Part
1 7| sposób określić, że forma śmierci, jaką tragizm losu Norwidowi
2 7| mniej głębokim; sztywnością śmierci raczej, niż parciem życia.
3 7| czynnika własnego upadku - śmierci duchowej. Życie ich stało
4 8| artykuł Marksa napisany po śmierci wielkiego francuskiego myśliciela,
5 8| jakby niedojrzałością wobec śmierci. Głęboki instynkt artystyczny
6 8| Europa broni nas od duchowej śmierci. Zachowujemy czułą wyrozumiałość
7 9| zdegenerowania, przedwczesnej śmierci, ciemnoty. Poeta w Zoli
8 10| zalewany przez falę - w obliczu śmierci i szumiącego zapomnienia -
9 10| Krytyka włoska i francuska po śmierci wielkiego pisarza, którego
10 10| uliczek historii. Croce po śmierci Carducciego pisał, że żyje
11 11| ucieczki ani w życiu, ani w śmierci; trwać musi ona wszczepiona
12 13| wysnutych z wiodącego ku śmierci i zgubie watka. Życie stało
13 13| to wystarczyło w życiu i śmierci. Daleko od Homera - nieprawdaż?
14 13| zagadnienia zła i dobra, miłości i śmierci wcielają się tu w żywe kształty;
15 14| przypadkiem, wystawionym na łup śmierci duchowej, ukazuje się sam
16 14| zstępuje w bezwzględność śmierci, w coś, co jest niezależnie
17 14| pozostawiło po sobie jasność śmierci. Widzieć jeszcze możemy
18 14| morze łódź Charona - łódź śmierci, obraz ciążący nad całą
19 14| już lub wybrał gorszą od śmierci - śmierć za życia, zaprzepaszczenie
20 14| Wyzwoleniu - gdy mowa o śmierci dobrowolnej, na myśl przychodzi
21 14| ludzki, tak, jak w obliczu śmierci na wieki zastyga, raz na
22 14| nieskończonej odległości śmierci. Piękno - więc jasna samowiedza
23 14| Laodamią wstąpił on w kraj śmierci, by w nim nie oglądając
24 14| To widowisko ze szczytów śmierci, jej sępim wzrokiem ujrzane -
25 14| Wyspiański w surowym zwierciadle śmierci, beznadziejności własnego
26 14| załamującą się w zatoce śmierci. Poeta stworzył bezwiednie
27 14| Wyspiański ze szczytów śmierci patrzył w tragiczną walkę,
|