Part

 1     2    |          człowieka przeżyte. Kto widzi w zrzeczeniu się odpowiedzialności
 2     2    |     który on przecież dostrzega, widzi, zastaje, który jest niewątpliwy,
 3     3    |         czarną ścianą czasu, ten widzi braki i luki, wołające o
 4     3    |         jej sklepieniami, i choć widzi, że katolicyzm maluczkich
 5     4    |      wytwory myśli współczesnej, widzi się, że nieuchronnie, jak
 6     4    |         te zamierzchłe wierzenia widzi na pierwszym planie jako
 7     4    |        zgodzie z nową biologią - widzi w życiu nie ewolucję - dalszy
 8     7    |    światu, gdy się wielkość jego widzi nie w tym, czym był on w
 9     7    |        duszy świecie. Blada myśl widzi tylko, że jej jednostkowe
10     7    |      konieczność. Dlatego Norwid widzi jakby symbol niewoli, fałszu,
11     7    |            gdy się czyta Komunę, widzi się, że i tu idzie także
12     8    |        mówiąc o upadku Babilonu, widzi jedną z jego przyczyn w
13     8    | spotykają się i rozumieją. l nie widzi się, że w ten sposób coraz
14     9    |      prawnych dla artysty, który widzi zjawiska konkretne i indywidualne,
15     9    |         pocieszenia; daje to, co widzi i tak, jak widzi. Przezwycięża
16     9    |          to, co widzi i tak, jak widzi. Przezwycięża panujący nad
17     9    |       bezpośrednio z "przyrodą": widzi tak lub inaczej w samej
18    13    |   nieporozumienia, niż to, które widzi w stylu Żeromskiego, w jego
19    13    |         bogactwo duszy polskiej, widzi, że ten jedyny nasz świat
20    14    |       które zgasły. Poeta myśli, widzi organami zbiorowej świadomości;
21    14    |         to, kim jest ten, kto je widzi. Jak powstała, skąd pochodzi
22    14    |          siebie - ale Wyspiański widzi, widzi świat, w którym szamoce
23    14    |            ale Wyspiański widzi, widzi świat, w którym szamoce
24    14    |     własna jego niedecyzja, a że widzi - więc mu się zdaje, że
25    14    |   wplecione w dzieje narodu. Nie widzi dla nich przyszłości: wyszedł
26    14    |          też tylko myśl, jaką on widzi. Jest to więc myśl omijająca
27    14    |    artystycznej idei: Wyspiański widzi własną duszę, tworzącą teatr,
28    14    |      poezję, jako dziejowy czyn. Widzi i dlatego powraca tu już
29    14(**)|          myśl prawdziwie czujną, widzi, że rodzi się epoka niezmiernie
30    14    |         katolikami. Jednocześnie widzi ciężki, martwy ucisk katolicyzmu