1-500 | 501-691
Part
1 Ded | pojawiające jak pokusa, - myśli, co wkradają się, jak wróg,
2 Ded | który mąci spokój - myśli, co wiodą precz i każą się rozstawać
3 Ded | przyjaciół -~(wszystko, co żyć jeszcze może we mnie,
4 1 | oddalenia się od tego, co stanowi treść naszego nowoczesnego
5 1 | jest rzeczą, że wszystko, co wartość kultury przez nas
6 1 | umie on zdać sobie sprawy, co skłoniło ludzkość, poszczególne
7 1 | style", "duchy czasów". To, co było charakterem, staje
8 1 | wrażliwości, coś zastanego, coś, co jest samo przez się. Zaszczepiamy
9 1 | walki stworzył wszystko, co istnieje dzisiaj jako kultura;
10 1 | rozwoju itp., jako o czymś, co trwa samo przez się, samo
11 1 | pierwotniejszego niż to, co jest punktem wyjścia wszystkich
12 1 | się niezmiernie. Wszystko, co w naszym ja ma kształt określony,
13 1 | ja ma kształt określony, co się da ująć - jest wynikiem,
14 1 | tej i nie może być nic, co by nie zostało wytworzone
15 1 | z właściwego związku to, co tylko w związku tym pojmowane
16 1 | psychiką i jej formami jest to, co ją tworzy: walka zbiorowa
17 1 | człowiek styka się z tym, co jest pozaludzkie i swoje
18 1 | rzucić groźne i istotne: po co? Dopóki tylko w sobie, w
19 1 | uznawania za klucz bytu tego, co jest tylko momentem i wynikiem
20 1 | historia nie jest czymś, co stoi na zewnątrz nas, względem
21 1 | jest czarów i zaklęć: to, co uważamy za naszą własność,
22 1 | musi uznać je za swoje. Co to znaczy? Oto ani mniej,
23 1 | przeistacza się zależnie od tego, co zeń świat uczyni i to przeistoczone
24 1 | posłusznym nam dziełem. To, co Hegel uważał za podstawę,
25 1 | własnej duszy nic prócz tego, co on sam świadomie zamierzył
26 1 | był zasadniczo tej samej co i psychika natury. Psychika
27 1 | trwałym wydawało się to, co stanowiło przedmiot upodobań
28 1 | wypadki państwowe - oto co nadawało znaczenie trwałe
29 1 | miarę "dworskości" - oto co znaczyło być podniesionym
30 1 | Trwałość kulturalną ma to, co jest niezbędnym momentem
31 1 | wytwarzać swobodnie to wszystko, co jest koniecznym do rozwinięcia
32 1 | tę prawdę, że wszystko, co kiedykolwiek było i jest
33 1 | swym życiu psychicznym. To, co jest automatyzmem w życiu
34 1 | właściwy życia ludzkiego. To, co nazywa się w języku tego
35 1 | po to, aby miały w sobie co odbijać bańki mydlane. Nie
36 1 | rozumieć i tłumaczyć to, co już stworzone. Każdy świat
37 1 | wyłoni on z siebie to, co gdy będzie dokonane, ukaże
38 1 | rozumny organizm wartości, a co w momencie powstania wydaje
39 1 | walczyć o utrwalenie tego, co cenimy w sobie, znaczy to,
40 1 | aby zapewnić trwanie temu, co wydaje się nam w nas najcenniejszym.
41 1 | automatycznie: zabija ona to, co jest najniezbędniejsze -
42 2 | błąd logiczno-poznawczy to, co jest różnicą w samym stosunku
43 2 | zboczenie, to właśnie, co jest najistotniejsze, indywidualność
44 2 | jesteśmy jako cząstka życia, co czynimy w życiu. Świadomość
45 2 | trwałym gruncie, po tym co jest wynikiem olbrzymiego,
46 2 | czysto teoretyczne: wszystko, co tylko zaprząta świadomość
47 2 | głębokie przekonanie, że co się z kultury podoba, co
48 2 | co się z kultury podoba, co się do nawyknień nada -
49 2 | czerwonego sukna". Póki jest co szarpać, co drzeć, póki
50 2 | Póki jest co szarpać, co drzeć, póki jest łup, o
51 2 | nakaz dyplomatyczny, tego, co tam w głębinie umarło. I
52 2 | istotna: Polska, której co dzień na nowo z potu i krwi
53 2 | nie może odpowiedzieć, w co włożył pot swego wysiłku,
54 2 | nowoczesna nie jest w stanie. Co wyniosła Młoda Polska z
55 2 | troska: niech tam sobie , co chcą mówią, myślał pan Benet,
56 2 | myślał pan Benet, a przecież co mam - to mam, beatus qui
57 2 | można tak, można inaczej. Po co się przejmować - nauka,
58 3 | cenne, słuszne jest to, co nas nie rani, co nami nie
59 3 | jest to, co nas nie rani, co nami nie wstrząsa, nie razi
60 3 | odpocznieniem. Patrz, patrz, co dnia giną nasi najlepsi,
61 3 | wiecznie i wiecznie ci, co przeżyli wszystkie nieszczęścia
62 3 | siebie wyrozumiałym. Ci, co żyją z tłumienia myśli polskiej,
63 3 | niszczyć, lekceważyć wszystko, co cenne, twórcze i żywe, a
64 3 | zdolnym do życia stało się to, co żyć nie jest w stanie: naród,
65 3 | czynić tradycję swą z tego, co jest chorobą myśli i woli,
66 3 | który przechowałby wszystko, co samo przez się rozpada i
67 3 | stają się cenną rzeczą, co w momencie narodzin duszy
68 3 | ciężarem, jakim wali w nas los: co nie wytrzyma próby, niech
69 3 | wrzawy, nie zważajcie na to, co się mówi, czy nie czujecie,
70 3 | zdołamy, nadać trwanie temu, co stworzyć potrafimy, jeżeli
71 3 | potrafimy, jeżeli stworzymy coś, co się wobec tego faktu w jego
72 3 | niezmierzonej dali, obok tych, co w życiu narodów, nie przelotnych
73 3 | jasności i przepowiadam tym, co szeplenią dziś o niezrozumiałości "
74 3 | narodowej się dopominał. Co rzeczywiste - nie ginie.
75 3 | wyzbycia się wszystkiego, co pracą nie jest, niczym rozwoju
76 3 | Czy zastanawialiście się, co i jak czują ginące narody?
77 3 | że choćby tam nie wiem co, Marynia do Krzemienia wróci.
78 3 | nie wolno było nic z tego, co ma związek z głębokimi,
79 3 | nieraz wbrew słowom, które co innego głoszą, nie odgadnie.
80 3 | wielkim nieznanym czynu, co dopiero ma być dokonany,
81 3 | baszty dla rycerzy: to, co orle, i to, co podziemne
82 3 | rycerzy: to, co orle, i to, co podziemne w ludzkiej duszy,
83 3 | Hoene-Wroński, nie zrywał z nim co najmniej Cieszkowski. Koncepcje
84 3 | obowiązkowej ignorancji co do Towiańskiego i że wyjątki
85 3 | przedsięwzięć wydawniczych). Co do przekonań religijnych
86 3 | niebezpiecznym wydawało się wszystko, co dotyczyło religii, a nie
87 3 | wszystkim pomyśleć. Ignorancja co do właściwego przedmiotu
88 3 | przecież tam w kościele co dzień na mszę dzwonią. I
89 3 | dzień na mszę dzwonią. I co dzień po wszystkich kościołach
90 3 | bowiem wynik i odrzuca trud, co go stworzył; formą znieprawienia
91 3 | bezmozolnego użycia to, co człowiek wytrwałą i tragiczną
92 3 | machiawelizmowi jednostek to, co jest jedynie działaniem
93 3 | milczącej i głuchej na wszystko, co nie jest pracą i wysiłkiem
94 3 | Pamiętać zawsze trzeba to, co mówił Carlyle: "Sankiulotyzm
95 3 | zawładniemy naprawdę tym, co rzeczywiście posiadamy.
96 3 | odszukacie w popiele tego, co było w łachmany zaszyte,
97 3 | spój, ale zaiste nie wie, co z niego wyrasta. O tym już
98 3 | prawodawcą nigdy się nie stanie. Co dzień spotykam na swojej
99 3 | błędem wobec nieznanego, co zawsze jest i o swoim istnieniu
100 3 | absolutnym od wszystkiego, co nas przerasta, zwolnieniem.
101 3 | nie ze snów, ale z czegoś, co twardsze jest od żelaza,
102 3 | wiecznie milczące, z czegoś, co nie jest nigdy naszym ja,
103 3 | czego się uchylasz, ale co tworzysz, jak i co budujesz
104 3 | ale co tworzysz, jak i co budujesz i co o twoich budowlach
105 3 | tworzysz, jak i co budujesz i co o twoich budowlach sądzi
106 3 | troszczących się o nic, co jest poza nimi. ***~Z nich
107 3 | bez jego udziału, coś, co trzeba tylko przyjąć. Taką
108 3 | było od tego, aby wszystko, co zostanie pozyskane, jako
109 3 | niebywałe proces; lecz, co najwyżej, jako pewien rodzaj
110 3 | udział chociażby tej muchy, co pomaga ciągnąć wóz ładowny
111 3 | być nic innego prócz tego, co życie wytworzy. Gdy myśl
112 3 | Mówi się, że jest on tym, co nas łączy z Zachodem; połączenie
113 3(****) | To, co nazywamy dorobkiem kulturalnym
114 3(****) | kulturalnym ludzkości, to, co ukazuje się nam, jako rozum
115 3 | składa z nich ofiary i co najwyżej gotowe jest stwarzającym
116 3 | przez się, a nasze ja miało co najwyżej znaleźć do niego
117 3 | wytwarza świata: on go - co najwyżej broni - a potem
118 3 | przyjmował więcej, niż chcę. Co nie po mojej woli - odrąbię.
119 3 | samemu ulega złudzeniu, co i nie znający świata ani
120 3 | polska wbrew wszystkiemu, co wygodę chwili zamącą, -
121 3 | szukać siły Polski w tym, co było jej tragizmem dziejowym: -
122 3 | żyli, nie troszczyli się, co szepce noc poza ich czterema
123 3 | poza ich czterema ścianami, co najwyżej martwili się, że
124 3 | metę.~Natomiast wszystko, co dało się pogodzić i o ile
125 3 | stosunku do wszystkiego, co sferę tak ograniczonego
126 3 | otoczeniu, gdzie wszystko, co ludzkie w dzisiejszym, nowoczesnym
127 3(*****) | nie uległy one temu samemu co i katolicyzm typowemu zwyrodnieniu,
128 4 | opracowaniem, strukturą. Wszystko, co przybiera postać twardej,
129 4 | treść chwytaną i formę, co chwyta - potoku. Więc tu
130 4 | procesu życiowego. Idzie o co innego. Idzie o zburzenie
131 4 | siłę skupienia to tylko, co jest już zintelektualizowane,
132 4 | o naszej przyszłości to, co istnieje w nas jako zdolność
133 4 | w wyprowadzaniu wniosków co do stanu społecznego skupienia,
134 4 | Polaków cokolwiek bądź, co rzeczą może być nazwane:
135 4 | jedynie wsłuchać się w to, co myśl moja pozna z praw,
136 4(*) | ośmieszają na zawsze tych, co je wygłosili. Przypominają
137 4 | cała treść i pozostanie to, co było-pusta samowola, która
138 4 | Pozostanie jednak, to, co jest i było: społeczeństwo
139 4 | forma ta jedynie możliwą, a co najważniejsza rozkłada się
140 4 | punktu widzenia. Wszystko, co stanowi treść naszej myśli,
141 4 | tezach pragmatyzmu. Wszystko, co służy działalności, co umożliwia
142 4 | co służy działalności, co umożliwia działanie - stwierdza
143 4 | umożliwia działanie. Ale co teraz rozstrzyga, że działanie
144 4 | powodzenie naszych działań. Ale co nazwiemy powodzeniem ? -
145 4 | procesem, któremu ulegamy. Co więcej, fikcyjnie zostaje
146 4 | systematów;~charakteryzuję to, co by nazwać można metafizycznym
147 4 | nie da się zastąpić tego, co jest samem źródłem życia;
148 4 | trwałość, wartość tego, co robimy, przemaga nad naszymi
149 4 | i krytyki musi wszystko, co nie pozwala nam widzieć
150 4 | świadomościach? Są one w tym samem, co i nasza położeniu - stanowią
151 4 | lecz w tym właśnie życiu, co jest poza nią. Oto pytanie.~
152 4 | możliwą praca na tym samym co najmniej poziomie technicznym
153 4 | naokoło nas pracy. Nie to, co człowiek o sobie myśli,
154 4 | jestem: w sobie wykuwam to, co pozostaje: - nie wykrada
155 4 | określeniom: dlatego też tylko to, co jest ustalone jako zdobycz
156 4(***) | pewnego rodzaju przekonania co do duchów i ich działania
157 4 | tego wielkiego procesu: co procesowi temu nie służy,
158 4 | katolicyzm zrobił wszystko, co było do zrobienia w tym
159 4 | siebie, ustala się w tym, co nim nie Jest. Stąd, miejscem,
160 4 | sądów społecznych, czymś, co istnieje na zewnątrz nas,
161 4 | treść musi wniknąć w to, co już zastaje ustalonym, wróść
162 4 | przeciwstawiającego światu pozaludzkiemu co najmniej ten sam poziom
163 4(******)| akcji społecznej, mogłaby co najwyżej powiedzieć, że
164 5 | istniejącym, gotowym, czymś, co może i powinno być tylko
165 5 | Istniały różnice zdania co do tego, gdzie przebywa -
166 5 | się tylko, powinien był co najprędzej wyjść z tego
167 5 | innej formie posiada coś, co pozwala mu ze spokojem,
168 5 | pomiędzy naszą wolą, a tym, co nami nie jest, nie przypuszcza
169 5 | trzeba żyć.~Nie było zgody co do określenia źródła tej
170 5 | miała do powiedzenia światu, co zostało sformułowane w Rodzinie
171 5 | niemal zoologiczna: wszystko, co jest elementarne, fizjologiczne,
172 5 | jest wytwarzana przez to, co jest bezsilne, zahukane
173 5 | niebezpieczeństwa. Gdyby to, co stanowi organizm polskiego
174 5 | powita ją jak wyzwolenie. To, co staje na przeszkodzie -
175 5 | słabość nasza, to myśl tych, co żyją na powłoce skutej przez
176 5 | droga. Niema dla niczego, co w Polsce pozostało z narodu,
177 5 | przyszłość swą może na tym tylko, co od woli wroga jest na zawsze
178 5 | przemocy nie podlega, na tym, co jest wolne od przypadkowości
179 5 | ciemięskiego świata tylko na tym, co od woli niczyjej niezawisłe -
180 5 | nam liczyć się z niczym, co jest ochranianym przez nieprzyjaciela
181 5 | rządzić pracy: - to jest coś, co ma się narodzić, co narodzić
182 5 | coś, co ma się narodzić, co narodzić się musi z nas,
183 5 | się od tego wszystkiego, co ją przesłania, musi zwątpić
184 5 | musi zwątpić o wszystkim, co tą rzeczywistością nie jest,
185 5(*) | więcej niż mniej, niż to, co jej klasowa natura naszego
186 5(*) | wielko-chamstwa (wszystko to, co żyje z bezpośredniej eksploatacji
187 5(*) | jego życie. Tylko na tym, co wytrzymuje miarę dalekiej
188 5(*) | miarę dalekiej przyszłości, co samo w sobie ma pewność,
189 6 | obieg - ale wobec tego, co nigdy nie jest ludzkim słowem,
190 6 | i inne postacie czegoś, co wydaje się nam ważnym, -
191 6 | coś rzeczywistego, coś, co było w nas samych nieznanym
192 6 | bardzo bezpośrednio to coś, co jest nami, z tym, co raz
193 6 | coś, co jest nami, z tym, co raz na zawsze i nigdy nami
194 6 | jest, chociaż wszystko, co my powiemy: - materia, energia,
195 6 | że właściwie wszystko, co się myśli, szczególniej
196 6 | się na powierzchni świata. co schłonie nasze kości - leży
197 6 | zapytam. Skąd powstaje ono, co czyni, w jaki sposób samo
198 6 | siebie, ale i dla tego, co na zawsze już ludzkim przeświadczeniem
199 6 | przeświadczeniem nie jest, a o co rozbijają się one, póki
200 6 | życie umysłowe tych ludzi? Co będzie dla nich prawdą?
201 6 | pomiędzy prawdą - a tym, co nią nie jest. Widzieliśmy,
202 6 | procesu życiowego powstaje to, co nazywamy dziś u nas młodą
203 6 | nudny przymus, zmorę - to, co zapewnia mu spożycie, ceni
204 6 | wytwórcy. Spożywca miał zawsze co najwyżej uczynić zadość
205 6 | Hamlet i zapewnia, że nic, co jest ludzkim, nie jest rzetelną
206 6 | zetknięciem duszy z tym, co nią nie jest. l Hamlet z
207 6 | wiedzą, że stała się rzecz, co najmniej tak dziwna, jak
208 6 | bo to jedno tylko jest, co tworzy dla siebie w sobie
209 6 | rzeczywistość, jako coś, co wprawdzie wypełnia im treść
210 6 | przekonania, że to coś, co wytwarza życie, źle wywiązuje
211 6 | jak spożywca; jak ktoś, co zastaje gotowy świat, gotowe
212 6 | jako coś niemożliwego, coś co nie może istnieć, mieć rezultat.
213 6 | wszystko, czerń żyć ma, co mu jest niezbędne do trwania
214 6 | zdaje; - nic prócz tego, co było zawsze rzeczywistością,
215 6 | pozorem tylko, fantasmagorią, co najwyżej emblematem, po
216 6 | należy takie stanowisko. To, co uważaliśmy za rzeczywistość,
217 6 | temperamentowi etc. Wszystko, co może stanowić treść ludzkiego
218 6 | stwarzają w ten sposób to, co uchodzi za rzeczywistość.
219 6 | uznany przez nas za coś, co dla nas istnieje. Każda
220 6 | wysiłku, od tego wszystkiego, co tworzy, dźwiga i utrzymuje
221 6 | stwarzającego wszystko, co ludzkie, wysiłku, - nie
222 6 | O mnie myśleć możecie, co chcecie. W tej chwili wiem
223 6 | gotowego świata: wszystko, co zamienia treść ludzkiej
224 6 | starego rupiecia; ujrzymy to, co jest: rzeczywistość naszą,
225 7 | musiał mieć zastrzeżenia co do archeologii i filologii
226 7 | Polskę do romantyzmu to, co było jego fatalizmem, odosobnienie,
227 7 | niebezpieczniejsze.~ ~1~ ~To, co okazuje się nam jako styl
228 7 | procesu duchowego; tym, co miało naprawdę znaczenie,
229 7 | nazbyt łatwo sądzi, że w tym, co z zewnątrz jest dostrzegalne
230 7 | podziwiającym wielbicielom. To, co znamy z Norwida, jest właściwie
231 7 | właściwie postawę, gest, nie to, co żyło poza postawą. I może
232 7 | rozumieniem Norwida, a tym, co dzisiaj za kult jego uchodzi.
233 7 | zaś musimy podnieść to, co stanowi zdaniem naszym nie
234 7(*) | zamykającej książkę, właśnie co czytaną, tam wreszcie oglądać
235 7(*) | nie jest w stanie pojąć, o co p. Mycielskiemu chodzi.
236 7 | zaostrzenie antagonizmu: tym, co zachowuje w duszy Norwida
237 7 | bo jest w nim wszystko, co jest w świecie i każdy element
238 7 | wszczepiającej się w żywioł. Gdy to, co człowiek zdobywa poprzez
239 7 | Isle Adamem lub Poem. To, co wydać się może pokrewieństwem,
240 7 | się tu celem i ideałem to, co w istocie rzeczy było stygmatem,
241 7 | wyjaśnić stosunek pomiędzy tym, co nazwałbym dramatyczną hipnozą,
242 7 | wielcy twórcy nie tym byli, co uczyniło z nich twórców,
243 7 | pracownikami, - lecz tym, co widzieć z nich może tak
244 7 | oporu scenie - jaźni. To co było pracą staje się rolą,
245 7 | dusze, jako to właśnie, co jest najstraszniejsze -
246 7 | krew, czynimy pozór z tego, co było jedyną i twardą prawdą.
247 7 | najprzezroczystszym eterem - tym, co było śmiertelnym tchnieniem
248 7 | się posłusznym teatrem, co chwila wypada z roli, z
249 7 | jesteśmy więc chyba o jedną co najmniej kondygnację głębiej
250 7 | okolicznościami łagodzącymi to, co było samoistnie rzetelnie
251 7 | twórczym życiem romantyzmu, a co wydaje się jej brakiem konsekwencji
252 7 | oglądał i posiadał. To, co istnieje w twórcy, jako
253 7 | Walczący nie analizuje tego, co zdoła wykonać po zwycięstwie:
254 7 | celem absolutnym; wszystko, co ma związek z nim - nabiera
255 7 | Interesuje go tylko to, co ma związek z walką i zwycięstwem: -
256 7 | pojmują niektórzy z tych, co nagle dokonali odkrycia
257 7 | przestarzałą i budzi wątpliwości co do głębokości samych przeżyć****.
258 7(***) | wręcz przeciwne: ludzie, co rozczarowali się do własnego
259 7 | niemożliwe, stworzyć to, co może być wynikiem tylko
260 7 | posiada w sobie wszystko, co jest niezbędne do tworzenia
261 7 | specjalna swoboda wobec tego, co stanowi treść myślową pokrewnych
262 7 | przedstawia się inaczej. To, co przeżywa w granicach własnej
263 7 | od właściwego życia. To, co było wtedy bohaterstwem,
264 7 | siebie - niezależnie od tego, co czynię i kim jestem. Postulatem
265 7 | pasyjne dla własnej dumy co dnia odnawiane: - własne
266 7 | którym ostać się mogło tylko, co rzetelne; u Romina idzie
267 7 | kwestią, zagadnieniem, czymś, co dopiero ma stwierdzić, uzasadnić
268 7 | mocy naszej jest tylko to co istnieje jako własna nasza,
269 7 | życiem. Rycerz może myśleć co chce o przyrodzie i o sobie,
270 7 | szlachcic może rozstrzygać, co przyjmie i co odrzuci jego
271 7 | rozstrzygać, co przyjmie i co odrzuci jego pańska laska
272 7 | sobą i w sobie; dla tych, co tej pracy nie przebyli -
273 7 | wzruszeń dla wszystkiego, co zagraża spokojowi, co ukazuje
274 7 | wszystkiego, co zagraża spokojowi, co ukazuje się jako poważne
275 7 | nas raz na zawsze z czymś, co nigdy już nie stanie się
276 7 | uznaje niczego, prócz tego, co jest siłą zdolną tworzyć
277 7 | działał on rozkładowo na to, co jest w życiu pierwotne i
278 7 | życiu pierwotne i na to, co jest wyzyskującym te pierwotne
279 7 | inżynierię życia, na to co stanowi sam krwisty fakt
280 7 | duchowe zwycięstwo, to, co było ucieczką przed trudnościami
281 7 | rozbieżność między tym, w co wierzyli oni a stanem świata,
282 7 | formuła nie stwarza woli, co najwyżej ułatwia orientację.
283 7 | zawsze płytkie i pociągają co najwyżej chwilowe polityczne
284 7 | swej idei, dziś idzie o co innego jeszcze. Psychika
285 7 | uniesienia mogą tylko to ujawnić, co jest przygotowane przez
286 7 | pęd, dążenie - jako to, co gdy zostaje w nas uświadomione
287 7 | sobie zdrady, redukując to, co jest w nas rodzącym się
288 7 | tylko, złudzenia. Wszystko, co ukazuje się nam jako tęsknota,
289 7 | sile, skojarz ją z tym, co siłę naszą stwarza. Polska
290 7 | pozytywnego zwyciężania w niej. Co najwyżej jest świat świadomości
291 7 | tożsamości piękna, tego, co istnieje, stwarzając i utrzymując
292 7 | dla Słowackiego to samo, co oznacza dla umysłu abstrakcyjnego, -
293 7 | widzieć istnienie w tym, co mamy stworzyć. Bergson najkonsekwentniej
294 7 | sposób myśląc to******, co mamy stworzyć, jako nasze
295 7 | rusztowaniem dźwigni. To, co się pragnie stworzyć, staje
296 7 | tylko posiada dana psychika, co zdolna byłaby ona w sobie
297 7 | fundament w duszy narodowej, co zostanie przez nią wplecione,
298 7 | dzieła - kocha w sobie to, co kochało uprzednio. Wtedy
299 7 | samej rzeczy obcą wam; to, co jest wasze, najbardziej
300 7 | szukać prawdy jako czegoś, co może istnieć bez siły, wbrew
301 7 | mógłby żyć. Żyje się nie tym, co się myśli, nie bezsilną
302 7 | myśliciele nie wiedzący po co myślą - wszyscy oni dążą
303 7 | chorego czuje się tu, coś co chce zwyciężać, apelując
304 7 | odpowiada mniej więcej temu, co historiozofowie nazywali
305 7 | można to sformułować, o co mi tu idzie. Aby żyć samoistnie,
306 8 | rozkrzewiać w sobie to wszystko, co czyni nas niezdolnymi do
307 8 | wydobycia z siebie tego właśnie, co tego kultu jest przedmiotem.
308 8 | zastanowienia nad zagadnieniem, co się dzieje w nas z siłami
309 8 | odpowiedzialności, spadających na tych, co samoistnie ciężar społecznego
310 8 | zachowywać i przestrzegać tego, co jest najistotniejszym organem
311 8 | przemienić świat w coś takiego, co podlega ludzkiej woli i
312 8 | wytrwałości-wszystko to, co stanowi cechę zasadniczą
313 8 | charakteru, podkopanie tego, co jest jego źródłem poczucia
314 8 | wytężonym wbrew wszystkiemu, co staje na przeszkodzie, męstwem,
315 8 | niezależnego od niczego, co jest zewnętrzne, na zawsze
316 8 | nas w Polsce wszystko to, co może służyć w antyklerykalnej
317 8 | to obojętność wobec tego, co z woli naszej wyrasta. Sztuka
318 8 | Gdy wyczerpię wszystko, co jest na zewnątrz mnie i
319 8 | jest na zewnątrz mnie i co mojej woli podlega, mam
320 8 | stworzyć musimy sobie to, co nam jest niezbędne. Wszystko,
321 8 | jest niezbędne. Wszystko, co wie i co ma człowiek, jest
322 8 | niezbędne. Wszystko, co wie i co ma człowiek, jest dziełem
323 8 | na to mamy się oglądać, co istnieje, co istniało: lecz
324 8 | się oglądać, co istnieje, co istniało: lecz tworzyć niebywałe:
325 8 | przez oddzielne jednostki co najwyżej w kierunku wytworzenia
326 8 | kultury, ani obcych wpływów. Co najwyżej wchodzi w różne
327 8 | pobraliśmy to przede wszystkim, co wydaje się nam argumentem
328 8 | przyjmujemy jako niezmienne to, co to ja wytworzyło, nasze
329 8 | memoire) - "to jest zawsze, to co właśnie przeminęło", to
330 8 | w danym mgnieniu na to, co jest. Płaszczyzna naszego
331 8 | jego dramatach, nie na tym, co uchodzi za oznakę jego spoważnienia.
332 8 | szuka Nowaczyński tego, co jest pierwotne: instynktu,
333 8 | pedantów, pojawił się ktoś, co nagle ukazywał całą życiową
334 8 | nowoczesnej kultury, ale bądź co bądź istnieje pewna treść
335 8 | sprawy. Ta zaś polega na tym, co już zaznaczaliśmy niejednokrotnie.
336 8 | się od niego, odcina. To, co ukazuje się jako indywidualność,
337 8 | poza nimi jednak jest to, co je wytworzyło, l nietrudno
338 8 | sposób istotnie typowy. Co znaczy gest w życiu umysłowym ?
339 8 | Wystarcza samemu sobie. Co to jednak znaczy? Znaczy
340 8 | niebezpieczeństwa ze strony tego, co dzieje się w tej zaczarowanej
341 8 | naprawdę w dziedzinie myśli to, co wpływa na samą siłę życia,
342 8 | silnej i głębokiej erotyki, co zmienia lub umacnia biologiczną
343 8 | wobec nich swobodę. To, co istnieje w nas jako bezwiedne,
344 8 | rysach da się sformułować to, co jest ważnym dla zajmującego
345 8 | i o którym nie wiemy po co i dokąd dąży, chociaż sami
346 8 | rzecz nie mniej dziwna: co nie jest maszyną tu, staje
347 8 | zostanie usunięty przez tych, co żyją na tym poziomie bezwiednie.
348 8 | jako swój przywilej to, co jest wynikiem naszej niewoli,
349 8 | realizmu, niechęć widzenia, co właściwie dzieje się z nami.
350 8 | kulturalnym Polaku dwie co najmniej psychiki. Jedna,
351 8 | bada. Czym jest to coś, co nas porywa i niesie, tego
352 8 | ugruntowane w jednostce jest to, co zrosło się z jej bezwiednym,
353 8 | nawyknień, obyczajów tego, co jest bezpośrednio niezbędne
354 8 | postępowym jest to wszystko, co dąży do przetworzenia naszej
355 8 | świadomość narodowa jest tym, co nas spaja, jest tym, co
356 8 | co nas spaja, jest tym, co jest najbardziej w naszej
357 8 | zrośnięci będziemy z sobą w tym, co nas osłabia, nie zaś w tym,
358 8 | osłabia, nie zaś w tym, co jest naszą mocą, Życie ekonomiczne
359 8 | zjawiskach kultury to tylko, co jest związane z naszym do
360 8 | samopoznanie absolutu. O tym, co jest tym samopoznaniem,
361 8 | bierzemy udział. Istnieje co do tego punktu głębokie
362 8 | całą moc z siebie, z tego, co samo dla siebie uczynić
363 8 | ludźmi? nie. Cenne jest to, co jest cenione przez żywych
364 8 | cenione przez żywych ludzi, co rodzi się z ich samorodnej,
365 8 | nie umiem ująć w słowie, a co jednak czuję. Hamsun to
366 8 | się dzieje i niewiadome, co też o tym mam myśleć, tak
367 8 | samowoli. Powiedz?} mi, że tym, co rozstrzyga o tym wyborze,
368 8 | punktu widzenia tylko tych, co pojmują swobodę, jako swobodę
369 8 | człowieka, który wyzwala tych, co go stworzyli, bo samo jego
370 8 | całkowitym wyeliminowaniem tego, co stanowiło wartość twórczości.
371 8 | jak krew, odpowiedź, po co i jak chce żyć na tym poziomie.
372 9 | jest zależnością od czegoś, co nie wytrzymuje miary świadomości,
373 9 | się do jej dziedziny. To, co człowiek czyni w życiu,
374 9 | człowiek czyni w życiu, to, co przeżywa jako członek konkretnego
375 9 | godności poza życiem. To, co przeżywa jej twórca - jest
376 9 | że artysta traktuje to, co jest przedmiotem jego twórczości,
377 9 | naszej samowoli. Jest to coś, co jest nam narzucone, lecz
378 9 | jest nam narzucone, lecz co nie ma nad nami władzy uznawanej
379 9 | to jakaś faza, etap, coś, co musi być przebyte - tak
380 9 | zniszczeniem stało się dla nich to, co było zrazu ich radością
381 9 | badań tego samego typu, co i rzeczywistość przyrodnicza. *~
382 9 | rzeczywistością w tym samym znaczeniu, co i przyroda: chodzić mogło
383 9 | na jego tle. To, czym są, co czują - schodzi do poziomu
384 9 | subiektywnych stanów, czegoś, co prawie nie istnieje. Dla
385 9 | instynktu mająca obłuda. To, co się czuje, czego się doświadcza -
386 9 | jest niczym. Ważnym jest, co się pomimo tych subiektywnych
387 9 | stanów robi, tj. przeważnie co się wypowiada, co się podtrzymuje
388 9 | przeważnie co się wypowiada, co się podtrzymuje jako oficjalny
389 9 | artysta mówi o czymś, mówi, co on doświadczył, u myśliciela
390 9 | obojętne. Nie o to idzie, co człowiek myśli o sobie,
391 9 | myśli o sobie, ani o to, co inni myślą o nim na podstawie
392 9 | zewnętrznych czynów; idzie o to, co przeżywa on sam w sobie -
393 9 | wszystkich - dla tych też, co nie podzielają ich wiary -
394 9 | myśli poza siebie, w coś, co siebie nie zna i jest nieokreślone.
395 9 | istnieje. Ujmuje on to, co stanowi znaną mu z przeżyć
396 9 | innych pocieszenia; daje to, co widzi i tak, jak widzi.
397 9 | optymistyczny przesąd, iż to, co stanowi treść tej psychiki,
398 9(*) | szkołę dla wszystkich tych, co pragną się wyzwolić z pod
399 9 | nie wierzyć, iż wszystko, co myślimy i czujemy, musi
400 9 | Nie żyjemy w świecie tego, co się nam wydaje i nie w świat
401 9 | charakteru, oznacza ona coś, co leży poza nią, coś, co pozostaje
402 9 | co leży poza nią, coś, co pozostaje nieokreślonym.
403 9 | tylko sugestią czegoś, co kryje się poza nim. To coś
404 9 | Odsłaniają się one dla tych, co umieją wejść po tamtej stronie
405 9 | żadnej wartości do tego, co może uczynić w świecie,
406 9 | właściwie samo pojęcie prawdy, a co więcej ginie ono w sposób
407 9 | rzeczywistością, jest ona czymś, co się nam śni, życie i wytwory
408 9 | znaczenie: dokonane jest to, co zostało dokonane, zaniedbanie
409 9 | żadnych stałych praw. To, co istnieje - jest nieokreślone,
410 9 | jest mową, na którą to, co jest poza człowiekiem, odpowiada.
411 9 | zdobyte zostało wszystko, co stanowiło kiedykolwiek bądź
412 9 | pozaczasowego samopoznania. Wiemy, co stanowi istotę tego samopoznania.
413 9 | psychofizjologicznej istoty coś, co stać się może momentem kultury,
414 9 | to niezdolną ani odczuwać co innego niż to, co odczuwa,
415 9 | odczuwać co innego niż to, co odczuwa, ani zawładnąć procesem
416 9 | cechuje wszystko niemal, co wyszło spod pióra Juliusza
417 9 | jaka zachodzi pomiędzy tym, co świadomość tu uważa za swój
418 9 | otoczenie, w jakim żyje, a tym, co jest istotnie jej otoczeniem.
419 9 | stanowiska. To wszystko, co przeżywa w samej sobie świadomość,
420 9 | łkania uporczywość życia. To, co jest niedorzecznym i potwornym
421 9 | nie może się zdecydować, co to właściwie ma znaczyć.
422 9 | szyderstwo, które nie wiadomo w co godzi: złudę psychiki czy
423 9 | one młode umysły w tym, co było ich własnym instynktem,
424 9 | wypowiadać, mniejsza o to, co - ale w sposób oryginalny -
425 9 | życia dziedziną, czymś, co jest samo w sobie i dla
426 9 | już same przez się. To, co nie mogło być wypowiedziane
427 9 | w duchowym świecie. To, co daje się wypowiedzieć, stwierdza
428 9 | oryginalne wzruszenie, coś, co da nam nowy styl, będzie
429 10 | nas jasnym wiele z tego, co przedtem zastanawiało nas
430 10 | samych. To jest historia co najwyżej człowieka, zbierającego
431 10 | pomiędzy tym wszystkim, co zawiera się w kształt, mający
432 10 | o którym nie wie nikt, co robi ono z naszych umarłych.
433 10 | dokonywanym pomiędzy tym, co ukazuje się nam jako czas -
434 10 | nasza prawda wobec tego, co jest poza nami. Tym właśnie
435 10 | przedziału pomiędzy tym, co przeżywamy prywatnie dla
436 10 | dla samych siebie, a tym, co przeżywamy dla ludzkości.
437 10 | zużytkowana, ustalona wobec tego, co jest poza człowiekiem, wobec
438 10 | tabaczkowym frakiem: to właśnie, co jest w nas samych, to nie
439 10 | że możemy sobie żyć na co dzień w ukryciu przed losem,
440 10 | człowieka jest suma tego, co przeżył on: to jedno i to
441 10 | Niepodobna uczynić nieprzeżytym, co przeżytym zostało. Niepodobna
442 10 | Żaden wzgardliwy sąd o tym, co stanowi naszą codzienną
443 10 | nieustannie przeżywamy coś, co już tak a nie inaczej potem
444 10 | walki ludzkiego gatunku. To, co ukazuje się nam jako puste
445 10 | pisał Norwid. "Jeżeli to, co się rozkłada trwa - pisał
446 10 | dzięki solidarności z tym, co się nieustannie tworzy".
447 10 | ludzka swoboda wobec tego, co człowiekiem nie jest. Może
448 10 | życia naszego to nie to, co my myślimy o sobie - nie
449 10 | chwili będzie nim to właśnie, co sam on w sobie zlekceważył
450 10 | tablicy praw, lecz coś, co na niezupełności swej, na
451 10 | to tylko empiria, coś co właściwie nie istnieje, -
452 10 | czuła się lekceważenia, co najwyżej pobłażania godną -
453 10 | więc z konieczności działa: co znowu?! W zaświaty! W zaświaty!
454 10 | spisywał jako objawienie to, w co nie zdołałby uwierzyć sam,
455 10 | nie może poznać się w tym, co jest zaczynaniem. Trzeba
456 10 | właśnie chwilach. Wszystko, co się poczyna, jest poza prawem,
457 10 | pragnie. Zwyciężają ci, co najwięcej mają odwagi dla
458 10 | usystematyzowanej treści. To co ma być stworzone, dowiedzione
459 10 | czemu te formy zaprzeczają, co lekceważą one, co jest wobec
460 10 | zaprzeczają, co lekceważą one, co jest wobec nich przedmiotem
461 10 | promieniować i śmiech form, co w nas godził, z nas teraz
462 10 | organy czucia dla tego, co jest w nas najistotniejsze,
463 10 | z nas lub spoza nas coś, co nas porwie, przeinaczy,
464 10 | oczekujące na tajemniczą moc, co uskrzydli je i porwie, spogląda
465 10 | Stanowi ona cząstkę tego, co można by nazwać w odróżnieniu
466 10 | do życia, do wszystkiego, co je dźwiga. Życie nie wymaga
467 10 | są niedostępne dla tych, co nie dopracowali się do tego
468 10 | ogólnie dostępny, typowy. Tym, co wyróżnia w moich oczach
469 10 | wytwarzanie mocy. Nie w tym, co ludzi upodabnia, lecz w
470 10 | ludzi upodabnia, lecz w tym, co ich różniczkuje, w niezliczonych
471 10 | jest nie wykonaniem czegoś, co jest już ideowo metafizycznie
472 10 | zasadniczo niegotowy. To, co w nim jest twórcze, nie
473 10 | samo jako takie jest czymś, co się staje. Wszystkie logiczne,
474 10 | przezwyciężenia sieroctwa, co się ukrywa poza "społecznym"
475 10 | wypowiedzeniami tego niezrównanego co do uświadomienia własnych
476 10 | że nie wiadomo właściwie, co jest rzeczywistością, czy
477 10 | Meredith do odtworzenia tego, co jest najgłębszą prawdą ludzkiego
478 10 | człowieka, narzuca mu to, co jest właściwie takim samym,
479 10 | XVII wieku. Ma on tę samą, co i oni, żądzę jasności wobec
480 10 | czuć, że tworzy tylko to, co chce i że sposób, w jaki
481 10 | ciekawych i ważnych wyników co do powstawania i uwarunkowania
482 10 | sposób stwierdzający to, co mówię tu o charakterze zasadniczym
483 10 | każdego położenia. Nie pytaj, co stanie się z twoim czynem -
484 10 | jego twórcą; czy wiesz, co tworzysz, czy pragniesz
485 10 | pragniesz istotnie, aby było to, co z twego czynu wyniknie?
486 10 | sprawcami. Zdaje mi się, że to, co mówię tu, wyjaśnia, w jakim
487 10 | a i Vica, wystąpi to, o co mi chodzi, bardzo wyraźnie.
488 10 | w Bargello florenckim", co najwyżej można skonstatować,
489 10 | z psychiki to wszystko, co jest specjalne, co nadaje
490 10 | wszystko, co jest specjalne, co nadaje właściwe życiowe
491 10 | innych stany duszy. Tylko to, co daje się wyrazić, wypowiedzieć
492 10 | mocą praw, znanych tym, co w swym czynnym życiu stykają
493 10 | sobie niezależnie od tego, co go właściwie w życiu dźwiga,
494 10 | niezależnie od wszystkiego, co w nim jest głęboko osobiste.
495 10 | Wyeliminowuje z siebie to, co jest jego biopsychologiczną
496 10 | wyeliminowuje to właśnie, co stanowi rzeczywisty i nieustanny
497 10 | Prawda, to nie jest coś, co może być poznane przez każdego
498 10 | odkrył coś bardzo głębokiego, co w świecie życia do niczego
499 10 | jej jednak zależy od tego, co czyni. Czy przetwarza daną
500 10 | staje się sprawdzianem: to, co je mąci, psuje jego jednolitość,
1-500 | 501-691 |