszy nowoczesnej - wala się tu na zachodzie w kontramarkarniach
118 6 | kto zechce. My czynimy tu wszystko, aby wykazać, że
119 6 | wykazać, że innej drogi tu niema i być nie może: -
120 6 | powiecie mi: cóż może tu rozstrzygać prócz przeświadczenia?
121 6 | Postarajmy się więc stosować i tu tę samą metodę. Czym jest
122 6 | marzenia. Literatura jest tu ozdobą, życie surową prawdą.
123 6 | wytwarzające żywe skutki - zostaje tu zmechanizowane, bo niezatrudnione
124 6 | ocalającego piękna. Odcienie mogą tu być bardzo różne, zależnie
125 6 | tego poczucia. Obchodzi nas tu sam fakt rozdwojenia: -
126 6 | momentu kulturalnego. Idzie tu o wyrównanie przepaści między
127 6 | moralizatorskim - nie odgrywa tu prawie żadnej roli. Żadnej
128 6 | rzeczywiste stosunki, jakie tu zachodzą, stosunki, które
129 6 | wytwórca". Nie idzie więc tu o kazanie przeciwko parazytyzmowi,
130 6 | niezbędne do trwania i rozwoju. Tu jest istotnie potrzebny
131 6 | strony procesu splecione tu są w jedno, są jednym. Nieustannie
132 6 | przeżywającego osobnika niema tu dwóch stron: jest tylko
133 6 | Świadomości nie wskazuje tu nic, że to wszystko ma pewien
134 6 | Poincare'go. Nietzsche wchodzi tu w tajemne powinowactwa ze
135 6 | żywiołem zbiorowego życia. Mamy tu jakby dwa bieguny polaryzacji
136 6 | psychika kulturalna. Mamy tu dwa prądy i widzimy, jak
137 6 | moment duchowego życia może tu nas wprowadzić w błąd, na
138 6 | że żadna forma "ducha" tu nie jest wystarczającą podstawą.
139 6 | wystarczającą podstawą. Tu waży się zagadnienie. Nasuwa
140 6 | nim życie - wśród chaosu.~Tu ma wielkie znaczenie fakt,
141 6 | odcyfrować? Istnienie jest tu pojęte tak, jak je przeżywa
142 6 | historię, życie.~Pojąć tu potrzeba, że tu dochodzi
143 6 | życie.~Pojąć tu potrzeba, że tu dochodzi do głosu nie punkt
144 6 | widzenia, lecz prawda, że tu nie ma mowy o moim osobistym
145 6 | prostu tak jest, jak ja tu to mówię. Świat gotowy,
146 6 | przeminie żadna z głoszonych tu myśli. Prawdą są, wejdą
147 7 | Michelet i Quinet? Nie chodzi tu przecież o pustą ciekawość,
148 7 | duch było losem - wrogiem, tu celem. Stać się duchem,
149 7 | wspak), na ogól można by tu mówić o powtórnym pogrzebaniu
150 7 | bliżej zapoznali. Musimy tu oczywiście poprzestać na
151 7 | samotności poprzez duszę własną, tu chciano by dojść do duszy
152 7 | w noclegowym przytułku. Tu była tragedia: problem osobisty,
153 7 | samowiedne i odrębne ja jest tu późnym przybyszem, synem
154 7 | kształty samego życia. I tu występuje przed nami związek
155 7 | koniecznością. Znajdujemy tu tę samą myśl, którą tak
156 7 | między człowiekiem i Bogiem. Tu na tym szczycie osiągnięta
157 7 | ważne: swoboda dojrzewa tu, dochodzi do samo-wiedzy,
158 7 | rzeczą pewną, że istotną jest tu treść, a nie duchowa forma,
159 7 | ją codziennych zdarzeń. Tu jest paradoksalne, tragiczne
160 7 | Norwida jako panteizmu. Mamy tu do czynienia znów z tym
161 7 | pogłębieniami. Zawsze staje się tu celem i ideałem to, co w
162 7 | efektowności. Świat służy tu jedynie za scenę, za środek
163 7 | własna wewnętrzna logika były tu pojmowane tylko jako to,
164 7 | entuzjazmu. Życie myślowe było tu podporządkowane dwom zasadniczym
165 7 | nastrojem kulturalnym. Zachodzi tu bardzo ciekawe zjawisko:
166 7 | kulturalnych zagadnień. Nie może tu być mowy o mniej więcej
167 7 | społeczeństwem ludzi - musiały tu stworzyć dzieło niemożliwe,
168 7 | świadomość narodową. Mamy tu do czynienia z procesem,
169 7 | problemy. Europa stawia tu zagadnienia, dzieje Polski
170 7 | Polsce posługują. Idzie mi tu o zrozumienie romantyków,
171 7 | historię zagadnienia, że idzie tu nie o samowolę myśli, lecz
172 7 | natychmiast w oczy. Pozornie mamy tu te same słowa i poglądy:
173 7 | Mickiewicza nic podobnego: swoboda tu nie napotyka przeszkód,
174 7 | siła woli i wiary była tu wszechpotężna, moc moralna
175 7 | epigoni. Tam była Golgota - tu Oberammergau; tam męczeństwo,
176 7 | Oberammergau; tam męczeństwo, tu chęć wykręcenia się "męką"
177 7 | czyni to tak, jak gdyby tu zależnym było tak lub nie
178 7 | Komunę, widzi się, że i tu idzie także o atmosferę
179 7 | wewnętrzną. Pozornie mamy więc tu do czynienia z jednym i
180 7 | usuniętego przeciwieństwa: tu nie hartuje się ni zbroi
181 7 | dzisiejszy świat kaleczy. Idzie tu o bezbolesne przetrwanie
182 7 | przygotowanym na nie. Istnieją tu dwa przeciwieństwa: łatwy
183 7 | pojęcie swobody. Swobody tu nie ma. Nie dojrzano tu
184 7 | tu nie ma. Nie dojrzano tu jeszcze do niej. Swoboda
185 7 | frazeologicznego pierza. Nie istnieje tu niepowrotne, niepowetowane:
186 7 | rodzaju akty wyzwala on. Tu sprawa się komplikuje. W
187 7 | celem. Polska istniała tu jako idea: władała ona wolą,
188 7 | wchodził, nie mógł wchodzić tu w rachubę. Nie istniał organizm
189 7 | jedynej idei. Polska była tu dziełem ducha, stojącego
190 7 | się, że zostanie zażegnane tu przeciwieństwo między nowoczesną
191 7 | zasadniczy proces, jaki tu ujęliśmy u Krasińskiego.
192 7 | nowoczesna świadomość nie może go tu nie wyczuć. Romantyzm służył
193 7 | sprawę, że swoboda jest tu pojęta niezależnie od ekonomiczno-technicznego
194 7 | istotną swobodę, cierpienie tu staje się tą górą dumy,
195 7 | Elsynory. Chrystus jest tu maską, stanem przejściowym,
196 7 | Polska myśl nowoczesna ma tu przed sobą istotnie olbrzymie
197 7 | do spełnienia. Nie idzie tu o jakąś ekonomiczną, ani
198 7 | technika ukazywały się tu jako konsekwencje tych prac
199 7 | problem rozwiązuje: myśl iść tu powinna tylko szlakiem życia.
200 7(****) | lub sfałszowaniem tekstu. Tu tylko zaznaczam, że w kraju,
201 7 | la Hoffmann, Jean Paul. I tu i tam jako założenie przyjmuje
202 7 | może - wielokrotnie jest tu poruszaną właściwość polskiej
203 7 | historii. Swoboda istnieje tu dopiero jako marzenie. Słowacki
204 7 | walczy o nie. Piękno jest tu wystarczającym argumentem.
205 7 | zachwycie artysty. Mamy tu zawsze typowo romantyczne
206 7 | najczystsza samowola stwarza tu sobie swój własny element!
207 7 | świata. Ja logiczne staje się tu tylko rusztowaniem dźwigni.
208 7 | zbiorowa praca ludzka stoi tu przed wami, jeżeli dacie
209 7 | powiedzieć, że panteizm był tu logiczną formą bezczelnego
210 7 | bezczelny" nie powinien tu być pojmowany jako obelga.
211 7 | prawdy. Coś chorego czuje się tu, coś co chce zwyciężać,
212 7 | zwycięzcą.~Tylko nie szukajcie tu zbawiającej formuły. Nie
213 7 | to sformułować, o co mi tu idzie. Aby żyć samoistnie,
214 7(******)| Piszę tu umyślnie myśleć to, a nie
215 8 | szacunku. Poszanowanie chroni tu od pracy, opłaciwszy je
216 8 | pasowania się z nim. Mamy tu do czynienia z wymykającymi
217 8 | tych zagadnień, o których tu mówimy. Heroizm wytwarza
218 8 | każdy przejść powinien. Nie tu miejsce na rozwijanie tych
219 8 | rozwijanie tych myśli; - tu obchodzi nas ta tylko strona
220 8 | poznanego mechanicznego procesu, tu, do żywiołowego, nieokreślonego
221 8 | się. Życie pojmowane jest tu tak, aby bezpłodne, bezczynne,
222 8 | metodą dziejowego czynu. Tu i tam wsiąka się w moczar
223 8 | moczar nieodpowiedzialności, tu i tam rozpoczyna się narkoza:
224 8 | na drobne zuchwałostki - tu idzie o wielkie męstwo,
225 8 | Negacja metafizyczna jest tu maską przesłaniającą niemoc,
226 8 | zbiorowe, muliste dno. Tu bowiem o to tylko chodzi:
227 8 | rzeczywistą Ibsena. Nie chodzi tu o wpływ rzeczywisty, lecz
228 8 | ile ideową. Ibsen jest tu ideałem, typem, ku któremu
229 8 | nas w innym kierunku. Mamy tu do czynienia z pewną stroną
230 8 | sprawy u samego Ibsena. Tu konstatuję tę ogólną naukę,
231 8 | zgodny z samym sobą. Idzie tu o nadanie heroicznego pozoru
232 8 | niechlujstwa. Niechlujstwo to idzie tu w parze niekiedy ze szczerym
233 8 | Każde zetknięcie wytwarzało tu tyle zderzeń i załamań,
234 8 | zbiorowemu procesowi. Ibsen był tu przykładem dowolnym. Zasadniczym
235 8 | Bezgraniczny indywidualizm jest tu tylko upoetyzowaną niewolą.
236 8 | głębokiego stosunku do życia. Tu zaś na początku indywidualizmu
237 8 | Indywidualność powstaje tu przez zerwanie związku z
238 8 | własnej sferze. Nie chodzi tu o treść, ale o gest. Przyjrzyjmy
239 8 | przekonamy się, że idzie tu o współzawodnictwo płciowe.
240 8 | wszystko to gesty tylko. Tu niema miejsca na odwagę
241 8 | Bogactwo indywidualności jest tu bogactwem deseni pleśni
242 8 | ekonomiczna, nie wystarcza tu. Przeciwnie głębsza analiza
243 8 | dialektyka klasowa. Nie tu jest miejsce na systematyczną
244 8 | walka o naszą samoistność. Tu jest nasza podstawa. Automatyzm
245 8 | to właśnie idzie, aby coś tu dojrzanym nie zostało; wydaje
246 8 | dziwna: co nie jest maszyną tu, staje się upiorem. Dusza
247 8 | ekonomicznej konieczności". Idzie tu zawsze o przekład tylko
248 8 | metod.~Nie zajmujemy się tu specjalnie materializmem
249 8 | kulturalnego życia. Obchodzi to nas tu z tego względu, iż ta dążność
250 8 | historyczny pogląd. Mamy tu do czynienia z pewnym bardzo
251 8 | aktach wiary. Nie idzie tu o mesjanizm narodowy, o
252 8 | najmłodsi indywidualiści. Tu czuje się już brak powietrza,
253 8 | skomplikowanie zagadnień. Tu jednak wracamy jeszcze do
254 8 | antyartystycznego. Roztwiera się tu próżnia między niezdrowym
255 8 | scharakteryzowana powyżej dążność. Idzie tu zawsze o roztopienie konstruktywnych
256 8 | się nasze stanowisko, l tu występuje dobitnie różnica
257 8 | dopuszcza mitologizowanie, idzie tu tylko o dochowanie wierności
258 8 | żywiołu, który jest nami. Tu niema już patosu tego odkrycia,
259 8 | się wygłasza Nietzsche, - tu stanowi to głębokie poczucia
260 8 | nasze istnienie zostaje tu wprowadzone w związek z
261 8 | chwili. Ciało, organizm są tu pojmowane jako principium
262 8 | biologicznego natężenia - wolą, tu wola jest nieobecna. Ten
263 8 | mozaikę przeżyć. Wszystko tu musi skończyć się na liryzmie:
264 8 | innym chciałby być. Nic tu nie rozstrzyga prócz tej
265 8 | swobodę od siebie. Ale sprawa tu obchodzi nas z innego punktu
266 8 | z łatwością, gdzie leży tu niebezpieczeństwo. Piękno
267 8 | twórczości. Sztuka miała tu dać siłę, pozwalającą zachować
268 8 | i sam obraz piękna miał tu wychowywać, wyzwalać, ziszczać.
269 8 | ignorując je. Swoboda zostaje tu skradziona życiu i wyjałowiona,
270 8 | nim, z całym stylem życia. Tu analiza ta zaprowadziłaby
271 8 | pracy u nas. A nie mówię tu o warunkach zewnętrznych -
272 9 | nawet nie właściwym jest tu wyraz: stosunek. Mamy bowiem
273 9 | artystycznej. Krytyka gotuje tu sobie wszystkie rozczarowania,
274 9 | narażona jest pedagogia, i tu i tam materia psychiczna
275 9 | rozwiniętym lub zaczątkowym. Tu poprzestajemy na zaznaczeniu
276 9 | Wydaje mi się, że można tu rozróżnić trzy zasadnicze
277 9 | volonté particuliére jest tu wykluczona tak jak cud,
278 9 | To nie znaczy to, abym tu mówił o genetycznym oddziaływaniu:
279 9 | zawsze złudzeniem. Idzie nam tu bowiem o ujęcie samego procesu
280 9 | jego przeżycie. Ustala się tu całkowita niewspółwymierność
281 9 | Nieufność do życia stanowi tu punkt wyjścia; jeżeli się
282 9 | punkt wyjścia; jeżeli się je tu przyjmuje, to jedynie jako
283 9 | nim nieustannie zagłada są tu rysami, najbardziej rzucającymi
284 9 | przyrodoznawstwo ścisłe. Idzie tu bowiem nie o opanowanie "
285 9 | lecz o coś całkiem innego. Tu pytaniem zawsze jest samo
286 9 | poznania. Nie o poznanie tu idzie i nie o techniczne
287 9 | samoistnie. Nie o poznanie tu idzie; lecz o istnienie
288 9 | zużytkowania tego poznania. Tu idzie nam tylko o ten rys.
289 9 | jak przyroda. Prawo jest tu nieobecne. Nie istnieje
290 9 | świadomość. Nie wyszliśmy tu poza granice świadomości
291 9 | jeszcze mamy do czynienia tu ze świadomością, przypisującą
292 9 | psychiką artysty, że wchodzi tu w grę nie tylko różnica
293 9 | szatanowi i grzechowi. Nic tu nie jest obojętne. Nie o
294 9 | Aurévilly. Katolicyzm oznacza tu dla mnie pewną postać kultury,
295 9 | grzesznika. Każdy szczegół jest tu drogocenny, posiada bowiem
296 9 | dostrzega się od razu, że tu mamy do czynienia z człowiekiem,
297 9 | pracy robotnik. Tylko, że tu znika sama zewnętrzna, materialna
298 9 | tego usposobienia. Mamy tu do czynienia z psychiką,
299 9 | Oczywiście świadomość nie zdaje tu sobie sprawy z właściwej
300 9 | znaczenie. Wzruszenie nie jest tu pojmowane jako konkretne
301 9 | wolą. Wzruszenia odgrywają tu rolę sprawdzianu poznawczego.
302 9 | opierając na nim plan działania. Tu działanie jako czynnik umysłowego
303 9 | dla twórcy. Zajmujemy się tu nie oceną estetyczną dzieł,
304 9 | tym względem dochodzimy tu do całkiem określonych wyników.
305 9 | męskość myślenia i woli. Ginie tu właściwie samo pojęcie prawdy,
306 9 | Inaczej w symbolizmie: tu rozkładowi ulega właśnie
307 9 | naszą. Naturalnie nie idzie tu o żadną samowolę z naszej
308 9 | uzasadnienie. Występują tu dwa stanowiska całkiem wyraźne
309 9 | istotą za całe nasze życie. Tu nie ma mowy o żadnym odgadywaniu
310 9 | proces życia. Świat nie jest tu żadną twardą rzeczywistością,
311 9 | widzeniami śniących. Nie chcę tu stawiać zagadnienia, czy
312 9 | i surowy grunt historii. Tu też odnajduje on swe powinowactwa,
313 9 | Uduchowienie jednak oznacza tu to tylko, że wzruszeniowość
314 9 | którego scharakteryzowanie tu chodzi.~Zastrzegając się
315 9 | naszych szematów, podajemy tu tego rodzaju zarys klasyfikacji.
316 9 | dziejowe przeobrażenia. Tu może będzie na miejscu wskazać
317 9 | spokrewnione z oznaczanym tu przeze mnie mianem symbolizmu
318 9 | konsekwencjach. Oczywiście i tu nie możemy objąć wszystkich
319 9 | pomiędzy tym, co świadomość tu uważa za swój świat, swoje
320 9 | dlatego też każde zdanie jest tu całym dramatem, którego
321 9 | tak nierzeczywiste. Jest tu i przeczucie, że żywioł
322 9 | pasterzu i pasterce. Serce jest tu tak zamaskowane, że sam
323 9 | z nim. Pierrot stał się tu pachołkiem oprawcy - konieczności.
324 9 | może jedyne wyzwolenie.~Tu jednak wychodzimy już poza
325 9 | podstawą przeanalizowanych tu przez nas pojęć i kierunków
326 9 | typ życiowy. Rozpatrzone tu przez nas wartości i kierunki
327 9 | wytwarzającą ten dorobek. Tu musi mieć miejsce przezwyciężenie
328 9 | literackich. Literatura jest tu uduchowieniem, rozszerzeniem "
329 9 | karierę. Towarzyskość była tu kulturalnym, umysłowym narzędziem
330 9 | przeciwko retoryce tworzą tu tylko nowe formy retoryki
331 9 | umysłowości zachował jednak i tu swą władzę. Wypowiedzenie
332 9 | Wypowiedzenie i jego potrzeby są tu czymś decydującym w stopniu
333 9 | Społeczeństwo, historia znikają tu i pozostaje jednostka i
334 9 | początku jednostka przestaje tu być odpowiedzialnym twórcą
335 10 | świetle niż nasza własna. Tu nas nie uciska, nie gnębi
336 10 | gnębi powolność dojrzewania, tu jesteśmy w stanie wyczuć
337 10 | wielkie całości. Ulegamy tu często złudzeniom: przypisujemy
338 10 | forma literacka, że mamy tu do czynienia z pewnym rodzajem
339 10 | uwięzionego za długi i tu idzie tylko o jakiegoś antykwariusza,
340 10 | o wiele bliższym nas: - tu się właśnie mieści w naszym
341 10 | mało oryginalnym ciele; tu jest on i nieustannie chwilę
342 10 | się w nim każda chwila i tu jest jej sąd ostateczny;
343 10(*) | momentowi takiego procesu: tu wszystkie dramaty chwil,
344 10(**) | pierwszych jej rozdziałach tezy tu podtrzymywane wyłożone są
345 10 | odczuwanej jako obecna - prawdy. Tu bardziej niż kiedykolwiek
346 10 | ciepłem wizji umysłowej. Tu tkwi ona w nieskończonych
347 10 | przeżywać samych siebie tu - w piersi własnej - a nie
348 10 | się tylko coś bezwzględnie tu wystarczającego, przekonaliby
349 10 | jakimi są oni - są oni tu bezwzględnie, są absolutni
350 10 | może dosięgnąć śmiech, ale tu, gdzie otacza on mię jak
351 10 | traktować jak nierzeczywistość: tu w tym niedoskonałym konkrecie
352 10 | na łonie absolutu - ale tu właśnie jako ta zdumiewająca
353 10 | metafizyce, pisaniu. Nie miano tu odwagi przeciwstawić samych
354 10 | poza świat. Habeas corpus! Tu przede wszystkim nie chciano
355 10 | chciano mieć ciała. Żyć myślą tu, gdzie się cieleśnie żyje, -
356 10 | biada temu, kto mnie tknie: tu właśnie przebywam w tym
357 10 | niezależnych od niczyjej woli. Tu jest miejsce tylko na spinozystyczny
358 10 | przedmiocie. Życie nie staje się tu logicznym czy estetycznym
359 10 | Patos Zachodu czuje się tu mocą przeciwstawienia; przeciwstawienia,
360 10 | formie Wschodu skrzy się tu w całej samoistności, i
361 10 | powinno ono wiedzieć, że tu właśnie ma przed sobą -
362 10 | zasadniczych rozpatrywanego tu stanu duszy, jest właściwie
363 10 | narodu. Typ pisarza nie był tu tak oddalony od typu działacza,
364 10 | każdą jednostkę. I nie idzie tu nawet o wytwórczość jako
365 10 | artyzmu. Człowiek czuje tu swą samoistność wobec żywiołu:
366 10 | powtarzam, że morze było tu zapewne tą wizją, która
367 10 | środek energii. Ludzkość jest tu zawsze oblegana przez żywioł,
368 10 | zmienia; bankructwo woli jest tu odczuwane jak szpetota.
369 10 | samoistnego, czynnego życia jest tu linią rozgraniczającą; gdzie
370 10 | zbiorowej energii stanowi tu nie poddawane w wątpliwość
371 10 | Do żywiołu dochodzi się tu poprzez najwyższe natężenie
372 10 | dźwiga. Życie nie wymaga tu żadnych usprawiedliwień;
373 10 | solidarność wysiłku towarzyszy tu życiu psychicznemu na najwyższych
374 10 | psychiczne nie jest związane tu z tak charakterystycznym
375 10 | zindywidualizowaną pracę myśli nie jest tu odczuwana jako zerwanie
376 10 | przystępność myśli nie ciąży tu jak wyjałowiający nakaz.
377 10 | tylko dostępna. Nie działa tu przesąd, że odcienie myśli,
378 10 | Intensywna kultura nie wydaje się tu wyłamaniem z powszechnego
379 10 | czy Sorel - rozpoznajemy tu wspólny rys, czujemy, iż
380 10 | czujemy, iż osiągnięty został tu stopień nowej dojrzałości.
381 10 | każdym kroku dostarczyć nam tu może przykładu: angielska
382 10 | bezwzględną samoistnością. Tu jeszcze raz odnajdziemy
383 10 | równoważnik platonizmu. Dokonanym tu zostaje rozłączenie tych
384 10 | treści odsłaniających się tu perspektyw. Humor - jest
385 10 | sposób. Męstwo nie opiera się tu na żadnej metafizycznej
386 10 | niegotowej woli. Chciałbym tu osiągnąć ten jeden tylko
387 10 | siebie - sztuką Mereditha.~I tu znowu, do tego kryształowego
388 10 | najsubtelniejszą tkankę życia. Nie ma tu danych punktów widzenia,
389 10 | dogmatyzm. Nic nie jest tu stałym: miasto, ulica, dom,
390 10 | ludziom w różny sposób, i tu u Mereditha zostaje to wszystko
391 10 | indywidualnego życia, na tym, że tu nikt nie lęka się jak najdalej
392 10 | samoistności, gdyż głęboko jest tu uczuwaną prawda, że jedyną
393 10 | komentarzem do tego, o czym tu nieustannie mówiłem.~Gdy
394 10 | najgłębsze z poruszonych tu zagadnień i myśli. I o to
395 10 | chodzi. Człowiek występuje tu jako twórca prawa, budowniczy
396 10 | rozmach.~Myśl musiała żyć tu całe wieki ponad rzeczywistością:
397 10 | prawda, każda nowa myśl są tu zawsze rozpatrywane (i to
398 10 | datujący od roku 1870 i ma tu na myśli nietykalny u nas
399 10 | cenną szkołę. Uczymy się tu rozpatrywać wszystkie zagadnienia
400 10 | muzykalizm liryczny; - tu można odpocząć po darwinistycznej
401 10 | stwierdzający to, co mówię tu o charakterze zasadniczym
402 10 | pokłady lawy przywaliły tu i utrwaliły momenty drogocennej
403 10 | Rysy oddzielne świadczą tu, że trzeba było całego średniowiecza
404 10 | przeszłość. Historia jest tu widzialna w pojedynczych
405 10 | Trzeba oślepnąć, by jej tu nie widzieć. Moim przyjaciołom,
406 10 | prawodawcą rodzaju ludzkiego. Tu dobiegamy do zaznaczonego
407 10 | miarą bezkresnego świata? Tu mamy do czynienia z punktem
408 10 | mi się, że to, co mówię tu, wyjaśnia, w jakim stosunku
409 10 | Stój, czyń i walcz: po to tu jesteś, abyś czynił - mówi
410 10 | planach wytężenie. Brzmi tu niby ryk wichru, grzmot,
411 10 | Inaczej u Carducciego. I tu jest wytężenie pod każdym
412 10 | się z wiatrem, pęd i szum; tu mamy gotowy, zamknięty w
413 10 | wyzyskać, zużyć: rozstrzygało tu to zaufanie ku potężnej
414 10 | szczyty. Jednostka może tu czuć i myśleć w rytmie wielkiej
415 10 | intensywna kultura: duch krąży tu w całym zbiorowym ciele.
416 10 | działania. Stąd myśl zostaje tu oddarta od życiowych swych
417 10 | rzeczywistości każdej psychiki. Tu starałem się wykazać, że
418 10 | niemal przez Mickiewicza. Mam tu na myśli ekonomiczno-biologiczną
419 10 | Mówiliśmy już o tej sprawie, i tu możemy opierać się na wyjaśnionych
420 10 | technicznym. Samoistność polega tu na tym właśnie, aby sama
421 10 | tylko stulecia przytłacza tu swym ogromem. Wymagania
422 10 | bardziej skomplikowane: mamy tu materializm, pozytywizm,
423 10 | przesilenie.~Rozpatrzmy tu niektóre momenty procesu,
424 10 | natury społeczeństwa. Mamy tu w formie do gruntu antypatycznej,
425 10 | sens - mówią symboliści; i tu znowu przeżycia kulturalnej
426 10 | Pora już zrozumieć, że mamy tu do czynienia jedynie z perypetiami
427 10 | snobizmem. Pierwszym czynem jest tu właśnie otrząśnięcie się
428 11 | Europy. Nikomu nie wyda się tu dziwnym np., gdy się powie,
429 11 | stronę sprawy, powracam tu jednak do niej, gdyż poezja
430 11 | pewna jej postawa znalazły tu jasny i pełny wyraz. Nie
431 11 | są właściwie istniejące tu dwa bieguny; świat przyrody
432 11 | najmniejszej wątpliwości, że mamy tu do czynienia nie z literackiem
433 11 | Kierkegaarda. Wymieniłem tu umyślnie wielkie imię włoskiego
434 11 | przestał być bożyszczem, był tu właściwie tylko postumentem
435 11 | same przez się nie mają tu już znaczenia: całe znaczenie
436 11 | sam na sam z rozpaczą. I tu na martwym wzgórzu przybijają
437 11 | roztoczyło swoją samotność. Tu nie potrzeba nic, niczego
438 11 | tętniącym sercem, tylko ten jest tu bratem. Żyć, tworzyć życie,
439 11 | pracują ludzie, jak muszą. Tu już niczego się nie wymaga,
440 11 | niczego się nie wymaga, tu się czuje, cierpi, kocha.
441 11 | cierpi, kocha. Człowiek tu jest sam z sobą, z duszą
442 11 | od małości, jak płomień. Tu już nie zmąci nikt tej jedności -
443 11 | mające serce ludzkości żyje tu. Tam w świecie wali w nie
444 11 | pożerający się wzajemnie świat. Tu życie jest tylko bezsilną,
445 11 | wzruszeń. Dusza ukazuje się tu jako czuciowość, wzruszeniowość,
446 11 | wzruszeniu. Poezja jest tu jakby żywą hostią dusz,
447 11 | płaczem. Liryzm nie uznaje tu już świata, ma go w sobie;
448 11 | Whitmana. Być może wchodzi tu w grę jakaś moja osobista
449 11 | realności, epickie; liryzm może tu wydobyć się na powierzchnię,
450 11 | gdy jest ona sama z sobą. Tu nie ma zwycięstwa, tu jest
451 11 | sobą. Tu nie ma zwycięstwa, tu jest parti pris optymizmu;
452 11 | poza sobą rydwan świata.~I tu powracamy do zestawienia,
453 11 | katedry. Liryzm rodzi się tu jak milczenie dzieła, jako
454 11 | jako potężny patos: dusza tu utwierdza się w wierze,
455 11 | trwa z niej i nad nią. Nic tu nie ginie: samotność jest
456 11 | Błogosławieństwo dusz zmarłych wita tu rodzącą się wolę, czekają
457 11 | stać się mogło tym, czym tu jest hierarchia - byłby
458 11 | uczuciowe. Współczucie wiąże tu ludzi jako uczestników wielkiej
459 11 | miłość nie ukazuje się tu jako chęć uwolnienia od
460 11 | gorączkowego szamotania się - tu stają się oni jedną wielką,
461 11 | w życiu. Dusza staje się tu morzem zalewającym gród
462 11 | wszystkie twory historii. Tu huczy i łka, grzmi i płacze,
463 11 | ludzkości. Historia została tu wchłonięta w ciemny żywioł
464 11 | własną pierś jest ta poezja. Tu nie można mówić o żadnych
465 11 | historycznych określeniach, tu rozstąpił się, rozwarł sam
466 11 | ludzkiej mowy - mało kto tu dochodził. W tej głębinie
467 11 | słowo polskie stało się tu czymś pierwotnym, pozahistorycznym:
468 11 | ludzkiego, pierwotnego żywiołu. Tu się jest w obecności tych
469 11 | jakby ponad życiem. Mam tu na myśli jednego z najszlachetniejszych
470 11 | ponad życiem myśli, ale i tu zaczął on żyć, a więc być
471 11 | Antoniego Langego, - że wymienię tu jeden z rzadkich w Polsce
472 11 | eterycznej swobody. Zachodzą tu zawsze nieporozumienia.
473 11 | genealogię tej swobody: nie jest tu już ona dla nas czymś nowym.
474 11 | sobie, uznającą samą siebie. Tu mamy zaprzeczenie, które
475 11 | zbłąkane myśli spotykają tu jakby jasne, prześwietlone
476 12 | nią panuje.~Organizm służy tu jako medium, wyzwalające
477 12 | ta naukowa mistyka. Idzie tu przecież o wyrzucenie na
478 12 | porządkowania nabytej wiedzy zostaje tu uznany za istotę bytu. Nie
479 12 | pierwiastku mistycznego. Możemy tu zaznaczyć różnicę, jaka
480 12 | niebezpieczeństwa i przeszkody: tu panuje pewność i ekspansja
481 12 | odpowiedzialność męstwie. Człowiek tu działa jako ja, osoba, narzuca
482 12 | rzeczywistości zlewa się tu z pojęciem najwyższej wartości:
483 12 | określonej świadomości nie są tu przerwane przez żywiołowe
484 12 | treść psychiczna przerywała tu wszystkie tamy i szańce,
485 12 | niezależnej od siebie: wszystko tu redukuje się do tej jedynej
486 12 | możliwościami zasadza się tu cała tajemnica. Wobec każdego
487 12 | czasami jedna metafora zawiera tu w sobie całą teorię i teodyceę,
488 12 | właściwie. Wypowiedzenie ma tu nadać kształt tym możliwościom
489 12 | czarodziejskiego świata paradują tu jak na Sądzie Ostatecznym.
490 12 | zjawiska jest całkiem inna. I tu mamy do czynienia ze zjawiskiem
491 12 | całkowicie luźne wytwarza tu dla siebie usprawiedliwienia.
492 12 | jest forma istnienia, która tu stwarza naokoło siebie atmosferę,
493 12 | uczuciowej irradiacji. Idzie tu o wytworzenie stanu uczuciowego,
494 12 | określonej formy działania: tu życie jest zawieszone, beztreściowe;
495 12 | wobec żywiołu. Wszystko tu jest ściśle określone i
496 12 | sztuka, religia, zostają tu przetworzone w organy plastycznej,
497 12 | jeszcze nie ma w sobie. Tu na szczycie woli rodzi się
498 12 | się nieprzewidziane, cud: tu jest tajemnica tworzenia.~ ~
499 13 | szczęście, sława, duma, wielkość tu w pieśni trwają jeszcze,
500 13 | świat psychiczny stał się tu jedną nieogarnioną wibracją
1-500 | 501-698 |