Part

 1     3|              postaciami tego dramatu. Król Duch dziejów polskich od XVII.
 2     3|                  go i zagorzał w nim jeden duch.~Czym była, czym może być
 3     5|               okres już dla nas przeminął, duch ma tylko wstąpić w żywe,
 4     7|                przeszkód jest antynarodowy duch krakowskiej Akademii, jest
 5     7|               głębią i prawdą. Tam widmo - duch było losem - wrogiem, tu
 6     7|       transcendentną, aktem pozaświatowym. Duch ludzki istnieje dla Norwida
 7     7|                ziemia stająca się duchem i duch rodzący z siebie ziemię
 8     7|          dojrzewania ducha, istotą był sam duch, to zatracający siebie wśród
 9     7|                    swoboda, idea narodowa, duch ludzki itp., trudno nam
10     7|                   myśli, jak dusza Europy, duch narodu, duch świata były
11     7|                 dusza Europy, duch narodu, duch świata były rzeczywistościami:
12     7|                   jako plazma miłości: sam duch Mickiewicza kształtuje go,
13     7|               życia, szybujący ponad nim - duch. Pan Jowialski i Kró1-Duch
14     7|                   tych wyrosła przesłanek. Duch jest tą mocą, która trwa
15     7|               trwanie swe z samego siebie. Duch jest dla Słowackiego mocą,
16     7|              utrzymując samo siebie - jako duch. Piękno jest formą tego
17     7| zindywidualizowanej wiary.~Dla Słowackiego duch nie był obcym sile: przeciwnie
18     7|                  Słowacki nie wierzył, aby duch mógł mieć absolutnie pozaludzkie
19     7|                   nas duszą. Sądził on, że duch nasz może siebie w świecie
20    10|                 ale wizja absolutu, czysty duch, jaźń na pustyni etc.; drugie
21    10|            najbardziej intensywna kultura: duch krąży tu w całym zbiorowym
22    14|              chwyta za serce "tutejszość", duch umarły, czysty duch piękna,
23    14|           tutejszość", duch umarły, czysty duch piękna, jasnego spozierania
24    14|           przytułku zdradziecka współwina, duch się do boju rwie, dźwiga
25    14|                    pochylił się nad ziemią duch, chwyciła go, wrósł w nią,
26    14|                   Nie wyjdzie nikt z sali. Duch zbrojny Grochowa, duch legionów
27    14|                     Duch zbrojny Grochowa, duch legionów stoi u wrót teatru,
28    14|                   nad wami, czy po wiekach duch mój usłyszy tu jeszcze słowo
29    14|                   ma nad narodem, jak król duch, groźny, tragiczny trup
30    14|                 święta relikwia: jest, jak duch, który może się ukazywać,