Part

 1     2|           siłami, śpiącymi w ludzkiej piersi, odziedziczonymi przez człowieka
 2     2|           olbrzym prostuje się, gdy z piersi jego rwie się groźny pomruk -
 3     3|             wysoko: jesteście w samej piersi narodu - z niej wszystko
 4     3|               ta, którą czuł, nosił w piersi ten największy z duchów
 5     3|         rycerzów i wyznawców mający w piersi lekarz prowincjonalny, nauczyciel
 6     3|                a los ludzkości w jego piersi kołace, tam, gdzie artysta
 7     5|             on w nas samych, w naszej piersi, rodzi się z nas każdej
 8     5|             przemocą, nad żywiołem, z piersi własnej czerpiący swoje
 9     5|              posiąść ma Polak, mieć w piersi, nad nią panować: wrosnąć
10     7|             jako jednostka. Miał on w piersi swej potężny dziejowy organizm -
11     7|          utajonego "w bezkresnej Boga piersi" człowieka wiecznego.~Swoboda
12     7|          siebie ziemię i niosący ją w piersi swej ku wiecznemu ognisku
13     7|           łamiących się, druzgotanych piersi, - zrozumiemy samą jaźń
14     7|          istności, w bóstwo utajone w piersi ludu. Spirytualistyczne
15    10|             oni, ani bliżsi tworzącej piersi Bożej.~Wszędzie i zawsze,
16    10|        przeżywać samych siebie tu - w piersi własnej - a nie w jakimś
17    11|      ożywiającym i trawiącym ogniem w piersi Botticellego. Zdaje mi się,
18    11|             drzew, jęk wichrów z jego piersi: umiera Bóg, jak ta ginąca
19    11|              łzy, rodzi się z własnej piersi Bóg beztroskliwie dziecinny,
20    11|       przenosi wzruszenie, jest ono w piersi niezmierzonej Boga, to znowu
21    13|                trzepocące się na dnie piersi jak ptak życie okazuje się
22    13|              potęga, która może żyć w piersi jednego człowieka, a wystarczy,
23    13|                Słowo, które wypływa z piersi, gdy wróci znowu do serca,
24    14|           jestem, a oto tu we mnie, w piersi mojej naród się zatracił?
25    14|            krzywdą życie, z siebie, z piersi własnej zaczerpnąć musi
26    14|           życie. Tu właśnie, w naszej piersi tętni absolut - życie wasze,
27    14| zahipnotyzowana. Wyjął on duszę swą z piersi i roztopił w sztuce: potem
28    14|    ponadracjonalnej prawdy, jedynie w piersi zwycięskiego narodu. Ten
29    14|          polskie znaczą się i piszą w piersi tego olbrzymiego Boga, który
30    14|          duszy; życie wytoczyło się z piersi Boga. By być prawdą, myśl
31    14|             nasza, póki jest w naszej piersi jako nasza odpowiedzialność,