1-500 | 501-572
Part
1 1 | wyjścia: podporządkowując się jego wymaganiom, przygotowując
2 1 | ja określają. Nasze ja, jego treść, wskazuje nam jedną
3 1 | życiem, aby nie było w nim, w jego własnej duszy nic prócz
4 1 | niewątpliwie określenie pojęcia ja, jego istota. Lecz w jaki sposób
5 1 | natury. Psychika ujmowała jego istotę, poznając. Opanowanie
6 1 | się wobec niego i ponad jego skłębienie siebie wydźwigać -
7 1 | ile utrzymywana jest na jego powierzchni przez wysiłek
8 1 | najszczęśliwszego rozwoju na jego instynkty i potrzeby erotyczne.
9 1 | upływa w sposób niezgodny z jego sposobem pojmowania świata,
10 1 | pojmowania świata, jeżeli świat jego pracy nie jest światem jego
11 1 | jego pracy nie jest światem jego miłości, rozterka ta prędzej
12 1 | systematu kultury należy badać jego stosunek do świata erotycznego
13 1 | stanowić będą one moment jego erotycznego ideału. W takim
14 1 | typu będzie jednocześnie jego światem estetycznym.~Nie
15 1 | znaczy to przemieniać życie i jego pracę w sen mile nas kołyszący,
16 1 | badamy nie intelektualną jego logiczność, lecz życiową
17 1 | trwałego świata, stanowić jego moment organiczny - takim
18 2 | momenty jej życia, oddzielne jego kierunki, ukazują się nam
19 2 | twórcą ruchu młodopolskiego, jego protagonistą, jaki typ społeczny
20 2 | przez dzieło swoje, przez jego z fatalną siłą rozwijającą
21 2 | rzeczywistości, wytrzymującej miarę jego krytyki, poprzestaje on
22 2 | stworzyć świat, w którym jego ja nie byłoby bezsilnym
23 2 | cząstką tego społeczeństwa, jego kwiatem. Romantyzm to bunt
24 2 | wzdryga się na myśl, że jego siostrzenica Karolina mogłaby
25 2 | słowo. Romantyk pragnie, aby jego piękne ja mogło dzięki swoim
26 2 | zadaje sobie pytania, czy jego psychika, zwolniona od biologiczno-ekonomicznych
27 2 | Sorela, a bez znajomości pism jego nie można dzisiaj z pożytkiem
28 2 | żywiołowo i niezależnie od jego woli dokonywującym się procesem.
29 2 | procesu życia i walki o jego zachowanie. Człowiek myślący
30 2 | przez człowieka z czasów jego przedhistorycznego, zwierzęcego
31 2 | żywiołem, rozszerzając zakres jego środków porozumienia międzypsychicznego,
32 2 | obrazu świata, lub zmianę w jego wartości. Jest rzeczą bardzo
33 2 | mnie nie zmusi. Prawo w jego nowoczesnym pojmowaniu było
34 2 | prostuje się, gdy z piersi jego rwie się groźny pomruk -
35 2 | olbrzymim ciele, blaskiem jego oczu, drgnieniem jego myśli,
36 2 | blaskiem jego oczu, drgnieniem jego myśli, kto sam przed sobą
37 2 | wytwórczych kraju, spotęgowania jego technicznej, ekonomicznej
38 2 | sobą życie narodowe jest jego ideałem, niepodległość polityczna
39 2 | niewoli tego organizmu, z jego skrępowania czerpiący byt
40 2 | sprawić, aby zrosły się jego członki, aby poprzez wszystkie
41 2 | poprzez wszystkie rozlała się jego wola: oto jedyne przeznaczenie.
42 3 | aby chwalono i oszczędzano jego utwory, ponieważ i on mieszkał
43 3 | Wyspiańskiego, pobłażliwie tolerować jego królewski cień, jak dopust
44 3 | co się wobec tego faktu w jego łonie ostoi. Historię ludzie
45 3 | naprawdę uwierzył, że w jego wyjałowionej głowie wszystko
46 3 | pozostał poza granicami jego woli i działania, lecz dlatego,
47 3 | widzeniem, że stal się cud i jego zaprzepaszczone, zaprzedane
48 3 | świtań, a los ludzkości w jego piersi kołace, tam, gdzie
49 3 | usiłował wżyć się weń, nie zna jego tajemnic, jego czarów. Przeciętny
50 3 | nie zna jego tajemnic, jego czarów. Przeciętny Polak-katolik
51 3 | przynajmniej tworzyli pod jego natchnieniem i kierownictwem.
52 3 | Towiańskiego i że wyjątki z jego pism włączone zostały do
53 3 | wiary, dziejów kościoła i jego organizacji wprost nieprawdopodobna:
54 3 | działalność jednego zakonu, jego złej woli, przewrotnej dyscyplinie
55 3 | jest przypadkiem: powstanie jego w pewnym momencie dziejów
56 3 | modernistów, pomimo to są oni jego przednią strażą: rozszerzają
57 3 | przednią strażą: rozszerzają jego posiadłości i wpływy w dziedzinie
58 3 | urządzeń. Polityka kościoła, jego zachowanie się w sprawach
59 3 | kultury uwarunkowane są przez jego budowę, przez sam typ zbiorowego
60 3 | umożliwia życie, staje się jego źródłem. Jeżeli życie to
61 3(*) | kościoła katolickiego: analiza jego poezji nie stawia żadnych
62 3 | wielkie i potężne życie i na jego powierzchni, jak na pogrzebanej
63 3 | by nie stało się zadość jego dumie, by nie stał się on
64 3 | myśmy widzieli przecież jego twarz śniadą, dumną i śmiałą,
65 3 | wytworzonego poza człowiekiem, bez jego udziału, coś, co trzeba
66 3 | przepracowane, utrwalone przez jego hierarchię, - aby istotnie
67 3 | wytwórcza działalność człowieka, jego byt ekonomiczno-społeczny
68 3 | ekonomiczno-społeczny jest jego prawdą, jego bezpośrednim
69 3 | ekonomiczno-społeczny jest jego prawdą, jego bezpośrednim zetknięciem
70 3 | Sama treść - bytem, wyrazem jego - prawda. Rzecz ustalona,
71 3 | do wszechświata, wytwory jego będą fałszem, tj. myślami,
72 3(****) | nam, jako rozum ludzki, jego treść - jest utrwalonym
73 3(****) | ujmujący organ. Czytanie jego pism jest nieustannym wzrostem
74 3(****) | życia, które je stworzyło. Jego historia Jehowy, naszkicowana
75 3(****) | logicznym, posiada zmysł dla jego irracjonalnych połączeń
76 3 | ofiarą niezbłaganych, w samej jego organizacji zawartych praw
77 3 | gotowe jest stwarzającym całe jego snujące się poprzez wieki
78 3 | praw się toczy i na mogile jego własny swój, nie znany mu
79 3 | rozumiejąc go, korzystając z jego wyników, przystosowując
80 3 | sprawę, która pozostała w jego mocy: - tworząc rodzinę.
81 3 | Człowiek był im cudem, jego dzieła objawieniem, własna
82 3(*****) | faktach kulturalnych - to jest jego trwałą i wielką zasługa.
83 4 | dojrzałość człowieka odczute jak jego zniknięcie. Granice pragmatyzmu.
84 4 | dziejowych. Tworzenie i jego logika. Ocalenie naszego
85 4 | duszy poety, który ponad jego głową snuje niedostrzegalny,
86 4 | życia, nie wyrwie z samego jego przęsła, zarówno marzenia
87 4 | społecznym. Rzeczywiste jego korzenie tkwią w tych procesach
88 4 | współżycia zapanowuje nad nim, jego treść ukazuje się, jako
89 4 | przywilej ten i zrozumiawszy jego siłę, nie wyrzekę się go,
90 4(*) | Newmana, którzy przemyślą jego przetłumaczoną niedawno
91 4 | od społeczeństwa podstawa jego istnienia. Samo życie społeczne
92 4 | zostaje przez słowo, przez jego wszechsięgający wpływ przekształcone
93 4 | że społeczne własności jego słowa, treść jego słowa -
94 4 | własności jego słowa, treść jego słowa - istnieją same przez
95 4(**) | pierwotnym, że jedynie przez jego analizę posuwamy naprzód
96 4(**) | nabytej przez ludzki gatunek w jego biologicznej i dziejowej
97 4 | automatyzmie duchowym", poza jego "prenez de I'eau benite,
98 4 | przekształcając się pod jego wpływem, zmieniając się
99 4 | jest właściwy typ, forma jego rozwoju. Avenarius, Mach,
100 4 | biologicznym rozwojem człowieka, a jego dziejową działalnością są
101 4 | samego społecznego życia, jego wytworem. Natura Avenariusa
102 4 | ukaże się człowiekowi. jako jego pierwsza, najistotniejsza
103 4 | Świadomość jest wytworem życia, jego cząstką. Jedynie tworząc
104 4 | tej zbiorowej pracy - jest jego rzeczywistością: każdy nasz
105 4 | chwilę nie wymykamy się jego wszechobecności. Stające
106 4 | formy życia, ustalone w jego społeczeństwie. Świat intelektualny
107 4 | jakie istnieją pomiędzy jego właściwościami. Myśl musi
108 4 | opanowane, nie stanowią jego własności, jego swobodnego
109 4 | stanowią jego własności, jego swobodnego dzieła. Socjalizm,
110 4 | rozdziale. To martwe ciało i jego martwa dialektyka wytworzyły
111 4 | mechanizmu; prawidła, określające jego funkcje, określają i nas
112 4 | jest on dziełem życia, jego narzędziem: życie samo jest
113 4(****) | obyczajowej strony życia, dla jego irracjonalnego narastania
114 4 | z nim, myśląc o sobie w jego kategoriach, wychowujemy
115 4(******)| Wpieriod potępił Sorela za jego teorię mitów, nazywając
116 4(******)| proletariatu rosyjskiego lub jego intelektualnych przewodników
117 5 | nieustannie i ciągle wola jego potrzebna jest w świecie,
118 5 | że nieustannie coś wymaga jego decyzji, że niema gotowego
119 5 | przypuszcza się tu, by cały jego sens tkwił w tej lub innej
120 5 | pewności, ale istnienie jego nie było podawane w wątpliwość:
121 5 | czerpie życie; każdy akt jego woli i myśli są znieprawione
122 5(*) | każdym razie niezawisły od jego woli proces. Chwilowe napięcie
123 5(*) | nie podaje w wątpliwość jego zasług kulturalnych), jest
124 5(*) | umysłowe życie narodu, broni jego samoistności na zewnątrz,
125 5(*) | i kształtuje wewnętrzne jego życie. Tylko na tym, co
126 6 | stanowisko człowieka i jego myśli w bycie utraciła dla
127 6 | przeświadczenie bezczynne. Jedyną rolą jego jest to, że jest i coś uznaje
128 6 | postaci życia - wszystkie jego dogmaty, poznać w ten sposób
129 6 | praktycznym życiu, to dla jego "twórczości", "literatury", "
130 6 | najbardziej zasadniczy. Znaczenie jego jest całkiem jasne: wszystkie
131 6 | razie jako nie wyczerpujące jego wartości osobistej. Stąd
132 6 | innego życia. Pomimo to czuje jego powagę. Życie to obowiązek.
133 6 | życiem duchowym człowieka, a jego położeniem ekonomicznym,
134 6 | biologiczno-technicznej, ekonomiczno-prawnej jego istocie, że kto nie tworzy
135 6 | prawomocności tego c o ś, o jego istnieniu. Znamy rzeczywiste
136 6 | świat rzeczywisty człowieka, jego rzetelne, nie dopuszczające
137 6 | tłukące się w nim życie i jego wysiłek przeciwko na zawsze
138 6 | najmniej przygotowani do jego wykonania. I ważną jest
139 6 | tylko ja, które sądzi, że jego wewnętrzne perypetie wydźwigują
140 6 | odpowiadają one jakiemuś jego upodobaniu: wierzy więc,
141 6 | tym mocniej niewątpliwa jego słuszność. O mnie myśleć
142 7 | wszystkie twierdzenia Quineta z jego Revolutions d'Italie, na
143 7 | demaskator Napoleona, burzyciel jego legendy, nie mógł już wtedy
144 7 | romantyzmu, wskrzesicielką jego tradycji. W jaki sposób
145 7 | do romantyzmu to, co było jego fatalizmem, odosobnienie,
146 7 | artysty i pisarza, jako jego ustalony i zamknięty świat,
147 7 | zewnętrzną linią skamienienia jego duchowego życia, tak, jak
148 7 | tym, co dzisiaj za kult jego uchodzi. Dobitnie można
149 7 | stała się dla nas treścią jego dzieła, to jak go świat
150 7 | go świat zabijał - istotą jego życia. Z Norwida wzięliśmy
151 7 | miał w sobie, że cały bieg jego żywota był tylko nieustanną
152 7 | światu, gdy się wielkość jego widzi nie w tym, czym był
153 7 | życiu psychicznemu, idąc jego szlakiem, zostaje uznane,
154 7 | Norwid, w oczach dzisiejszych jego wielbicieli, to uosobienie
155 7 | stygmatem, wyciśniętym na jego życiu przez zewnętrzne konieczności
156 7 | samowiedne dzieło, aby praca była jego pracą, a nie zaś zewnętrznym,
157 7 | i zmierzchu. Los narodu, jego głęboka, ciemna, przez konieczność
158 7 | świadome dzieło człowieka, jego własny twór, zwycięstwo
159 7 | własny twór, zwycięstwo jego swobody nad ślepą i niemą
160 7(*) | skończyła córka drogiej jego polskiemu sercu Maryi Teresy "
161 7 | źródło, że nie wypływa ona z jego stosunku do rzeczywistej,
162 7 | lecz jest wynikiem stosunku jego do Boga, jest stanem duszy,
163 7 | istocie człowieka, w samym jego dziejowym, ziemskim przeznaczeniu.
164 7 | podstawa, na której wznosi się jego Jeruzalem: - życie narodu,
165 7 | lazurowym utwierdzeniu stoi". Jego stanowisko wobec życia,
166 7 | stanowisko wobec życia, jego tragiczna sytuacja określają
167 7 | czerpał go ze świata, z jego przetworzeń wiecznie milczący
168 7 | przyroda wydycha ku niemu jego swobodę, gdy swoboda wywalczona
169 7 | lecz on żyć nie raczy. Ten jego stosunek do świata, zapatrzenie
170 7 | wszystko to składa się na jego styl tak trudny do określenia,
171 7 | twórczości Norwida była jego historyczna wiara, wynikiem
172 7 | dandy, jak gdyby cały sens Jego twórczości nie w tym się
173 7 | twórcy, poety, myśliciela - jego postawa wobec życia, gest,
174 7 | ile nie zlewało się z tym jego pędem, było mu przeszkodą
175 7 | Kształt indywidualny życia, jego własna wewnętrzna logika
176 7 | której wpływem całe życie i jego kierunek zdają się zależeć
177 7 | kierunek myśli staje się w jego oczach wielką postacią,
178 7 | przypisywanie tym, którzy stają się jego ofiarą, właściwości, jakie
179 7 | realną podstawę całego ruchu: jego wyniki umysłowe stanowiły
180 7 | zmienia dowolnie sam sens jego przeszłości. Mało jest książek
181 7 | czym on polega, jakie są jego podstawy w życiu. Jest rzeczą
182 7 | emigracji, była wiara, i w jego oczach wiara zdolna była
183 7 | odbijającym bezpośrednio jego przejścia etyczne: siła
184 7 | nie rozstrzyga jeszcze o jego panowaniu nad światem. Zwycięstwa
185 7 | Powstawanie tego typu, jego walka, dojrzewanie, przekształcanie
186 7 | polskiej. kultury w organ jego panowania nad światem i
187 7 | Mickiewiczowskiego, gdy się myśli jego ówczesnymi myślami, czyli,
188 7 | pośrednictwo romantyzmu, pod jego sztandarem szczepi się dzisiaj
189 7 | wiara - powtarzają dzisiejsi jego wielbiciele: muszę tak sobie
190 7 | zależnym było tak lub nie od jego dobrej woli. Panuje w pewnych
191 7 | wrosnąć w ciało, wytrzymać jego parcie: gmina Towiańskiego,
192 7 | mężnieje i tężeje, przemagając jego opór; gdy staje w słońcu,
193 7 | co przyjmie i co odrzuci jego pańska laska z wyników ludzkiej
194 7 | tego bohaterskiego rzutu, jego skojarzenia czynne. Ważną
195 7 | krwisty fakt życia, jak i na jego techniczne, ekonomiczne
196 7 | bezpośrednią naturą życia i jego ekonomicznym, celowym wytężeniem.
197 7 | wewnętrzne Krasińskiego - jego zdobywanie nowych wartości
198 7 | wewnętrznie system duchowy. Całe jego życie umysłowe polega na
199 7 | przezwyciężający romantyzm - Ibsen był jego bankrutem). Usiłowali oni
200 7 | psychiczną naturą życia, a jego praktyczną walką ze światem
201 7 | marzenie-pieśń - odbija to jego stanowisko dziejowe i coś
202 7 | jaki dala mu historia, cały jego rozwój i jego własne samowychowanie
203 7 | historia, cały jego rozwój i jego własne samowychowanie uczyniły
204 7 | artystyczną. Piękno było jego kategorią życia. Zostać
205 7 | metafizyki Słowackiego było to jego usiłowanie. Jego Genesis
206 7 | było to jego usiłowanie. Jego Genesis z Ducha z tych wyrosła
207 7 | istnienia: kres istnienia, samo jego zamierzenie, wizja jego
208 7 | jego zamierzenie, wizja jego rzutu stają się źródłem
209 7 | może, nie mogła zginąć. Jego filozofia była tylko próbą
210 7 | absolutnego tworzenia. Dlatego też jego metafizyka heroizmu - gdy
211 7 | ujął zagadnienie tworzenia, jego prawdziwą - niedostępną
212 7(*****) | naszego wnętrza decyduje więc jego związek z życiem czynnym.~
213 7 | ten, kto umie rozkazywać jego siłom, stawać się silą.
214 7 | instynkt powodował Hebbla w jego nieufności do pisarzów mających
215 7 | stwarzają. Myśleć tym procesem, jego pędem i oporem, myśleć tą
216 8 | Na sumieniu Marksa, na jego kulturalnej odpowiedzialności
217 8 | ciążą jako niewyrównana wina jego odezwania się o Proudhonie.
218 8 | kroku odnajdujemy myśli jego u pisarzów i filozofów,
219 8 | filozofów, którzy nie znają jego dzieł. Sorel konstatuje,
220 8 | terminologicznych- ukaże się nam jego myśl jako jedna z najgłębszych
221 8 | nauką, wytwarza ją, jest ona jego życiową funkcją. Dogmatyczna
222 8 | podkopanie tego, co jest jego źródłem poczucia nieustannej,
223 8 | może zbyt głęboko sięgać jego myśl, zbyt daleko wytężać
224 8 | zbyt daleko wytężać się jego wola. Każda dusza urobiona
225 8 | zasadniczy fakt: natura jego jest taka. Wolna, nieskrępowana
226 8 | procesem ukrywa się jako jego istota bezładne zbiorowe
227 8 | wewnętrzną sprzeczność. Czuł, że jego surowy samosąd jest jeszcze
228 8 | dialektykę psychologiczną. Stąd jego głębokie: "gdy się zbudzimy
229 8 | artystyczny podyktował Jacobsenowi jego zakończenie Nielsa Lyhne.~
230 8 | niezdolnością dziejową. Stąd miłość jego do krewkiej, rubasznej przeszłości.
231 8 | sobie sprawy, jak wzrośnie jego znaczenie w przyszłości.
232 8 | sztywnych i wypracowanych jego dramatach, nie na tym, co
233 8 | tym, co uchodzi za oznakę jego spoważnienia. Voltaire ostatecznie
234 8 | tkwi siła Nowaczyńskiego, jego głęboka indywidualność.
235 8 | głęboka indywidualność. Każde jego zetknięcie z współczesnym
236 8 | miarą biologiczną własnej jego wartości. Kto nie ceni w
237 8 | czujemy się poniżej życia, jego gatunkowej nawet miary.
238 8 | wobec życia, nieznajomość jego nawet j a nasze traktuje
239 8 | w roli czynnego, żywego jego członka, twórcy żywych dzieł;
240 8 | życia, na charakter i zakres jego silnej i głębokiej erotyki,
241 8 | Babilonu, widzi jedną z jego przyczyn w hegemonii literatów,
242 8 | że psychologia wytwórcy, jego hart moralny, czynny entuzjazm,
243 8 | uczynić zadość samo życie, jego twórczość. Spuszczać się
244 8 | ruch - mechanizm władzy jego nad sobą, w miarę jak coraz
245 8 | życia, pozwala zmniejszać jego ciężar. Wiarą nazywa się
246 8 | odpowiedzialność, uczuć się jego świadomym ja i sprawcą,
247 8 | ktokolwiek bądź osłabia jego tragiczne natężenie, jest
248 8 | dla niej sprawą jasną, aby jego istota mogła być wyłożona
249 8 | istniejącymi tych zmian, jakie pod jego wpływem w nas zachodzą.
250 8 | następnie unicestwiała się w jego pozbawionym historycznego
251 8 | quem devoret. Zachód więc i jego kultura służyły przeciętnej
252 8 | przynajmniej to stanowi jego stronę przede wszystkim
253 8 | Hamsunowskiej. Te polemiczne jego wywnętrzenia ułatwiają nam
254 8 | rodzaju obrzędem, że wartość jego może być niezależną od jego
255 8 | jego może być niezależną od jego treści. W Wiktorze Hugo,
256 8 | tym przecież polega własna jego poezja, że każda chwila
257 8 | zasada głębokiej, utajonej w jego dziełach poetyckiej etyki:
258 8 | tego konkretnego życia, jego szczerych wartościowań rządzą
259 8 | twórczości Hamsuna. Pod jego marzycielstwem zatopionym,
260 8 | idealisty starego typu. Jego indywidualizm należy do
261 8 | drapieżcy, jest coś z piraty w jego beztroskliwości, u nas przeżycie
262 8 | życia, jakiem jest ono, i na jego podstawie oprzeć swoją swobodną
263 8 | co go stworzyli, bo samo jego istnienie zmienia ich życie
264 8 | dzisiejszego życia, jakiś jego jeden punkt widzenia, który
265 8 | których krytyk, i to jest jego twórcza rola, może wydobyć
266 8 | przedmiot dumy człowieka, jego woli, jako ten szczytowy
267 8 | staną się integralną cząstką jego moralnego istnienia - można
268 9 | stwarza świat, odpowiadający jego zasadniczym stanom duszy,
269 9 | że przepływa ono i przez jego wnętrzne - beztęczowym potokiem,
270 9 | nudną falą powszedniości. Jego psychika, jego konkretne
271 9 | powszedniości. Jego psychika, jego konkretne wzruszenia, pożądania,
272 9 | pożądania, czucia, całe jego konkretne ja wytwarzane
273 9 | to, co jest przedmiotem jego twórczości, tak, jakby to
274 9 | tak, jakby to nie było jego przeżycie. Ustala się tu
275 9 | zużywa człowieka i nie jest jego dziełem, lecz koszmarem,
276 9 | postaci ukazuje się życie w jego powieściach, porywa ono
277 9 | nich. Nie wytrzymali oni jego mocy: zniszczeniem stało
278 9 | lirycznym szczycie: przepełnia jego serce swym śpiewem: oto
279 9 | szczyt, zawiera w sobie jego zagładę i rozwierają się
280 9 | życiowych, które sam proces jego wytwarza: nakłada ono na
281 9 | społeczno-dziejowy przeistaczał się w jego oczach w problem naukowy.
282 9 | o techniczne wyzyskanie jego rezultatów. Żadne poznanie
283 9 | społeczeństwa. Przyroda Zoli, jego prawa życia, dziedziczność -
284 9 | istnieniu", "o granitowych jego prawach". Zola wierzył,
285 9 | zjawiska przeistaczały się w jego oczach: zostawały one uposażone
286 9 | zarysowuje się ona im na jego tle. To, czym są, co czują -
287 9 | istnieje. Dla Baudelaire'a jego rzeczywiste stany duszy -
288 9 | myślą o nim na podstawie jego zewnętrznych czynów; idzie
289 9 | i doświadczeń. Znaczenie jego z interesującego nas punktu
290 9 | martyrologią życia Baudelaire'a, jego osamotnieniem, nędzą, będzie
291 9 | nie obce heroizmowi było jego wytrwałe dążenie do artystycznej
292 9 | psychika fazę postępu, jeden z jego momentów. Sentymentalny
293 9(*) | z zamiarem przemyślenia jego pism, a nie zaś w celu wyłowienia
294 9 | świadomość i ta zastygła w jego prawdomównej sztuce jako
295 9 | skomplikowanego społeczeństwa, jego nieustannym wysiłkiem stwarzanej
296 9 | wydarzenie psychiczne; władza jego nad życiem jest tym bardziej
297 9 | znaczenie. Można się mylić w jego rozpoznaniu, ale dopóki
298 9 | wystarczający wymaganiom jego system ekspresyjny z każdej
299 9 | realność żadnego czynu, śmierć jego jest bardzo prawdziwa i
300 9 | Wrażliwość Laforgue'a, jego indywidualny, jedyny w swoim
301 9 | inteligencji. Życie towarzyskie i jego wymagania wywarły wpływ
302 9 | a stara się wyprowadzić jego system metafizyczny z jego
303 9 | jego system metafizyczny z jego stylistycznych uzdolnień,
304 9 | władzę. Wypowiedzenie i jego potrzeby są tu czymś decydującym
305 9 | francuskiego zagadnienie jego indywidualności jest rozstrzygnięte,
306 10 | Humor jako religia narodowa, jego dziejowe założenia. Dickens.
307 10 | tego zagadnienia, rozumieć jego głębokość, odsłania się
308 10 | gdy poprzez płacz i śmiech jego postaci, poprzez ich powszednie
309 10 | głowie ta myśl w okresie jego rozrzutnej, półboskiej młodości,
310 10 | zrazu, że to zaczyna się jego wniebowstąpienie). Dotąd
311 10 | tutaj pisarzów: wyższość jego jest wyższością angielskiej
312 10 | Żelazna mowa tego świata, jego nieustanne, nie rozumujące
313 10 | żywiołowi i utrzymywanym wbrew jego naciskowi. Raz jeszcze powtarzam,
314 10 | zmienia nazwy, ale istota jego pozostaje ta sama: polega
315 10 | psychicznemu na najwyższych jego stopniach. Nie tracić nigdy
316 10 | najwewnętrzniejsza logika jego pracy są niedostępne dla
317 10 | był w stanie skontrolować jego twórczości, nie przestaje
318 10 | głębokimi właściwościami jego historii, z zasadniczymi
319 10 | historii, z zasadniczymi rysami jego praktycznego społecznego
320 10 | osobiste życie, rozszerzając jego zakres - Anglik czuje swój
321 10 | przechodzi on wszystkie skale. Ta jego postać wydaje mi się najważniejszą (
322 10 | najważniejszą (gdyż odsłania jego stopień szczytowy), w której
323 10 | duszy, wzbudzić poczucie jego skomplikowania i bogactwa.
324 10 | sposób zależnie od momentów jego życia: wyrasta ono jako
325 10 | jako obraz psychiczny z jego psychologicznych procesów.
326 10 | się procesów psychicznych. Jego powieści odsłaniają przed
327 10 | właściwie takim samym, jak jego własne, niegotowym, indywidualnym
328 10 | tę samą tragiczną wizję jego samotności w granicach własnego
329 10 | chce i że sposób, w jaki jego działanie wpływa na losy
330 10 | idea prawa lub poczucie jego nieobecności i wynikające
331 10 | prawa. To stanowiło patos jego duszy i bezwiednie jak instynkt
332 10 | instynkt działającą logikę jego myśli, jej strukturę wewnętrzną.
333 10 | pod tym względem pisma jego stanowią klasyczną szkołę
334 10 | w poezji Leopardiego, w jego Myślach i notatkach w sposób
335 10 | śmierć wieków, czuć, że jego rozpacz jest sieroctwem
336 10 | Carducciego pisał, że żyje w jego pismach wielowiekowa dusza,
337 10 | zawsze zbiorowe życie, jesteś jego twórcą; czy wiesz, co tworzysz,
338 10 | przez nas działania, nie zaś jego świadomymi sprawcami. Zdaje
339 10 | materialny fakt istnienia i jego najwyższe umysłowe szczyty.
340 10 | Wyeliminowuje z siebie to, co jest jego biopsychologiczną podstawą
341 10 | mozolnych trudów fizycznych, że jego siła to jest ta moc, która
342 10 | wschodni pana Górskiego w myśli jego nie oznacza nic konkretnego:
343 10 | władzę nad życiem, znosi jego zbiorowy proces raczej,
344 10 | sprawdzianem: to, co je mąci, psuje jego jednolitość, natężenie,
345 10 | powstawanie życia w całym jego bogactwie. A jednocześnie
346 10 | podstaw życia dźwiga się jego materialny wytwórca. To
347 10 | życiu to, co ona zdołała z jego krwawego trudu pojąć. Socjologia
348 10 | świadoma i wytrwale zwrócona ku jego źródłom wola może wyzwolić
349 10 | żyć rzeczywistą myślą poza jego spuścizną; ale usiłować
350 10 | ale usiłować przemyśleć jego metodą dzisiejsze życie,
351 11 | poświęcano katolicyzmowi, jego poznaniu i rozumieniu nie
352 11 | jedynie postacią obcowania jego duszy z Bogiem, jedynie
353 11 | z jaką rozwija się ona w jego twórczości, gdy się spostrzeże,
354 11 | się spostrzeże, że dzieła jego to tylko różne momenty,
355 11 | najgłębsza, duchowa wartość jego poezji nie jest jak gdyby
356 11 | towarzyszką, śmiercią. Kto w tych jego kartach nie wyczuje tego
357 11 | życia Kasprowicza. Sztuka jego jest w nieustannym związku
358 11 | odkupienia: w niej oddychają jego chwile dziecinnej radości,
359 11 | brzegu morza, sam na sam z jego nieskończonym życiem, czy
360 11 | poza nami światem, z całym jego życiem, ze wszystkim, co
361 11 | religijny jest dojrzałym owocem jego okresu podkreślanej, zaznaczanej
362 11 | Jest tylko dymiące serce, jego wzruszenia, cierpienia i
363 11 | tej strasznej szarudze, jego świetność ginie w liściach
364 11 | liściach drzew, jęk wichrów z jego piersi: umiera Bóg, jak
365 11 | więc wzbiera w niej żal nad jego straszną nędzą, poznaje
366 11 | przebaczenia, znieść nie może jego białych skrzydeł. Wstyd
367 11 | milczy Bóg, gdzie płacz jego nie sięga, gdzie można żyć
368 11 | ciśnięty w płomienie, mącący jego jasność, zarysowujący się
369 11 | cyklopowe serce. Ono i jego groźny, wielki cień, jego
370 11 | jego groźny, wielki cień, jego widmo, początek i kres,
371 11 | widmo, początek i kres, jego dziecię i jego ojczyzna,
372 11 | początek i kres, jego dziecię i jego ojczyzna, samotny tak jak
373 11 | stanowisko Kasprowicza, jego poezji słowami: liryzm,
374 11 | wpleciona w nie psychika cierpi jego bólem, jego rozpaczą, upaja
375 11 | psychika cierpi jego bólem, jego rozpaczą, upaja się jego
376 11 | jego rozpaczą, upaja się jego potęgą, jego zapamiętałą,
377 11 | upaja się jego potęgą, jego zapamiętałą, na wszystko
378 11 | konieczne: nie on tam włada. Ale jego czyn, życie to, w którym
379 11 | bierze on udział, budzi w jego niezwiązanej z żadnym kształtem
380 11 | czystego liryzmu.~Wydaje mi się jego poezja o wiele głębszą od
381 11 | oporze, jaki stawia świat, o jego twardej zawartości? To wszystko
382 11 | Whitmana nazywa jeden z jego biografów katolikiem, mając
383 11 | mając na myśli rozlewność jego duszy, nie znającej żadnych
384 11 | go z siebie, jest cała w jego ucisku, w dźwigającym sklepienie
385 11 | z najpełniejszych tworów jego historii. Gdyby prawo dojrzałej
386 11 | szczytów: poprzez słowo i jego nieuświadomiony antropomorfizm,
387 11 | pracy życia, uważa się za jego twórczynię, sądzi, że ona
388 11 | się ono nie wytrzymującej jego miary rzeczywistości. Jest
389 11 | to jest dziwną kompensatą jego nadpowietrznej walki, że
390 11 | nadpowietrznej walki, że jego słoneczne sny stają się,
391 11 | przeżyte. To coś musi się stać jego przeżyciem: czymś całkiem
392 11 | duchowym, ściśle związanym z jego stanowiskiem. Każde przeżycie
393 12 | się mistykowi w świetle jego wierzeń jako dziedzina mających
394 12 | mistyka to nowe drgnienie jego opanowanej przez pewne idee
395 12 | ideę, która nadałaby sens jego umysłowemu i moralnemu życiu,
396 12 | różnostronniejszą, niż Spencer; stąd i jego filozofia jest w zestawieniu
397 12 | dla której istnieje cały jego kosmogenetyczny proces.
398 12 | dostrzegać indywidualnych różnic. Jego indywidualność przetwarza
399 12 | indywidualność przetwarza się w jego oczach w bezosobowe światło,
400 12 | niego, coś, co już schłonęło jego ja, ma schłonąć świat cały.
401 12 | mistycyzm właśnie Miriam, a pada jego ofiarą Miciński. Pragnąłbym
402 12 | sposób odżegnać, jest własne jego ja, własna jego myśl, która
403 12 | jest własne jego ja, własna jego myśl, która raz przecież
404 12 | zakątki kultury i historii, jego, który samego siebie we
405 12 | pojęcie bardzo zaściankowe, jego zagłodzony intelekt pada
406 12 | mógłby - gdyby uwierzył, że jego prawda jest w tym osamotnieniu,
407 12 | zjawisko konieczne. Podstawy jego tkwią w samych założeniach
408 12 | pewien moment zapanowuje nad jego myślą ten lub ów światopogląd,
409 12 | nie pozwalającą dostrzec jego braku. Wszystko co określone,
410 12 | zawieszone, beztreściowe; i ta jego beztreściowość służy jako
411 12 | społeczeństwa, tj. zbiorowość jego działań ostających się wobec
412 12 | raz na rok zamykać się z jego pismami. Był chyba tajemniczym
413 12 | ustępujący. Trzeszczą w jego uścisku żebra, jak Jakubowi,
414 12 | sam na sam z żywiołem, my jego cząstka, tam poza naszą
415 13 | pogodzić miłość życia z wiarą w jego wartość, namiętne roztopienie
416 13 | życie, sam fakt życia w jego nieskończenie pierzchliwych
417 13 | wewnętrznych czynów. Na duszy jego zawisł cały świat dusz:
418 13 | zastanawia się, sądzi. Książki jego nie są dla nas "obrazem"
419 13 | zagadnieniem człowieka i jego przeznaczeniem. Pisarze
420 13 | formułuje sobie to zaufanie i na jego podstawie daje obraz wytwarzanego
421 13 | lecz z nią samą. Świat jego zbudowany jest nie ze spostrzeżeń,
422 13 | bezpośrednio wydarte z własnych jego trzewiów. Mógł on ich nie
423 13 | z jakiejś jednej krwawej jego karty krytyk, jeżeli jest
424 13 | byłoby odpowiedzią na całą jego szamocącą się pracę: - po
425 13 | Władysław Orkan. Dlatego jego twórczość pozwoli mi ukazać,
426 13 | że wskutek tego świat jego jest szczegółowo bogatszy:
427 13 | społecznym świecie, tak, aby jego ogarniające nas życie chłonęło
428 13 | różnych pierwiastków. Mamy tu jego empiryczną zdolność zaciekawienia
429 13 | niezależnie od ich znaczenia, jego typowo bezdziejową duszę,
430 13 | Ziemi obiecanej. Mamy dalej jego silny zmysłowy stosunek
431 13 | przyrody (wystarczy przeczytać jego Burzę, aby poznać jak wielka
432 13 | aby poznać jak wielka jest jego siła). Te cechy zamykają
433 13 | przyszłości postrzeganiu; jego świadomościowe zachcianki
434 13 | wobec swoich Roztok Orkan. Jego artystyczne ja wyrosło w
435 13 | artystycznej anamnezy. Dusza jego - to właśnie ten skrawek
436 13 | właśnie ten skrawek ziemi z jego ludźmi: i z tego świata
437 13 | ludowych przysłów; dusze jego postaci są zawsze głęboko
438 13 | że świat Orkanowski jest jego światem, własną jego treścią,
439 13 | jest jego światem, własną jego treścią, nie może on dla
440 13 | co jutro przyniesie tej jego najbliższej, najpierwszej
441 13 | żelaznym świecie. Dusza jego lamie się troską, szuka
442 13 | czym jest to tworzenie, jego nie przebaczający, niepowstrzymany
443 13 | widzi w stylu Żeromskiego, w jego artystycznym widzeniu zależność
444 13 | utworach Żeromskiego wynikiem jego teoretyzującego przekonania,
445 13 | wyczuwania, w jakich się wyraża jego indywidualność twórcza.
446 13 | zbiorowego życia, że tkwią w nim jego najodleglejsze skutki i
447 13 | ujmuje życie, - to nadaje jego stanom duszy dziwne nadosobiste,
448 13 | Żeromskiego to cechuje właśnie, że jego wzruszeniowość nie da się
449 13 | czym ono jest, ma w sobie jego kształt, jego czucie. Z
450 13 | ma w sobie jego kształt, jego czucie. Z tego punktu widzenia,
451 13 | nadającą znaczenie wszystkim jego intelektualnym konstrukcjom.
452 13 | ogólnego czynnika działa w jego twórczości inny, bardziej
453 13 | wszystkich zagadnieniach jego twórczości: zagadnienie
454 13 | wzruszeniowego życia od jego całokształtu. Dziwny, dumny,
455 13 | pociągając go z sobą; dusza jego własna porwana jest przez
456 13 | niemożliwością; na tym zasadza się jego stosunek do życia. Lack
457 13 | Problem Żeromskiego ogarnia jego samego, jego sztukę. Własna
458 13 | Żeromskiego ogarnia jego samego, jego sztukę. Własna jego twórczość
459 13 | samego, jego sztukę. Własna jego twórczość jest hipnozą,
460 13 | to możemy z właściwości jego kompozycji. Wmawia on sam
461 13 | Wmawia on sam w siebie, że jego widzenia, postacie mają
462 13 | nie wie, kim jest" i cała jego twórczość nacechowana jest
463 13 | właśnie momentu. Własna jego indywidualność spada w otchłań
464 13 | kaskada psychiczna. Własne jego ja jest rozwijającą się
465 13 | i nie przekracza granic jego, nie kondensuje się w myśl,
466 13 | nie tak się mają rzeczy: jego wola jest unoszoną przez
467 13 | płynąca karta. Wizja Batorego, jego dziwny zagadkowy uśmiech.~
468 13 | uniemożliwia wyzwolenie spod jego władzy. Duma o Hetmanie
469 13 | podstawy, z której wyrasta jego psychika, i dlatego życie
470 13 | psychika, i dlatego życie jego wewnętrzne pada ofiarą fatalizmu
471 13 | piękna; - porwana jest przez jego zgubę: tak określa się najgłębsze
472 13 | tak określa się najgłębsze jego stanowisko. Czy widzisz,
473 13 | ulega natychmiast utajonym w jego psychice pokusom. Gdy mianowicie
474 13 | niego to, że ta siła rani jego uczuciowość; patetyczny
475 13 | stron ludzkiego istnienia. Jego ja zamknięte jest w granicach
476 13 | niedostrzegalnie stanie się ta własna jego tragedia tylko fenomenem;
477 13 | opowieści i wraz z nim znikną jego myśli, postanowienia. Myśl
478 13 | c oś, co żyło w momencie jego narodzin, przestaje istnieć
479 13 | nie jest idealistą: cały jego artyzm wyrasta z nowoczesnego
480 13 | irracjonalna moc życia, jego konkretna rzeczywistość
481 13 | ducha tego typu, odrzucając jego rzeczywistość, Cały zaś
482 13 | rzeczywistość, Cały zaś artyzm jego stwierdza, że samo życie,
483 13 | życie jest źródłem ducha, jego podstawą. Światem jego więc
484 13 | jego podstawą. Światem jego więc staje się rozkładanie
485 13 | się rozkładanie i zguba jego podłoża, z którym zrósł
486 13 | przesłaniają Żeromskiemu jego znaczenie dziejowe. Tworzy
487 13 | przeświadczenia wyrasta jego świat idących w zagładę
488 13 | kim jest.~Czy stanowiskiem jego jest, że każda myślowa forma
489 13 | świata formy życia, kuć jego broń.~Życie nasze ginie,
490 13 | wszystkie krzewiące się na jego podstawie utopizmy - to
491 13 | tkwi uczuciem i dlatego jego twórczość jest dotychczas
492 13 | wbrew niemu samemu, wbrew jego świadomości.~Duma o Hetmanie
493 14 | z którego wyłaniały się jego dzieła. Na tym zasadza się
494 14 | historycznego gmachu, linią jego przyszłego załamania się.
495 14 | twórcy, przeświecający przez jego utwory. Poeta może się niekiedy
496 14 | lecz przeszył duszę bólem jego braku, strasznym pragnieniem
497 14 | abstrakcji, i tym pozostał jego teatr: wyciąganiem rąk ku
498 14 | właśnie świat tragiczny poety; jego istota. Teatr jako swobodny
499 14 | spuściźnie Wyspiańskiego, za jego "słowo", za jego testament
500 14 | Wyspiańskiego, za jego "słowo", za jego testament uznaje się to
1-500 | 501-572 |