Part

 1     3|               kawiarnia, to ta, którą czuł, nosił w piersi ten największy
 2     3|           fares widział jak na dłoni, czuł tłustą i świecącą gładzizną
 3     3|               pewna, że tak nigdy nie czuł i nie myślał żaden w przyszłość
 4     3|   pozaludzkich zjaw, którego obecność czuł głębokim dreszczem, w krótkich
 5     3|              obca moc żywiołów, który czuł już hańbę prochów, deptanych
 6     7|          niedostatecznie znali. Każdy czuł się powołanym do tłumaczenia
 7     8|         procesie dziejowym. Ibsen sam czuł wewnętrzną sprzeczność.
 8     8|               wewnętrzną sprzeczność. Czuł, że jego surowy samosąd
 9     8|             jest jeszcze kompromisem. Czuł się nieszczerym wobec naiwnych
10     8|              żyć: trupiejemy. l Ibsen czuł, że wobec kobiety i miłości
11     8|        kipiącej filozofii. Instynktem czuł on, że kultura, w której
12     8|              łatwą, aby każdy wyborca czuł się do niego powołanym.
13     8|         rzeczy. Jest to piekło, jakie czuł Krasiński, który posiadał
14    10|          potrzebował osamotnienia, bo czuł się twórcą wewnątrz dziejowo
15    10|      świadomości, Włoch dotychczasowy czuł się, rozumował jako twórca
16    10|     historycznego człowieka. Leopardi czuł się beznadziejnie samotnym;
17    13|            jakim mówił Carlyle, które czuł na sobie Gogol. Miał sam
18    13|           życie walczył z demonizmem. Czuł w sobie dziejową bestię
19    14|         usiłowała zwieść naród, który czuł, iż dzieje się tu coś innego:
20    14|          prawdziwa. Więc ponieważ nie czuł w sobie organu życia, cofał
21    14|             coś sam sobie powiedzieć: czuł w sobie zbiorowe wzruszenie,
22    14| podporządkowani wyrzeczeń. Wyspiański czuł naturę woli, lubo nie umiał,
23    14|              nie mógł jej się poddać. Czuł, że przenosi ona punkt ciężkości
24    14|            Rozumiemy Proudhona, który czuł się posłanym przez opatrzność
25    14|               czuć jedynie jako czyn. Czuł on, że nie ma organu tworzenia