Part

 1     2     |                tego "czerwonego sukna". Póki jest co szarpać, co drzeć,
 2     2     |              jest co szarpać, co drzeć, póki jest łup, o który można
 3     2     |              roztropnego pełzania.~Żyć, póki można i jak można - to była
 4     3     |                ruszycie się z miejsca - póki nie odszukacie w popiele
 5     3     |              będziemy na swojej drodze, póki nie wyjdziemy naprawdę z
 6     4     | rzeczywistościami" - a w obliczu czasu, póki * on będzie istniał dla
 7     4     |      psychicznego, całej obyczajowości, póki nie stało się tak pojęte
 8     4     |                 skończonym nasze życie, póki żyjemy; - giną w nas bezpłodnie
 9     6     |                 siebie nie rozumie ona, póki nie pojmie, w jaki sposób
10     6     |                Jakąś epoką historyczną, póki zasadnicza ludzka struktura
11     6     |                 o co rozbijają się one, póki nie stworzy człowiek sobie
12     7     |           ustalają między nimi związek, póki stoją oni ponad życiem,
13     7     |                 stoją oni ponad życiem, póki poprzestają na tym bladym,
14     7     |                ale nie rozumie się ich, póki nie pojmuje się ich tragicznego
15     7     |               własnej swej zależności - póki jej warunki trwać pozwalają -
16    10     |  wniebowstąpienie). Dotąd tylko żyjemy, póki jesteśmy materią, obiektem -
17    10     |          zdobędzie się na swoją poezję, póki czynić ją będą wykonawczynią
18    10     |               wysoce charakterystyczna: póki Rzym jako stolica wyzwolonych
19    10(***)|              ale tego się nie zrozumie, póki krążyć będzie bajeczka o
20    12     |                tak będzie trwało dalej, póki poczciwe c. k. namiestnictwo
21    14     |                trzeba myśleć, aż dotąd, póki myśl nasza sama dla siebie
22    14     |      sprawdzianem, że zatem myśl nasza, póki jest w naszej piersi jako