Part

 1     2|          pora by już z zapomnienia wydobyć. Istnieją książki, w których
 2     3|     zrozumie, że sam z siebie musi wydobyć cel swego istnienia, miłość
 3     4|           człowieka, który usiłuje wydobyć "prawdę" przez systematyzowanie
 4     4|         tego swego twardego życia, wydobyć z niego świat poezji i piękna, -
 5     5|       siebie, z życia swego narodu wydobyć ją musim. Myśl narodu uciemiężonego
 6     6|        gleba duchowa, z której oni wydobyć muszą własne swe psychiczne
 7     6|           i ze śmiecia potrafi też wydobyć w milczeniu "właściwy użytek".
 8     7|           w kraju z własnego ducha wydobyć założenia, pozwalające wbrew
 9     7|      nowego, zawsze innego życia - wydobyć jakąś świadomość minioną,
10     7|         ocalonej atmosfery własnej wydobyć ogólnie narodowego polskiego
11     7|      uderza weń jako siła w siłę - wydobyć się z własną wierną sobie
12     8| przeszkodzie, męstwem, zdołamy się wydobyć na poziom samoistnego narodowego
13     8|      odczuwamy je tylko, usiłujemy wydobyć zeń swój własny, oryginalny,
14     8|          swą do tego życia musi on wydobyć z siebie, - nie da mu jej
15     8|       swego rzetelnego życia duszy wydobyć piękno, to jest stany duszy,
16     8|            jego twórcza rola, może wydobyć mniej lub więcej całkowitą
17     8|            naród musi sam z siebie wydobyć się umysłową, abstrakcyjną,
18     8|           Z samej grozy tej umiano wydobyć element dumnego piękna,
19     9|           wypowiedzenie niebywałe. Wydobyć ze świata i z samego siebie
20    10|     kulturach; miałem też na myśli wydobyć na powierzchnię jeszcze
21    10|           metodą dzisiejsze życie, wydobyć własne nasze rozwiązanie
22    11|            epickie; liryzm może tu wydobyć się na powierzchnię, ale
23    11|         sposób obiektywny: usiłuje wydobyć formę z każdego przeżycia,
24    13|          znikąd - z siebie musi je wydobyć. I nie to już mamy na myśli,
25    13|           zamknięta, z siebie musi wydobyć zbawienie. Gdy grzech, beznadzieja
26    13|         ludzkie samo z siebie musi wydobyć ostrą moc, nadającą znaczenie
27    13|            naród musi sam z siebie wydobyć swą siłę, że musi on przyjąć
28    13|      zwycięskiego stanowiska, musi wydobyć z siebie narządy panowania
29    14|         ono życiem, my staramy się wydobyć z dusz jego odbicie, blask
30    14|       musicie stworzyć jego treść, wydobyć z siebie wolę i myśl, pewne,
31    14|        dziejową, marzenie: miał on wydobyć prawdę, nie dającą się wypowiedzieć